Θέλω να ξεκαθαρίσω από μεριάς μου το τι έγινε στη συνεδρίαση της 23ης Οκτώβρη στη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα όσον αφορά την κατάθεση πολιτικού μάρτυρα υπεράσπισης του κατηγορουμένου Χ.Κορτέση και τη θέση που πήρα εγώ μετά το πέρας της με δήλωσή μου. Σκόπευα να κάνω μια καταγραφή του γεγονότος αργότερα μετά το τέλος της δίκης σε έναν συνολικό απολογισμό αυτής, αλλά θεωρώ πλέον καταλληλότερη στιγμή να γίνει τώρα μιας κι έχει ανοίξει μια “συζήτηση” γύρω απ’ αυτή την κατάθεση. Μία “συζήτηση” που όντως αφορά αυτόν το “χώρο” και περιέχει σημαντικά ζητήματα που θα πρέπει να απασχολούν τους συντρόφους. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να επαναφέρω στη σωστή κατ’ εμέ βάση αυτή τη συζήτηση θέτοντας την ουσία του πολιτικού προβλήματος που ενέκυψε, καθώς μια σειρά από “σάλτσες” που έχουν διανθίσει αυτή τη “συζήτηση” απλά παραπλανούν και μας βγάζουν απ’ το ζητούμενο.

Η κατάθεση της μάρτυρος υπεράσπισης του Χ.Κορτέση ήρθε να διαφωτίσει την έδρα του δικαστηρίου ότι ο Επαναστατικός Αγώνας ήταν μια οργάνωση που διατηρούσε στεγανά με το κίνημα, είχε αυστηρούς κανόνες συνομωτικότητας που δεν επέτρεπαν στα μέλη του να αναπτύσσουν δημόσια δράση γιατί θα έμπαιναν στο στόχαστρο της καταστολής. Σύμφωνα μ’ αυτό το σχήμα, λοιπόν, για τη δομή του Επαναστατικού Αγώνα δε θα μπορούσε κάποιος σύντροφος που είχε δημόσια δράση να είναι μέλος της οργάνωσης, σύμφωνα με τα λεγόμενά της. Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει και δεν απαντιέται είναι τι δουλειά έχει ένας μάρτυρας, πολιτικός μάλιστα, υπεράσπισης ενός ανθρώπου που δεν έχει καμία σχέση με την οργάνωση, να εισφέρει στην έδρα του δικαστηρίου σχήματα για τη δομή της οργάνωσης και μάλιστα τη στιγμή που ούτε στο κατηγορητήριο υπάρχουν, ούτε μάρτυρες κατηγορίας ούτε καν οι δικαστές κι ο εισαγγελέας έχουν κάνει την παραμικρή αναφορά σ’ αυτό το θέμα. Πόσο μάλλον όταν κανένα από τα τρία μέλη του ΕΑ έχει κάνει την παραμικρή αναφορά για τη δομή αυτής της οργάνωσης. Πόσο μάλλον όταν στις αμέσως προηγούμενες συνεδριάσεις έχουν καταθέσει πολιτικοί μάρτυρες υπεράσπισης των τριών μελών του ΕΑ που λένε ότι τόσο αυτοί όσο και ο Λάμπρος Φούντας προέρχονται από τα σπλάχνα του κινήματος και συμμετείχαν στις δημόσιες διεργασίες του χώρου. Δηλαδή, αυτή η κατάθεση έρχεται να διαψεύσει τις άλλες και γιατί γίνεται αυτό; Γίνεται ως θεωρητική συνεισφορά σε μια κουβέντα μέσα στο δικαστήριο ή χρησιμοποιείται ως κύριο υπερασπιστικό επιχείρημα, όπως “ορθά” ρωτάει ο συνήγορος υπεράσπισης για να τεκμηριώσει την αντικειμενική αδυναμία του πελάτη του να είναι στο “χώρο του ένοπλου”. Την έκφραση αυτή, δυστυχώς, τη δανείζομαι από τον πρόεδρο του δικαστηρίου όπου στο τέλος της συγκεκριμένης κατάθεσης σχολίασε ότι “η μάρτυρας έχει γίνει σαφής ότι ο Χ.Κορτέσης δεν ανήκει στο χώρο του ένοπλου”, αποδεχόμενος ουσιαστικά την ύπαρξη του διαχωρισμού κινήματος και ένοπλου που εισήχθη από τη μάρτυρα και κεφαλαιοποιήθηκε από το συνήγορο του κατηγορουμένου. Continue reading →

Κατεβάστε το συνημμένο αρχείο: ekdilwsi_9_martiou_2012.doc (application/msword)

Με αφορμή κείμενο του Ν.Μ., που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο indymedia, σχετικά με την κατάθεση συντρόφισσας και φίλης ως μάρτυρα υπεράσπισής μου στο δικαστήριο για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και αναγνωρίζοντας την εντελώς άστοχη –αν μη τι άλλο και από πολλές απόψεις- χρονική στιγμή, αναγκάζομαι για τελευταία φορά να επαναλάβω τις ήδη κατατεθειμένες δημόσια θέσεις μου, όπως αυτές προκύπτουν από την πολιτική μου ταυτότητα και δράση ως αναρχικός.

Από τη σύλληψή μου, στη διάρκειά της προφυλάκισής μου, και μέχρι σήμερα που η δίκη βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, έχω τοποθετηθεί ξεκάθαρα όσον αφορά ζητήματα όπως η πολυμορφία του αγώνα, η αλληλεγγύη και το πώς αντιλαμβάνομαι τη δίωξή μου στο πλαίσιο της συγκεκριμένης υπόθεσης.

Σε κείμενο σχετικά με τις διώξεις για τον Ε.Α. που είχα γράψει από τη φυλακή, έλεγα μεταξύ άλλων: «Ως αναρχικός δεν καταδικάζω καμία μορφή πάλης –κινήσεις αντιπληροφόρησης, καταλήψεις, πορείες, δυναμικές ενέργειες, απαλλοτριώσεις, αντάρτικο πόλης- που ιστορικά έχουν επιλέξει και χρησιμοποιήσει οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι (αναρχικοί, κομμουνιστές, ευρύτερα αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας) και θα συνεχίσω να στέκομαι αλληλέγγυος σε εκείνους που αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη των επιλογών τους και σε όλους όσους αντιστέκονται με αξιοπρέπεια». Τα παραπάνω δεν ανακαλύφθηκαν και δεν χρησιμοποιήθηκαν ούτε ως «βασικό επιχείρημα», ούτε ως «υπερασπιστική γραμμή». Αποτελούν εδώ και χρόνια αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτική μου αντίληψης και πράξης, στο πλαίσιο της οποίας συμπορεύτηκα και συμπορεύομαι με πλήθος αναρχικών συντρόφων, πολύ πριν βρεθώ στη θέση του κατηγορούμενου, μέσα από διαδικασίες και κινήσεις αλληλεγγύης είτε σε φυλακισμένους αγωνιστές είτε ευρύτερα σε αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Σε όλες αυτές τις διαδικασίες (με πιο πρόσφατη τη συνέλευση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές, στην οποία συμμετείχα από τη στιγμή που αποφυλακίστηκα) ουδέποτε μπήκα στη λογική των διαχωρισμών είτε «αθώων-ενόχων», είτε πολύ περισσότερο μεταξύ υποθέσεων. Στάση που τήρησα και όταν ήμουν εντός των τειχών, με τη συμμετοχή μου σε κάθε κινητοποίηση αλληλεγγύης σε άλλους φυλακισμένους συντρόφους. Continue reading →