Category Archives: Uncategorized
Ραδιοφωνική συνέντευξη για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα
Στα πλαίσια του διεθνούς καλέσματος αλληλεγγύης για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και εν όψει της έναρξης των πολιτικών τοποθετήσεων των συντρόφων και συντροφισσών που δικάζονται για την ίδια υπόθεση στις 29 Γενάρη 2013, το ραδιόφωνο radiocane στο Μιλάνο (Ιταλία) σε συνεργασία με τη Συνέλευση για την Υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και την τεχνική υποστήριξη του αυτοργανωμένου ραδιοφώνου radio 98fm – Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης στην Αθήνα, πραγματοποίησε στις 14 Δεκέμβρη 2012 ραδιοφωνική συνέντευξη με τον αναρχικό σύντροφο, μέλος της οργάνωσης Κώστα Γουρνά, ο οποίος έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής στην οργάνωση και τον αναρχικό σύντροφο Βαγγέλη Σταθόπουλο, ο οποίος κατηγορείται για την ίδια υπόθεση ενώ ο ίδιος αρνείται της κατηγορίες.
Ακούστε το ηχητικό της συνέντευξης εδώ: εδώ
Μπορείτε επίσης να ακούσετε τη συνέντευξη στην ιταλική εκδοχή της: 1ο μέρος και 2ο μέρος.
Κείμενο της Πόλας Ρούπα για την κατάθεση μάρτυρα υπεράσπισης στο δικαστήριο του Επαναστατικού Αγώνα
ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΑΡΤΥΡΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
Η υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και η δίκη είναι πρώτα απ’ όλα μια σοβαρή υπόθεση. Μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου κάθε κατάθεση, τοποθέτηση, κάθε λέξη αποκτά μια ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία, ακόμα και αν αυτή εκτός του δικαστηρίου είναι παντελώς ανάξια λόγου. Και αυτό γιατί οτιδήποτε λέγεται σε αυτή τη δίκη έχει μια πολιτική προέκταση και καθώς η δίκη αυτή είναι μια ιστορική δίκη, μένει στην ιστορία οτιδήποτε την αφορά.
Σε μια από τις συνεδριάσεις, μάρτυρας ενός από τους συγκατηγορούμενούς μας έθεσε ως κεντρικό στοιχείο της επιχειρηματολογίας της για τη μη συμμετοχή του συγκεκριμένου κατηγορούμενου στον Επαναστατικό Αγώνα το γεγονός ότι είναι αδύνατο ένας αναρχικός που συμμετέχει ενεργά στο κίνημα, να συμμετέχει σε ένοπλη οργάνωση. Συνεπώς, «όποιος επιλέγει το κίνημα, δεν επιλέγει την ένοπλη δράση» και αντιστρόφως, «όποιος επιλέγει την ένοπλη δράση αποσύρεται από το κίνημα». Και ερωτώ, με ποιο δικαίωμα η μάρτυρας μιλάει σε ένα δικαστήριο για ζητήματα που αφορούν το εσωτερικό του αγώνα, είτε αυτά ισχύουν είτε όχι; Με ποιο δικαίωμα μπαίνει σε ζητήματα που δεν την αφορούν, σε ζητήματα που κανένας που συμμετέχει σε ένοπλη οργάνωση δεν αναφέρει μπροστά στον εχθρό; Και κυρίως με ποιο δικαίωμα «αποσύρει από το κίνημα» τους ένοπλους αγωνιστές και πιο συγκεκριμένα τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα; Με ποιο δικαίωμα «βγάζει στην παρανομία» όσους συμμετείχαν στην οργάνωση μπροστά στο δικαστήριο του εχθρού; Με ποιο δικαίωμα αναφέρεται μπροστά στο δικαστήριο σε ζητήματα που αφορούν τη δομή και το εσωτερικό της οργάνωσης, πράγμα που δεν κάναμε εμείς που αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη; Γιατί βοηθάει το δικαστήριο στο να σχηματίσει μια οποιαδήποτε εικόνα για το εσωτερικό και τη δομή της οργάνωσης; Με ποιο δικαίωμα στη συνέχεια της κατάθεσής της χρησιμοποιεί ως παραδείγματα της επιχειρηματολογίας της εμένα και τον σύντροφο Μαζιώτη παρουσιάζοντάς μας ως «αποσυρμένους»; Με ποιο δικαίωμα ακυρώνει καταθέσεις δικών μας μαρτύρων υπεράσπισης; Με ποιο δικαίωμα λέει ότι «η Ρούπα και ο Μαζιώτης είχαν αποσυρθεί από τις ευρύτερες διεργασίες του αναρχικού κινήματος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είχαν αποκοπεί από τις κοινωνικές σχέσεις, από τις φιλίες τους, από τις επαφές τους», αποπολιτικοποιώντας έτσι τις σχέσεις μας με συντρόφους; Εμείς ποτέ ούτε μέσα στη δίκη ούτε πουθενά αλλού δεν αναφερόμαστε με όρους μη πολιτικούς. Είμαστε πολιτικά όντα και αυτό έχει εμπεδωθεί και στον ίδιο τον εχθρό. Η προσωπική μας ζωή και οι σχέσεις δεν κατατέθηκαν ούτε στο ελάχιστο δημόσια και πολύ περισσότερο μπροστά στους κρατικούς εκπροσώπους. Η απόπειρα αποπολιτικοποίησης των σχέσεών μας και κατ’ επέκταση και ημών υπονομεύει την πολιτική υπόσταση τη δική μας και κατ’ επέκταση και της υπόθεσης, και στο μόνο που βοηθάει είναι τα σχέδια του κράτους εναντίον μας. Continue reading
Δεύτερο γράμμα του Νίκου Μαζιώτη σε σχέση με τις απαντήσεις για την τοποθέτηση του για την κατάθεση μάρτυρα υπεράσπισης στην δίκη του Επαναστατικού Αγώνα
ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΑΡΤΥΡΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
Έχουμε συνηθίσει αντί να μας απαντάνε με πολιτικά επιχειρήματα να ρίχνουν λάσπη εναντίον μας, αφορισμούς και να λένε ψέματα. Το γεγονός ότι ο Λάμπρος Φούντας ήταν παράλληλα και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και συμμετείχε στις διεργασίες του α/α χώρου, πράγμα που διέψευδε τον βασικό ισχυρισμό της συγκεκριμένης μάρτυρα υπεράσπισης ότι κάποιος δεν μπορεί να είναι στο «κίνημα» και στο αντάρτικο παράλληλα, είναι κάτι που δεν απαντήθηκε από την ίδια ούτε φυσικά περιμένουμε να απαντηθεί. Και φυσικά αυτό δεν είναι μια προσωπική άποψη αλλά μια αντικειμενική αλήθεια. Δεύτερον, πουθενά στο γράμμα μου δεν υπάρχει η άποψη ότι τα «RPG τοποθετούνται (και ο ένοπλος αγώνας γενικά) αυτοδικαίως σε μια ανώτερη κλίμακα επαναστατικότητας από μια ταπεινή μολότωφ». Αυτό δεν είναι απλώς μία σκόπιμη διαστρέβλωση, είναι ψέμα. Όσον αφορά τον υποτιθέμενο διαχωρισμό που προωθήσαμε «εγκαλώντας συντρόφους για τα συνθήματα “ο Λάμπρος ζει μέσα στις φωτιές” και “ο Λάμπρος ήταν ένας από εμάς”», αναφερόμενη προφανώς στην διοργάνωση της πορείας στην Δάφνη τον Μάρτιο του 2011 και εδώ αποδεικνύεται πόσο διαστρεβλωμένη παρουσιάζεται η πραγματικότητα. Η διαφωνία μας με το προτεινόμενο πολιτικό πλαίσιο τότε της πορείας, τώρα παρουσιάζεται ως «διαχωρισμός». Τότε ενώ αρχικά δεν μας ενημέρωσαν καν για το πολιτικό πλαίσιο της πορείας, πράγμα που όφειλαν να κάνουν, διαπιστώσαμε στην συνέχεια ότι από το πολιτικό περιεχόμενο σκόπιμα –αποσιωπήθηκε -έλειπε ο λόγος και το πολιτικό πλαίσιο της ένοπλης συμπλοκής της Δάφνης όπου σκοτώθηκε ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας, δηλαδή ότι ο Λάμπρος σκοτώθηκε ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα σε προπαρασκευαστική ενέργεια της οργάνωσης, ενώ στο τέλος κατέληξε να υιοθετηθεί ένα πολιτικό πλαίσιο-σούπα, ο Λάμπρος ήταν αναρχικός, συμμετείχε στις συνελεύσεις, στις πορείες κλπ, αλλά ήταν παρεπιμπτόντως και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, πράγμα που ουσιαστικά συνέχιζε να βγάζει την υπόθεση από τις πραγματικές της διαστάσεις, δηλαδή υποβάθμιζε το γιατί σκοτώθηκε στην Δάφνη, κάτω από ποιο πολιτικό πλαίσιο και συνθήκες έγινε η ένοπλη συμπλοκή στην Δάφνη. Η υπόθεση της ένοπλης συμπλοκής στην Δάφνη μπήκε στα πραγματικά πολιτικά πλαίσια της όταν είχαμε αποφυλακιστεί και μαζί με άλλους συντρόφους-ισσες μέσα από κινηματικές διαδικασίες διοργανώσαμε την πορεία Μνήμης και Αγώνα για τα δύο χρόνια από τον θάνατο του Λάμπρου Φούντα, πορεία η οποία έγινε στο κέντρο της Αθήνας στις 10 Μάρτη 2012 όπως θα άρμοζε από την αρχή -και όχι στην Δάφνη- στην οποία συμμετείχαν γύρω στους 2000 συντρόφους-ισσες. Και ήταν αρκετοί αυτοί οι σύντροφοι-ισσες που συμμετείχαν στην πορεία οι οποίοι ήταν και στην Δάφνη το 2011 και δεν φάνηκαν να έχουν πέσει «θύμα» διαχωρισμού από μας. Continue reading
Κείμενο του Κώστα Γουρνά για τη δίκη του ΕΑ (23/10)
Θέλω να ξεκαθαρίσω από μεριάς μου το τι έγινε στη συνεδρίαση της 23ης Οκτώβρη στη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα όσον αφορά την κατάθεση πολιτικού μάρτυρα υπεράσπισης του κατηγορουμένου Χ.Κορτέση και τη θέση που πήρα εγώ μετά το πέρας της με δήλωσή μου. Σκόπευα να κάνω μια καταγραφή του γεγονότος αργότερα μετά το τέλος της δίκης σε έναν συνολικό απολογισμό αυτής, αλλά θεωρώ πλέον καταλληλότερη στιγμή να γίνει τώρα μιας κι έχει ανοίξει μια “συζήτηση” γύρω απ’ αυτή την κατάθεση. Μία “συζήτηση” που όντως αφορά αυτόν το “χώρο” και περιέχει σημαντικά ζητήματα που θα πρέπει να απασχολούν τους συντρόφους. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να επαναφέρω στη σωστή κατ’ εμέ βάση αυτή τη συζήτηση θέτοντας την ουσία του πολιτικού προβλήματος που ενέκυψε, καθώς μια σειρά από “σάλτσες” που έχουν διανθίσει αυτή τη “συζήτηση” απλά παραπλανούν και μας βγάζουν απ’ το ζητούμενο.
Η κατάθεση της μάρτυρος υπεράσπισης του Χ.Κορτέση ήρθε να διαφωτίσει την έδρα του δικαστηρίου ότι ο Επαναστατικός Αγώνας ήταν μια οργάνωση που διατηρούσε στεγανά με το κίνημα, είχε αυστηρούς κανόνες συνομωτικότητας που δεν επέτρεπαν στα μέλη του να αναπτύσσουν δημόσια δράση γιατί θα έμπαιναν στο στόχαστρο της καταστολής. Σύμφωνα μ’ αυτό το σχήμα, λοιπόν, για τη δομή του Επαναστατικού Αγώνα δε θα μπορούσε κάποιος σύντροφος που είχε δημόσια δράση να είναι μέλος της οργάνωσης, σύμφωνα με τα λεγόμενά της. Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει και δεν απαντιέται είναι τι δουλειά έχει ένας μάρτυρας, πολιτικός μάλιστα, υπεράσπισης ενός ανθρώπου που δεν έχει καμία σχέση με την οργάνωση, να εισφέρει στην έδρα του δικαστηρίου σχήματα για τη δομή της οργάνωσης και μάλιστα τη στιγμή που ούτε στο κατηγορητήριο υπάρχουν, ούτε μάρτυρες κατηγορίας ούτε καν οι δικαστές κι ο εισαγγελέας έχουν κάνει την παραμικρή αναφορά σ’ αυτό το θέμα. Πόσο μάλλον όταν κανένα από τα τρία μέλη του ΕΑ έχει κάνει την παραμικρή αναφορά για τη δομή αυτής της οργάνωσης. Πόσο μάλλον όταν στις αμέσως προηγούμενες συνεδριάσεις έχουν καταθέσει πολιτικοί μάρτυρες υπεράσπισης των τριών μελών του ΕΑ που λένε ότι τόσο αυτοί όσο και ο Λάμπρος Φούντας προέρχονται από τα σπλάχνα του κινήματος και συμμετείχαν στις δημόσιες διεργασίες του χώρου. Δηλαδή, αυτή η κατάθεση έρχεται να διαψεύσει τις άλλες και γιατί γίνεται αυτό; Γίνεται ως θεωρητική συνεισφορά σε μια κουβέντα μέσα στο δικαστήριο ή χρησιμοποιείται ως κύριο υπερασπιστικό επιχείρημα, όπως “ορθά” ρωτάει ο συνήγορος υπεράσπισης για να τεκμηριώσει την αντικειμενική αδυναμία του πελάτη του να είναι στο “χώρο του ένοπλου”. Την έκφραση αυτή, δυστυχώς, τη δανείζομαι από τον πρόεδρο του δικαστηρίου όπου στο τέλος της συγκεκριμένης κατάθεσης σχολίασε ότι “η μάρτυρας έχει γίνει σαφής ότι ο Χ.Κορτέσης δεν ανήκει στο χώρο του ένοπλου”, αποδεχόμενος ουσιαστικά την ύπαρξη του διαχωρισμού κινήματος και ένοπλου που εισήχθη από τη μάρτυρα και κεφαλαιοποιήθηκε από το συνήγορο του κατηγορουμένου. Continue reading
Κείμενο του Χ. Κορτέση, κατηγορούμενου για την υπόθεση του Ε.Α.
Κατεβάστε το συνημμένο αρχείο: ekdilwsi_9_martiou_2012.doc (application/msword)
Με αφορμή κείμενο του Ν.Μ., που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο indymedia, σχετικά με την κατάθεση συντρόφισσας και φίλης ως μάρτυρα υπεράσπισής μου στο δικαστήριο για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και αναγνωρίζοντας την εντελώς άστοχη –αν μη τι άλλο και από πολλές απόψεις- χρονική στιγμή, αναγκάζομαι για τελευταία φορά να επαναλάβω τις ήδη κατατεθειμένες δημόσια θέσεις μου, όπως αυτές προκύπτουν από την πολιτική μου ταυτότητα και δράση ως αναρχικός.
Από τη σύλληψή μου, στη διάρκειά της προφυλάκισής μου, και μέχρι σήμερα που η δίκη βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, έχω τοποθετηθεί ξεκάθαρα όσον αφορά ζητήματα όπως η πολυμορφία του αγώνα, η αλληλεγγύη και το πώς αντιλαμβάνομαι τη δίωξή μου στο πλαίσιο της συγκεκριμένης υπόθεσης.
Σε κείμενο σχετικά με τις διώξεις για τον Ε.Α. που είχα γράψει από τη φυλακή, έλεγα μεταξύ άλλων: «Ως αναρχικός δεν καταδικάζω καμία μορφή πάλης –κινήσεις αντιπληροφόρησης, καταλήψεις, πορείες, δυναμικές ενέργειες, απαλλοτριώσεις, αντάρτικο πόλης- που ιστορικά έχουν επιλέξει και χρησιμοποιήσει οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι (αναρχικοί, κομμουνιστές, ευρύτερα αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας) και θα συνεχίσω να στέκομαι αλληλέγγυος σε εκείνους που αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη των επιλογών τους και σε όλους όσους αντιστέκονται με αξιοπρέπεια». Τα παραπάνω δεν ανακαλύφθηκαν και δεν χρησιμοποιήθηκαν ούτε ως «βασικό επιχείρημα», ούτε ως «υπερασπιστική γραμμή». Αποτελούν εδώ και χρόνια αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτική μου αντίληψης και πράξης, στο πλαίσιο της οποίας συμπορεύτηκα και συμπορεύομαι με πλήθος αναρχικών συντρόφων, πολύ πριν βρεθώ στη θέση του κατηγορούμενου, μέσα από διαδικασίες και κινήσεις αλληλεγγύης είτε σε φυλακισμένους αγωνιστές είτε ευρύτερα σε αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Σε όλες αυτές τις διαδικασίες (με πιο πρόσφατη τη συνέλευση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές, στην οποία συμμετείχα από τη στιγμή που αποφυλακίστηκα) ουδέποτε μπήκα στη λογική των διαχωρισμών είτε «αθώων-ενόχων», είτε πολύ περισσότερο μεταξύ υποθέσεων. Στάση που τήρησα και όταν ήμουν εντός των τειχών, με τη συμμετοχή μου σε κάθε κινητοποίηση αλληλεγγύης σε άλλους φυλακισμένους συντρόφους. Continue reading
Τοποθέτηση του Ν. Μαζιώτη σε σχέση με την κατάθεση μάρτυρα υπεράσπισης στις 23 Οκτώβρη
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΑΡΤΥΡΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
Από την αρχή της σύλληψης μας το 2010 και καθ’ όλη την διάρκεια της προφυλάκισης μας όπως και κατά την διάρκεια της διαδικασίας της δίκης, πάγια θέση μας ήταν και είναι ότι δεν θα πρέπει να υπάρχουν διαχωρισμοί στην αλληλεγγύη μεταξύ των κατηγορουμένων είτε έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής σε ένοπλη οργάνωση όπως εμείς είτε δεν έχουν σχέση με τις κατηγορίες όπως οι υπόλοιποι συγκατηγορούμενοι μας.
Από την αρχή όμως διαπιστώσαμε ότι διαχωρισμοί υπήρξαν με την ανοχή και την συναίνεση κάποιων από τους αθώους συγκατηγορούμενους μας γιατί αυτό προφανώς τους συνέφερε αφού αυτό που προωθούσαν αυτοί οι διαχωρισμοί ήταν η πολιτική διαστρέβλωση της υπόθεσης και η πολιτική μας απομόνωση για να προωθηθεί η απαλλαγή τους από τις κατηγορίες. Με λίγα λόγια, ο διαχωρισμός ενόχων και αθώων. Αυτοί οι διαχωρισμοί βασιστήκανε σε ψευδή διπολικά σχήματα του τύπου, «οι αναρχικοί που κατηγορούνται με κατασκευασμένα στοιχεία λόγω της πολιτικής τους ταυτότητας» από την μία και από την άλλη τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα σαν να μην είμαστε εμείς τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα αναρχικοί. Ένα άλλο διπολικό σχήμα ήταν το, «μαζικός αγώνας ή μαζικό κίνημα ή πολύμορφο κίνημα ή πολύμορφος αγώνας» από την μία και ένοπλος αγώνας από την άλλη. Ένα σαφές όσο και τρανταχτό δείγμα αυτού του διαχωρισμού αντιμετωπίσαμε όταν διοργανώθηκε πορεία στην Δάφνη ένα χρόνο μετά την ένοπλη συμπλοκή όπου σκοτώθηκε ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας σε προπαρασκευαστική επιχείρηση της οργάνωσης, όπου αρκετοί, είτε θέλανε να αποσιωπήσουνε το γεγονός ότι ο Λάμπρος Φούντας σκοτώθηκε σε ένοπλη προπαρασκευαστική ενέργεια του Επαναστατικού Αγώνα, είτε να υποβαθμίσουνε το γεγονός και την σημασία του ότι ο Λάμπρος Φούντας σκοτώθηκε σε μια ενέργεια μέσα σε συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο, στα πλαίσια της στρατηγικής μιας ένοπλης οργάνωσης της οποίας ήταν μέλος. Και όλη αυτή η εσκεμμένη πολιτική υποβάθμιση στηριζόταν στο ρητορικό- νεφελώδες όπως εκφραζόταν σχήμα- που πολλοί από τον «χώρο» ονομάζουν «πολύμορφος αγώνας» και κατά το οποίο όλα τα μέσα είναι ίδια-ενίοτε χρησιμοποιούνται από πολλούς- και έχουν την ίδια βαρύτητα, είτε αυτά είναι πέτρες και μολότωφ στις συγκρούσεις με τους μπάτσους, είτε εμπρηστικές επιθέσεις με γκαζάκια, είτε βόμβες, είτε καλάσνικωφ, είτε RPG!!!
Ο ορισμός του «πολύμορφου» αγώνα που συμπεριλαμβάνει τα πάντα, από τις διαδηλώσεις μέχρι και τον ένοπλο αγώνα ήταν βασικό επιχείρημα τουλάχιστον κάποιων από τους αθώους συγκατηγορούμενους μας που αρνούνται τις κατηγορίες. Continue reading
Μαρτυρίες Υπεράσπισης για τα τρία μέλη του Επαναστατικού Αγώνα που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για συμμετοχή στην οργάνωση
Reply
Στις 6, 10 και 13 Σεπτέμβρη κατέθεσαν οι μάρτυρες υπεράσπισης των τριών μελών της οργάνωσης “Επαναστατικός Αγώνας” Πόλα Ρούπα, Νίκο Μαζιώτη, Κώστα Γουρνά. Ακολουθούν οι απομαγνητοφωνήσεις των μαρτυριών των συντρόφων που παραβρέθηκαν στο ειδικό δικαστήριο των φυλακών του Κορυδαλλού από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Σε κάποιες από τις απομαγνητοφωνήσεις λόγω τεχνικών δυσκολιών υπάρχουν κενά, παραλήψεις και πιθανά και κάποια μικρά λάθη. Ζητάμε τη κατανόησή σας και τη βοήθειά σας να συμπληρώσουμε και να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα.
Πρώτη μέρα μαρτυριών υπεράσπισης (6.9.2012)
Δημήτρης Κουφοντίνας, Ελλάδα (έγκλειστο μέλος της οργάνωσης 17Ν) – Η επιλογή του ένοπλου αγώνα και η ανάληψη ευθύνης
Πέτρος Γιώτης (δημοσιογράφος της εφημερίδας Κόντρα) – Η βία του κράτους, η αντιβία και τρομονόμο
Άρης Σειρηνίδης (αναρχικός σύντροφος) – Η νομιμοποίηση της δράσης του Ε.Α στην κοινωνία (σε επεξεργασία)
Θανάσης Μπαρτσακίδης (αναρχικός σύντροφος)
Κώστας Διαβολίτσης (αναρχικός σύντροφος) – Εργατικό κίνημα και ένοπλη πάλη – Τα μέλη του ΕΑ στο κίνημα
Δεύτερη μέρα μαρτυριών υπεράσπισης (10.9.2012)
Χρήστος Τσιγαρίδας – (πρώην μέλος της οργάνωση ΕΛΑ – Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας) – Ο ΕΛΑ, η ανάληψη ευθύνης και η αρχηγία – Κοινωνική αποδοχή των ένοπλων οργανώσεων
Μπριγκίτε Άσντονκ (Brigitte Asdonk), Γερμανία (Κόκκινη Φράξια – RAF) – Ένοπλη πάλη, κοινωνικές συνθήκες, διώξεις, αλληλεγγύη
Βασίλης Βαλσάμης (αναρχικός σύντροφος) – Ιστορικότητα της ένοπλης πάλης – εγκληματοποίηση των αγωνιστών
Τζην Ουίρ (Jean Weir), Αγγλία (αναρχική συντρόφισσα) – Διώξεις και ειδικά καθεστώτα σε Ιταλία και Αγγλία
Τρίτη μέρα μαρτυριών υπεράσπισης (13.9.2012)
Μπερτράντ Σασουά (Bertrand Sassoye), Βέλγιο – (πρώην μέλος της οργάνωσης “Μαχόμενοι Κομμουνιστικοί Πυρήνες”) – Ευρωπαϊκό ένοπλο, η αλληλεγγύη στον Ε.Α
Μιχάλης Τραϊκάπης (αναρχικός σύντροφος) – Οικονομική κρίση και η δράση του Ε.Α
Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής (αναρχικός σύντροφος) – Οι ενέργειες του Ε.Α
Χοσέ Ροδρίγεθ (Jose Rodriguez), Ισπανία (αναρχικός σύντροφος) – Κατάσταση στην Ισπανία, αλληλεγγύη στον Ε.Α
Μαρία Οικονόμου (αναρχική συντρόφισσα) – Αλληλεγγύη, Λάμπρος Φούντας
Στέλλα Αντωνίου (αναρχική συντρόφισσα) – Οι αγώνες στη φυλακή
Γιώργος Αγγελετάκης (αναρχικός σύντροφος) – Οι ένοπλες οργανώσεις κομμάτι του κινήματος – πολιτική δίκη
Συνέλευση για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα
Περί… “εγκωμιασμού εγκληματικών πράξεων”
Η κατάληψη στο ραδιοφωνικό σταθμό Flash έγινε στα πλαίσια της Συνέλευσης για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και είχε στόχο την έκφραση αλληλεγγύης στα μέλη της οργάνωσης και στους συντρόφους που δικάζονται αυτό τον καιρό μέσα σε καθεστώς πολιτικά επιβεβλημένης απομόνωσης.
ΠΕΡΙ… “ΕΓΚΩΜΙΑΣΜΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ”
Η κατάληψη στο ραδιοφωνικό σταθμό Flash έγινε στα πλαίσια της Συνέλευσης για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και είχε στόχο την έκφραση αλληλεγγύης στα μέλη της οργάνωσης και στους συντρόφους που δικάζονται αυτό τον καιρό μέσα σε καθεστώς πολιτικά επιβεβλημένης απομόνωσης. Προβήκαμε σε αυτή την ενέργεια στην προσπάθειά μας να σπάσουμε το τείχος σιωπής γύρω από τη δίκη και τον πολιτικό λόγο των κατηγορουμένων στην υπόθεση του Ε.Α.
Σιωπή που στόχο έχει να εξαφανίσει από το κοινωνικό προσκήνιο την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, να αποκόψει τα κοινωνικά ερείσματα της οργάνωσης, της μορφής και του τρόπου δράσης της, καθώς και να απαξιώσει κοινωνικά την επιλογή του ένοπλου αγώνα. Γι’ αυτό επιβάλλεται να αναχαιτιστεί και το κίνημα αλληλεγγύης.
Μέσα σε λίγη ώρα το κτίριο του ραδιοσταθμού περικυκλώθηκε από ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ-ΜΑΤ-ασφαλίτες και παρατρεχάμενους εισαγγελείς. Τις μεσημεριανές ώρες έγινε εισβολή στο κτίριο και ακολούθησαν οι συλλήψεις των 20 συντρόφων-ισσών.
Η άμεση κινητοποίηση αυτή των εκτελεστικών και διωκτικών αρχών είναι ενδεικτική για όποιον αντιστέκεται, για όποιον προτάσσει την καθολική ανατροπή του συστήματος μέσω της κοινωνικής επανάστασης, η οποία αποτελεί μονόδρομο για τη διέξοδο από το σύγχρονο ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου και του κράτους. Το μήνυμα της ανατροπής και της Κοινωνικής Επανάστασης δικαίως θεωρείται επικίνδυνο.
Οι συλλήψεις μας στο ραδιοφωνικό σταθμό Flash και η αυτεπάγγελτη δίωξη με άρθρο σε αχρηστία σχεδόν τρεις δεκαετίες, που ουσιαστικά ποινικοποιεί την πολιτική άποψη και την δημόσια έκφραση της, είναι καθαρά φρονηματική. Έρχεται ως απάντηση στην ανάπτυξη δράσεων αλληλεγγύης και με αυτή την έννοια αποτελεί ποιοτικά μια καινοτομία στην ποινικοποίηση της αλληλεγγύης.
Μέσα σε ένα περιβάλλον γενικευμένης δομικής κρίσης, παγιώνεται πλέον ξεκάθαρα το ιδεολογικό, νομικό και κατασταλτικό οπλοστάσιο της εξουσίας: ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ.
Για το κεφάλαιο και το κράτος του, που έχουν υποβάλλει την κοινωνία στην ανέχεια και την εξαθλίωση, όσοι αντιστέκονται στη σύγχρονη κοινωνική και εργασιακή βαρβαρότητα, ανήκουν στο στρατόπεδο του «εσωτερικού εχθρού» και βρίσκονται απέναντι σ’ ένα τείχος αστυνομικής καταστολής και δικαστικών διώξεων.
Μπαίνουμε έτσι σε μια νέα εποχή. Σε μια εποχή που διώκεται απροκάλυπτα το φρόνημα. Η έκφραση αλληλεγγύης προς αγωνιστές που το κράτος βαφτίζει «τρομοκράτες» θεωρείται επίσης έγκλημα! Για εμάς, η ανάγκη ενημέρωσης για τον αγώνα των συντρόφων που δικάζονται για την υπόθεση του ΕΑ αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι και συνέχεια του αγώνα για τον οποίο βρίσκονται κατηγορούμενοι.
Γι’ αυτό και η αλληλεγγύη προς τους συλληφθέντες του Ρ\Σ Flash, δεν μπορεί να είναι άλλη παρά η προώθηση του σκοπού της ίδιας της κατάληψης:
Αλληλεγγύη στα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα
και σε όσους δικάζονται για την ίδια υπόθεση.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΡΑΣΕΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΤΡΙΤΗ 24-1-2012, ΩΡΑ 7.00ΜΜ, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Συνέλευση για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα