39η συνεδρίαση, Παρασκευή 21.12.12

Αυτό είναι είδηση! Κατέθεσε ως μάρτυρας η μητέρα του Σαράντου Νικητόπουλου και ο εισαγγελέας της έδρας δεν δημιούργησε σκάνδαλο. Οχι μόνο δεν δημιούργησε σκάνδαλο, αλλά και με ορισμένες ερωτήσεις τη βοήθησε να ανασύρει από τη μνήμη της κάποιες λεπτομέρειες, γνωστές από προηγούμενες φάσεις της δίκης, οι οποίες αποκαλύπτουν πώς στήθηκε η «δουλειά» σε βάρος του Νικητόπουλου.
Αλλαξε στάση ο εισαγγελέας; Δεν νομίζουμε. Μάλλον τρόμαξε και ο ίδιος από την τόσο απροκάλυπτη παρέμβασή του υπέρ της κατηγορίας στην προηγούμενη συνεδρίαση και είπε να ισορροπήσει λίγο τις εντυπώσεις. Εμείς τουλάχιστον, με αυτά που έχουμε δει και ακούσει μέχρι τώρα, είμαστε πεπεισμένοι ότι ο κ. Λιόγας δεν δίνει δεκάρα για την αλήθεια, αλλά πιστεύει… εις ένα θεόν, πατέρα, παντοκράτορα: την Αντιτρομοκρατική.

Σχετικά σύντομη η σημερινή συνεδρίαση (λιγότερο από δίωρο), αναλώθηκε με τις καταθέσεις των πέντε τελευταίων μαρτύρων υπεράσπισης του Σ. Νικητόπουλου.

Ο Κ.Σ. δήλωσε πως το γεγονός ότι έχει κατηγορηθεί και ο ίδιος με παρόμοιες κατηγορίες πριν από πολλά χρόνια και η άποψη που έχει για την αλληλεγγύη, τον έφεραν μάρτυρα στη δίκη. Η αλληλεγγύη, είπε, πρέπει να εκφράζεται χωρίς διαχωρισμούς και χωρίς προϋποθέσεις, είτε αφορά αγωνιστές που έχουν αναλάβει την ευθύνη και σηκώνουν το βάρος της αναμέτρησης με το καθεστώς είτε αφορά αγωνιστές που διώκονται λόγω του φρονήματος και των συντροφικών τους σχέσεων. Κατά την άποψή του, και οι δύο κατηγορίες ενώνονται στον αγώνα ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Τον Σ. Νικητόπουλο των γνώρισε το Δεκέμβρη του 2008, στη διάρκεια των κινητοποιήσεων ενάντια στη δολοφονική απόπειρα κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα. Ηταν από τους νέους αγωνιστές σ’ αυτό το κίνημα και χαρακτηριζόταν από ήθος και αγωνιστικότητα. Κατέθεσε ακόμη ότι γνωρίζει από παλιά τον Νίκο Μαζιώτη, ο οποίος διακρίνεται για το ήθος και την αγωνιστική του συνέπεια. Είχε καταθέσει ως μάρτυράς του στην παλιά δίκη, γιατί ο Μαζιώτης είχε υπερασπιστεί το δικαίωμα στη ζωή των κατοίκων της Ολυμπιάδας, ζήτημα που είναι επίκαιρο και σήμερα καθώς ξαναγίνονται αγώνες ενάντια στην εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού. Κλείνοντας, αναφέρθηκε στην ανυπαρξία στοιχείων, την οποία η Αντιτρομοκρατική προσπάθησε να αντικαταστήσει με τη δημιουργία εντυπώσεων. Ο καθένας θα μπορούσε να βρεθεί με συντρόφους και φίλους του στο αναψυκτήριο της Καισαριανής, ενώ πάρα πολλοί έχουν αντιασφυξιογόνες μάσκες στο σπίτι τους, για ν’ αντιμετωπίσουν τον χημικό πόλεμο της αστυνομίας στις διαδηλώσεις. Continue reading

38η συνεδρίαση, Τετάρτη 19.12.12

Πρέπει να περνάει μεγάλα ζόρια ο εισαγγελέας του τρομοδικείου που δικάζει την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, Αντ. Λιόγας. Πλησιάζει το τέλος της ακροαματικής διαδικασίας, από την οποία δεν έχει προκύψει τίποτ’ άλλο εκτός του ότι οι Ν. Μαζιώτης, Π. Ρούπα και Κ. Γουρνάς ήταν μέλη του ΕΑ. Τίποτ’ άλλο για τη δράση τους και βέβαια απολύτως τίποτα για όλους τους υπόλοιπους κατηγορούμενους, και ο εισαγγελέας αισθάνεται πως πρέπει να προκαλέσει δυο-τρία «σκάνδαλα» για να μπορέσει να «δικαιολογήσει» την πρόταση που θα κάνει, η οποία θα ταυτίζεται με το κατηγορητήριο της μίας και αδιαίρετης εισαγγελικής αρχής. Το σημερινό του ξεσάλωμα, όμως, στη διάρκεια της εξέτασης μαρτύρων υπεράσπισης του Σαράντου Νικητόπουλου, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και απέδειξε όχι μόνο προκατάληψη, αλλά και εμπάθεια.
Ομολογουμένως κρατήθηκε πολλή ώρα ο εισαγγελέας (δεδομένης και της έντασης που δημιουργήθηκε στην προηγούμενη συνεδρίαση), μέχρι να διακηρύξει, εμμέσως πλην σαφώς, με τα γνωστά «περιτυλίγματα» για την απόφαση που δεν έχει βγει ακόμα και την ανεξάρτητη κρίση του δικαστηρίου, τη θέση του ότι παλεύει να θεμελιώσειτο κατηγορητήριο και όχι να διερευνήσει τα υπάρχοντα στοιχεία και την υπόσταση που αυτά έχουν για να στείλουν κόσμο στη φυλακή. Και το έκανε στη διάρκεια της κατάθεσης του τελευταίου μάρτυρα, του πατέρα του Σ. Νικητόπουλου, Στάθη. Χωρίς καν να σεβαστεί την ιδιότητα του πατέρα, ο εισαγγελέας άδραξε την ευκαιρία για να μας δείξει το ποιόν της αστικής δικαιοσύνης όταν δικάζει τους πολέμιούς της.
Ο μάρτυρας, με αναφορές στα προσωπικά του βιώματα (παιδικά χρόνια στη μετεμφυλιοπολεμική περίοδο, διαδηλώσεις του «114»), προσπάθησε να δείξει σε ποια κατάσταση έχει περιέλθει σήμερα η χώρα και υπό ποιο καθεστώς δικάζονται οι κατηγορούμενοι. Είπε χαρακτηριστικά, πως σήμερα βιώνει το μεγαλύτερο πισωγύρισμα από τότε που γεννήθηκε. Το σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» παραμένει επίκαιρο, καθώς η φτώχεια και η αμορφωσιά κυριαρχούν, ενώ μια εφημερίδα μπορεί να σε οδηγήσει στη στέρηση της ελευθερίας (έκανε αναφορά στο… τρομερό αποδεικτικό στοιχείο κατά του Σ. Νικητόπουλου, το φύλλο της εφημερίδας «ΠΟΝΤΙΚΙ»). Πρόσθεσε πως σε καιρούς πολιτικής γαλήνης μπορεί να υπάρξει και δικαστική απόφαση που να δίνει σε κάποιους την ελπίδα της «τυφλής Δικαιοσύνης», όμως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει ποτέ σε περιόδους εντάσεων και αναβρασμού, όταν το δίκαιο χρησιμοποιείται ως εργαλείο με σκοπό να διευκολυνθούν οι εκάστοτε επιλογές της εξουσίας.
«Ποιους έχω απέναντι μου; Λειτουργούς του λαού, που στο όνομά του υποτίθεται πως εκδίδουν τις αποφάσεις, ή δικαστές που θέλουν να γίνουν αρεστοί από αυτούς που κυβερνούν;», αναρωτήθηκε ο Στ. Νικητόπουλος. «Για τις αυτοκτονίες, τη διαμελισμένη δημοκρατία και το Σύνταγμα που μπαίνει στην κλίνη του Προκρούστη δεν ευθύνεται ο αναρχικός χώρος αλλά άλλοι», συμπλήρωσε. Φτάνοντας στο σκέλος των στοιχείων της υπόθεσης, ο μάρτυρας κατέθεσε ότι γνώριζε και τον Μαζιώτη, και τη Ρούπα, και τον Σταθόπουλο, όπως και τον Λάμπρο Φούντα, με τον οποίο είχε συνεργαστεί κιόλας για την έκδοση ενός φυλλαδίου από τον εκδοτικό οίκο του. Στο σπίτι του βρέθηκαν, άλλωστε, και η περούκα και η αντιασφυξιογόνος μάσκα (τα άλλα τρομερά «αποδεικτικά» στοιχεία), ενώ στο σπίτι της Μπενάκη (κατοικία του θείου του Σαράντου) βρέθηκε η εφημερίδα ΠΟΝΤΙΚΙ, πεταμένη στα σκουπίδια. Κατόπιν, παρέθεσε ένα χρονικό των όσων συνέβησαν, με σκοπό να δείξει το κατασκευασμένο των κατηγοριών και τις αερολογίες του τμηματάρχη της Αντιτρομοκρατικής Κ. Παπαθανασάκη, οι οποίες λαμβάνονται ως δεδομένα από το τρομοδικείο. Αναφέρθηκε στα πορίσματα των εργαστηρίων (που για τον Σ. Νικητόπουλο είναι όλα αρνητικά) και στο παράλογο της κράτησής του επί 18 μήνες, τόσο από την άποψη της έλλειψης στοιχείων όσο και από την άποψη της στάσης των δικαστών, που με προφάσεις και προσβλητικές διαδικασίες απέρριψαν όλα τα αιτήματά του για άρση της προσωρινής κράτησης.  Continue reading

Διεθνής Κόκκινη Βοήθεια: προβολή βίντεο – ενημέρωση σε αλληλεγγύη με την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, Βρυξέλλες (10/12) – Βέρνη (14/12)

Στο πλαίσια της διεθνούς αλληλεγγύης για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, τη Δευτέρα 10/12, η Διεθνής Κόκκινη Βοήθεια [Secours Rouge International] πραγματοποίησε προβολή βίντεο – ενημέρωση για την υπόθεση, στις Βρυξέλλες. Συγκεκριμένα προβλήθηκε βίντεο-συνέντευξη με μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, το οποίο δημιουργήθηκε κατά την επίσκεψη αντιπροσωπείας της Διεθνούς Κόκκινης Βοήθειας, στα πλαίσια διεξαγωγής της δίκης, τον Απρίλιο του 2012 στην Αθήνα, καθώς και συζήτηση – ενημέρωση σχετικά με την υπόθεση και την εξέλιξη της δίκης.

Σήμερα, Παρασκευή 14/12, θα επαναληφθεί η προβολή βίντεο – ενημέρωση, αυτή τη φορά, στην πόλη της Βέρνης, Ελβετία.

Ακολουθεί η μετάφραση της αφίσας που εκδόθηκε στις Βρυξέλλες:

Συνέντευξη με τον “Επαναστατικό Αγώνα”

Στις 5 Σεπτεμβρίου 2003, τη στιγμή που το ελληνικό κράτος ισχυριζόταν ότι είχε τελειώσει με τον ένοπλο επαναστατικό αγώνα μετά την εξάρθρωση των οργανώσεων “17 Νοέμβρη” και “ΕΛΑ”, μια νέα οργάνωση με το όνομα “Επαναστατικός Αγώνας” επιτίθεται με εκρηκτικά στα δικαστήρια Αθηνών. Επί σειρά ετών, ο “Επαναστατικός Αγώνας” θα πραγματοποιήσει ενέργειες ενάντια σε πολιτικά και οικονομικά κέντρα εξουσίας στην Ελλάδα, με κορυφαίες δράσεις την επίθεση με ρουκέτα ενάντια στην Πρεσβεία των ΗΠΑ και την καταστροφή του Χρηματιστηρίου Αθηνών με παγιδευμένο όχημα.

Στις 10 Μαρτίου 2010, ο αναρχικός αγωνιστής Λάμπρος Φούντας, μέλος της οργάνωσης “Επαναστατικός Αγώνας”, δολοφονείται από την αστυνομία κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας. Σύντομα, ακολουθούν συλλήψεις αναρχικών αγωνιστών. Τρεις από αυτούς αναλαμβάνουν την ευθύνη της συμμετοχής τους στον “Επαναστατικό Αγώνα”. Οι ιδιαίτερες συνθήκες (αποδιοργάνωση των δικαστηρίων, απεργίες των δικηγόρων…) δεν επιτρέπουν στις ελληνικές αρχές να διεξάγουν τη δίκη των συλληφθέντων μέσα στις προθεσμίες που προβλέπει η νομοθεσία. Οι κατηγορούμενοι για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα αποφυλακίζονται υπό όρους (απαγόρευση εξόδου από την Αθήνα κ.ά.) και παρευρίσκονται ελεύθεροι στις συνεδριάσεις του δικαστηρίου.

 
Στις 28 Απριλίου 2012, αντιπροσωπεία αλληλεγγύης της Διεθνούς Κόκκινης Βοήθειας, συναντά, στο μεσοδιάστημα ανάμεσα σε δύο συνεδριάσεις του δικαστηρίου, τους κατηγορούμενους του “Επαναστατικού Αγώνα”. Με την ευκαιρία αυτή, δημιουργείται ένα 50λεπτο βίντεο – συνέντευξη, κατά τη διάρκεια του οποίου η Πόλα Ρούπα και ο Νίκος Μαζιώτης μιλούν για την ιστορία της οργάνωσης “Επαναστατικός Αγώνας”, καθώς και την κατάσταση και τις προοπτικές του επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα.

 
Στις 15 Ιουνίου 2012, δύο από τους τρεις βασικούς κατηγορούμενους της υπόθεσης, ο Νίκος Μαζιώτης και η Πόλα Ρούπα εξαφανίζονται δίχως να αφήσουν το παραμικρό ίχνος. Στην Ελλάδα, το κράτος συνεχίζει τη δίκη και η “Συνέλευση για την Υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα” συνεχίζει τις δράσεις αλληλεγγύης.

Προβολή:

10 Δεκέμβρη 2012, ώρα 20:00,

στο Cine-club du Phare, 41 rue Tenbosch, 1050 Βρυξέλλες

————————–

Σημείωση: το βίντεο θα είναι σύντομα διαθέσιμο και στο διαδίκτυο


37η συνεδρίαση, Πέμπτη 13.12.12

Σ’ εμάς δεν έχει απομείνει πλέον καμιά αμφιβολία ότι ο τακτικός εισαγγελέας της έδρας του τρομοδικείου που δικάζει την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, Αντ. Λιόγας, θα είχε διαπρέψει ως επίτροπος σε έκτακτα στρατοδικεία του εμφύλιου ή της χούντας. Τότε που δίκαζαν με βάση το φρόνημα και όχι τις πράξεις. Τότε που αρκούσε ή άρνηση μιας δήλωσης μετάνοιας για να σε στείλει στο απόσπασμα ή στη φυλακή για χρόνια. Δεν πρόλαβε να ξεκινήσει η εξέταση των μαρτύρων υπεράσπισης του Σαράντου Νικητόπουλου και ο εισαγγελέας έδειξε πως θεωρεί ως το πιο σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο τι βιβλία διαβάζει ο Νικητόπουλος και ποια είναι η γνώμη του για το ένοπλο! Ας φροντίσει ο κ. Λιόγας να εκδώσει εντάλματα σύλληψης κατά όλων μας. Είμαστε πάρα πολλοί αυτοί που έχουμε θετική άποψη για το ένοπλο, που έχουμε βιβλία αντάρτικων κινημάτων και ένοπλων οργανώσεων στις βιβλιοθήκες μας, που έχουμε βιβλίο με προσωπική αφιέρωση του Δημήτρη Κουφοντίνα (και άλλων…).
Για την τελική αγόρευση του εισαγγελέα δεν έχουμε καμιά αμφιβολία. Ούτε καν για το κακότεχνο του πράγματος, δεδομένου ότι θα πρέπει να κατασκευάσεις λογικά τερατουργήματα για να εισηγηθείς ενοχή όλων κατά το κατηγορητήριο. Μένει να δούμε μόνο, αν και οι δικαστές της έδρας θ’ ακολουθήσουν τον εισαγγελέα σ’ αυτό το δρόμο του «πετάει ο γάιδαρος; πετάει». Ας δούμε, λοιπόν, το ρεπορτάζ από την 37η συνεδρίαση.
Στο πρώτο μέρος της συνεδρίασης ολοκληρώθηκαν οι καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης του Βαγγέλη Σταθόπουλου, οι οποίοι κινήθηκαν στο ίδιο πλαίσιο με τους μάρτυρες της προηγούμενης συνεδρίασης. Μίλησαν για την πολύχρονη δράση του Σταθόπουλου ως αγωνιστή του αναρχικού κινήματος, για τη στοχοποίησή του και τις διώξεις που υπέστη, για το ντόμπρο χαρακτήρα του και τις αρχές που χαρακτηρίζουν την αγωνιστική του διαδρομή. Continue reading

36η συνεδρίαση, Τρίτη 11.12.12

Κατανοητό το εισαγγελικό πάθος για πάση θυσία καταδίκες για όλους τους κατηγορούμενους, αλλά θα έπρεπε να υπάρχει τουλάχιστον ένα επίπεδο σοβαρότητας και μια επίφαση αμεροληψίας. Ο εισαγγελέας της έδρας του τρομοδικείου που δικάζει την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, Αντ. Λιόγας, για μια ακόμη φορά κατάφερε να εκτεθεί ανεπανόρθωτα, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την κενότητα του κατηγορητήριου. Με ήπιο –όπως πάντοτε– τόνο, συνέστησε στους μάρτυρες υπεράσπισης του Βαγγέλη Σταθόπουλου να μην αναφέρονται μόνο στη δράση του στο πλαίσιο του αναρχικού κινήματος, αλλά να μιλήσουν και για τις κατηγορίες που αυτός αντιμετωπίζει. Εσπευσε, δε, να διευκρινίσει τι εννοεί: Κατηγορείται ο Σταθόπουλος ότι έφυγε ένα πρωί από το σπίτι του και πήγε στον Υμηττό για καφέ. Δεν τον ρώτησε ο μάρτυρας ή η μάρτυρας «ρε Βαγγέλη, πήγες όντως εκείνο το πρωί στον Υμηττό;»!
Ας κάνουμε εμείς την υπόθεση, ότι οι φίλοι και σύντροφοι του Σταθόπουλου παρήλαυναν από το δικαστήριο και κατέθεταν ότι ρώτησαν το φίλο και σύντροφό τους και αυτός τους είπε ότι ποτέ δεν πήγε στην Καισαριανή για καφέ με τον Μαζιώτη ή ότι την τάδε μέρα και ώρα ο Σταθόπουλος έπινε καφέ μαζί τους και άρα δε θα μπορούσε να βρίσκεται εκεί που λέει το κατηγορητήριο. Τι θα έλεγε τότε ο εισαγγελέας; Θα προσπαθούσε να τους απαξιώσει, να τους βγάλει ψευδομάρτυρες. Αν μεν επικαλούνταν τη διαβεβαίωση του ίδιου του Σταθόπουλου, ο εισαγγελέας θα υποστήριζε ότι αυτή δεν έχει καμιά αξία, γιατί θα μπορούσε να τους έχει πει ψέματα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Στην καλύτερη περίπτωση θα τους έβγαζε άχρηστους ως μάρτυρες, γιατί δεν γνωρίζουν πρωτογενώς αυτά που κατέθεσαν. Αν έλεγαν ότι την τάδε μέρα και ώρα ήταν οι ίδιοι μαζί με τον Σταθόπουλο, θα τους τάραζε στις ερωτήσεις για το πώς είναι δυνατόν να θυμούνται με ακρίβεια τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα, όταν στο μεταξύ συναντήθηκαν δεκάδες φορές με τον φίλο τους. Γιατί θυμούνται ειδικά αυτή τη μέρα και ώρα, που τυχαίνει να αναφέρεται στο κατηγορητήριο;
Στην πραγματικότητα, ο εισαγγελέας ζήτησε από τους μάρτυρες να εμφανιστούν ως φανερά κατασκευασμένοι, για να μπορέσει να τους ακυρώσει. Εκανε και κάτι ακόμη, όμως. Με όσα είπε υιοθέτησε τα όσα αναφέρει το κατηγορητήριο και ζήτησε από τους μάρτυρες να τα διαψεύσουν! Κι αυτό αποτελεί τον ορισμό της προκατάληψης, διότι θεωρείται ισχυρή η κατηγορία και καλείται ο κατηγορούμενος ν’ αποδείξει ότι δεν ισχύει και όχι η κατηγορούσα αρχή ν’ αποδείξει ότι ισχύει.
Δεν είδαμε τον κ. Λιόγα να δείχνει την ίδια ζέση όταν κατέθετε ο περιβόητος Παπαθανασάκης, ο τμηματάρχης της Αντιτρομοκρατικής, και φλόμωνε στο ψέμα το δικαστήριο, επικαλούμενος αναφορές υφισταμένων του, τους οποίους αρνιόταν να κατονομάσει, επικαλούμενος υπηρεσιακά σημειώματα τα οποία… καταστρέφονταν αμέσως, χωρίς να μπαίνουν σε κανέναν φάκελο. Δεν τον ακούσαμε τότε να λέει στον Παπαθανασάκη, όπως θα έλεγε κάθε άνθρωπος που ενδιαφέρεται για την ανακάλυψη της αλήθειας: «Αφού όσα καταθέτετε, κύριε μάρτυρα, τα πληροφορηθήκατε από αναφορές υφισταμένων σας, οι οποίες δεν υπάρχουν με τη μορφή υπηρεσιακών εγγράφων, έχετε υποχρέωση να μας πείτε τα ονόματά τους, ώστε να τους καλέσουμε εδώ και να τους υποβάλουμε στη βάσανο της επ’ ακροατηρίω εξέτασης. Οσα μας λέτε εσείς δεν έχουν καμιά αξία, γιατί τα γνωρίζετε δευτερογενώς». Continue reading

Αθήνα: Πανό αλληλεγγύης για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα

Τα παρακάτω (τρία) πανό κρεμάστηκαν κατά τη διάρκεια του διεθνούς καλέσματος αλληλεγγύης για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα στην πύλη του ΕΜΠ (Πατησίων) και στην πλατεία Εξαρχείων στο κέντρο της Αθήνας από τη Συνέλευση για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα.

Νότιο Λονδίνο, Αγγλία: παρέμβαση αλληλεγγύης για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα

Το απόγευμα του Σαββάτου (1/12/12) αναρχικοί/-ές από διάφορα σημεία της γκρίζας μητρόπολης συναντήθηκαν στο νότιο Λονδίνο για να στείλουν μήνυμα αλληλεγγύης στους συντρόφους/-ισσες που διώκονται για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα στην Αθήνα.

Ξεδιπλώθηκε πανό από τον 8o όροφο του Κολεγίου Επικοινωνίας του Λονδίνου (London College of Communication – LCC) το οποίο γράφει “Αλληλεγγύη για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα” και μοιράστηκαν διάφορα κείμενα ενημέρωσης για την υπόθεση στην περιοχή.

Από τους γκρίζους μουντούς δρόμους μια σπίθα αλληλεγγύης εμφανίστηκε για να ζεστάνει τις καρδιές και τις συνειδήσεις.

Ακολουθούν τα  φυλλάδια που μοιράστηκαν στα αγγλικά:

πηγή

βλ. επίσης εδώ

Ζυρίχη, Ελβετία: ανάληψη ευθύνης για επίθεση σε τράπεζα της HSBC σε αλληλεγγύη με την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα

Σήμερα (5/12) επιτεθήκαμε στην τράπεζα HSBC στην οδό Bederstrasse στη Ζυρίχη με μπογιές και πέτρες, καθώς η HSBC κερδίζει άμεσα από την κρίση κεφαλαίου. Η επίθεση αυτή αποτελεί συμβολή στις ημέρες διεθνούς αλληλεγγύης σε όσους διώκονται για την ένοπλη οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας» στην Ελλάδα και ως ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα του «Επαναστατικού Αγώνα».

Οι λόγοι που διαλέξαμε την HSBC είναι οι εξής: Η οξυμένη κατάσταση στην Ελλάδα οδηγεί σε συνέπειες αναμενόμενες μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Η τάξη των εργατών/-τριών, που επί δεκαετίες δούλευε για να επιζήσει, και να παράξει την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, ώστε η Ελλάδα να αποτελεί εισαγωγέα για ευρωπαϊκά προϊόντα (κυρίως γερμανικά), δέχεται ισχυρή επίθεση. Άσχετα από το επίπεδο και τον τομέα εξοικονομούνται δισεκατομμύρια ώστε να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις δανεισμού που έχει επιβάλλει η Τρόικα (Ε.Ε, ΔΝΤ, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα). Αυτό συνεπάγεται εξοικονόμηση στους τομείς της παιδείας, της υγείας, των συντάξεων κ.ο.κ., διασφαλίζοντας παράλληλα την ικανότητα της Ελλάδας για εισαγωγές (πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι οι δαπάνες για την αγορά οπλικών συστημάτων από την Γερμανία έχουν μειωθεί ελάχιστα).

Παράλληλα η κυρίαρχη τάξη φροντίζει αυτόν τον καιρό να εξάγει το δικό της κεφάλαιο εκτός της χώρας. Ένα επίκαιρο παράδειγμα: Η μεταφορά της έδρας της Coca Cola Hellenic από την Ελλάδα στην Ελβετία τον Οκτώβριο του 2012 (όπου η Coca Cola Hellenic αποτελούσε τη μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας). Αυτή η μεταφορά κεφαλαίων δεν αποτελεί καινοτομία. Η λίστα «Λαγκάρντ» από την HSBC δείχνει ξεκάθαρα πως μέχρι το 2007 μεταφέρθηκαν εκκατομύρια ευρώ από την ασταθή οικονομικά Ελλάδα στην Ελβετία. Ανάμεσα στα ονόματα βρίσκονται άτομα που έχουν ένα κοινό. Δεν τους επηρεάζουν καθόλου τα μέτρα που προαναφέρθηκαν. Πολιτικοί, χρυσοχόοι, εφοπλιστές και κορυφαίοι ιατροί δεν πρέπει να κατάλαβαν πολλά από τις περικοπές. Όμως εν όψει της προβλεπόμενης κρίσης επέλεξαν την ασφάλεια. Η HSBC κερδίζει από αυτά τα συγκεκριμένα κεφάλαια.

Δεν μας ενδιαφέρει αν η μεταφορά αυτών των κεφαλαίων γίνεται νόμιμα ή παράνομα. Διαπιστώνουμε ότι οι κυρίαρχοι εξασφαλίζουν και προστατεύουν τους εαυτούς τους, ενώ οι από τα κάτω υποφέρουν από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Βρισκόμαστε αλληλέγγυοι με εκείνους που, μέσω της επίθεσης που δέχονται, διαμορφώνουν μια αντικαπιταλιστική, ταξική θέση και δράση. Ξεκάθαρα θέλουμε να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας σε όσους διώκονται για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα.  Ο Ε.Α αποτελεί μια ένοπλη, αναρχική οργάνωση που μέσω της άμεσης δράσης επιτέθηκε σε εθνικά και διεθνή συμφέροντα και δομές του κράτους, του κεφαλαίου και της καταστολής. Το 2010 υπήρξαν συλλήψεις, και οι κατηγορούμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την κατηγορία της συμμετοχής στην οργάνωση. Από τα 4 άτομα μέλη του Ε.Α, ο Λάμπρος Φούντας δολοφονήθηκε σε μια προπαρασκευαστική ενέργεια της οργάνωσης, κατά τη διάρκεια πυροβολισμών. Δύο σύντροφοι επέλεξαν την φυγοδικία όταν αποφυλακίστηκαν υπό όρους.

Αλληλεγγύη στον Ε.Α!

Αλληλεγγύη σε όσους διώκονται στην πολιτική δίκη ενάντια στον Ε.Α!

Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη!

πηγή

Η ιταλική μετάφραση της ανάληψης ευθύνης για την επίθεση σε τράπεζα της HSBC, από τον έγκλειστο στις ελβετικές φυλακές αναρχικό σύντροφο Μάρκο Καμένις (Marco Camenisch), μια μικρή συμβολή στο τριήμερο κάλεσμα διεθνούς αλληλεγγύης για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα.

Κείμενο της Πόλας Ρούπα για την κατάθεση μάρτυρα υπεράσπισης στο δικαστήριο του Επαναστατικού Αγώνα

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΑΡΤΥΡΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Η υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και η δίκη είναι πρώτα απ’ όλα μια σοβαρή υπόθεση. Μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου κάθε κατάθεση, τοποθέτηση, κάθε λέξη αποκτά μια ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία, ακόμα και αν αυτή εκτός του δικαστηρίου είναι παντελώς ανάξια λόγου. Και αυτό γιατί οτιδήποτε λέγεται σε αυτή τη δίκη έχει μια πολιτική προέκταση και καθώς η δίκη αυτή είναι μια ιστορική δίκη, μένει στην ιστορία οτιδήποτε την αφορά.

Σε μια από τις συνεδριάσεις, μάρτυρας ενός από τους συγκατηγορούμενούς μας έθεσε ως κεντρικό στοιχείο της επιχειρηματολογίας της για τη μη συμμετοχή του συγκεκριμένου κατηγορούμενου στον Επαναστατικό Αγώνα το γεγονός ότι είναι αδύνατο ένας αναρχικός που συμμετέχει ενεργά στο κίνημα, να συμμετέχει σε ένοπλη οργάνωση. Συνεπώς, «όποιος επιλέγει το κίνημα, δεν επιλέγει την ένοπλη δράση» και αντιστρόφως, «όποιος επιλέγει την ένοπλη δράση αποσύρεται από το κίνημα». Και ερωτώ, με ποιο δικαίωμα η μάρτυρας μιλάει σε ένα δικαστήριο για ζητήματα που αφορούν το εσωτερικό του αγώνα, είτε αυτά ισχύουν είτε όχι; Με ποιο δικαίωμα μπαίνει σε ζητήματα που δεν την αφορούν, σε ζητήματα που κανένας που συμμετέχει σε ένοπλη οργάνωση δεν αναφέρει μπροστά στον εχθρό; Και κυρίως με ποιο δικαίωμα «αποσύρει από το κίνημα» τους ένοπλους αγωνιστές και πιο συγκεκριμένα τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα; Με ποιο δικαίωμα «βγάζει στην παρανομία» όσους συμμετείχαν στην οργάνωση μπροστά στο δικαστήριο του εχθρού; Με ποιο δικαίωμα αναφέρεται μπροστά στο δικαστήριο σε ζητήματα που αφορούν τη δομή και το εσωτερικό της οργάνωσης, πράγμα που δεν κάναμε εμείς που αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη; Γιατί βοηθάει το δικαστήριο στο να σχηματίσει μια οποιαδήποτε εικόνα για το εσωτερικό και τη δομή της οργάνωσης; Με ποιο δικαίωμα στη συνέχεια της κατάθεσής της χρησιμοποιεί ως παραδείγματα της επιχειρηματολογίας της εμένα και τον σύντροφο Μαζιώτη παρουσιάζοντάς μας ως «αποσυρμένους»; Με ποιο δικαίωμα ακυρώνει καταθέσεις δικών μας μαρτύρων υπεράσπισης; Με ποιο δικαίωμα λέει ότι «η Ρούπα και ο Μαζιώτης είχαν αποσυρθεί από τις ευρύτερες διεργασίες του αναρχικού κινήματος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είχαν αποκοπεί από τις κοινωνικές σχέσεις, από τις φιλίες τους, από τις επαφές τους», αποπολιτικοποιώντας έτσι τις σχέσεις μας με συντρόφους; Εμείς ποτέ ούτε μέσα στη δίκη ούτε πουθενά αλλού δεν αναφερόμαστε με όρους μη πολιτικούς. Είμαστε πολιτικά όντα και αυτό έχει εμπεδωθεί και στον ίδιο τον εχθρό. Η προσωπική μας ζωή και οι σχέσεις δεν κατατέθηκαν ούτε στο ελάχιστο δημόσια και πολύ περισσότερο μπροστά στους κρατικούς εκπροσώπους. Η απόπειρα αποπολιτικοποίησης των σχέσεών μας και κατ’ επέκταση και ημών υπονομεύει την πολιτική υπόσταση τη δική μας και κατ’ επέκταση και της υπόθεσης, και στο μόνο που βοηθάει είναι τα σχέδια του κράτους εναντίον μας. Continue reading

Δεύτερο γράμμα του Νίκου Μαζιώτη σε σχέση με τις απαντήσεις για την τοποθέτηση του για την κατάθεση μάρτυρα υπεράσπισης στην δίκη του Επαναστατικού Αγώνα

ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΑΡΤΥΡΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Έχουμε συνηθίσει αντί να μας απαντάνε με πολιτικά επιχειρήματα να ρίχνουν λάσπη εναντίον μας, αφορισμούς και να λένε ψέματα. Το γεγονός ότι ο Λάμπρος Φούντας ήταν παράλληλα και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και συμμετείχε στις διεργασίες του α/α χώρου, πράγμα που διέψευδε τον βασικό ισχυρισμό της συγκεκριμένης μάρτυρα υπεράσπισης ότι κάποιος δεν μπορεί να είναι στο «κίνημα» και στο αντάρτικο παράλληλα, είναι κάτι που δεν απαντήθηκε από την ίδια ούτε φυσικά περιμένουμε να απαντηθεί. Και φυσικά αυτό δεν είναι μια προσωπική άποψη αλλά μια αντικειμενική αλήθεια. Δεύτερον, πουθενά στο γράμμα μου δεν υπάρχει η άποψη ότι τα «RPG τοποθετούνται (και ο ένοπλος αγώνας γενικά) αυτοδικαίως σε μια ανώτερη κλίμακα επαναστατικότητας από μια ταπεινή μολότωφ». Αυτό δεν είναι απλώς μία σκόπιμη διαστρέβλωση, είναι ψέμα. Όσον αφορά τον υποτιθέμενο διαχωρισμό που προωθήσαμε «εγκαλώντας συντρόφους για τα συνθήματα “ο Λάμπρος ζει μέσα στις φωτιές” και “ο Λάμπρος ήταν ένας από εμάς”», αναφερόμενη προφανώς στην διοργάνωση της πορείας στην Δάφνη τον Μάρτιο του 2011 και εδώ αποδεικνύεται πόσο διαστρεβλωμένη παρουσιάζεται η πραγματικότητα. Η διαφωνία μας με το προτεινόμενο πολιτικό πλαίσιο τότε της πορείας, τώρα παρουσιάζεται ως «διαχωρισμός». Τότε ενώ αρχικά δεν μας ενημέρωσαν καν για το πολιτικό πλαίσιο της πορείας, πράγμα που όφειλαν να κάνουν, διαπιστώσαμε στην συνέχεια ότι από το πολιτικό περιεχόμενο σκόπιμα –αποσιωπήθηκε -έλειπε ο λόγος και το πολιτικό πλαίσιο της ένοπλης συμπλοκής της Δάφνης όπου σκοτώθηκε ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας, δηλαδή ότι ο Λάμπρος σκοτώθηκε ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα σε προπαρασκευαστική ενέργεια της οργάνωσης, ενώ στο τέλος κατέληξε να υιοθετηθεί ένα πολιτικό πλαίσιο-σούπα, ο Λάμπρος ήταν αναρχικός, συμμετείχε στις συνελεύσεις, στις πορείες κλπ, αλλά ήταν παρεπιμπτόντως και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, πράγμα που ουσιαστικά συνέχιζε να βγάζει την υπόθεση από τις πραγματικές της διαστάσεις, δηλαδή υποβάθμιζε το γιατί σκοτώθηκε στην Δάφνη, κάτω από ποιο πολιτικό πλαίσιο και συνθήκες έγινε η ένοπλη συμπλοκή στην Δάφνη. Η υπόθεση της ένοπλης συμπλοκής στην Δάφνη μπήκε στα πραγματικά πολιτικά πλαίσια της όταν είχαμε αποφυλακιστεί και μαζί με άλλους συντρόφους-ισσες μέσα από κινηματικές διαδικασίες διοργανώσαμε την πορεία Μνήμης και Αγώνα για τα δύο χρόνια από τον θάνατο του Λάμπρου Φούντα, πορεία η οποία έγινε στο κέντρο της Αθήνας στις 10 Μάρτη 2012 όπως θα άρμοζε από την αρχή -και όχι στην Δάφνη- στην οποία συμμετείχαν γύρω στους 2000 συντρόφους-ισσες. Και ήταν αρκετοί αυτοί οι σύντροφοι-ισσες που συμμετείχαν στην πορεία οι οποίοι ήταν και στην Δάφνη το 2011 και δεν φάνηκαν να έχουν πέσει «θύμα» διαχωρισμού από μας. Continue reading