Πολιτική κατάθεση του Κώστα Γουρνά στο ειδικό δικαστήριο του Κορυδαλλού, 31/1/13

Κατεβάστε το συνημμένο αρχείο kostas_gournas.pdf (application/pdf).

Επίσης μπορείτε να ακούσετε το ηχητικό της πολιτικής κατάθεσης εδώ: εδώ

Σημείωση: το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι επιμελημένο, ούτε έχουν ενσωματωθεί οι προφορικές προσθήκες που γίνανε στο δικαστήριο. Μόλις συμπληρωθεί το κείμενο θα ενημερωθεί και στο ιστολόγιο.

Σχολιασμός δίκης

Να ξεκινήσω λοιπόν να πω δυο λόγια για το τι σημαίνει κατά τη γνώμη μου αυτή η δίκη και το πώς αυτή διεξήχθη μέχρι τώρα. Θα έλεγα λοιπόν ότι η δίκη αυτή επισφραγίζει την απόπειρα του κράτους να «θάψει» τον λόγο μίας ένοπλης επαναστατικής οργάνωσης μέσα σε μια διαδικασία πλήρους αποκοπής της απ’ την δημόσια σφαίρα, μια διαδικασία που άρχισε απ’ τη στιγμή που αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη. Δεν είναι καθόλου παράξενο για μένα, που δεν έχω δει κανένα δημοσιογράφο να στέκεται στα έδρανα (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) και ελάχιστα δημοσιεύματα γι’ αυτήν τη δίκη, σε αντίθεση βέβαια με τις κραυγές και τα δημοσιεύματα του καλοκαιριού για τους δύο συντρόφους. Είναι γνωστός ο ρόλος των δημοσιογράφων, αυτών των συνοδοιπόρων των βασανιστών και των καθαρμάτων της αστυνομίας και του πολιτικο-οικονομικού συμπλέγματος. Δε θα περίμενα κάποια καλύτερη αντιμετώπιση από αυτούς που έχουν ταχθεί στο πλευρό των κατοχικών δυνάμεων και της δοσίλογης κυβέρνησης που τρομοκρατεί το λαό. Είναι ενδεικτικά κάποια παραδείγματα που καταδεικνύουν τον ισχυρισμό μου ότι έχει επιβληθεί ένα ιδιότυπο εμπάργκο στη δημοσιοποίηση στοιχείων και εξελίξεων αυτής της δίκης. Στην πρώτη συνεδρίαση στις δηλώσεις που κάναμε μετά το πέρας της διαδικασίας το μόνο που ειπώθηκε μόνο ήταν πως ήμασταν αμετανόητοι. Εκεί βέβαια παραβρέθηκε πλήθος δημοσιογράφων, που αμέσως μετά χάθηκε. Στις καταθέσεις Βουλγαράκη και Μαρκογιαννάκη δημοσιεύτηκαν μόνο δικές τους δηλώσεις, ότι δεν είναι πολιτική η δίκη. Ένα απ’ τα πιο τρανά παραδείγματα είναι η κατάθεση του συντρόφου του Δημήτρη Κουφοντίνα. Υπήρξε μια ιδιαίτερη συμβολικότητα στην κατάθεση την 6η του Σεπτέμβρη, καθώς κλείναν ακριβώς δέκα χρόνια από τη φυλάκιση αυτού του σπουδαίου αγωνιστή. Αν και πολλά sites υπενθύμιζαν το γεγονός της δεκάχρονης φυλάκισής του σε καθεστώς απομόνωσης κανένα δεν αναφερόταν στην επικείμενη κατάθεση στη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα. Είναι επίσης γεγονός ότι μόλις λίγες μέρες πριν την κατάθεση, δημοσιογράφοι ρωτούσαν τους δικηγόρους εάν θα φέρουν το Δημήτρη για να τον παρακολουθήσουν. Όσους είδατε εσείς, είδα κι εγώ! Αλήθεια δε σας κάνει εντύπωση το γεγονός πως η μόνη δημοσιότητα που είχε αυτή η δίκη ήταν μόνο όταν αποφυλακιστήκαμε, όταν έγινε η κατάληψη στο ραδιοφωνικό σταθμό flash και το καλοκαίρι όπου όλοι καίγονταν για το πόσο έχει αργήσει η δικαιοσύνη να βάλει στη φυλακή τους κατηγορούμενους για τον Επαναστατικό Αγώνα. Είναι αυτονόητο λοιπόν για το μιντιακό σινάφι ότι η αμερόληπτη δικαιοσύνη θα καταδικάσει όλους τους κατηγορούμενους σ’ αυτήν την υπόθεση, απλώς η μόνη μομφή τους είναι ότι η δικαιοσύνη αργεί να το κάνει. Continue reading

43η συνεδρίαση Πέμπτη, 31.1.13

«Θα ήθελα πραγματικά να με κοιτάξετε στα μάτια και να μου πείτε ότι είμαι εγκληματίας». Ενας ψηλόλιγνος νέος άνδρας στάθηκε μπροστά στους δικαστές του τρομοδικείου και κοιτάζοντάς τους στα μάτια τους απηύθυνε την πρόκληση, χωρίς ίχνος αλαζονείας ή ιταμότητας στη φωνή και στο ύφος του. Ο Κώστας Γουρνάς, σε μια από τις πιο σημαντικές μέρες της ζωής του, όπως ο ίδιος είπε, παρέδωσε μαθήματα επαναστατικού ήθους. Ορθιος επί πέντε ώρες, αντιμετώπισε το δικαστήριο του ταξικού αντίπαλου, μιλώντας αργά και ήρεμα αλλά πάντοτε αποφασιστικά και μετά λόγου γνώσεως, μιλώντας χωρίς δημαγωγικές κορόνες αλλά ουσιαστικά, με τη φυσική ευγένεια που τον διακρίνει ως άνθρωπο αλλά χωρίς να κάνει οποιαδήποτε έκπτωση στις πολιτικές του απόψεις και στην υπεράσπιση της συμμετοχής του στον Επαναστατικό Αγώνα, για την οποία δήλωσε περήφανος και αμετανόητος. Continue reading

Ραδιοφωνική συνέντευξη για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα

head_radiocane

Στα πλαίσια του διεθνούς καλέσματος αλληλεγγύης για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και εν όψει της έναρξης των πολιτικών τοποθετήσεων των συντρόφων και συντροφισσών που δικάζονται για την ίδια υπόθεση στις 29 Γενάρη 2013, το ραδιόφωνο radiocane στο Μιλάνο (Ιταλία) σε συνεργασία με τη Συνέλευση για την Υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και την τεχνική υποστήριξη του αυτοργανωμένου ραδιοφώνου radio 98fm – Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης στην Αθήνα, πραγματοποίησε στις 14 Δεκέμβρη 2012 ραδιοφωνική συνέντευξη με τον αναρχικό σύντροφο, μέλος της οργάνωσης Κώστα Γουρνά, ο οποίος έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής στην οργάνωση και τον αναρχικό σύντροφο Βαγγέλη Σταθόπουλο, ο οποίος κατηγορείται για την ίδια υπόθεση ενώ ο ίδιος αρνείται της κατηγορίες.

Ακούστε το ηχητικό της συνέντευξης εδώ: εδώ

Μπορείτε επίσης να ακούσετε τη συνέντευξη στην ιταλική εκδοχή της: 1ο μέρος και 2ο μέρος.

Κείμενο του Κώστα Γουρνά για τη δίκη του ΕΑ (23/10)

  Θέλω να ξεκαθαρίσω από μεριάς μου το τι έγινε στη συνεδρίαση της 23ης Οκτώβρη στη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα όσον αφορά την κατάθεση πολιτικού μάρτυρα υπεράσπισης του κατηγορουμένου Χ.Κορτέση και τη θέση που πήρα εγώ μετά το πέρας της με δήλωσή μου. Σκόπευα να κάνω μια καταγραφή του γεγονότος αργότερα μετά το τέλος της δίκης σε έναν συνολικό απολογισμό αυτής, αλλά θεωρώ πλέον καταλληλότερη στιγμή να γίνει τώρα μιας κι έχει ανοίξει μια “συζήτηση” γύρω απ’ αυτή την κατάθεση. Μία “συζήτηση” που όντως αφορά αυτόν το “χώρο” και περιέχει σημαντικά ζητήματα που θα πρέπει να απασχολούν τους συντρόφους. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να επαναφέρω στη σωστή κατ’ εμέ βάση αυτή τη συζήτηση θέτοντας την ουσία του πολιτικού προβλήματος που ενέκυψε, καθώς μια σειρά από “σάλτσες” που έχουν διανθίσει αυτή τη “συζήτηση” απλά παραπλανούν και μας βγάζουν απ’ το ζητούμενο.

Η κατάθεση της μάρτυρος υπεράσπισης του Χ.Κορτέση ήρθε να διαφωτίσει την έδρα του δικαστηρίου ότι ο Επαναστατικός Αγώνας ήταν μια οργάνωση που διατηρούσε στεγανά με το κίνημα, είχε αυστηρούς κανόνες συνομωτικότητας που δεν επέτρεπαν στα μέλη του να αναπτύσσουν δημόσια δράση γιατί θα έμπαιναν στο στόχαστρο της καταστολής. Σύμφωνα μ’ αυτό το σχήμα, λοιπόν, για τη δομή του Επαναστατικού Αγώνα δε θα μπορούσε κάποιος σύντροφος που είχε δημόσια δράση να είναι μέλος της οργάνωσης, σύμφωνα με τα λεγόμενά της. Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει και δεν απαντιέται είναι τι δουλειά έχει ένας μάρτυρας, πολιτικός μάλιστα, υπεράσπισης ενός ανθρώπου που δεν έχει καμία σχέση με την οργάνωση, να εισφέρει στην έδρα του δικαστηρίου σχήματα για τη δομή της οργάνωσης και μάλιστα τη στιγμή που ούτε στο κατηγορητήριο υπάρχουν, ούτε μάρτυρες κατηγορίας ούτε καν οι δικαστές κι ο εισαγγελέας έχουν κάνει την παραμικρή αναφορά σ’ αυτό το θέμα. Πόσο μάλλον όταν κανένα από τα τρία μέλη του ΕΑ έχει κάνει την παραμικρή αναφορά για τη δομή αυτής της οργάνωσης. Πόσο μάλλον όταν στις αμέσως προηγούμενες συνεδριάσεις έχουν καταθέσει πολιτικοί μάρτυρες υπεράσπισης των τριών μελών του ΕΑ που λένε ότι τόσο αυτοί όσο και ο Λάμπρος Φούντας προέρχονται από τα σπλάχνα του κινήματος και συμμετείχαν στις δημόσιες διεργασίες του χώρου. Δηλαδή, αυτή η κατάθεση έρχεται να διαψεύσει τις άλλες και γιατί γίνεται αυτό; Γίνεται ως θεωρητική συνεισφορά σε μια κουβέντα μέσα στο δικαστήριο ή χρησιμοποιείται ως κύριο υπερασπιστικό επιχείρημα, όπως “ορθά” ρωτάει ο συνήγορος υπεράσπισης για να τεκμηριώσει την αντικειμενική αδυναμία του πελάτη του να είναι στο “χώρο του ένοπλου”. Την έκφραση αυτή, δυστυχώς, τη δανείζομαι από τον πρόεδρο του δικαστηρίου όπου στο τέλος της συγκεκριμένης κατάθεσης σχολίασε ότι “η μάρτυρας έχει γίνει σαφής ότι ο Χ.Κορτέσης δεν ανήκει στο χώρο του ένοπλου”, αποδεχόμενος ουσιαστικά την ύπαρξη του διαχωρισμού κινήματος και ένοπλου που εισήχθη από τη μάρτυρα και κεφαλαιοποιήθηκε από το συνήγορο του κατηγορουμένου. Continue reading

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΡΝΑ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΑ (24.10.2011)

Τον Απρίλη του 2010 σε κοινή επιστολή με τους συντρόφους μου Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη, αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μας στον Επαναστατικό Αγώνα. Δηλώσαμε περήφανοι για την οργάνωση και για τον συναγωνιστή μας Λάμπρο Φούντα που σκοτώθηκε από μπάτσους στην ένοπλη συμπλοκή της Δάφνης.
Σήμερα βρίσκομαι απέναντί σας σ’ αυτό το ειδικό δικαστήριο αντιμέτωπος με βαρύτατες κατηγορίες που επισύρουν πολλά χρόνια φυλάκισης. Όλο αυτό το διάστημα έγινε εις βάρος μου συστηματική προσπάθεια, απ’ την πλευρά του κράτους, για να καμφθεί η βούλησή μου για αγώνα. Από τα βασανιστήρια και τους ξυλοδαρμούς στη ΓΑΔΑ, τη φυλάκισή μου μακριά από τον τόπο κατοικίας των παιδιών μου, μέχρι και την παραπομπή σε δίκη της συζύγου μου Μαρίας Μπεραχά που βρίσκεται εδώ ως συγκατηγορούμενή μου. Παρ’ όλα αυτά όμως, στέκομαι εδώ απέναντί σας και δηλώνω περήφανος για τον αγώνα μου, για τους συντρόφους μου, για την ιστορία του Επαναστατικού Αγώνα.

Η παρουσία μου εδώ δεν αποσκοπεί σε καμία περίπτωση στο να ελαφρύνω τη θέση μου, καθώς δεν αποδέχομαι οποιαδήποτε κατηγορία μου προσάπτει το αστικό καθεστώς. Δεν είμαι εγώ ο εγκληματίας ή ο τρομοκράτης, ούτε θεωρώ ότι οι ενέργειες της οργάνωσης ήταν καθ’ οποιονδήποτε τρόπο επιβλαβείς για την κοινωνία. Οι ενέργειες και οι παρεμβάσεις της οργάνωσης ήταν βαθύτατα πολιτικές και ωφέλιμες για την κοινωνία, καθώς στρέφονταν αποκλειστικά ενάντια στο καθεστώς, τους αξιωματούχους και τους λακέδες τους. Στρέφονταν ενάντια σε δομές και πρόσωπα του καπιταλιστικού συστήματος που καταπιέζει και καταδυναστεύει τους κοινωνικά αδύνατους.

Δεν είμαστε εμείς, λοιπόν, αυτοί που θα πρέπει να δικαστούν εδώ ως επικίνδυνοι για την κοινωνία. Επικίνδυνοι για την κοινωνία είναι αυτοί που εδώ και τόσα χρόνια κυβερνούν και ληστεύουν το λαό. Είναι αυτοί που υπηρετούν πιστά τα σχέδια της Τρόικας και του υπερεθνικού κεφαλαίου με στόχο να αφαιμάξουν και να εξαθλιώσουν τον ελληνικό λαό. Είναι αυτοί που επιβάλλουν δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα για να σώσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τα υπερκέρδη του. Είναι αυτοί που καλύπτουν όλους όσοι έχουν καταχραστεί τον πλούτο και την εργασία του λαού και δεν έχουν ποτέ δικάσει κανέναν. Είναι αυτοί που εξαπολύουν τους φονιάδες τους για να καταστείλουν κάθε κοινωνική αντίδραση.

Εμείς ως αγωνιστές του Επαναστατικού Αγώνα, δράσαμε και δρούμε για την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους, για έναν ελεύθερο κόσμο όπου θα επιτευχθεί η πλήρης ισότητα των ανθρώπων σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Η οργάνωση γεννήθηκε μέσα στα προλεταριακά στρώματα της κοινωνίας και πάντα πάλευε για τα συμφέροντά της. Κάθε ενέργειά της, κάθε προκήρυξή της ήταν μια αχτίδα φωτός για την κοινωνία, μια κραυγή ανακούφισης για τους καταπιεσμένους, μια ελπίδα ότι μπορεί να ανατραπεί αυτό το άδικο καθεστώς. Οι καταπιεσμένοι, οι αδύνατοι, οι προλετάριοι, οι άνεργοι, οι ταξικοί σύμμαχοί μας είναι αυτοί που πρέπει να μας κρίνουν και όχι εσείς. Στο δρόμο, τις πλατείες, τις συνελεύσεις… Εκεί που έχουν καταδικάσει όλους εσάς.

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω, λοιπόν, ότι τόσο αυτό το ειδικό δικαστήριο, όσο και οποιοδήποτε άλλο δικαστήριο του αστικού καθεστώτος, δε μπορεί να δικάσει ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις. Αυτό για τον πολύ απλό λόγο ότι τα συμφέροντα τα οποία εξυπηρετείτε και η τάξη στην οποία ανήκετε βρίσκονται a priori απέναντί μας. Το δικαστήριο αυτό είναι ταξικό και δικάζει με το «δίκαιο» του ισχυρού απέναντι στο επαναστατικό δίκαιο, το δίκαιο μιας χούφτας αγωνιστών που παλεύουν για την κοινωνική απελευθέρωση. Η δράση του Επαναστατικού Αγώνα δε μπορεί να κριθεί από εσάς, γιατί πολύ απλά η δράση αυτή στρέφεται εναντίον σας, του καπιταλιστικού συστήματος και της ταξικής δικαιοσύνης που πιστά υπηρετείτε. Είμαστε δυο εμπόλεμες δυνάμεις. Εσείς θωρακίζεστε πίσω από ειδικά διαμορφωμένους χώρους εντός των φυλακών, πίσω από ειδικές νομοθεσίες και σκοπεύετε πριν μας καταδικάσετε, να μας λοιδορήσετε και να αποπολιτικοποιήσετε τη δράση μας. Η δικιά μας παρουσία εδώ αποσκοπεί στο να αντιστρέψουμε τις εις βάρος μας κατηγορίες εναντίον σας, στο σύστημα που υπηρετείτε και να καταδείξουμε ότι οι δικές σας πράξεις είναι εγκληματικές και επικίνδυνες για την κοινωνία. Η πολιτική μάχη που θα δοθεί σ’ αυτό το δικαστήριο αποτελεί για εμάς το βήμα για να αναδειχθεί το δίκιο του αγώνα μας. Σε αυτήν τη μάχη δεν είμαστε μόνοι μας. Έχουμε πλάι μας ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που έχει απαξιώσει το πολιτικο-οικονομικό σύστημα και απαιτεί δυναμικά να φύγουν όλοι οι παράγοντές του απ’ τον τόπο. Το γεγονός αυτό αποτελεί δικαίωση των επιλογών μας. Ο ένοπλος αγώνας ενάντια στο καθεστώς είναι σήμερα πιο επίκαιρος και πιο επιτακτικός από ποτέ. Γιατί δεν υπάρχει, για εμάς τους προλετάριους, άλλος τρόπος για να ξεπεράσουμε επιτυχώς την κρίση παρά να κάνουμε επανάσταση. Στην ταξική σύγκρουση που θα ακολουθήσει το επόμενο διάστημα τόσο εντός όσο και εκτός αυτής της αίθουσας, στο δρόμο, εμείς θα νικήσουμε.

Κώστας Γουρνάς