Κατανοητό το εισαγγελικό πάθος για πάση θυσία καταδίκες για όλους τους κατηγορούμενους, αλλά θα έπρεπε να υπάρχει τουλάχιστον ένα επίπεδο σοβαρότητας και μια επίφαση αμεροληψίας. Ο εισαγγελέας της έδρας του τρομοδικείου που δικάζει την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, Αντ. Λιόγας, για μια ακόμη φορά κατάφερε να εκτεθεί ανεπανόρθωτα, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα την κενότητα του κατηγορητήριου. Με ήπιο –όπως πάντοτε– τόνο, συνέστησε στους μάρτυρες υπεράσπισης του Βαγγέλη Σταθόπουλου να μην αναφέρονται μόνο στη δράση του στο πλαίσιο του αναρχικού κινήματος, αλλά να μιλήσουν και για τις κατηγορίες που αυτός αντιμετωπίζει. Εσπευσε, δε, να διευκρινίσει τι εννοεί: Κατηγορείται ο Σταθόπουλος ότι έφυγε ένα πρωί από το σπίτι του και πήγε στον Υμηττό για καφέ. Δεν τον ρώτησε ο μάρτυρας ή η μάρτυρας «ρε Βαγγέλη, πήγες όντως εκείνο το πρωί στον Υμηττό;»!

Ας κάνουμε εμείς την υπόθεση, ότι οι φίλοι και σύντροφοι του Σταθόπουλου παρήλαυναν από το δικαστήριο και κατέθεταν ότι ρώτησαν το φίλο και σύντροφό τους και αυτός τους είπε ότι ποτέ δεν πήγε στην Καισαριανή για καφέ με τον Μαζιώτη ή ότι την τάδε μέρα και ώρα ο Σταθόπουλος έπινε καφέ μαζί τους και άρα δε θα μπορούσε να βρίσκεται εκεί που λέει το κατηγορητήριο. Τι θα έλεγε τότε ο εισαγγελέας; Θα προσπαθούσε να τους απαξιώσει, να τους βγάλει ψευδομάρτυρες. Αν μεν επικαλούνταν τη διαβεβαίωση του ίδιου του Σταθόπουλου, ο εισαγγελέας θα υποστήριζε ότι αυτή δεν έχει καμιά αξία, γιατί θα μπορούσε να τους έχει πει ψέματα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Στην καλύτερη περίπτωση θα τους έβγαζε άχρηστους ως μάρτυρες, γιατί δεν γνωρίζουν πρωτογενώς αυτά που κατέθεσαν. Αν έλεγαν ότι την τάδε μέρα και ώρα ήταν οι ίδιοι μαζί με τον Σταθόπουλο, θα τους τάραζε στις ερωτήσεις για το πώς είναι δυνατόν να θυμούνται με ακρίβεια τη συγκεκριμένη μέρα και ώρα, όταν στο μεταξύ συναντήθηκαν δεκάδες φορές με τον φίλο τους. Γιατί θυμούνται ειδικά αυτή τη μέρα και ώρα, που τυχαίνει να αναφέρεται στο κατηγορητήριο;

Στην πραγματικότητα, ο εισαγγελέας ζήτησε από τους μάρτυρες να εμφανιστούν ως φανερά κατασκευασμένοι, για να μπορέσει να τους ακυρώσει. Εκανε και κάτι ακόμη, όμως. Με όσα είπε υιοθέτησε τα όσα αναφέρει το κατηγορητήριο και ζήτησε από τους μάρτυρες να τα διαψεύσουν! Κι αυτό αποτελεί τον ορισμό της προκατάληψης, διότι θεωρείται ισχυρή η κατηγορία και καλείται ο κατηγορούμενος ν’ αποδείξει ότι δεν ισχύει και όχι η κατηγορούσα αρχή ν’ αποδείξει ότι ισχύει.
Δεν είδαμε τον κ. Λιόγα να δείχνει την ίδια ζέση όταν κατέθετε ο περιβόητος Παπαθανασάκης, ο τμηματάρχης της Αντιτρομοκρατικής, και φλόμωνε στο ψέμα το δικαστήριο, επικαλούμενος αναφορές υφισταμένων του, τους οποίους αρνιόταν να κατονομάσει, επικαλούμενος υπηρεσιακά σημειώματα τα οποία… καταστρέφονταν αμέσως, χωρίς να μπαίνουν σε κανέναν φάκελο. Δεν τον ακούσαμε τότε να λέει στον Παπαθανασάκη, όπως θα έλεγε κάθε άνθρωπος που ενδιαφέρεται για την ανακάλυψη της αλήθειας: «Αφού όσα καταθέτετε, κύριε μάρτυρα, τα πληροφορηθήκατε από αναφορές υφισταμένων σας, οι οποίες δεν υπάρχουν με τη μορφή υπηρεσιακών εγγράφων, έχετε υποχρέωση να μας πείτε τα ονόματά τους, ώστε να τους καλέσουμε εδώ και να τους υποβάλουμε στη βάσανο της επ’ ακροατηρίω εξέτασης. Οσα μας λέτε εσείς δεν έχουν καμιά αξία, γιατί τα γνωρίζετε δευτερογενώς».

Αντί να κάνει αυτό ο εισαγγελέας, ζητάει τώρα από τους μάρτυρες υπεράσπισης του Σταθόπουλου (και των υπόλοιπων κατηγορούμενων, προφανώς) να του αποδείξουν ότι ο φίλος και σύντροφός τους… δεν είναι ελέφαντας. Προφανώς, για τον εισαγγελέα του τρομοδικείου η κατάθεση του Παπαθανασάκη αποτελεί εξ αποκαλύψεως αλήθεια, χαραγμένη στην πέτρα σαν τις εντολές που κουβάλησε από το βουνό ο Μωυσής. Ηταν τόσο προκλητική αυτή η παρέμβασή του, που ακόμη και ο πρόεδρος αναγκάστηκε να τον «σκουντήξει», υπενθυμίζοντάς του ότι οι μάρτυρες αναφέρθηκαν στην κατηγορία και κατέθεσαν τα επιχειρήματά τους, υποστηρίζοντας ότι ο Σταθόπουλος δεν έχει σχέση μ’ αυτά που τον κατηγορούν.

Τι ήταν αυτό που ενόχλησε τον εισαγγελέα; Οτι οι μάρτυρες υπεράσπισης δεν έφτιαξαν κάποιο παραμύθι, αλλά έμειναν στην πολιτική προσέγγιση και μέσω αυτής υπερασπίστηκαν την αθωότητα του Σταθόπουλου. Ο Θ.Δ. κατέθεσε ότι γνωρίζεται με τον Σταθόπουλο από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και αναφέρθηκε αναλυτικά σε κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες μιας ολόκληρης περιόδου που πήραν μέρος. Ο Βαγγέλης, είπε, διακρινόταν από μικρός για την πολιτική ευθύτητα και το θάρρος του. Είχε υποστεί πολλές διώξεις στο παρελθόν και ήταν πάντοτε υπό παρακολούθηση.
Οι αγωνιστές του ΕΑ, σημείωσε ο μάρτυρας, έβαλαν στη ζυγαριά όχι μόνο τη στέρηση της ελευθερίας τους, αλλά την ίδια τους τη ζωή, όπως αποδείχτηκε και με τον Λάμπρο Φούντα. Γι’ αυτό μου φαίνεται παράδοξο να έρχονται μετά στο δικαστήριο και ν’ αποποιούνται τις ευθύνες τους, αντί να τις αναλάβουν με υπερηφάνεια για τη δράση της οργάνωσής τους. Εξειδικεύοντας αυτή τη σκέψη, ανέφερε πως ο Σταθόπουλος, όταν συνελήφθη το 1995 στο Πολυτεχνείο, μολονότι ήταν μικρός, ίσως και ανήλικος, πήρε την ευθύνη της συμμετοχής του, χωρίς να υπάρχει κάτι συγκεκριμένο σε βάρος του, ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που επιστράτευσαν ακόμα και γελοίες δικαιολογίες για να πουν ότι βρέθηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο παρά τη θέλησή τους. Πιστεύω ότι ο Βαγγέλης το ίδιο θα έκανε και τώρα, σημείωσε. Οταν ένας αναρχικός, κατέληξε, νοηματοδοτεί τη δράση του με τη ζωή του, δε θα δίσταζε μπροστά σε ένα δικαστήριο.

Ο Δ.Β., επίσης σύντροφος και φίλος του Σταθόπουλου, αναφέρθηκε στη στοχοποίησή του από μικρός. Το 2000 βγήκε ένταλμα σύλληψής του για συμμετοχή σε επεισόδια που έγιναν στη συναυλία των Rage Against The Machine και αγωνίστηκε επί χρόνια για ν’ αποδείξει την αθωότητά του. Το 2001 είχε ένα σοβαρό εργατικό ατύχημα με μηχανή (εργαζόταν ως κούριερ) και έμεινε ενάμιση με δυο μήνες στην Εντατική. Συνέχισε να είναι πολιτικά δραστήριος, όσο του επέτρεπε η κατάσταση της υγείας του, ενώ συνέχεια παρακολουθούνταν και παρενοχλούνταν από την Ασφάλεια. Οσο για το πώς βρίσκεται κατηγορούμενος σ’ αυτή την υπόθεση, ο μάρτυρας αναφέρθηκε στο ρόλο της σκοτεινής υπηρεσίας που ακούει στο όνομα Αντιτρομοκρατική, τα στελέχη της οποίας κατασκευάζουν σενάρια, αδιαφορώντας για το αν αληθεύουν ή όχι. Φτάνει ο λόγος της Αντιτρομοκρατικής για να βρεθούν άνθρωποι στα δικαστήρια και στη φυλακή, επειδή εόναι αντίθετοι σ’ αυτό το καθεστώς, τόνισε. Κάποιοι σύντροφοι, κατέληξε ο μάρτυρας, ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη, χωρίς να υπάρχει κάτι σε βάρος τους. Ο Βαγγέλης όχι. Αν με ρωτήσετε αν θα ήξερα αν ο Βαγγέλης ήταν στην οργάνωση, θα απαντήσω όχι. Ομως, ανάμεσα σε μια σκοτεινή υπηρεσία που κατασκευάζει σενάρια χωρίς αποδείξεις και στο λόγο ενός παλιού συντρόφου και φίλου, έχω κάθε λόγο να πιστεύω τον Βαγγέλη.

Η Θ.Φ. κατέθεσε μια σημαντική μαρτυρία, καθώς συνδέεται με φιλία με τον Σταθόπουλο από το 1994, όταν ήταν ακόμη παιδιά. Εκαναν στενή παρέα, οι γονείς του Βαγγέλη αντιμετώπιζαν την ίδια και τους άλλους της παρέας σαν δικά τους παιδιά, μοιράστηκαν κοινές ανησυχίες, κοινούς προβληματισμούς για την κοινωνική πραγματικότητα, κοινές ιδεολογικές και πολιτικές αναζητήσεις. Το 1997, συνέχισε η μάρτυρας, στο σπίτι του Βαγγέλη γνώρισα και τον Νίκο Μαζιώτη, άνθρωπο πολύ διαβασμένο, πολύ συνειδητοποιημένο, καλό σύντροφο και φίλο. Οταν ο Μαζιώτης συνελήφθη, τότε ο Σταθόπουλος και η ίδια είχαν την πρώτη εμπειρία τους με το άντρο και τις μεθόδους της Αντιτρομοκρατικής. Μπούκαραν στις 5 τα χαράματα στο πατρικό του Σταθόπουλου και συνέλαβαν όλη τη νεανική παρέα που βρισκόταν εκεί. Εψαξαν για ώρες εξονυχιστικά, αλλά δεν βρήκαν τίποτα. Τους μετέφεραν στη ΓΑΔΑ και την ίδια την απομόνωσαν κι άρχισαν να την εκβιάζουν, χτυπώντας την κιόλας. Ηταν 18 χρόνων, η πιο μικρή, και της έλεγαν να μιλήσει, να δώσει ονόματα για να γλιτώσει, γιατί τους έχουν δεμένους με στοιχεία. Αναφέρθηκε στη δίωξη κατά του Σταθόπουλου το 2000 για συμμετοχή σε επεισόδια σε μια συναυλία που δεν ήταν καν εκεί. Εφτά χρόνια του πήρε για να αθωωθεί. Γι’ αυτό και, όπως είπε στη συνέχεια η μάρτυρας, δεν της κάνει εντύπωση η νέα σύλληψη του Βαγγέλη. Εχει δει με τα ίδια της τα μάτια την εκδικητικότητα του κράτους εναντίον αγωνιστών. Περιμένω να τον δω ελεύθερο, κατέληξε, γιατί ήταν άνθρωπος που σε κάθε έκφραση της ζωής του αναλάμβανε τις ευθύνες του. Το 1995 ανέλαβε την ευθύνη για τη συμμετοχή του στην κατάληψη του Πολυτεχνείου. Το 2000 αρνήθηκε τη συμμετοχή του στα επεισόδια στη διάρκεια της συναυλίας των RATM και του πήρε εφτά χρόνια για ν’ αποδείξει ότι ήταν αθώος. Ενας άνθρωπος που θα είχε πάρει μια τέτοια ευθύνη (σ.σ. της συμμετοχής στον ΕΑ) θα την αναλάμβανε.

Η χειροπρακτικός Μαρία Πολίτου κατέθεσε στοιχεία για την κατάσταση της υγείας του Β. Σταθόπουλου, ο οποίος παρακολουθείται για πάνω από 10 χρόνια στο ιατρείο που πρώτα είχαν οι γονείς της και τώρα η ίδια. Ακόμη και σήμερα ο Σταθόπουλος έχει σοβαρά προβλήματα υγείας, καθώς ζει με ένα νεφρό, αποτέλεσμα του σοβαρότατου ατυχήματος που είχε, που παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή. Ξέρει ότι έκτοτε η ζωή του έχει αλλάξει για πάντα, καθώς είναι υποχρεωμένος ν’ ακολουθεί αυστηρό πρόγραμμα διατροφής και γυμναστικής.

Ο Ι.Α. κατέθεσε πως συνδέεται κι αυτός με μακρά συντροφική φιλία με τον Β. Σταθόπουλο, τον οποίο χαρακτήρισε ευθύ και ειλικρινή, προλετάριο με ταξική συνείδηση, γόνο εργατικής οικογένειας που έγινε και ο ίδιος εργάτης. Το Νοέμβρη του 1995, είπε ο μάρτυρας, υπερασπιστήκαμε την επιλογή μας. Δεν σιωπήσαμε όταν δολοφονήθηκε ο Χριστόφορος Μαρίνος.
Αγωνιστήκαμε μαζί με τους κατοίκους του Στρυμωνικού ενάντια στη μεταλλουργία χρυσού, μαζί με τους εκπαιδευτικούς ενάντια στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, μαζί με τους φοιτητές το 2006-7, μολονότι δεν ήμασταν φοιτητές. Το 2001, όταν ο Σταθόπουλος είδε το όνομά του να περιλαμβάνεται στους κατηγορούμενους για τα επεισόδια στη συναυλία των RATM, παρουσιάστηκε μόνος του στον εισαγγελέα και αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Τότε έγινε καθαρό ότι έχει στοχοποιηθεί, ότι το προφίλ του είχε κατασκευαστεί από την περιβόητη Αντιτρομοκρατική.

Ο Ν.Κ. αναφέρθηκε στη γνωριμία του με τον Σταθόπουλο όταν και οι δύο εργάζονταν ως εργάτες στην κατασκευή του Μετρό. Με πρωτοβουλία και επιμονή του Βαγγέλη, είπε, δημιουργήσαμε το Ταμείο Αλληλεγγύης Εργατών Μετρό για τους εργάτες που τραυματίζονταν συνέχεια σ’ αυτή τη βαριά και επικίνδυνη δουλειά. Οταν παλιοί συνάδελφοι έμαθαν για τη σύλληψη του Βαγγέλη ταράχτηκαν, συνέχισε ο μάρτυρας. Οταν τους είπα ότι οι άνθρωποι των ΜΜΕ παίρνουν γραμμή για το τι λένε κι ότι η καλαμωτή στην αυλή του Βαγγέλη ήταν απλώς καλαμωτή, ηρέμησαν και έφεραν και χρήματα για να τον στηρίξουμε στη φυλακή. Οταν, όμως, τους πρότεινα να καταθέσουν ως μάρτυρες, φοβήθηκαν. «Ασε, μου είπε ένας, γιατί έχω και εγώ καλαμωτή στην αυλή μου». Τους κατάλαβα, γιατί επικρατεί ένα κλίμα τρόμου στην κοινωνία. Εχω την πεποίθηση, κατέληξε ο μάρτυρας, ότι βρίσκεται εδώ ο Βαγγέλης και όχι κάποιος άλλος (π.χ. εγώ), γιατί ο κατασταλτικός μηχανισμός έχει την αρχή να κυνηγά εκείνους που πρωτοστατούν. Πιστεύω ότι ένα ανεξάρτητο δικαστήριο δεν πρέπει να ποινικοποιεί τις προσωπικές και συντροφικές σχέσεις, όπως κάνει η αστυνομία, και αυτός είναι ο λόγος που βρίσκομαι εδώ.

Στην αρχή της συνεδρίασης κατέθεσαν οι τρεις τελευταίοι μάρτυρες υπεράσπισης του Χρ. Κορτέση. Ο Ευστάθιος Ξάνθης κατέθεσε ότι γνωρίζει τον Κορτέση και την οικογένειά του από το Μαρκόπουλο, ότι τον έχει χρησιμοποιήσει πολλές φορές ως ηλεκτρολόγο και ότι κάμποσες φορές τον αναζήτησε ακόμη και νύχτα, για να αντιμετωπίσει προβλήματα στο φαρμακείο της συζύγου του που διανυκτέρευε, και τον εύρισκε πάντοτε.

Ο Σωτήρης Δημάκης κατέθεσε για την επί 13 χρόνια συντροφική του σχέση με τον Κορτέση στον αναρχικό χώρο και αναφέρθηκε αναλυτικά στους αγώνες που συμμετείχαν όλ’ αυτά τα χρόνια, είτε αγώνες στο κεντρικό κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, είτε ιδιαίτερες δράσεις του αναρχικού χώρου. Χαρακτήρισε τον Κορτέση ειλικρινή και πάντοτε αλληλέγγυο, υπόδειγμα συντρόφου και φίλου, ενώ κατά την άποψή του οι συγκεκριμένες διώξεις έγιναν πρώτον για να χτυπηθεί ο ΕΑ και δεύτερον για να χτυπηθεί το αναρχικό κίνημα ευρύτερα. Θεωρώ ότι ο Χριστόφορος δεν έχει σχέση με τις κατηγορίες, κατέληξε. «Αν ήταν μέλος του ΕΑ θα το γνωρίζατε;» ρώτησε ο εισαγγελέας. «Φαντάζομαι πως όχι», απάντησε ο μάρτυρας.

Ο Ε.Μ. είπε πως αν ο Κορτέσης ήταν «καλό παιδί» δε θα βρισκόταν εδώ. Τον γνωρίζει 7-8 χρόνια και κατέθεσε εμπειρίες από κοινούς αγώνες σε διάφορα κοινωνικά μέτωπα. Μόλις βγήκε από τη φυλακή, είπε ο μάρτυρας, τον ξαναείδα δίπλα μου. Χάρηκα πάρα πολύ που δεν πήρε αποστάσεις από συντρόφους που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη – γιατί έχουν δει πολλά τα μάτια μας, ιδιαίτερα με την υπόθεση της 17Ν. Γιατί κι εγώ, κατέληξε, χάρηκα που χτυπήθηκε το χρηματιστήριο, όπως χάρηκε όλη η Ελλάδα.

Η δίκη θα συνεχιστεί την Πέμπτη 13 Δεκέμβρη.

ΥΓ: Η αναφορά ορισμένων μαρτύρων υπεράσπισης με τα αρχικά του ονόματός τους γίνεται μετά από δική τους παράκληση.