Κάθε καλόπιστος παρατηρητής της δίκης του Επαναστατικού Αγώνα θα αναρωτιόταν, μετά την ολοκλήρωση της εξέτασης των μαρτύρων του κατηγορητήριου: είναι δυνατόν να υπάρξει καταδικαστική απόφαση για οποιονδήποτε από τους κατηγορούμενους –και για τους Μαζιώτη, Ρούπα, Γουρνά, που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή τους στην οργάνωση– για συμμετοχή σε οποιαδήποτε από τις ενέργειες του ΕΑ; Ακόμα και ο περιβόητος Παπαθανασάκης, ο τμηματάρχης της Αντιτρομοκρατικής, δεν ήταν σε θέση να καταθέσει οτιδήποτε επ’ αυτού.

Βέβαια, όπως προ πολλών ετών σημείωνε ο διάσημος γερμανός νομικός Χάινριχ Χανόφερ, στις πολιτικές δίκες δεν επιδιώκεται η αναζήτηση της αλήθειας, αλλά η εξόντωση των αντιπάλων και η ενσωμάτωση των φίλων. Αναρωτιόμαστε, όμως, τι είδους επιχειρηματολογία θα επιστρατευθεί, σε ποια επίπεδα θα φτάσει η δικαστική αυθαιρεσία, για να υπάρξουν καταδίκες για τις ενέργειες του ΕΑ ή για ν’ αποδοθεί στους «3» αρχηγικός ρόλος, ο οποίος επίσης δεν προέκυψε από τίποτα. Αν μένει ν’ αποδειχτεί κάτι, αυτό είναι αν η σύνθεση του συγκεκριμένου τρομοδικείου θ’ αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα. Αυτό θα το μάθουμε στο τέλος της δίκης, αν και τα μέχρι στιγμής στοιχεία δεν μας κάνουν καθόλου αισιόδοξους ότι δε θα πρυτανεύσει και πάλι η πολιτική σκοπιμότητα.Θρασύς και προκλητικός εμφανίστηκε τελικά στο δικαστήριο ο πρώην υπουργός Χρήστος Μαρκογιαννάκης, ο οποίος απέφυγε τον πολιτικό θάνατο, μετά τη συμφωνία της Μπακογιάννη με τον Σαμαρά, που τον οδήγησε στην πρώτη θέση του γαλάζιου ψηφοδέλτιου στα Χανιά και στη σίγουρη επανεκλογή του. Η προκλητικότητά του ανάγκασε τον Ν. Μαζιώτη να τον «λούσει» με αρκετά «γαλλικά» στο τέλος, καθώς ο Μαρκογιαννάκης αποχωρούσε σχεδόν τρέχοντας από την πλαϊνή, VIP (μόνο για ασφαλίτες και πολιτικά στελέχη) είσοδο της δικαστικής αίθουσας, την οποία δεν μπορούν να διαβούν οι κοινοί θνητοί. Θρασύς, προκλητικός και συνάμα δειλός, αφού δεν είχε το θάρρος να υπερασπιστεί αυτά που είχε υποστηρίξει σε δυο συνεντεύξεις του, μια τηλεοπτική (στο πρωινάδικο του ΣΚΑΙ) και μια ραδιοφωνική (στον Real fm). Κι ας ήταν αυτές οι συνεντεύξεις που τον έφεραν στο βήμα του μάρτυρα, μετά από πρόταση των μελών του ΕΑ, που έδωσαν αγώνα μέχρι να γίνει δεκτή από το δικαστήριο.Τι είχε πει ο Μαρκογιαννάκης στις συνεντεύξεις του; Οτι ο Μαζιώτης παρακολουθούνταν ανελλιπώς επί χρόνια κι ότι υπήρχε ένας ογκώδης φάκελος γι’ αυτόν. Αφού, λοιπόν, παρακολουθούνταν ανελλιπώς, πώς μπορεί να είχε φυσική συμμετοχή σε όλες τις ενέργειες του ΕΑ ή πώς μπορούσε να παίξει αρχηγικό ρόλο; Αυτό το ερώτημα γεννιέται σε κάθε λογικό άνθρωπο. Μάλιστα, ο Μαρκογιαννάκης είχε υποστηρίξει πως «στο οργανωμένο έγκλημα, όσοι παρακολουθούνται και το ξέρουν, “καίγονται”», υπονοώντας ότι ο Μαζιώτης ήταν «καμένος». Είχε αναφερθεί ακόμα σε στημένο περιστατικό στη Θήβα, όπου ο Μαζιώτης προσήχθη για μερικές ώρες, ώστε να ελεγχθεί το κινητό του, από το οποίο δεν προέκυψε τίποτα, γεγονός που επίσης επιβεβαίωνε ότι παρακολουθούνταν στενά.

Τι υποστήριξε σήμερα; Οτι ο ίδιος δεν είχε άμεση γνώση, αλλά βγήκε ν’ απαντήσει σε μια δήλωση του πρώην διοικητή της ΚΥΠ Κοραντή, ο οποίος είχε ήδη εκλεγεί βουλευτής του ΛΑΟΣ, σύμφωνα με την οποία ο Μαζιώτης παρακολουθούνταν από Αντιτρομοκρατική και ΚΥΠ μέχρι το 2007, από το 2007 δόθηκε εντολή να τον παρακολουθεί μόνο η Αντιτρομοκρατική και δυο χρόνια πριν τη σύλληψή του η παρακολούθηση είχε σταματήσει. Πήγα και ρώτησα τον Παυλόπουλο αν είχε δώσει τέτοια εντολή και μου απάντησε αρνητικά, είπε ο Μαρκογιαννάκης. Κατέθεσε ακόμη, ότι το όνομα Μαζιώτης και «ομάδα Μαζιώτη» το είχε ακούσει από τον τμηματάρχη της Αντιτρομοκρατικής Παπαγεωργίου, ο οποίος είχε μεγάλη πείρα και ήταν πεπεισμένος ότι ο Μαζιώτης έχει εμπλοκή στην «τρομοκρατία». Δεν τον ρώτησε, όμως, από πού πήγαζε η πεποίθησή του, γιατί… τον σεβόταν σαν έμπειρο και δαιμόνιο αστυνομικό! Οσο για το περιστατικό της Θήβας, αυτό υποστήριξε ότι το πληροφορήθηκε μετά τις συλλήψεις, από αστυνομικό συντάκτη, του οποίου το όνομα δε θυμάται! Τέλος, είχε υπόψη του, όπως είπε, και τις καταγγελίες που είχε κάνει ο Μαζιώτης στην «Ελευθεροτυπία» για τις παρακολουθήσεις που υφίστατο. Ολ’ αυτά τον έπεισαν ότι ο Μαζιώτης παρακολουθούνταν συνεχώς και αυτό είπε στις συνεντεύξεις του, όμως άμεση γνώση ο ίδιος δεν είχε. Γιατί με καλέσατε; ήταν η μόνιμη επωδός του. Να καλέσετε τον Κοραντή και τον Παπαγεωργίου και τον Φραγκίσκο (άλλη φίρμα της Αντιτρομοκρατικής αυτός) να σας πουν, που είχαν πρωτογενή γνώση, εγώ είχα μόνο δευτερογενή γνώση.

Σε τι συνίσταται το ψέμα; Στο γεγονός ότι ο ίδιος παραδέχεται ότι για τα θέματα της «τρομοκρατίας» δεν συζητούσε μόνο με τον διοικητή της Αντιτρομοκρατικής, αλλά και με τους τμηματάρχες που τους καλούσε στο γραφείο του και με απλούς αστυφύλακες. Τι συζητούσε με τους τμηματάρχες, αν όχι ονόματα υπόπτων; Εκείνο που φάνηκε καθαρά είναι ότι ο Μαρκογιαννάκης τρέφει βαθύ μίσος για τον Παπαγεωργίου, σημερινό υποδιοικητή της ΚΥΠ, διότι ενώ ήταν έμπειρος αξιωματικός, ο καλύτερος, δεν δέχτηκε «να βάλει πλάτη» την περίοδο  εκείνη, γιατί ήταν Πασόκος. Από τα συμφραζόμενά του έγινε φανερό ότι θεωρεί πως ο Παπαγεωργίου «είχε» την «ομάδα Μαζιώτη», αλλά δεν τη συνέλαβε επί Μαρκογιαννάκη. Τότε παραιτήθηκε και δούλευε στην ασφάλεια κάποιας ιδιωτικής εταιρίας, ενώ επανήλθε επί Χρυσοχοΐδη και αμέσως του έκανε «δώρο» τις συλλήψεις.

Εστω κι έτσι, έστω και μετ’ εμποδίων, ο Μαρκογιαννάκης επιβεβαίωσε ότι ο Ν. Μαζιώτης παρακολουθούνταν συστηματικά από τότε που βγήκε από τη φυλακή, δεδομένου μάλιστα ότι ο καθ’ ύλην αρμόδιος τμηματάρχης ερευνών Φ. Παπαγεωργίου ήταν πεπεισμένος ότι υπάρχει «ομάδα Μαζιώτη» και έχει εμπλοκή με την «τρομοκρατία». Οταν, όμως, ρωτήθηκε από τον Σπ. Φυτράκη να προσδιορίσει την έννοια της πολιτικής ευθύνης, δεδομένου ότι οι αστοί πολιτικοί αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη για τα σκάνδαλα, αλλά τη διαχωρίζουν από την ποινική διάσταση της υπόθεσης, απάντησε προκλητικά ότι δεν είχε ποτέ τη φιλοδοξία να βάλει τον εαυτό του στη θέση του τρομοκράτη! Επειδή, δε, ο συνήγορος επέμεινε, απάντησε πιο προκλητικά, ότι η πολιτική ευθύνη ενός υπουργού προσδιορίζεται από το σύνταγμα, ενώ η πολιτική ευθύνη ενός τρομοκράτη προσδιορίζεται από τον ποινικό νόμο!

«Τρομοκράτες ο ελληνικός λαός θεωρεί εσάς και τους συναδέλφους σας», του είπε με έμφαση η Π. Ρούπα, όταν τελείωσε την κατάθεσή του. «Σέβομαι τη θέσητου κατηγορουμένου και συγχωρώ την ύβρη», απάντησε αμήχανα ο Μαρκογιαννάκης, προκαλώντας την οργή του Ν. Μαζιώτη που του φώναξε: «Εχεις και μούτρα και μιλάς; Ενα λαμόγιο είσαι». Η έδρα δεν αντέδρασε, ο Μαρκογιαννάκης έφυγε σχεδόν τρέχοντας και ο Ν. Μαζιώτης προχώρησε σε σχολιασμό, λέγοντας ότι ο Μαρκογιαννάκης είναι ένα λαμόγιο και ψεύτης. Πολιτική ευθύνη έχουμε εμείς και όχι αυτοί, συνέχισε. Με δική μας επιμονή κλήθηκαν να καταθέσουν και ακούσαμε τους πρώην αρχηγούς της Αντιτρομοκρατικής Μπαλάκο και Χωριανόπουλο να λένε «ρωτήστε τον Μαρκογιαννάκη» και τον Μαρκογιαννάκη να λέει «ρωτήστε τον Χωριανόπουλο και τον Παπαγεωργίου».  Δεν μπορούν αυτοί να μας κάνουν μαθήματα πολιτικής ηθικής. Δεν δεχόμαστε μαθήματα από ένα λαμόγιο. Εφερε μάλιστα ένα παράδειγμα ψευτιάς του Μαρκογιαννάκη. Κατέθεσε, είπε, ότι στο εννιάμηνο που ήταν υπουργός δεν έγινε καμιά ενέργεια του ΕΑ. Αυτό το διάστημα, όμως, έγιναν σημαντικές ενέργειες από την οργάνωση, όπως το χτύπημα κατά των ΜΑΤ στο υπουργείο Πολιτισμού, η βόμβα στη Citibank, η βόμβα στη Eurobank. Το δε 2004, που ήταν υφυπουργός, ο ΕΑ ήταν η μοναδική οργάνωση που υπήρχε. Δεν ήξερε τίποτα; Και για τη Θήβα το έμαθε μετά και όχι άμεσα; Είναι ψεύτης. Αυτοί θα μας κάνουν μαθήματα περί πολιτικής ευθύνης; Αυτοί θα μας χαρακτηρίσουν τρομοκράτες και εγκληματίες; Αυτούς θεωρεί εγκληματίες ο ελληνικός λαός, όχι εμάς.

Η Π. Ρούπα ζήτησε να αναγνωστούν άμεσα τα απομαγνητοφωνημένα κείμενα των συνεντεύξεων Μαρκογιαννάκη σε ΣΚΑΙ και Real fm, ο πρόεδρος ανταποκρίθηκε διαβάζοντας ο ίδιος τις απομαγνητοφωνήσεις και όλοι είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε τα ψέματα και τις υπεκφυγές του Μαρκογιαννάκη. Μέχρι και για παρακολούθηση των αδελφών Σταθόπουλου μιλούσε, ενώ σήμερα είπε πως δεν θυμόταν κανένα όνομα!

Εκείνο που τον ενόχλησε είναι που μας έπιασαν επί Χρυσοχοΐδη. Γι’ αυτό ήταν εξοργισμένο αυτό το λαμόγιο, σχολίασε ο Ν. Μαζιώτης. Οι συνήγοροι του Β. Σταθόπουλου σχολίασαν πως πήραμε μια ιδέα για το πώς μπήκε στο κάδρο ο Σταθόπουλος, λόγω της μακράς φιλίας και συμπόρευσής του με τον Μαζιώτη, ενώ ο συνήγορος του Χρ. Κορτέση σημείωσε πως η λογική της συλλογικής ευθύνης που εφαρμόστηκε από τον Παπαγεωργίου, για τον οποίο ο Μαρκογιαννάκης είπε πως είχε προσωπικές επαφές με τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες, αποτελεί τακτική του εμπαθούς τρόπου με τον οποίο λειτουργούν οι αμερικάνικες υπηρεσίες. Οταν έχουν υπόνοιες έστω για κάποιον, χτυπάνε έναν ευρύτερο κύκλο.

Στη συνέχεια, κατέθεσε ο Σωκράτης Αντωνίου, πυροσβέστης που τραυματίστηκε ελαφρά (δεν πήγε καν σε νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες) από τζάμια που έσπασαν στην υπηρεσία του, όταν έγινε η έκρηξη στο υπουργείο Εργασίας. Απαντώντας σε ερώτηση του Ν. Μαζιώτη, είπε πως κανένας δεν τον ειδοποίησε ότι θα γίνει έκρηξη, μολονότι η υπηρεσία του είναι κοντά στο υπουργείο. Η Π. Ρούπα θύμισε ότι αναφορά στον τραυματισμό του πυροσβέστη έκανε στην προκήρυξή του ο ΕΑ. Γνώριζε το γεγονός και κατήγγειλε πως αιτία για τον μικροτραυματισμό, όπως και για τις ζημιές στη διπλανή πολυκατοικία, είναι το ότι ο αστυνομικός-φρουρός είπε στον άστεγο που βρήκε το σάκ βουαγιάζ με τον εκρηκτικό μηχανισμό να το μετακινήσει και να το αφήσει στους κάδους των σκουπιδιών, δηλαδή μακριά από την πυλωτή του υπουργείου, όπου θα προκαλούσε υλικές ζημιές μόνο στο υπουργείο, όπως ήταν ο σκοπός της οργάνωσης.

Αμέσως μετά, Π. Ρούπα και Ν. Μαζιώτης έκαναν εκτενείς τοποθετήσεις για το χαρακτήρα της ενέργειας κατά του υπουργείου Εργασίας. Ηταν μια πολιτική απάντηση στα νεοφιλελεύθερα σχέδια για την ανατροπή στις εργασιακές σχέσεις, που υλοποιούνταν και με νομοσχέδιο του υπουργείου, είπαν. Θύμισαν, δε, ότι σε δήλωσε που έκανε ο τότε υπουργός Π. Παναγιωτόπουλος έδινε πολιτική χροιά στην ενέργεια του ΕΑ, λέγοντας σε ελεύθερη απόδοση ότι καταλαβαίνει τις διαμαρτυρίες, όχι όμως να φτάνουμε και στις βόμβες. Στη συνέχεια, ο Ν. Μαζιώτης αναφέρθηκε στις ενέργειες της πρώτης, όπως τη χαρακτήρισε, περιόδου της δράσης του ΕΑ, 2004-2007. Την ενέργεια στα δικαστήρια της Ευελπίδων, την ενέργεια κατά του κονβόι των ΜΑΤ στην Πέτρου Ράλλη, την τριπλή βομβιστική επίθεση στο ΑΤ Καλλιθέας, λίγο πριν την έναρξη των ολυμπιακών αγώνων του 2004, και την επίθεση με ρουκέτα κατά της αμερικάνικης πρεσβείας. Μίλησε αναλυτικά για τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», που σφράγιζε εκείνη την περίοδο και αποτελούσε την άλλη όψη του νομίσματος της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Οταν ο Μπους έλεγε «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας», εμείς απαντήσαμε «δεν είμαστε μαζί σας, είμαστε εναντίον σας», σημείωσε, τονίζοντας ακόμη ότι με τις ενέργειες αυτές έσπασε η θεωρία για το άτρωτο των μηχανισμών καταστολής και για το τέλος του αντάρτικου πόλης, που πλασαρόταν μετά τις συλλήψεις για τη 17Ν και τον ΕΛΑ. Συμπυκνώνοντας την πολιτική στόχευση της οργάνωσης σε μια φράση, κατέληξε λέγοντας ότι ο ΕΑ θέλησε να τρομοκρατήσει τους τρομοκράτες.

Περνώντας σε ένα άλλο θέμα, ο Ν. Μαζιώτης επανήλθε στην ενέργεια κατά της αμερικάνικης πρεσβείας, για την οποία δεν είχε κλητευθεί ούτε ένας μάρτυρας, ενώ μετά την παρέμβαση των μελών του ΕΑ ο εισαγγελέας πρότεινε να κλητευθούν τέσσερις. Και οι τέσσερις, όμως, δεν ήταν αυτόπτες μάρτυρες της ενέργειας, αλλά είχαν πει ότι κάτι τους είχε τραβήξει την προσοχή τις προηγούμενες μέρες. Ο εισαγγελέας τους κάλεσε μπας και αναγνωρίσουν κανέναν, είπε. Ομως, συνέχισε, το βούλευμα του εισαγγελέα εφετών Μακρόπουλου, με το οποίο δικαζόμαστε, αναφέρει ότι υπήρχε κίνδυνος ανθρώπινων ζωών, όχι μόνο για το προσωπικό της πρεσβείας, αλλά και γι’ ανθρώπους που απλώς περνούσαν το δρόμο και η ρουκέτα πέρασε ψηλά πάνω από τα κεφάλια τους. Τόνισε με έμφαση ξανά ότι ο ΕΑ μελετούσε τις ενέργειές του για να μη πάθει τίποτα κανένας πολίτης. Εγώ, είπε, την ίδια πολιτική ευθύνη θ’ αναλάμβανα αν χτυπιόταν ένας αμερικανός ή ένας μπάτσος, μολονότι δεν ήταν αυτός ο στόχος της οργάνωσης. Οχι όμως και για έναν πολίτη. Ολοκλήρωσε καταθέτοντας κατάλογο 19 μαρτύρων, μεταξύ των οποίων υπάρχει οδηγός λεωφορείου που περνούσε και αξιωματικοί της αεροπορίας που ήταν σε λεωφορείο για να μεταβούν στην Πάρνηθα. Επιλέξτε κάποιους από τους 19 και καλέστε τους να καταθέσουν, για να δούμε αν κινδύνευσε κανένας, κατέληξε.

«Ζεματισμένος» ο εισαγγελέας είπε πως και τους τέσσερις που ζήτησε να κληθούν τους ζήτησε για τα μάτια, χωρίς να τρέφει την παραμικρή αυταπάτη ότι κάτι μπορεί να εισφέρουν, διότι τα σχετικά μ’ αυτή την ενέργεια προκύπτουν από τις πραγματογνωμοσύνες που υπάρχουν στη δικογραφία. Γι’ αυτό και δε θα προσθέσουν τίποτα και οι υπόλοιποι μάρτυρες.  Δεν μπήκε, όμως, στον κόπο να εξηγήσει ο εισαγγελέας, γιατί κάλεσε μάρτυρες που «κάτι είδαν» προηγούμενες μέρες και δεν κάλεσε –για τα μάτια, βρε αδερφέ– και κάποιους από τους αυτόπτες μάρτυρες της ενέργειας, για να υπάρχουν κάποια ψήγματα αντικειμενικότητας;

Χρησιμοποιείτε δυο μέτρα και δυο σταθμά, απάντησε ο Ν. Μαζιώτης. 100 μάρτυρες κάλεσε ο Μακρόπουλος, που δεν είχαν τίποτα να πουν. Ούτε καν ο Παπαθανασάκης. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν μόνο από μία ενέργεια. Αυτή στο υπουργείο Οικονομικών. Επειδή εκεί υπήρξαν τραυματισμοί και ήθελαν να μας δείξουν στον ελληνικό λαό σαν αντικοινωνικά τέρατα. Αλλο αν οι μάρτυρες ήρθαν και κατέθεσαν ότι έφταιγε η αστυνομία και όχι ο ΕΑ. Για την αμερικάνικη πρεσβεία, όμως, δεν κάλεσε κανέναν. Τυχαίο; Δε νομίζω! Υπάρχουν λόγοι και είναι πολιτικοί. Αμα δεν υπήρχε λόγος να κληθούν μάρτυρες και αρκούν τα έγγραφα, τι κάνουμε εφτά μήνες εδώ; Να διαβάζαμε τα έγγραφα και να μας λέγατε την απόφαση.

Η Π. Ρούπα παρατήρησε ότι η επίθεση στην αμερικάνικη πρεσβεία είναι ταμπού για το ελληνικό κράτος. Πολιτικά εμείς θα μιλήσουμε έτσι κι αλλιώς, είπε. Ζητάμε όμως και τους μάρτυρες, αποκλειστικά σε σχέση με την κατηγορία. Στενά νομικά. Πιάνοντας το νήμα απ’ αυτό το σημείο, η Δ. Βαγιανού έκανε μια εμπεριστατωμένη νομική ανάλυση για τη σημασία του εμπειρικού στοιχείου, των αυτοπτών μαρτύρων, σε περιπτώσεις αδικημάτων διακινδύνευσης, η οποία διακινδύνευση δεν μπορεί να είναι γενική και αόριστη, αλλά συγκεκριμένη. Πρέπει να διερευνάται, δηλαδή, μέσω των αυτοπτών μαρτύρων, αν υπήρξε διακινδύνευση του έννομου αγαθού της ζωής, όπως υποστηρίζει το κατηγορητήριο.

Επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση ότι πράγματι δε θέλουν να δώσουν έκταση στην επίθεση κατά της αμερικάνικης πρεσβείας, για προφανείς πολιτικούς λόγους, το δικαστήριο, μετά από σύντομη διακοπή, απέρριψε το αίτημα κλήτευσης μαρτύρων και διέκοψε για τη Δευτέρα 11 Ιούνη.