Η αναρχική Στέλλα Αντωνίου βρίσκεται προφυλακισμένη στις φυλακές Κορυδαλλού από τις 4 Δεκεμβρίου 2010 μαζί με τους Κώστα Σακκά, Αλέξανδρο Μητρούσια και Γιώργο Καραγιαννίδη. Η κατηγορία με βάση την οποία το κράτος την κρατά στην φυλακή είναι η συμμετοχή σε ένοπλη οργάνωση. Αρχικά και για ένα διάστημα η οργάνωση δεν είχε καν όνομα. Και επειδή για να σταθεί η συγκεκριμένη κατηγορία προϋποθέτει η οργάνωση να είναι υπαρκτή, η υπόθεση των συντρόφων ενσωματώθηκε στην Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς.Η ίδια η Στέλλα Αντωνίου αρνείται τις κατηγορίες και υπερασπίζεται την πολιτική της επιλογή να σταθεί έμπρακτα αλληλέγγυα στον Αλέξανδρο Μητρούσια που το κράτος τον καταζητούσε το διάστημα πριν τις συλλήψεις. Αυτή της η επιλογή και η ευρύτερη πολιτική της δράση είναι οι λόγοι που το κράτος την κρατά φυλακισμένη.Η συντρόφισσα συνελήφθη με σοβαρό πρόβλημα υγείας το οποίο έχει επιδεινωθεί επικίνδυνα στο διάστημα που βρίσκεται στην φυλακή. Όσοι τουλάχιστον έχουν ζήσει στις ελληνικές φυλακές γνωρίζουν πως και ήπιας μορφής νοσήματα είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν λόγω της αδιαφορίας του συστήματος απέναντι στην υγεία των κρατουμένων. Το έλλειμμα ουσιαστικής ιατροφαρμακευτικής μέριμνας στις φυλακές γίνεται όλο και μεγαλύτερο λόγω της οικονομικής κρίσης, καθιστώντας αδύνατη την αντιμετώπιση εντός των τειχών και των πιο απλών ασθενειών.
Η Στέλλα Αντωνίου δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τις απαράδεχτες συνθήκες ιατροφαρμακευτικής μέριμνας από το σύστημα. Κάθε προσπάθεια ουσιαστικής ιατρικής εξέτασής της από κάποιο δημόσιο νοσοκομείο ναυαγεί κάτω από το βάρος της αστυνομικής επιχείρησης που συνοδεύει όλες τις μεταγωγές της σε αυτό. Η παρουσία μεγάλης αστυνομικής δύναμης, η συνήθης απαίτηση των ένοπλων φρουρών να παραβρίσκονται μέσα στους χώρους που διεξάγονται οι εξετάσεις, ακόμα και σε αυτές που η παρουσία τους προσβάλλει ιδιαίτερα την αξιοπρέπεια της κρατούμενης, είναι στοιχεία που καθιστούν βασανιστική για την ίδια την διαδικασία και για τους γιατρούς πολύ δύσκολη έως αδύνατη την διεξαγωγή των εξετάσεων. Ανάλογες καταστάσεις εξάλλου, έχουμε ζήσει επανειλημμένως και εμείς οι τρεις και γνωρίζουμε από πρώτο χέρι την ειδική αντιμετώπιση των πολιτικών κρατουμένων σε αυτές τις διαδικασίες.
Η κορύφωση αυτής της εκδικητικής για την συντρόφισσα παρεμπόδιση του ιατρικού ελέγχου της από τους μπάτσους κατʼ εντολή, φυσικά, των πολιτικών τους προϊσταμένων, ήταν το γεγονός ότι οι τελευταίες μεταγωγές της γίνονται αποκλειστικά από ΕΚΑΜ, οι οποίοι αρνούμενοι να πουν έστω και μια λέξη στους γιατρούς, ματαίωναν τις εξετάσεις. Αυτό δεν έχει ιστορικό προηγούμενο σε καμία περίπτωση κρατουμένου. Αποτέλεσμα αυτής της κατασταλτικής τακτικής του κράτους είναι ότι η συντρόφισσα δεν κάνει πλέον ιατρικές εξετάσεις αφού έχει ακυρωθεί τελείως η σημασία τους.
Οι συνεχείς αρνήσεις των εισαγγελικών και ανακριτικών αρχών να αποφυλακίσουν τη Στέλλα Αντωνίου, παρά το γεγονός ότι είναι ευρύτατα γνωστό πως το πρόβλημα υγείας που έχει όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται μέσα στη φυλακή αλλά θα επιδεινώνεται συνεχώς, αποτελούν την κορύφωση της κρατικής εκδικητικής πρακτικής απέναντι στους πολιτικούς κρατούμενους που βρίσκονται στη φυλακή με την κατηγορία της συμμετοχής σε ένοπλη οργάνωση, άσχετα με την ύπαρξη ή μη στοιχείων, άσχετα με την αποδοχή ή όχι της συμμετοχής. Και αυτό αφού γνωρίζουν πως με τη συνεχιζόμενη κράτησή της και με τις συνεχιζόμενες απορρίψεις των αιτήσεων αποφυλάκισής της υπογράφουν την θανατική της καταδίκη.
Η συντρόφισσα αξίζει την αλληλεγγύη όλων των αγωνιζόμενων ανθρώπων, όχι μόνο γιατί αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Αυτό που κάνει την Στέλλα Αντωνίου ξεχωριστή, είναι ότι και μέσα στα κελιά του καθεστώτος είναι μια μαχήτρια. Παρά το σοβαρό πρόβλημα υγείας της δεν σταματά ποτέ να διεκδικεί για όλες τις κρατούμενες καλύτερες συνθήκες κράτησης. Δεν σταματά ποτέ να αγωνίζεται ενάντια στο ίδιο το σύστημα των φυλακών. Δεν σταματά ποτέ να αναζητά τρόπους συλλογικού αγώνα και δράσης ενάντια στον εγκλεισμό των ανθρώπων και τους όρους που αυτός ο εγκλεισμός επιβάλλεται.
Έχουμε μαζί με τη Στέλλα Αντωνίου και μέσα από ανοιχτές συλλογικές διαδικασίες με πολλές κρατούμενες και κρατούμενους οργανώσει και πραγματοποιήσει τη μοναδική στην ιστορία των ελληνικών φυλακών πολιτική κινητοποίηση ενάντια στη χούντα της τρόικας και της ελληνικής κυβέρνησης με αφορμή την ψήφιση του «μεσοπρόθεσμου» τον Ιούνιο του 2011. Αυτή όπως και πολλές άλλες στιγμές αγώνα μέσα στις φυλακές είναι οι σημαντικότερες πολιτικές παρακαταθήκες που αφήνουν οι πολιτικοί κρατούμενοι κατά τη διάρκεια της ομηρίας τους από το κράτος. Και τέτοιες παρακαταθήκες έχει ήδη αφήσει πολλές η συντρόφισσα.
Τέλος να επισημάνουμε πως οι όροι της αλληλεγγύης που η Στέλλα Αντωνίου βάζει αναδεικνύουν την ποιότητα του αγώνα που διεξάγει ο οποίος δεν χωράει σε φιλανθρωπικά καλούπια και κυρίως, δεν μπορεί να συμβαδίσει με καθεστωτικές πολιτικές οποιασδήποτε μορφής.
Για όλα τα παραπάνω ένα κίνημα αλληλεγγύης για την Στέλλα Αντωνίου δεν μπορεί παρά να έχει την μαχητικότητα που αντιστοιχεί στον ίδιο τον αγώνα που διεξάγει η συντρόφισσα και τη μαζικότητα που αντιστοιχεί στο ίδιο το ζήτημα της αναγκαιότητας για την άμεση αποφυλάκισή της.
Για όλα τα παραπάνω η Στέλλα Αντωνίου αξίζει την αλληλεγγύη μας. Και πάνω απʼ όλα γιατί είναι μια μαχήτρια της ελευθερίας.
Τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα
Πόλα Ρούπα, Κώστας Γουρνάς, Νίκος Μαζιώτης