52η συνεδρίαση Τετάρτη, 3.4.12 – Απόφαση του τρομοδικείου

Ανταπόκριση από το δικαστήριο

Με μια απόφαση ξέχειλη από πολιτική σκοπιμότητα, παρά την αγωνιώδη προσπάθεια συγκάλυψής της, έπεσε η αυλαία στο τρομοδικείο του Κορυδαλλού που δίκασε την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα. Οι υψωμένες γροθιές του Κώστα Γουρνά, του Βαγγέλη Σταθόπουλου και του Χριστόφορου Κορτέση, που πήραν το δρόμο για τη φυλακή, συνοδευόμενοι από τα αγωνιστικά συνθήματα μιας κατάμεστης αίθουσας, ήταν η τελευταία εικόνα μιας ακόμη πολιτικής δίκης, που κράτησε 18 ολόκληρους μήνες (ξεκίνησε στις 5 Οκτώβρη του 2010), στη διάρκεια των οποίων έγιναν 52 συνεδριάσεις. Ας δούμε αναλυτικά το ρεπορτάζ της τελευταίας συνεδρίασης.

Με την έναρξη της συνεδρίασης, ένας οργισμένος Σπύρος Φυτράκης κατήγγειλε την αστυνομοκρατία: Πολλή τελετουργία! Τι είναι αυτά τα πράγματα έξω; Εκοψαν ακόμα και την κυκλοφορία. Πράγματι, οι μπάτσοι είχαν κόψει την κυκλοφορία στο δρόμο έξω από τις φυλακές και είχαν στήσει σκοπιές από ΜΑΤ. Στη σμικρυμμένη δικαστική αίθουσα μπήκαν μόνον οι μισοί, ενώ δεκάδες παρέμειναν έξω από το χώρο της φυλακής, περιμένοντας υπομονετικά επί ώρες.

Από τα πρώτα κιόλας λόγια του προέδρου, φάνηκε η πολιτική σκοπιμότητα. Ανακοίνωσε την απόρριψη του αυτοτελούς ισχυρισμού κατηγορούμενων ότι δεν πρέπει να ληφθεί υπόψη η κατάθεση του τμηματάρχη της Αντιτρομοκρατικής Κ. Παπαθανασάκη, με το επιχείρημα ότι είναι μεν υποχρεωτική η αναφορά από τον μάρτυρα της πηγής της πληροφόρησής του, όμως ο Παπαθανασάκης κατέθεσε όσα υπέπεσαν στην αντίληψή του και όσα του μετέφεραν άνδρες της ΔΑΕΕΒ! Μ’ άλλα λόγια, έχουμε πλέον νομολογία ότι η Αντιτρομοκρατική καταθέτει ως υπηρεσία. Στέλνει έναν, αυτός καταθέτει το σενάριο της υπηρεσίας και οι μαρτυρίες αυτών που υποτίθεται ότι έκαναν τις παρακολουθήσεις δεν κατατίθενται ποτέ. Οι στοιχειώδεις απαιτήσεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ) γίνονται ξέφτια. Οπως θα δούμε παρακάτω, χωρίς τη νομιμοποίηση του σεναριογράφου της Αντιτρομοκρατικής δε θα μπορούσαν να υπάρξουν οι δύο από τις πέντε καταδίκες.

Στη συνέχεια, ο πρόεδρος ανακοίνωσε την αθώωση της Μαρί Μπεραχά. Το ακροατήριο άρχισε να χειροκροτά, αλλά το χειροκρότημα πάγωσε από την οργισμένη φωνή του Κ. Γουρνά: Τι χειροκροτάτε; Η ίδια έδρα θα μας ρίξει τόσα χρόνια!

Ο πρόεδρος αντιπαρήλθε με ψυχραιμία την προσωρινή ένταση και συνέχισε ανακοινώνοντας την αθώωση του Σαράντου Νικητόπουλου λόγω ικανών αμφιβολιών, όπως είπε, και του Κώστα Κάτσενου, λόγω ελάχιστων αμφιβολιών. Δίνοντας ποσοτική διάσταση στις αμφιβολίες, ιδιαίτερα για τον Κ. Κάτσενο, ήθελε να στείλει το μήνυμα ότι το δικαστήριο βασάνισε πολύ όλα τα αποδεικτικά μέσα και ότι ακόμα και την ελάχιστη αμφιβολία την ερμήνευσε υπέρ του κατηγορούμενου, όπως απαιτεί η βασική αρχή του ποινικού δικαίου (in dubio pro reo). Και βέβαια, δεν έκανε καμιά χάρη στους δυο αγωνιστές. Με τι θα καταδίκαζαν τον Νικητόπουλο, με την αποκριάτικη περούκα που μάζεψαν οι ασφαλίτες από το σπίτι του ή με το ότι ήπιε καφέ με τον Μαζιώτη και μερικούς άλλους συγκατηγορούμενούς του, χωρίς να εμφανίζεται πουθενά αλλού στο σενάριο της Αντιτρομοκρατικής, η οποία παρά ταύτα τον συνέλαβε; Με τι θα καταδίκαζαν τον Κάτσενο, με τον καφέ που ήπιε κι αυτός στην καφετέρια του Αλσους Καισαριανής; Η διαφοροποίηση στην ποσότητα των αμφιβολιών ανάμεσα στους δυο αθωωθέντες ήταν το προανάκρουσμα για την καταδίκη των άλλων δύο. Γιατί ο Κάτσενος είχε περάσει για κάνα τεταρτάκι από το σπίτι του Σταθόπουλου, όπου σύμφωνα με το ασφαλίτικο σενάριο μαζεύτηκαν κάποια βραδιά οι «συνωμότες».

Αμέσως μετά, λοιπόν, ανακοινώθηκαν οι καταδίκες του Χριστόφορου Κορτέση και του Βαγγέλη Σταθόπουλου μόνο για «συγκρότηση τρομοκρατικής οργάνωσης». Αιτιολογία δε δόθηκε, ούτε καν σε συνοπτική μορφή, όπως απαιτείται. Θα τη διαβάσουμε όταν δημοσιευτεί η απόφαση, αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα αναφέρεται σε εκείνη τη «συνωμοτική» συνάντηση στο σπίτι του Σταθόπουλου, όπου σύμφωνα με την Αντιτρομοκρατική ο Κορτέσης φέρεται να βγαίνει δυο φορές, αλλά να μπαίνει μία! Δε θα επαναλάβουμε όσα αναλυτικά έχουμε γράψει. Θυμίζουμε μόνον αυτή τη χοντροκοπιά του ασφαλίτικου σενάριου, για να αποδείξουμε ότι οι Κορτέσης και Σταθόπουλος δεν καταδικάστηκαν επειδή προέκυψε κάτι σε βάρος τους, αλλά επειδή δεν μπορούσαν να στείλουν μόνο τον Κ. Γουρνά στη φυλακή (μετά το πέρασμα των Ν. Μαζιώτη και Π. Ρούπα στην παρανομία). Αυτό φάνηκε πιο καθαρά στο κλείσιμο της διαδικασίας.

Η αθώωση των Νικητόπουλου-Κάτσενου ήταν η μοναδική διαφοροποίηση του δικαστήριου από την περί ενοχής πρόταση του εισαγγελέα. Ολα τα υπόλοιπα ήταν ίδια: Μαζιώτης, Ρούπα, Γουρνάς, Κορτέσης, Σταθόπουλος ένοχοι για «συγκρότηση τρομοκρατικής οργάνωσης» (οι δύο τελευταίοι μόνο γι’ αυτό και αθώοι για όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες). Οι τρεις πρώτοι, που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή τους στον ΕΑ: Αθώοι για την κατηγορία της «διεύθυνσης τρομοκρατικής οργάνωσης», για τις δεκάδες απόπειρες ανθρωποκτονίας που πήγαν να τους φορτώσουν (σχεδόν σε όλες τις ενέργειες του ΕΑ), καθώς και για προμήθεια και κατοχή εκρηκτικών μηχανισμών στις ενέργειες της οργάνωσης (έμεινε μόνο η κατηγορία της έκρηξης). Επίσης, αθώος ο Κ. Γουρνάς για την κατηγορία της συλλογής και διαχείρισης οικονομικών μέσων «τρομοκρατικής» οργάνωσης. Ενοχοι και οι τρεις για απλή συνέργεια σε όλες τις ενέργειες της οργάνωσης (επικύρωση της ναζιστικής αρχής της συλλογικής ευθύνης, δεδομένου ότι δεν υπήρξε κανένα στοιχείο για συμμετοχή τους σε οποιαδήποτε ενέργεια), όπως επίσης για παράνομη κατοχή όπλων, εκρηκτικών υλών και εκρηκτικών μηχανισμών (που βρέθηκαν στις γιάφκες). Ολες οι εκρήξεις θεωρήθηκαν μια πράξη κατ’ εξακολούθηση, όπως και οι διακεκριμμένες φθορές που αυτές προκάλεσαν. Χωριστές πράξεις θεωρήθηκαν μόνο οι τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας κατά των ΜΑΤάδων στα Εξάρχεια (υπουργείο Πολιτισμού), για τις οποίες επίσης κηρύχτηκαν ένοχοι απλής συνέργειας. Τέλος, η Π. Ρούπα και ο Κ. Γουρνάς κρίθηκαν ένοχοι χρήσης πλαστού εγγράφου (για πλαστές ταυτότητες) και όχι πλαστογραφίας μετά χρήσεως, που ήταν η αρχική κατηγορία.

Αμέσως μετά υπήρξαν αιτήματα αναγνώρισης ελαφρυντικών. Οι Ι. Ραχιώτης και Π. Γιαννακοπούλου ζήτησαν για τον Χ. Κορτέση το ελαφρυντικό των μη ταπεινών κινήτρων, αναφερόμενοι στον πολιτικό χαρακτήρα της δράσης του ΕΑ και στην ανιδιοτέλεια που χαρακτήριζε όσους συμμετείχαν στην οργάνωση, οι οποίοι όχι μόνο δεν αποκόμισαν οποιοδήποτε πολιτικό όφελος απ’ αυτή τη δράση, αλλά αντίθετα έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή και την ελευθερία τους. Επιπλέον, ζήτησαν να αναγνωριστεί στον Κορτέση το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου, γιατί σε όλη του τη ζωή υπήρξε ένας εργάτης, πολιτικά στρατευμένος, που με τη δράση του προσπάθησε πάντοτε να βοηθήσει τον τόπο.

Με παρόμοια επιχειρήματα η Μ. Δαλιάνη ζήτησε το ελαφρυντικό των μη ταπεινών κινήτρων για τον Β. Σταθόπουλο, όπως και το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη. Για λογαριασμό του Κ. Γουρνά ζήτησε μόνο το ελαφρυντικό των μη ταπεινών κινήτρων, αναφερόμενη στο δίκαιο της ανυπακοής και της αντίστασης. Ο Γουρνάς σας εξήγησε την πολιτική του διαδρομή, είπε η συνήγορος, ο Γουρνάς όπως και οι Μαζιώτης και Ρούπα σας εξέθεσαν τις πολιτικές τους απόψεις, τις απόψεις της οργάνωσής τους, ενώ οι μάρτυρες υπεράσπισης ήρθαν και σας είπαν ότι «αυτοί είναι δικοί μας άνθρωποι, δικό μας κομμάτι». Η δράση τους υπήρξε εξ ορισμού ανιδιοτελής και αυτό υποστήριξε ο Κ. Γουρνάς, όταν σας είπε «θέλω να με κοιτάξετε στα μάτια και να μου πείτε ότι είμαι εγκληματίας».

Ο Σ. Φυτράκης είπε πως οι Ν. Μαζιώτης και Π. Ρούπα από την αρχή τον είχαν εξουσιοδοτήσει να μη ζητήσει κανένα ελαφρυντικό απ’ αυτά που αναγνωρίζει το τυποποιημένο δίκαιο της αστικής τάξης. Οι ίδιοι οι απόντες επαναστάτες, άλλωστε, σας εξέθεσαν τα πάντα και εγώ απλώς τα υπενθυμίζω σήμερα, τόνισε ο συνήγορος. Εσείς βέβαια, κατέληξε, έχετε τις αυτοτελείς δυνατότητές σας στο ζήτημα των ελαφρυντικών.

Ο εισαγγελέας, στην προσπάθειά του να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, διέπραξε μια νομική χοντράδα. Εχω δεχτεί, είπε, ότι τα κίνητρα ήταν πολιτικά, ήταν ιδεολογικά, ότι με την εμπλοκή τους οι κατηγορούμενοι δεν αποσκοπούσαν σε προσωπικό όφελος, αλλά θεωρούσαν ότι θα συνέβαλαν στο να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Αυτό όμως, συνέχισε, από μόνο του δεν μπορεί να χαρακτηρίσει τα κίνητρά τους μη ταπεινά, γιατί αυτό δεν κρίνεται από τις υποκειμενικές απόψεις, αλλά από τις κρατούσες ηθικές πεποιθήσεις. Και προχώρησε σ’ ένα φτηνιάρικο κήρυγμα υπεράσπισης της αστικής δημοκρατίας και των «αυξημένων δυνατοτήτων πολιτικής δράσης» που αυτή προσφέρει. Σε ό,τι αφορά το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου το χόντρυνε ακόμη πιο πολύ, υποστηρίζοντας ότι οι καταδικασθέντες, ως αναρχικοί, συμμετείχαν και θα εξακολουθήσουν να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις που κατά κανόνα και από τη φύση τους είναι έκνομες! Γι’ αυτό και πρότεινε να μην αναγνωριστεί κανένα από τα ελαφρυντικά.

Οι συνήγοροι (Δαλιάνη, Ραχιώτης, Γιαννακοπούλου) απάντησαν στον εισαγγελέα πως το σκεπτικό του ακυρώνει την ίδια την έννοια του ελαφρυντικού. Διότι τα μη ταπεινά κίνητρα είναι για τον ένοχο, είναι γι’ αυτόν που παραβιάζει το νόμο και όχι γι’ αυτόν που δεν τον παραβιάζει. Ο εισαγγελέας αντιμετωπίζει τους κατηγορούμενους ως πολιτικούς αντιπάλους και κάνει πολιτικά εχθρική πρόταση. «Πρέπει να ‘σαι λαμόγιο για να ‘σαι έντιμος!», ακούστηκε μια δυνατή φωνή από το ακροατήριο, προκαλώντας εμφανή αμηχανία στην έδρα.

Το δικαστήριο, μετά από διάσκεψη, απέρριψε τα αιτήματα για αναγνώριση ελαφρυντικών, ανακοινώνοντας μόνο ότι δεν συντρέχουν ελαφρυντικές περιστάσεις, χωρίς καμιά επί της ουσίας αιτιολογία.

Οταν δόθηκε ο λόγος στον εισαγγελέα να προτείνει ποινές, αυτός εγκατέλειψε κάθε έννοια ηπιότητας και ισορροπίας και έκανε μια ανατριχιαστική πρόταση, με ποινές που αθροιστικά έφτασαν τα 86 χρόνια για τον Ν. Μαζιώτη και τα 87 για τους Π. Ρούπα και Κ. Γουρνά. Εφτασε σε τέτοιο σημείο πρόκλησης, ώστε πρότεινε την ίδια ποινή για το αδίκημα της «συγκρότησης τρομοκρατικής οργάνωσης» για όλους τους κατηγορούμενους. Δηλαδή, και για τους Κορτέση-Σταθόπουλο, που καταδικάστηκαν μόνο γι’ αυτό, και για τους Μαζιώτη-Ρούπα-Γουρνά, που καταδικάστηκαν και για τις γιάφκες και για όλες τις ενέργειες της οργάνωσης.

Αυτό το γεγονός κατέδειξαν οι συνήγοροι, αναφερόμενοι στην έννοια της αναλογικότητας των ποινών. Η Μ. Δαλιάνη θύμισε ότι στη δίκη της 17Ν σε 8 χρόνια καταδικάστηκε ο Δ. Κουφοντίνας, ενώ στους κατηγορούμενους που καταδικάστηκαν μόνο για συμμετοχή η ποινή ήταν 5 χρόνια. Οτιδήποτε άλλο από τη μιικρότερη δυνατή ποινή θα είναι άδικο, τόνισε η Π. Γιαννακοπούλου. Δεν μπορώ ν’ ακούω ποινές 80 χρόνια, σχολίασε ο Σ. Φυτράκης. Δεν φτάνει, δηλαδή, αν πάμε λίγο παρακάτω; Αν κάνουμε μια ισορροπία; Να ‘χουν και ένα νόημα οι ποινές. Να μη λειτουργήσει το «Δίκαιο του εχθρού», τόνισε η Δάφνη Βαγιανού, με τον πρόεδρο ν’ απαντά «ζεματισμένος»: Ας τον ξεπεράσουμε αυτόν τον όρο!

Το πόσο τον ξεπέρασε το δικαστήριο φάνηκε μετά τη νέα διάσκεψή του, όταν ανακοίνωσε ακριβώς τις ποινές που είχε προτείνει ο εισαγγελέας! 86 χρόνια στον Μαζιώτη, από 87 σε Ρούπα-Γουρνά, 7 στον Κορτέση μόνο για συμμετοχή και 8 στον Σταθόπουλο (συμμετοχή συν ένα χρόνο για κατοχή ασυρμάτου χωρίς άδεια). Δηλαδή, το δικαστήριο διαφοροποιήθηκε από τον εισαγγελέα ελάχιστα στην ποινή στους Κορτέση-Σταθόπουλο. Τους έριξαν σκόπιμα μια δυσανάλογα μεγάλη ποινή, για να μπορέσουν να τους στείλουν στη φυλακή.

Η πρόταση του εισαγγελέα για τις συγχωνεύσεις ήταν εξίσου κατασταλτική (οι συνήγοροι ζήτησαν τα ελάχιστα προβλεπόμενα) και το δικαστήριο την έκανε επίσης δεκτή, επιβάλλοντας τελικά: στον Ν. Μαζιώτη 50 χρόνια, στους Π. Ρούπα και Κ. Γουρνά από 50 χρόνια και 6 μήνες (και για τους τρεις μέγιστη εκτιόμενη ποινή είναι τα 25 χρόνια), στον Β. Σταθόπουλο 7 χρόνια και 6 μήνες και στον Χρ. Κορτέση 7 χρόνια. Επίσης, στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων στους τρεις πρώτους για 5 χρόνια και στους δύο τελευταίους για 3 χρόνια. Φυσικά, αφαίρεσε το χρόνο κράτησης (18 μήνες για τους Μαζιώτη-Ρούπα-Γουρνά και 12 μήνες παρά 4 μέρες για τους Κορτέση-Σταθόπουλο).

Και φτάσαμε στο τελευταίο στάδιο, στο αν η έφεση θα έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα. Ο εισαγγελέας καθάρισε χωρίς πολλά-πολλά, προτείνοντας να μην έχει η έφεση ανασταλτικό χαρακτήρα, αφού από τη φύση των εγκλημάτων που διέπραξαν είναι πιθανόν να διαπράξουν νέα! Εκπληκτικό! Τόσο εκπληκτικό που αρκεί να ρωτήσει κανείς: και γιατί δεν το έκαναν στα δυο χρόνια που είναι ελεύθεροι;

Απ’ αυτό ξεκίνησαν και οι συνήγοροι των Κορτέση και Σταθόπουλου (Δαλιάνη, Γιαννακοπούλου, Ραχιώτης), τονίζοντας πως είναι αυτονόητο να δοθεί αναστέλουσα δύναμη στην έφεσή τους. Δυο χρόνια είναι ελεύθεροι, επί ενάμιση χρόνο παρουσιάζονται ανελλιπώς στο δικαστήριο, εμφανίστηκαν ακόμη και σήμερα και έχουν κάθε λόγο να εμφανιστούν στο εφετείο για να διεκδικήσουν στο δεύτερο βαθμό την αθώωσή τους. Επιπρόσθετα, με τον ένα χρόνο που έχουν καθήσει στη φυλακή, συν τα μεροκάματα που έχουν κάνει, θα φτάσουν στο εφετείο έχοντας εκτίσει την ποινή, με αποτέλεσμα να μην έχει γι’ αυτούς καμιά πρακτική σημασία ο δεύτερος βαθμός. Το τεκμήριο αθωότητας, που ισχύει μέχρι την τελεσίδικη κρίση γίνεται κουρέλι. Το Συμβούλιο τους αποφυλάκισε όταν απειλούνταν με ποινές ακόμη και ισοβίων, πώς θα τους στείλει στη φυλακή το δικαστήριο, όταν έχουν καταδικαστεί μόνο για μία κατηγορία;

Η διακοπή για να διασκεφθούν οι δικαστές γι’ αυτό το θέμα ήταν εξαιρετικά μεγάλη. Επειδή σίγουρα το είχαν συζητήσει στο εικοσαήμερο που προηγήθηκε, είμαστε σίγουροι ότι άλλο τους απασχόλησε. Και κάποια «τέλια» λειτούργησαν. Ακόμα και με την τελευταία απόφασή τους οι δικαστές του τρομοδικείου κλήθηκαν ν’ απαντήσουν σ’ ένα πολιτικό και όχι ποινικό ερώτημα. Ποινικά τα πράγματα ήταν εξαιρετικά απλά: Κορτέσης και Σταθόπουλος ήταν ο ορισμός των κατηγορούμενων που έπρεπε να τους δοθεί ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση. Πολιτικά, όμως, πώς θα απαντιόταν η χολερική προπαγάνδα των διάφορων Πρετεντεράκηδων που θα φρύαζαν το βράδυ; «Ολόκληρος Επαναστατικός Αγώνας και πήγε μόνον ένας στη φυλακή! Είχε δίκιο ο κ. Δένδιας!». Ετσι, η απόφαση να μην έχει ανασταλτικό χαρακτήρα η έφεση, την οποία ανακοίνωσε ο πρόεδρος, πριν λύσει βιαστικά τη συνεδρίαση, ήταν μονόδρομος για ένα δικαστήριο πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Αυτές οι τελευταίες λέξεις έγιναν δεκτές με φωνές αποδοκιμασίας από το ακροατήριο, οι οποίες μετατράπηκαν σε μαχητικά συνθήματα, καθώς δικαστές και εισαγγελείς έφευγαν βιαστικά από την έδρα: «Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά», «Ες-Ες μπάτσοι-δικαστές» και άλλα. Δεκάδες συγγενείς, φίλοι και σύντροφοι αποχαιρέτισαν με αγκαλιές και ασπασμούς τους τρεις αγωνιστές (οι μπάτσοι φέρθηκαν έξυπνα και το επέτρεψαν). Ο Κώστας Γουρνάς πήρε το σάκο του και αποχώρησε πρώτος με υψωμένη τη γροθιά, ενώ ακολούθησαν στην ίδια στάση και οι Χ. Κορτέσης και Β. Σταθόπουλος. Ο αγώνας συνεχίζεται, η αλληλεγγύη πρέπει να γίνει πιο δυνατή και πιο αποτελεσματική.

 

Πηγή: http://www.eksegersi.gr/Επικαιρότητα/18968.Δίκη-Επαναστατικού-Αγώνα—52η-συνεδρίαση-Τετάρτη

50η συνεδρίαση Πέμπτη, 14.3.13

Σε μια κοινή ποινική δίκη, οι συνήγοροι υπεράσπισης κατηγορούμενων όπως ο Χ. Κορτέσης, ο Β. Σταθόπουλος, ο Σ. Νικητόπουλος, ο Κ. Κάτσενος και η Μ. Μπεραχά θα είχαν εύκολο έργο, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ούτε ένα αποδεικτικό στοιχείο σε βάρος των εντολέων τους, πέρα από οιονεί ενδείξεις, οι οποίες μόνο με σεναριακή επεξεργασία μπορούν να σταθούν ακόμη και σ’ αυτό το επίπεδο (των ενδείξεων). Οταν όμως βρίσκονται σε μια «δίκη τρομοκρατίας», οι συνήγοροι έχουν το άχαρο έργο να πρέπει ν’ ασχοληθούν με το αυτονόητο. Αυτό έκαναν και στη σημερινή συνεδρίαση οι συνήγοροι του Βαγγέλη Σταθόπουλου, του Σαράντου Νικητόπουλου και της Μαρί Μπεραχά. Continue reading

Πολιτική κατάθεση του Σαράντου Νικητόπουλου στο ειδικό δικαστήριο του Κορυδαλλού – 08/02/13

Απολογία-Πολιτική κατάθεση του Σαράντου Νικητόπουλου στη δίκη για την υπόθεση ΕΑ

Κατεβάστε το συνημμένο αρχείο Σαράντος Νικητόπουλος.pdf (application/pdf).

Να, λοιπόν, που μετά από σχεδόν 3 χρόνια ήρθε η ώρα να απολογηθώ ενώπιον του δικαστηρίου σας στο εσωτερικό μιας φυλακής. Κατά κάποιο περίεργο τρόπο μπορώ να πω ότι είμαι χαρούμενος γιατί αυτά τα σχεδόν 3 χρόνια του παραλογισμού που βιώνω θα τελειώσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αν και θέλω να πιστεύω ότι με την απόφασή σας δεν θα νομιμοποιήσετε και δεν θα δώσετε παράταση σε αυτόν τον παραλογισμό. Από την άλλη, κάθομαι και σκέφτομαι, γιατί να απολογηθώ άραγε για επιλογές και πράξεις που δεν έχω κάνει; Γνωρίζω και πιστεύω πως έχει αποδειχτεί και εδώ μέσα κατά τη μακροχρόνια διαδικασία, ότι το συγκεκριμένο κατηγορητήριο δεν με αφορά, παρά το ότι αναγράφει το όνομά μου. Αυτό το επέλεξε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία και το νομιμοποίησαν  οι διαφορετικοί κατά καιρούς δικαστικοί που ασχολήθηκαν με την υπόθεση.

 

Το εγκυκλοπαιδικό και πλήρες λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Πάπυρος-LAROUSSE στο λήμμα απολογία δίνει τρεις επεξηγήσεις: μία γενικότερη, μία ειδικότερη και μία μεταφορική. Στη γενικότερη αναφέρεται η απολογία ως: «γραπτός ή προφορικός λόγος για την απόκρουση διαφόρων κατηγοριών». Στην ειδικότερη αναφέρεται ως: «το σύνολο των εξηγήσεων που παρέχει ο κατηγορούμενος γραπτών ή προφορικών σχετικά με την κατηγορία που του αποδίδεται, τόσο στο στάδιο της ανάκρισης όσο και αυτό της επ’ ακροατηρίου διαδικασίας». Στη μεταφορική αναφέρεται ως: «υπεράσπιση, στήριξη μιας ιδέας, άποψης κ.τ.λ.». Continue reading

45η συνεδρίαση, Παρασκευή 8.2.2013

Πόσο σύνηθες είναι σε μια δικαστική αίθουσα να κυριαρχεί, αν και απών, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης; Οταν πρόκειται για τον Δένδια και μια δίκη για υπόθεση «τρομοκρατίας», τότε το ασύνηθες γίνεται απολύτως λογικό. Βλέπετε, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη (!) της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη έχει φροντίσει να καταστήσει σαφές –με συνέντευξή του και με non paper που διένειμε ο μηχανισμός του υπουργείου του– και στο δικαστήριο που δικάζει την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, πως πρέπει οπωσδήποτε να αχθεί σε καταδίκες σύμφωνα με το σενάριο της Αντιτρομοκρατικής. Διαφορετικά, οι δικαστές θα έχουν επιδείξει προσωπική φοβία, αποτέλεσμα της οποίας θα είναι να αφεθούν ελεύθεροι «επικίνδυνοι τρομοκράτες». Ηταν, λοιπόν, απολύτως λογικό οι κατηγορούμενοι που από τη στιγμή της σύλληψής τους αρνούνται τη συμμετοχή τους στον ΕΑ να θυμίζουν αυτή την παρέμβαση του υπουργού, καθώς βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να προσπαθούν ν’ αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες, να προσπαθούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους έναντι μιας κατηγορίας που δεν εμπεριέχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο σε βάρος τους, πέρα από την αχλύ κάποιων κακότεχνα σχεδιασμένων εντυπώσεων.

39η συνεδρίαση, Παρασκευή 21.12.12

Αυτό είναι είδηση! Κατέθεσε ως μάρτυρας η μητέρα του Σαράντου Νικητόπουλου και ο εισαγγελέας της έδρας δεν δημιούργησε σκάνδαλο. Οχι μόνο δεν δημιούργησε σκάνδαλο, αλλά και με ορισμένες ερωτήσεις τη βοήθησε να ανασύρει από τη μνήμη της κάποιες λεπτομέρειες, γνωστές από προηγούμενες φάσεις της δίκης, οι οποίες αποκαλύπτουν πώς στήθηκε η «δουλειά» σε βάρος του Νικητόπουλου.
Αλλαξε στάση ο εισαγγελέας; Δεν νομίζουμε. Μάλλον τρόμαξε και ο ίδιος από την τόσο απροκάλυπτη παρέμβασή του υπέρ της κατηγορίας στην προηγούμενη συνεδρίαση και είπε να ισορροπήσει λίγο τις εντυπώσεις. Εμείς τουλάχιστον, με αυτά που έχουμε δει και ακούσει μέχρι τώρα, είμαστε πεπεισμένοι ότι ο κ. Λιόγας δεν δίνει δεκάρα για την αλήθεια, αλλά πιστεύει… εις ένα θεόν, πατέρα, παντοκράτορα: την Αντιτρομοκρατική.

Σχετικά σύντομη η σημερινή συνεδρίαση (λιγότερο από δίωρο), αναλώθηκε με τις καταθέσεις των πέντε τελευταίων μαρτύρων υπεράσπισης του Σ. Νικητόπουλου.

Ο Κ.Σ. δήλωσε πως το γεγονός ότι έχει κατηγορηθεί και ο ίδιος με παρόμοιες κατηγορίες πριν από πολλά χρόνια και η άποψη που έχει για την αλληλεγγύη, τον έφεραν μάρτυρα στη δίκη. Η αλληλεγγύη, είπε, πρέπει να εκφράζεται χωρίς διαχωρισμούς και χωρίς προϋποθέσεις, είτε αφορά αγωνιστές που έχουν αναλάβει την ευθύνη και σηκώνουν το βάρος της αναμέτρησης με το καθεστώς είτε αφορά αγωνιστές που διώκονται λόγω του φρονήματος και των συντροφικών τους σχέσεων. Κατά την άποψή του, και οι δύο κατηγορίες ενώνονται στον αγώνα ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Τον Σ. Νικητόπουλο των γνώρισε το Δεκέμβρη του 2008, στη διάρκεια των κινητοποιήσεων ενάντια στη δολοφονική απόπειρα κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα. Ηταν από τους νέους αγωνιστές σ’ αυτό το κίνημα και χαρακτηριζόταν από ήθος και αγωνιστικότητα. Κατέθεσε ακόμη ότι γνωρίζει από παλιά τον Νίκο Μαζιώτη, ο οποίος διακρίνεται για το ήθος και την αγωνιστική του συνέπεια. Είχε καταθέσει ως μάρτυράς του στην παλιά δίκη, γιατί ο Μαζιώτης είχε υπερασπιστεί το δικαίωμα στη ζωή των κατοίκων της Ολυμπιάδας, ζήτημα που είναι επίκαιρο και σήμερα καθώς ξαναγίνονται αγώνες ενάντια στην εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού. Κλείνοντας, αναφέρθηκε στην ανυπαρξία στοιχείων, την οποία η Αντιτρομοκρατική προσπάθησε να αντικαταστήσει με τη δημιουργία εντυπώσεων. Ο καθένας θα μπορούσε να βρεθεί με συντρόφους και φίλους του στο αναψυκτήριο της Καισαριανής, ενώ πάρα πολλοί έχουν αντιασφυξιογόνες μάσκες στο σπίτι τους, για ν’ αντιμετωπίσουν τον χημικό πόλεμο της αστυνομίας στις διαδηλώσεις. Continue reading

38η συνεδρίαση, Τετάρτη 19.12.12

Πρέπει να περνάει μεγάλα ζόρια ο εισαγγελέας του τρομοδικείου που δικάζει την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, Αντ. Λιόγας. Πλησιάζει το τέλος της ακροαματικής διαδικασίας, από την οποία δεν έχει προκύψει τίποτ’ άλλο εκτός του ότι οι Ν. Μαζιώτης, Π. Ρούπα και Κ. Γουρνάς ήταν μέλη του ΕΑ. Τίποτ’ άλλο για τη δράση τους και βέβαια απολύτως τίποτα για όλους τους υπόλοιπους κατηγορούμενους, και ο εισαγγελέας αισθάνεται πως πρέπει να προκαλέσει δυο-τρία «σκάνδαλα» για να μπορέσει να «δικαιολογήσει» την πρόταση που θα κάνει, η οποία θα ταυτίζεται με το κατηγορητήριο της μίας και αδιαίρετης εισαγγελικής αρχής. Το σημερινό του ξεσάλωμα, όμως, στη διάρκεια της εξέτασης μαρτύρων υπεράσπισης του Σαράντου Νικητόπουλου, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και απέδειξε όχι μόνο προκατάληψη, αλλά και εμπάθεια.
Ομολογουμένως κρατήθηκε πολλή ώρα ο εισαγγελέας (δεδομένης και της έντασης που δημιουργήθηκε στην προηγούμενη συνεδρίαση), μέχρι να διακηρύξει, εμμέσως πλην σαφώς, με τα γνωστά «περιτυλίγματα» για την απόφαση που δεν έχει βγει ακόμα και την ανεξάρτητη κρίση του δικαστηρίου, τη θέση του ότι παλεύει να θεμελιώσειτο κατηγορητήριο και όχι να διερευνήσει τα υπάρχοντα στοιχεία και την υπόσταση που αυτά έχουν για να στείλουν κόσμο στη φυλακή. Και το έκανε στη διάρκεια της κατάθεσης του τελευταίου μάρτυρα, του πατέρα του Σ. Νικητόπουλου, Στάθη. Χωρίς καν να σεβαστεί την ιδιότητα του πατέρα, ο εισαγγελέας άδραξε την ευκαιρία για να μας δείξει το ποιόν της αστικής δικαιοσύνης όταν δικάζει τους πολέμιούς της.
Ο μάρτυρας, με αναφορές στα προσωπικά του βιώματα (παιδικά χρόνια στη μετεμφυλιοπολεμική περίοδο, διαδηλώσεις του «114»), προσπάθησε να δείξει σε ποια κατάσταση έχει περιέλθει σήμερα η χώρα και υπό ποιο καθεστώς δικάζονται οι κατηγορούμενοι. Είπε χαρακτηριστικά, πως σήμερα βιώνει το μεγαλύτερο πισωγύρισμα από τότε που γεννήθηκε. Το σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» παραμένει επίκαιρο, καθώς η φτώχεια και η αμορφωσιά κυριαρχούν, ενώ μια εφημερίδα μπορεί να σε οδηγήσει στη στέρηση της ελευθερίας (έκανε αναφορά στο… τρομερό αποδεικτικό στοιχείο κατά του Σ. Νικητόπουλου, το φύλλο της εφημερίδας «ΠΟΝΤΙΚΙ»). Πρόσθεσε πως σε καιρούς πολιτικής γαλήνης μπορεί να υπάρξει και δικαστική απόφαση που να δίνει σε κάποιους την ελπίδα της «τυφλής Δικαιοσύνης», όμως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει ποτέ σε περιόδους εντάσεων και αναβρασμού, όταν το δίκαιο χρησιμοποιείται ως εργαλείο με σκοπό να διευκολυνθούν οι εκάστοτε επιλογές της εξουσίας.
«Ποιους έχω απέναντι μου; Λειτουργούς του λαού, που στο όνομά του υποτίθεται πως εκδίδουν τις αποφάσεις, ή δικαστές που θέλουν να γίνουν αρεστοί από αυτούς που κυβερνούν;», αναρωτήθηκε ο Στ. Νικητόπουλος. «Για τις αυτοκτονίες, τη διαμελισμένη δημοκρατία και το Σύνταγμα που μπαίνει στην κλίνη του Προκρούστη δεν ευθύνεται ο αναρχικός χώρος αλλά άλλοι», συμπλήρωσε. Φτάνοντας στο σκέλος των στοιχείων της υπόθεσης, ο μάρτυρας κατέθεσε ότι γνώριζε και τον Μαζιώτη, και τη Ρούπα, και τον Σταθόπουλο, όπως και τον Λάμπρο Φούντα, με τον οποίο είχε συνεργαστεί κιόλας για την έκδοση ενός φυλλαδίου από τον εκδοτικό οίκο του. Στο σπίτι του βρέθηκαν, άλλωστε, και η περούκα και η αντιασφυξιογόνος μάσκα (τα άλλα τρομερά «αποδεικτικά» στοιχεία), ενώ στο σπίτι της Μπενάκη (κατοικία του θείου του Σαράντου) βρέθηκε η εφημερίδα ΠΟΝΤΙΚΙ, πεταμένη στα σκουπίδια. Κατόπιν, παρέθεσε ένα χρονικό των όσων συνέβησαν, με σκοπό να δείξει το κατασκευασμένο των κατηγοριών και τις αερολογίες του τμηματάρχη της Αντιτρομοκρατικής Κ. Παπαθανασάκη, οι οποίες λαμβάνονται ως δεδομένα από το τρομοδικείο. Αναφέρθηκε στα πορίσματα των εργαστηρίων (που για τον Σ. Νικητόπουλο είναι όλα αρνητικά) και στο παράλογο της κράτησής του επί 18 μήνες, τόσο από την άποψη της έλλειψης στοιχείων όσο και από την άποψη της στάσης των δικαστών, που με προφάσεις και προσβλητικές διαδικασίες απέρριψαν όλα τα αιτήματά του για άρση της προσωρινής κράτησης.  Continue reading

37η συνεδρίαση, Πέμπτη 13.12.12

Σ’ εμάς δεν έχει απομείνει πλέον καμιά αμφιβολία ότι ο τακτικός εισαγγελέας της έδρας του τρομοδικείου που δικάζει την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, Αντ. Λιόγας, θα είχε διαπρέψει ως επίτροπος σε έκτακτα στρατοδικεία του εμφύλιου ή της χούντας. Τότε που δίκαζαν με βάση το φρόνημα και όχι τις πράξεις. Τότε που αρκούσε ή άρνηση μιας δήλωσης μετάνοιας για να σε στείλει στο απόσπασμα ή στη φυλακή για χρόνια. Δεν πρόλαβε να ξεκινήσει η εξέταση των μαρτύρων υπεράσπισης του Σαράντου Νικητόπουλου και ο εισαγγελέας έδειξε πως θεωρεί ως το πιο σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο τι βιβλία διαβάζει ο Νικητόπουλος και ποια είναι η γνώμη του για το ένοπλο! Ας φροντίσει ο κ. Λιόγας να εκδώσει εντάλματα σύλληψης κατά όλων μας. Είμαστε πάρα πολλοί αυτοί που έχουμε θετική άποψη για το ένοπλο, που έχουμε βιβλία αντάρτικων κινημάτων και ένοπλων οργανώσεων στις βιβλιοθήκες μας, που έχουμε βιβλίο με προσωπική αφιέρωση του Δημήτρη Κουφοντίνα (και άλλων…).
Για την τελική αγόρευση του εισαγγελέα δεν έχουμε καμιά αμφιβολία. Ούτε καν για το κακότεχνο του πράγματος, δεδομένου ότι θα πρέπει να κατασκευάσεις λογικά τερατουργήματα για να εισηγηθείς ενοχή όλων κατά το κατηγορητήριο. Μένει να δούμε μόνο, αν και οι δικαστές της έδρας θ’ ακολουθήσουν τον εισαγγελέα σ’ αυτό το δρόμο του «πετάει ο γάιδαρος; πετάει». Ας δούμε, λοιπόν, το ρεπορτάζ από την 37η συνεδρίαση.
Στο πρώτο μέρος της συνεδρίασης ολοκληρώθηκαν οι καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης του Βαγγέλη Σταθόπουλου, οι οποίοι κινήθηκαν στο ίδιο πλαίσιο με τους μάρτυρες της προηγούμενης συνεδρίασης. Μίλησαν για την πολύχρονη δράση του Σταθόπουλου ως αγωνιστή του αναρχικού κινήματος, για τη στοχοποίησή του και τις διώξεις που υπέστη, για το ντόμπρο χαρακτήρα του και τις αρχές που χαρακτηρίζουν την αγωνιστική του διαδρομή. Continue reading

ΔΗΛΩΣΗ ΣΑΡΑΝΤΟΥ ΝΙΚΗΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΟΝ FLASH

H σύλληψη των 20 συντρόφων που πραγματοποίησαν την κατάληψη στο ρ/σ FLASH και η παραπομπή τους σε δίκη αποτελεί άλλο ένα δείγμα της διαρκώς αυξανόμενης καταστολής απέναντι σε όσους αντιστέκονται. Είναι ακόμα ένα επεισόδιο στο «κυνήγι μαγισσών» που έχει εξαπολυθεί τα τελευταία χρόνια εναντίον των αναρχικών. Είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα της κρατικής τρομοκρατίας με την οποία οι πολιτικοί εκφραστές της σύγχρονης χούντας του κεφαλαίου και των τραπεζών επιδιώκουν να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου στην κοινωνία ώστε να συνεχίσουν το «θεάρεστο» έργο τους της σωτηρίας της χώρας…
Ματαιοπονούν όμως γιατί ό,τι και να κάνουν, οι δεκάδες χιλιάδες άστεγοι, τα εκατομμύρια των συνανθρώπων μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, οι στρατιές των ανέργων, η πείνα, η εκμετάλλευση και η εξαθλίωση πλατιών κοινωνικών στρωμάτων στο βωμό του κέρδους των καπιταλιστών δεν κρύβονται και δεν γίνεται να κρυφτούν κάτω από κανένα χαλί. Ζούμε σε μια εποχή που γεννιούνται συνειδήσεις και οι συνειδήσεις γεννούν αντίσταση. Η φίμωση κάθε αντίθετης φωνής, η υποκρισία, η αλαζονεία, η διγλωσσία και η κατασταλτική θρασυδειλία των εξουσιαστών ρίχνουν λάδι στο καζάνι μιας κοινωνίας που σιγοβράζει…
Ματαιοπονούν επίσης γιατί υπάρχει η αλληλεγγύη, η θεμελιώδης αυτή αξία του αναρχικού αγώνα για αξιοπρέπεια, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Η αλληλεγγύη που διαπερνάει τους τοίχους των φυλακών, που δίνει δύναμη και αποτελεί έμπνευση, που δε γνωρίζει σύνορα και γλώσσες, η αλληλεγγύη που αποτελεί την πραγματική, ουσιαστική και τεράστια δύναμη των καταπιεσμένων και όσων αγωνίζονται. Η αλληλεγγύη που δεν έχει καμιά σχέση με τις εξουσιαστικές λογικές του κέρδους και της ιδιοτέλειας και γιʼ αυτό την κυνηγάνε λυσσαλέα. Η αλληλεγγύη που βρέθηκε στο στόχαστρο για πολλοστή φορά στις 10/1/2012 στο κτίριο του FLASH.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
Σαράντος Νικητόπουλος
Αθήνα 12/1/2012