Η δίκη μας, η δίκη του Επαναστατικού Αγώνα η οποία έχει ξεκινήσει από τις 5 Οκτωβρίου είναι ένα πολιτικό βήμα υπεράσπισης της οργάνωσής μας και της δράσης της, είναι ένα πολιτικό βήμα υπεράσπισης του ένοπλου αγώνα ως αναπόσπαστου μέρους του αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους, του αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση.
Με αυτήν την έννοια η στρατηγική μας στην δίκη είναι στο να επιτεθούμε με πολιτικά επιχειρήματα ενάντια στο υπάρχον εγκληματικό οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό καθεστώς, στο να μην αποδεχτούμε τον ρόλο του κατηγορούμενου αλλά αντιθέτως είμαστε εμείς οι κατήγοροι ενάντια σε ότι αντιπροσωπεύει και υπηρετεί αυτό το δικαστήριο.
Στις 5 Οκτωβρίου όταν παρουσιαστήκαμε για πρώτη φορά στο δικαστήριο ενώ ήμασταν ακόμη κρατούμενοι, η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα έκανε μια πολιτική δήλωση εκ μέρους μας στους δημοσιογράφους έξω από την αίθουσα του ειδικού δικαστηρίου στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου έλεγε ότι στην δίκη αυτή δεν δικάζεται ο Επαναστατικός Αγώνας αλλά οι διώκτες μας, το ίδιο το εγκληματικό καθεστώς που μας φυλάκισε. Στις 24 Οκτωβρίου, στην δεύτερη συνεδρίαση της δίκης, μετά την ανάγνωση του κατηγορητηρίου τοποθετηθήκαμε επί των κατηγοριών όταν μας ζητήθηκε από τους δικαστές, όπου κάναμε πολιτικές τοποθετήσεις. Είπαμε ότι αυτή η δίκη είναι μια πολιτική δίκη, ότι αυτό το δικαστήριο είναι ένα ειδικό δικαστήριο το οποίο συστήθηκε με βάση ειδικούς «αντιτρομοκρατικούς» νόμους με βάση τους οποίους δικάζονται πολιτικοί εχθροί του καθεστώτος, του κεφαλαίου και του κράτους. Ότι αυτό το δικαστήριο είναι εγκληματικό και υπηρετεί ένα εγκληματικό καθεστώς το οποίο εκμεταλλεύεται και καταπιέζει το λαό. Ότι στο εδώλιο του κατηγορούμενου πρέπει να καθίσουν και να απολογηθούν στελέχη της πολιτικής εξουσίας, μέλη της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός, υπουργοί και βουλευτές, μέλη της προηγούμενης κυβέρνησης, μέλη της οικονομικής ελίτ, επιχειρηματίες, καπιταλιστές, στελέχη των διεθνών χρηματοοικονομικών οργανισμών όπως οι διευθυντές του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής οι οποίοι έχουν επιβάλει στον λαό την δικτατορία της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ, καθώς και όσοι προστατεύουν αυτό το εγκληματικό καθεστώς, αστυνομικοί και οι κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους.
Στις επόμενες συνεδριάσεις της δίκης, την 1η Νοεμβρίου και 9η Νοεμβρίου, έγιναν ενστάσεις σχετικά με την αοριστία του βουλεύματος του κατηγορητηρίου, την υποβάθμιση της δημοσιότητας της δίκης γιατί ο νόμος περιορίζει την δημοσιογραφική κάλυψη της δίκης, την μεταφορά της δίκης από τις φυλακές σε κανονικό δικαστήριο στο εφετείο της Αθήνας, την αναρμοδιότητα του ειδικού αυτού δικαστηρίου στο να δικάσει πράξεις και ενέργειες με πολιτικά κίνητρα και πολιτικό περιεχόμενο καθώς σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας τα πολιτικά «αδικήματα» πρέπει να δικάζονται από μικτά ορκωτά δικαστήρια που απαρτίζονται από ενόρκους πολίτες.
Αν και ήταν αναμενόμενο ότι αυτές οι ενστάσεις θα απορριφθούν από το δικαστήριο, ήταν μια παρά πολύ καλή αφορμή για μας να κάνουμε πολιτικές τοποθετήσεις, να αναδείξουμε την πολιτική φύση και δράση της οργάνωσης, τα πολιτικά κίνητρα των ενεργειών της οργάνωσης, την υποκρισία του κράτους και του καθεστώτος καθώς τόσο πίσω από την αοριστία του βουλεύματος του κατηγορητηρίου όπου χωρίς πραγματικά στοιχεία κατηγορούμαστε και αναμένεται να καταδικαστούμε για όλες τις ενέργειες της οργάνωσης με βάση το δόγμα της «συλλογικής ευθύνης» και με βάση τον αυθαίρετο ισχυρισμό του κατηγορητηρίου ότι υπάρχει ιεραρχική δομή στην οργάνωση, όσο και πίσω από την υποβάθμιση της δημοσιότητας της δίκης και το ότι δικαζόμαστε ως ποινικοί «εγκληματίες» κρύβονται πολιτικά κίνητρα από την πλευρά του κράτους που στοχεύει στο να παρουσιάσει τους επαναστάτες αγωνιστές και κυρίως τα μέλη των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων ως εγκληματίες, στο να αποπολιτικοποιήσει την δράση τους και να τους δικάζει μέσα στις φυλακές σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον ασφάλειας που υπονομεύει τον δημόσιο χαρακτήρα της δίκης.
Ακολούθως στις επόμενες συνεδριάσεις, στις 14 και 21 Νοεμβρίου, έγινε αίτημα εξαίρεσης του βασικού μάρτυρα κατηγορίας, του αστυνομικού επικεφαλή του τμήματος «εσωτερικής τρομοκρατίας» της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας, αφού σύμφωνα με τον νόμο δεν μπορεί να καταθέσει ως μάρτυρας κάποιος που έχει ασκήσει προανακριτικά καθήκοντα, όπως έχει συμβεί με τον συγκεκριμένο μάρτυρα. Και το αίτημα αυτό ήταν μια ευκαιρία να αναδείξουμε την υποκρισία των κατασταλτικών μεθόδων του κράτους, αφού ολόκληρο το κατηγορητήριο βασίζεται κυρίως σε έναν και μοναδικό μάρτυρα αστυνομικό όπως είναι ο συγκεκριμένος -ο οποίος ήταν και ο οργανωτής της όλης αστυνομικής επιχείρησης που στήθηκε εναντίον μας- και στις εκτιμήσεις και αξιολογήσεις που καταθέτει.
Το ότι αυτή η δίκη βασίζεται κυρίως σε έναν αστυνομικό μάρτυρα που στα περισσότερα περιστατικά που παρουσιάζει είναι απών, αποτελεί μια καινοτομία για τα ελληνικά δεδομένα αφού από όλη την αστυνομική έρευνα που έγινε εναντίον μας δεν καλείται κανείς που να έχει λάβει προσωπικά μέρος στις έρευνες, που να παραθέτει κάποια στοιχεία εναντίον μας όσον αφορά τις ενέργειες της οργάνωσης αλλά και το ότι δεν υπάρχει ούτε ένας από τους 87 συνολικά μάρτυρες που έχει καλέσει ο εισαγγελέας να καταθέσουν (αστυνομικούς, υπευθύνους ασφαλείας, θύματα της οργάνωσης όπως κάποιοι αστυνομικοί, πολίτες αυτόπτες μάρτυρες) που να προσφέρει οποιοδήποτε στοιχείο εναντίον μας. Η αναμενόμενη καταδίκη μας θα βασιστεί στο δόγμα της «συλλογικής ευθύνης», στο ότι έχουμε αναλάβει την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μας στην οργάνωση -πράγμα για το οποίο μας έχουν φορτώσει αυθαίρετα την επιπλέον κατηγορία της «διεύθυνσης» της οργάνωσης έτσι ώστε να μπορέσουν να μας καταδικάσουν για όλες τις ενέργειες της οργάνωσης όχι με βάση στοιχεία που να τεκμηριώνουν φυσική συμμετοχή μας σε αυτές αλλά με τον νόμο περί «ηθικής συναυτουργίας», δηλαδή ότι «διατάξαμε» να γίνουν οι ενέργειες της οργάνωσης Αυτές οι κατασταλτικές μέθοδοι είναι αποτέλεσμα των ειδικών αντιτρομοκρατικών διατάξεων που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία 10 χρόνια στην Ελλάδα και της νέας κατασταλτικής πολιτικής που έχει εισαχθεί μετά την κήρυξη του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Έτσι και αυτή η ένσταση παρόλο που ήταν αναμενόμενο ότι θα απορριφθεί όπως και έγινε, ήταν μια ευκαιρία για να κάνουμε πολιτικές παρεμβάσεις και τοποθετήσεις εναντίον των κατασταλτικών μεθόδων του κράτους.
Όσον αφορά στην στάση μας απέναντι στο κατηγορητήριο, πέρα από τις πολιτικές θέσεις που καταθέτουμε και τις παρεμβάσεις που κάνουμε, αυτή επικεντρώνεται όχι στη διεκδίκηση κάποιας ευνοϊκής από άποψη ποινών μεταχείρισης από το δικαστήριο παρά την πλήρη απουσία στοιχείων που να τεκμηριώνουν νομικά τις επικείμενες καταδίκες για τις ενέργειες της οργάνωσης, αλλά στην κατάδειξη του δικαστηρίου αυτού ως πολιτικού εργαλείου του συστήματος που έχει αναλάβει εντεταλμένη υπηρεσία να διεκπεραιώσει μια στημένη διαδικασία με προαποφασισμένες τις καταδίκες μας σε πολλά χρόνια φυλακή για πολιτικούς λόγους και μόνο.
Μια ακόμα καινοτομία που θα υπάρξει σε αυτή τη δίκη θα είναι οι καταδίκες με βάση το DNA ως βασικό στοιχείο ενοχής, τη στιγμή που κανένας από τους κατηγορουμένους δεν έχει δεχτεί να δώσει δείγμα, με αποτέλεσμα να έχουν μόνο δείγματα από τις έρευνες σε σπίτια που αποδίδονται έμμεσα στους κατηγορουμένους. Κάτι ανάλογο δεν έχει υπάρξει στην Ελλάδα.
Όλη η στρατηγική της παρουσίας μας στην δίκη αποσκοπεί στο να στηλιτεύουμε την εγκληματική φύση του καπιταλισμού, της οικονομίας της αγοράς και του Κράτους, να μετατρέπουμε τους διώκτες μας σε κατηγορούμενους, να αναδεικνύουμε το δίκαιο του ένοπλου αγώνα, το δίκαιο της ανατροπής και της Κοινωνικής Επανάστασης. Κι αυτό θα συνεχίσουμε να το κάνουμε συνέχεια καθ΄ όλη την διάρκεια της δίκης, παρεμβαίνοντας στις καταθέσεις των μαρτύρων που έχει καλέσει ο εισαγγελέας εναντίον μας, όπως αστυνομικών, του πρώην υπουργού Δημοσίας Τάξης ο οποίος αποτέλεσε και στόχο της οργάνωσης και άλλων.
Και σε αυτό θεωρούμε ότι θα συμβάλλουν και οι καταθέσεις των πολιτικών μαρτύρων υπεράσπισης συντρόφων-ισσων τους οποίους έχουμε καλέσει με το διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης που απευθύναμε για την δίκη μας είτε αυτοί-ες υπήρξαν μέλη ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων είτε σύντροφοι-ισσες που δραστηριοποιούνται σε άλλες μορφές αγώνα αλλά πάντα προς την ίδια κατεύθυνση, αυτή της ανατροπής και της Κοινωνικής Επανάστασης.
Τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα
Πόλα Ρούπα, Κώστας Γουρνάς, Νίκος Μαζιώτης