Παρ΄ όλο που το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αφετηρία των ερευνών οι οποίες κατέληξαν στις συλλήψεις μας, ο εισαγγελέας εφετών Μακρόπουλος δεν κάλεσε τους δύο αστυνομικούς φονιάδες του Λάμπρου Φούντα να καταθέσουν σε αυτή την δίκη, αλλά κάλεσε αποκλειστικά και μόνο την ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου το οποίο αποπειράθηκαν οι σύντροφοι να απαλλοτριώσουν, με σκοπό να χρησιμοποιηθεί σε ενέργεια της οργάνωσης.Είναι προφανές ότι οι δύο αστυνομικοί δεν καλέστηκαν από τις δικαστικές αρχές, όχι για κάποιο άλλο λόγο, παρά μόνο για να τους προστατέψουν, αποδεικνύοντας όπως έχουμε ξαναπεί την σύμφυση των δικαστικών και αστυνομικών αρχών. Είναι προφανές ότι ο εισαγγελέας εφετών θέλησε να προστατεύσει τους φονιάδες του Λάμπρου Φούντα. Αυτό εμάς δεν μας εκπλήσσει. Όπως και δεν μας εξέπληξε το γεγονός ότι οι συνθήκες της δολοφονίας του Λάμπρου Φούντα δεν διερευνήθηκαν και δεν πρόκειται να διερευνηθούν από κανένα δικαστή. Ο ρόλος των δικαστών, όπως φυσικά και αυτού του δικαστηρίου, είναι να προστατεύει τα ταξικά συμφέροντα των αφεντικών, των πλουσίων και των λακέδων και μπράβων τους που είναι οι αστυνομικοί.
Και εδώ αποδεικνύεται η υποκρισία της κρατικής δικαιοσύνης, αφού όταν οι δικαστές και άλλοι αξιωματούχοι του καθεστώτος μιλούν για την αξία της ανθρώπινης ζωής, εννοούν αποκλειστικά και μόνο την ζωή των ταξικά ομοίων τους, αυτών που υπηρετούν, δηλαδή αυτών που αποτελούν την οικονομική και πολιτική εξουσία και αυτών που τους προστατεύουν, δηλαδή τους αστυνομικούς.
Για τους δικαστές και για το δικαστήριο αυτό πολύτιμη είναι η ζωή των τραμπούκων και των πραιτωριανών του καθεστώτος όπως ο Μαντζούνης, ο Μάργελλος, ο Στάμος, όλοι όσοι εκπαιδεύονται και πληρώνονται για να βιαιοπραγούν, να βασανίζουν και να σκοτώνουν. Και ακόμα πιο πολύτιμη για αυτό το δικαστήριο είναι η ζωή ανθρώπων όπως του λαομίσητου πρώην υπουργού Δημοσίας Τάξης Βουλγαράκη. Η αξία της ανθρώπινης ζωής για την ταξική «δικαιοσύνη» μετριέται με κριτήριο την ταξική θέση του καθενός-μιας. Μετριέται από το αν υπηρετεί την εξουσία και το εγκληματικό καθεστώς που λέγεται καπιταλισμός και οικονομία της αγοράς.
Ο Λάμπρος Φούντας θα μείνει στην ιστορία ως ένας αγωνιστής της ελευθερίας που έδωσε την ζωή του προετοιμάζοντας ένα ακόμα χτύπημα του Επαναστατικού Αγώνα ενάντια στο καθεστώς.
Έδωσε την ζωή του για να μην περάσει η κατοχή της ελληνικής κυβέρνησης, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ. Για να μην περάσει η σύγχρονη χούντα του κράτους και του κεφαλαίου. Για να μην περάσει ο νέος ολοκληρωτισμός που η οικονομική και πολιτική ελίτ θέλει να επιβάλει σε όλο τον πλανήτη με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση. Ο Λάμπρος Φούντας έδωσε την ζωή του πολεμώντας ώστε να γίνει η κρίση ευκαιρία για την Κοινωνική Επανάσταση.
Αντίθετα οι φονιάδες του Λάμπρου Φούντα, Χάσκης Ανδρέας και Κουμαράπης Θεόδωρος, θα μείνουν στην ιστορία ως μισθοφόροι και μέλη ενός μηχανισμού δολοφόνων. Θα μείνουν στην ιστορία ως ανδρείκελα ενός άδικου και εγκληματικού καθεστώτος, ανδρείκελα και λακέδες αυτών που ληστεύουν, καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται τον λαό.
Όπως και αυτό το δικαστήριο θα μείνει στην ιστορία ως ένα ειδικό δικαστήριο που δικάζει επαναστάτες και αγωνιστές που μάχονται για την καταστροφή του καπιταλισμού και του κράτους, ως ένα δικαστήριο που αντιπροσωπεύει τους προδότες του λαού, τους σύγχρονους δοσίλογους που υπηρετούν την υπερεθνική οικονομική ελίτ.
Είναι χρέος μας να υπερασπιστούμε εμείς τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα τον Λάμπρο Φούντα σε αυτό το δικαστήριο του ταξικού εχθρού. Άλλωστε η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης της συμμετοχής μας στον Επαναστατικό Αγώνα ήταν αυτονόητη όχι μόνο για να υπερασπιστούμε την οργάνωσή μας αλλά και για να υπερασπιστούμε τον σύντροφό μας.
Για μας τους συντρόφους του στον Επαναστατικό Αγώνα ο Λάμπρος Φούντας δεν είναι νεκρός. Είναι μέσα στο αίμα μας και στον αέρα που αναπνέουμε σαν αγωνιστές. Είναι μέσα στους στόχους και στους σκοπούς μας. Είναι ένα με την οργάνωση και τον αγώνα μας. Είναι κάθε μέρα, κάθε στιγμή παρών. ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
Τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα
Πόλα Ρούπα, Κώστας Γουρνάς, Νίκος Μαζιώτης