Σε σχέση με την ενέργεια στο υπουργείο Οικονομικών, ο Ν. Μαζιώτης σημείωσε πως αποτελούσε απάντηση στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της τότε κυβέρνησης Καραμανλή. Τι είναι το ΥΠΟΙΚ; Το κυρίαρχο υπουργείο που εφαρμόζει την πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης. Σκοπός του ΥΠΟΙΚ είναι η ενίσχυση των πλουσίων και η καταλήστευση των φτωχών. Επομένως, ασκεί ταξική πολιτική (στο σημείο αυτό διάβασε αποσπάσματα από την προκήρυξη που είχε δημοσιοποιήσει ο Επαναστατικός Αγώνας). Τι είναι αυτή η αναπτυξιακή πολιτική, για την οποία μιλάνε συνέχεια; Υπαγορεύεται από την ΕΕ και την ΕΚΤ. Ο Ν. Μαζιώτης μίλησε για το μοντέλο του δανεισμού μιας χώρας προς ενίσχυση του κεφαλαίου, για την εφαρμογή της αποβιομηχάνισης, τη συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού. Αυτή η «αναπτυξιακή πολιτική», είπε, ευθύνεται για το υπέρογκο χρέος και την υποδούλωση του λαού από το ΔΝΤ. Υποβαθμίζεται η ασφάλιση, ιδιωτικοποιούνται τα πάντα, ακόμα και η Υγεία, με νόμο καταληστεύονται τα ασφαλιστικά ταμεία.
Στη συνέχεια, ο Ν. Μαζιώτης αναφέρθηκε στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού, με κυβέρνηση Μητσοτάκη, που αναπτύχθηκε και επιβλήθηκε ουσιαστικά από την κυβέρνηση Σημίτη. Μίλησε για κοινό σκοπό ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τη στήριξη του κεφαλαίου, και διαφορές στους ρυθμούς εφαρμογής, αναφέρθηκε στο Μάαστριχτ και την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, που θεωρήθηκε επί τευγμα. Αμέσως μετά πέρασε στην περίοδο Αλογοσκούφη, κατά την οποία έγινε η ενέργεια του ΕΑ. Μίλησε για την «απογραφή», για τις πολιτικές λιτότητας, για το χτύπημα μισθών και συντάξεων, για τις ιδιωτικοποιήσεις που πήραν τη μορφή ξεπουλήματος των πάντων. Η οργάνωση με την ενέργειά της χτύπησε αυτήν ακριβώς την πολιτική, κατέληξε ο Ν. Μαζιώτης, διαβάζοντας σχετικά αποσπάσματα της προκήρυξης. Στην πρώτη μου τοποθέτηση, συνέχισε, όταν ξεκινούσε αυτό το δικαστήριο, είχα πει ότι άλλοι θα έπρεπε να βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορούμενου, σε λαϊκό δικαστήριο. Ενας απ’ αυτούς είναι και ο Αλογοσκούφης. Είναι οι ίδιοι που λέει και ο Χριστούλας στο μήνυμά του. Ως ΕΑ λέγαμε ότι είναι μύθος η ευημερία στη ΕΕ και πως όταν έρθει η κρίση θα έχει οδυνηρές συνέπειες. Γιατί οι κρίσεις αποτελούν συστατικό στοιχείο του καπιταλισμού. Ειδικά σήμερα, κατέληξε, είναι πιο επιτακτική από ποτέ η ανατροπή του καθεστώτος με τα όπλα.
Η αυτοκτονία του Χριστούλα ήταν πολιτική πράξη και όχι πράξη κάποιου απελπισμένου ή κάποιου αναξιοπαθούντος, σημείωσε η Π. Ρούπα. Ηταν διαμαρτυρία για τη χούντα της τρόικας και της ΕΕ. Εμπεριείχε κριτική στάση απέναντι στις μορφές αγώνα. Ο Δ. Χριστούλας πέθανε για να στείλει μήνυμα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο πρέπει ν’ αγωνιστούμε. Οι παλαιότεροι αγώνες μας απέτυχαν, χρέος μας είναι ο σεβασμός του μηνύματός του.
Για την ενέργεια στο ΥΠΟΙΚ, η Π. Ρούπα στάθηκε στο χαρακτηρισμό του από το κατηγορητήριο ως κοινωφελές ίδρυμα, ενώ πρόκειται, όπως είπε, για στρατηγείο της υπερεθνικής ελίτ, που εκπονεί το βασικά οικονομικά σχέδια όπως αυτά υπαγορεύονται από την ΕΕ και την ΕΚΤ. Αναφέρθηκε στο περιεχόμενο της προκήρυξης του ΕΑ και μίλησε αναλυτικά για την ουσία της κρίσης και τις πολιτικές διαχείρισής της που ασκούν οι κυβερνήσεις προς όφελος του μεγάλου κεφάλαιου. Η επίθεση στο ΥΠΟΙΚ, κατέληξε η Π. Ρούπα, ήθελε να δείξει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει ν’ αγωνιστούμε στον ταξικό πόλεμο με την αστική τάξη.
Υπάρχει κάποιος πολίτης που θα πει ότι η επίθεση στο ΥΠΟΙΚ στράφηκε εναντίον του; Κανένας. Εμείς έχουμε τη λαϊκή συμπαράσταση. Ο Αλογοσκούφης μάλλον όχι. Φέρτε τον να δούμε τι θα πει, επανήλθε ο Ν. Μαζιώτης. Ο Σπ. Φυτράκης κατέθεσε στη συνέχεια απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, που επιδικάζει αποζημίωση 25.000 ευρώ για ηθική βλάβη σε μια τραυματία από την επίθεση στο ΥΠΟΙΚ και αναγνωρίζει ρητώς τις ευθύνες της αστυνομίας σχετικά με τον αποκλεισμό του χώρου. Μ’ αυτή την απόφαση αναγνωρίζεται η ενεργός αιτία, σχολίασε η Δ. Βαγιανού. Ο χώρος κινδύνου ήταν έκθετος κι αυτό συνέβη κατόπιν σκόπιμης απόφασης της αστυνομίας. Ο τρόπος χειρισμού, σχολίασε η Π. Ρούπα, αποκαλύπτει πράγματα σχετικά με τη δράση της αστυνομίας. Δείχνουν τρομερή συνέπεια στο ξύλο κατά πολιτών – διαδηλωτών, όταν όμως πρόκειται να τους προφυλάξουν, όπως στην περίπτωση του ΥΠΟΙΚ, είναι πλημμελής η συμπεριφορά τους. Αραγε, συνέχισε, οι μάρτυρες που δεν ήρθαν να καταθέσουν στο δικαστήριο για το ΥΠΟΙΚ πήγαν να καταθέσουν στο Διοικητικό Πρωτοδικείο ή όχι; Μόνο ο ειδικός φρουρός ήρθε σ’ αυτό εδώ το δικαστήριο και μίλησε μόνο για την οδό Νίκης. Κατέληξε ζητώντας να επιμείνει το δικαστήριο να έρθουν οι μάρτυρες αστυνομικοί για τα συμβάντα στην πλατεία Συντάγματος.
Στη συνέχεια, εξετάστηκαν μάρτυρες για διάφορες ενέργειες του ΕΑ, όλοι αστυνομικοί. Ορισμένοι από δαύτους δεν απέφυγαν τη γελοιοποίηση, καθώς προσπαθούσαν να φουσκώσουν την υπόθεση και μόλις έτρωγαν λίγη πίεση από τους συνηγόρους γυρνούσαν «στα κιλά τους».
Ο Ανδρέου, μάρτυρας για τους πυροβολισμούς κατά κλούβας των ΜΑΤ στην περιοχή της Πανεπιστημιούπολης, άκουσε δυο ριπές και έσπευσε στο σημείο, όπου βρήκε σημάδια από 3-4 σφαίρες στη λαμαρίνα και 1 στο λάστιχο, υποστηρίζοντας αρχικά ότι μάλλον από απειρία χειρισμού δεν πέτυχαν τους ΜΑΤάδες, για ν’ αναγκαστεί να παραδεχτεί στη συνέχεια, ότι αν ήθελαν θα μπορούσαν να τους πετύχουν, αφού έριξαν με Καλάσνικοφ από απόσταση 10-15 μέτρων.
Ο οδηγός της κλούβας που δέχτηκε βομβιστική επίθεση στην Πέτρου Ράλλη, τον Οκτώβρη του 2004, απαντώντας στο ερώτημα του Σπ. Φυτράκη αν του φαίνεται λογική η κατηγορία των 20 αποπειρών ανθρωποκτονίας, ενώ δεν τραυματίστηκε κανένας, προσπάθησε να ελιχθεί: «Αν ήμασταν δεξιά, ίσως να είχαμε και τέτοιο συμβάν». Ναι, αλλά δεν ήσασταν, τον «τάπωσε» ο συνήγορος. Ο ίδιος οδηγούσε και την κλούβα που πυροβολήθηκε στην Πανεπιστημιούπολη και το ‘ριξε στην… ποίηση: «Οταν πυροβολείς, θες να κάνεις κακό. Αλλιώς, απλώς ήταν άπειροι». Αντίθετα, ο αστυνόμος Α’ Γερογιάκονος, μίλησε για βόμβα μέτριας ισχύος, που δεν προκάλεσε τραυματισμούς. Ο ΜΑΤάς Αγγελόπουλος, όμως, αν και παραδέχτηκε ότι κινούνταν στην αριστερή λωρίδα για λόγους ασφαλείας, μίλησε για ισχυρή έκρηξη, με σκοπό αν όχι το θάνατο, σίγουρα για τραυματισμό. Προσεκτικός ο εισαγγελέας, που έχει καταλάβει ότι ο ΕΑ δεν έκανε και δεν κάνει παιχνίδια με την αλήθεια, ρώτησε το μπάτσο αν η βόμβα κατά τη γνώμη του τοποθετήθηκε για να σκοτώσει, για να πάρει την απάντηση ότι… «θα μπορούσε». Τα οχήματα ή οι αστυνομικοί έπαθαν τίποτα; ρώτησε ο Σπ. Φυτράκης. Οχι, απάντησε ο ΜΑΤάς. Αρα, μήπως δεν ήταν και τόσο τρομερή η έκρηξη; Πώς κρίνετε εκ του αποτελέσματος την ενέργεια; επανήλθε ο συνήγορος, για να το γυρίσει ο ΜΑΤάς στην τρελίτσα: «Δεν ξέρω. Δεν είναι ο τομέας μου»! Πριν ήξερε… Για όχι ισχυρή έκρηξη έκανε λόγο και Ζητάς που ακολουθούσε την κλούβα.
Η ενέργεια είχε σα στόχο να δώσει μήνυμα ότι η αστυνομία κινδυνεύει, σχολίασε η Π. Ρούπα. Δεν έγινε με τηλεχειρισμό. Το καλώδιο αποδεικνύει ενσύρματη σύνδεση και άρα έπρεπε να είναι πολύ κοντά στο σημείο. Ηταν επίθεση εκφοβισμού κι αυτό φαίνεται και από το είδος των ζημιών και από τις συνθήκες. Δεν ήταν επιχειρησιακή αδυναμία, ήταν πολιτική επιλογή.
Ο μπάτσος Στραθιώτης για τη βόμβα στο Α.Τ. Καλλιθέας το Μάη του 2004 αναφέρθηκε στην ενημέρωση που έγινε και στην εκκένωση του χώρου και στις τρεις εκρήξεις που ακολούθησαν, αλλά επέμεινε: Ναι μεν δεν υπήρξε κανένας τραυματισμός, όμως όποιος βάζει βόμβες θέλει να σκοτώσει! Τετράγωνη λογική μπάτσου, που αναγκάστηκε στη συνέχεια να γίνει πιο σαφής ως προς την προειδοποίηση που υπήρξε και την έγκαιρη εκκένωση του Τμήματος. Ακόμα και για το προειδοποιητικό τηλεφώνημα σε εφημερίδα γνώριζε, αλλά αρχικά απέφυγε να το αναφέρει!
Ο μπάτσος Ζαχαρός, σκοπός του υπουργείου Εργασίας, περιέγραψε ως εξής τα γεγονότα: Το κτίριο ήταν κενό. Ημουν έξω σχεδόν όλη την ώρα. Κατά τις δύο παρά αντιλήφθηκα άτομο με βαρύ βάδισμα. Είχε πλησιάσει πάνω από έναν σάκο. Δε συνέχισε την πορεία του. Τον ρώτησα αν ήταν δικός του. Μου είπε όχι. Τον άνοιξε και ήταν βόμβα. Του είπα ασ’ την και φύγε. Την άφησε κοντά στον κάδο με τα σκουπίδια. Είχε και πολλές σακούλες, πιθανόν να είχε καμιά απεργία. Εσωτερικά εγώ δεν είδα την τσάντα. Ειδοποίησα την Αμεση Δράση. Είχαμε υλικές ζημιές, αλλά κανέναν τραυματισμό.
Στη συνέχεια, απαντώντας σε ερωτήσεις της Δ. Βαγιανού, παραδέχτηκε ότι είπε στον άνθρωπο που βρήκε τη βόμβα να την αδήσει στα σκουπίδια, διότι… «όλα έγιναν αστραπιαία»! Ο Ν. Μαζιώτης επανήλθε στο αίτημα να κληθεί να καταθέσει ο άνθρωπος που βρήκε τη βόμβα γιατί στην προανακριτική κατάθεσή του λέει: «Μου είπε: “Μη φοβάσαι! Βαλ’ το εκεί”». Αν υπάρχουν ζημιές εκτός του υπουργείου ευθύνεται ο συγκεκριμένος άνθρωπος, κατέληξε ο Ν. Μαζιώτης.
Η Π. Ρούπα, διαλύοντας κάθε σπερμολογία για μη ύπαρξη προειδοποιητικού τηλεφωνήματος, σημείωσε ότι έγινε προειδοποιητικό τηλεφώνημα πριν το σήμα που δόθηκε στους αστυνομικούς. Το τηλεφώνημα έγινε 02.36 και το σήμα δόθηκε στις 02.40. Είχαν προειδοποιηθεί, τόνισε, αλλά δεν καλείται κανένας απ’ αυτούς να το βεβαιώσει. Φαίνεται σα να βρέθηκε τυχαία η βόμβα, κάτι το οποίο δεν ισχύει. Η βόμβα ήταν στην πυλωτή του υπουργείου. Μόνο αυτό θα πάθαινε ζημιές. Απ’ αυτό φαίνεται τι ευθύνες είχε ο σκοπός. Επίσης, κοντά στο υπουργείο υπήρχε και σεκιούριτι (κοντά στο πεζοδρόμιο που ήταν τα σκουπίδια). Η Δ. Βαγιανού σημείωσε ότι είναι ελλιπής η δικογραφία στο σκέλος του προειδοποιητικού τηλεφωνήματος και η Π. Ρούπα ζήτησε να κληθεί ο τηλεφωνητής, από την προανακριτική κατάθεση του οποίου προκύπτει ότι υπήρξε τηλεφώνημα στην «Ελευθεροτυπία», όπως σημείωσε η Μ. Δαλιάνη. Ο εισαγγελέας παραδέχτηκε ότι πράγματι προκύπτει το τηλεφώνημα και πρότεινε, αν δεν υπάρχει αντίρρηση, να αναγνωστεί η κατάθεση του τηλεφωνητή (αυτός με νύχια και με δόντια προσπαθεί να υπερασπιστεί την άποψή του ότι γενικά δεν χρειάζονται άλλοι μάρτυρες, εκτός από τους άσχετους στην πλειοψηφία που κάλεσε ο συνάδελφός του Μακρόπουλος).
Η δίκη διακόπηκε για τη Δευτέρα 30 Απρίλη.