Χαίρομαι πάρα πολύ που έρχεται εδώ ένας αστυνομικός θύμα να καταθέσει. Χαίρομαι επίσης πάρα πολύ που δεν υπηρετεί πια στην αστυνομία και έχουμε συμβάλει για αυτό ως οργάνωση. Λυπούμαι πάρα πολύ κύριοι δικαστές και κυρίες που δεν κατηγορούμε για ανθρωποκτονία και όχι μόνο για απόπειρα. Η επίθεση στις 5 Ιανουαρίου του 2009, όπως και η επίθεση στο Γουδί, στην Κοκκινοπούλου, ήτανε νόμιμη πολιτική απάντηση στη δολοφονία Γρηγορόπουλου από τους δολοφόνους της αστυνομίας Κορκονέα και Σαραλιώτη. Για εμάς ήτανε νόμιμη πολιτική απάντηση. Είχε πει κάποια πράγματα και ο πρώην υπουργός Βύρωνας Πολύδωρας για το τι είναι αστυνομικοί. Πέρα από το τι έχουμε πει εμείς για το τι είναι αστυνομικοί στην πραγματικότητα και πιο ρόλο έχουνε, είχε χρησιμοποιήσει την έκφραση «πραιτοριανοί». Αυτό είναι η πραγματικότητα.Η αστυνομία είναι οι πραιτοριανοί του καθεστώτος σας. Πολιτικού, οικονομικού, κοινωνικού καθεστώτος σας. Χρησιμοποίησε τη λατινική έκφραση praetores urbani. Και όποιος έχει στοιχειώδη μόρφωση ξέρει ότι οι πραιτοριανοί ήταν οι σωματοφύλακες του αυτοκράτορα της Ρώμης. Αυτό είναι σε κάθε εποχή, διαχρονικά και πάγια, σε κάθε κοινωνικό καθεστώς, η αστυνομία είναι οι υπηρέτες των πλουσίων, υπηρέτες του καθεστώτος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι υπηρέτες του κράτους και του κεφαλαίου. Όλες οι αστυνομικές δυνάμεις και ειδικά η υπηρεσία που υπηρετεί ο Μαντζούνης, η ΥΑΤ ή ΜΑΤ όπως λεγόταν παλιότερα, αυτός ήταν ο ρόλος τους, οι πραιτοριανοί του καθεστώτος. Αυτοί φυλάνε το μέγαρο Μαξίμου, αυτοί φυλάνε τα υπουργεία, αυτοί φυλάνε τα πολιτικά πρόσωπα, αυτοί είναι στις διαδηλώσεις να ξυλοκοπούν τους διαδηλωτές, αυτός είναι ο ρόλος τους να είναι προστάτες του κεφαλαίου, προστάτες των καπιταλιστών, προστάτες αυτών που εκμεταλλεύονται τον κόσμο, τους εργαζόμενους. Υπηρέτες, σωματοφύλακες. Εμείς έχουμε και μια άλλη έκφραση: Σκυλιά της εξουσίας, λακέδες της εξουσίας. Αυτή είναι η αστυνομία και τίποτα παραπάνω. Ότι άλλο μπορεί να λεχθεί είναι απλά ψέμα. Και αυτός είναι ο ρόλος του Μαντζούνη, και στην προκειμένη περίπτωση.Είχαμε προειδοποιήσει ως Επαναστατικός Αγώνας, ενάμιση χρόνο πριν, όταν έγινε η επίθεση στο δεύτερο αστυνομικό τμήμα Νέας Ιωνίας, τότε που απλά προειδοποιητικά η οργάνωση είχε γαζώσει το δεύτερο αστυνομικό τμήμα Νέας Ιωνίας, του Περισσού, που έλεγε και η προκήρυξη, είχε προειδοποιήσει τον τότε υπουργό Δημοσίας Τάξης Βύρων Πολύδωρα. Είχε πει κάτι ο πρώην υπουργός. Είχε πει ότι οι αστυνομικοί που δέχονται επιθέσεις έχουνε ευαίσθητο νευρικό σύστημα, και μπορεί να βγάλουνε και όπλο, υπονοώντας μάλλον τη χρήση ένοπλης βίας. Και είχαμε απαντήσει τότε ότι αν οι αστυνομικοί έχουνε ευαίσθητο νευρικό σύστημα, εμείς έχουμε ευαίσθητα αντανακλαστικά. Είχαμε προγνώσει, ότι τότε εκείνη την περίοδο που ήταν οξυμένη η αστυνομική βία, άνοιξη του 2007, με τις διαδηλώσεις που είχανε γίνει και τις συγκρούσεις στο κέντρο της Αθήνας με το άρθρο 16, ότι θα έχουμε νεκρούς και ότι η οργάνωση θα απαντήσει.Ενάμιση χρόνο μετά από εκείνη την προειδοποίηση η δολοφονία Γρηγορόπουλου απλά ήρθε να μας επιβεβαιώσει. Αν θέλαμε να είμαστε συνεπείς με αυτό το πράγμα θα έπρεπε να απαντήσουμε ως επαναστάτες και ως αντίπαλοί σας. Βία στη βία. Αντίποινα. Χαίρομαι πάρα πολύ που εξουδετερώθηκε ο Μαντζούνης, που δεν υπηρετεί στην αστυνομία λόγω των τραυμάτων του και θα το θυμάται αυτό για όλη του τη ζωή, λυπάμαι πολύ που δεν είμαι εδώ για ανθρωποκτονία. Και έχω την ειλικρίνεια, παρόλο που οι δολοφόνοι αστυνομικοί όταν έρχονται τελικά σε κάποιο εδώλιο να απολογηθούν για ανθρωποκτονία λένε ψέματα. Τουλάχιστον εγώ ως Νίκος Μαζιώτης και ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα έχω την ειλικρίνεια αυτή.Εμείς από τότε εκτιμούσαμε για το πλαίσιο το κοινωνικό εκείνης της εποχής ότι ένα σύστημα που διαρκώς καταδικάζει ανθρώπους στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, όπου παίρνει μέτρα νεοφιλελεύθερης προσαρμογής όπως τα έπαιρνε τότε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, του Καραμανλή, που ήταν ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση του 8ώρου, αύξηση του ορίου ασφαλίσεων, συρρίκνωση του ασφαλιστικού συστήματος, ασκούσε μία πολιτική η οποία κατέστρεφε την παραγωγική δομή της χώρας, αύξανε τους ανέργους, στην πραγματικότητα έχανε την κοινωνική συναίνεση, η αστυνομική βία, η αστυνομοκρατία γενικά και η τρομοκρατία, είναι πραγματικά το μέσο, το μόνο μέσο για να διασφαλιστεί η κοινωνική υποταγή. Μέσα λοιπόν σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο μπορεί να ερμηνευτεί τόσο η δολοφονία Γρηγορόπουλου, όσο και τα δικά μας αντίποινα. Στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο θα υπάρχουνε και νεκροί, και τραυματίες και κρατούμενοι.Ο Μαντζούνης πλήρωσε το αντίτιμο αυτού που επέλεξε, να είναι μπάτσος, όπως και εμείς πληρώσαμε και θα πληρώσουμε, όταν μας καταδικάσετε τελεσίδικα, το αντίτιμο των επιλογών μας να είμαστε επαναστάτες και μέλη ένοπλης επαναστατικής οργάνωσης. Και ο Λάμπρος Φούντας πλήρωσε με το θάνατό του επίσης το ίδιο αντίτιμο. Αντικειμενικά αυτό ισχύει για όλους. Καθένας θα πληρώνει το αντίτιμο αυτών που έχει επιλέξει. Και μπορεί αυτό να είναι θάνατος, μπορεί να είναι και τραυματισμός, μπορεί να είναι και φυλακή. Όλοι το έχουνε αυτό. Και εσείς το έχετε αυτό. Και συνάδελφοί σας έχουνε εκτελεστεί από ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις. Και εσείς έχετε το φόβο του τιμήματος ότι είστε δικαστές. Γι αυτό και σας πηγαινοφέρνουν μπάτσοι εδώ στο δικαστήριο. Έχετε το φόβο. Αυτό είναι κοινωνικός και ταξικός πόλεμος. Δε ζούμε σε μια ιδανική κοινωνία. Καθένας πληρώνει το αντίτιμο του στρατοπέδου που έχει επιλέξει.Ο Μαντζούνης, εσείς, ο οποιοσδήποτε μπάτσος, που θέλησε να είναι λακές της εξουσίας πληρώνει το αντίτιμό του. Επέλεξε αυτό, εμείς εθελοντικά επιλέξαμε να είμαστε ένοπλοι αγωνιστές. Η μεγάλη μας διαφορά όμως είναι ότι εμείς αγωνιζόμαστε για την ελευθερία, ενώ εσείς είστε μισθοφόροι ενός άδικου καθεστώτος. Και ο Μαντζούνης, και οι συνάδελφοί του οι δύο που ήταν εκεί, Κουντουριώτη και Ζαΐμη, και εσείς ως δικαστές. Εσείς πληρώνεστε, είστε μισθοφόροι του καθεστώτος, ενώ εμείς εθελοντικά είμαστε αυτό που είμαστε. Και δεν μπορεί να είναι κανείς αγωνιστής για την ελευθερία αν δεν είναι εθελοντικά. Επίσης έχω μεγάλη αμφιβολία αν ο Μαντζούνης και αν οι αστυνομικοί γενικά έχουνε συνειδητοποιήσει το ρίσκο των αποφάσεών τους.Εμείς τουλάχιστον που βρεθήκαμε στη φυλακή και θα βρεθούμε πάλι φυλακή, περιμένουμε φυσικά καταδίκη από εσάς, το ρίσκο και το αντίτιμο το ξέρουμε. Οι διάφοροι Μαντζούνηδες και όσοι κατεβαίνουνε μπάτσοι στο δρόμο, που τους έχουνε μάθει από τη σχολή τους να καταπατάνε την αξιοπρέπεια του αλλουνού, να βρίζουν τη μάνα του διαδηλωτή στις διαδηλώσεις, να τον τσακίζουν στο ξύλο, τους έχουνε εκπαιδεύσει ώστε ότι κάνουνε να είναι ατιμώρητο, δεν νομίζω ότι πάντα έχουνε τη συναίσθηση ότι μπορεί να πληρώσουνε ένα αντίτιμο για αυτά που κάνουνε. Ούτε και για εσάς ισχύει αυτό το πράγμα. Πέρα όμως ότι η ενέργεια αυτή ήταν μια νόμιμη πολιτική απάντηση σε μια κρατική δολοφονία, θεωρώ ότι έχει αφήσει μια πάρα πολύ καλή παρακαταθήκη. Δεν ήτανε μια επίθεση με βόμβα όπως έχει ξαναγίνει. Ήτανε μια ένοπλη αντιπαράθεση. Κάποια μέλη με όπλα της οργάνωσης αντιπαρατεθήκαν σε κάποια άλλα μέλη του καθεστώτος. Τρεις μπάτσους. Τον Μαντζούνη και τους δύο συναδέλφους του.Ειδικά στη σημερινή περίοδο όπου τρίζουν τα θεμέλιά του καθεστώτος σας, όπου υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χρεοκοπήσει και να καταρρεύσει, και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να προκληθεί κοινωνικό χάος και κοινωνική εξέγερση, μια ένοπλη ενέργεια αυτού του τύπου αφήνει ένα καλό παράδειγμα. Τι εννοώ με αυτό; Εμείς ως οργάνωση, ως Επαναστατικός Αγώνας, είμαστε μια οργάνωση ένοπλης προπαγάνδας. Προπαγανδίζουμε την ανατροπή του καθεστώτος σας. Με πράξεις. Αυτές οι πράξεις είναι ένοπλες. Είναι ένοπλη πολιτική. Διεξάγαμε ένοπλη πολιτική. Η συγκεκριμένη, που θεωρώ ότι ήταν από τις καλύτερες, παρόλο που δε σκοτώθηκε ο Μαντζούνης, ή οι συνάδελφοί του, θεωρώ ότι αυτή ήτανε μια καλή παρακαταθήκη προπαγανδιστικά.Δείχνει ότι αφοσιωμένοι επαναστάτες, αφοσιωμένοι πολιτικά και αποφασισμένοι, με όπλα στα χέρια μπορούν να απαξιώσουν τα σώματα ασφαλείας του καθεστώτος. Σε κατευθείαν αντιπαράθεση κιόλας. Αυτό σε μια εποχή που μπορεί να καταρρεύσει το σύστημά σας, αφήνει ένα πάρα πολύ καλό παράδειγμα το τι μπορεί να γίνει. Σε ένα ενδεχόμενο μιας επαναστατικής διαδικασίας όταν καταρρεύσει το σύστημά σας, σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, πολύ άμεσα κιόλας, και αυτά τα είχαμε πει από τότε. Ειδικά σε μια περίοδο, όπου η αναμενόμενη ανεξέλεγκτη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους, και αυτό υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνει μέσα στο 2012, θα πυροδοτήσει μια μεγάλη έκρηξη και μια μεγάλη εξέγερση και δίνει ευκαιρίες για όσους θέλουν να ανατρέψουν το σύστημά σας, το καπιταλιστικό σύστημα. Υπάρχει δηλαδή μια προοπτική για όσους θέλουν να επιχειρήσουν την Κοινωνική Επανάσταση, αυτή η ενέργεια κατέδειξε πόσο εύκολα μπορεί κανείς τα σκυλιά του κράτους- αυτούς που θα έχουν το έργο όταν γίνει αυτή η έκρηξη να φυλάξουν τα κέντρα εξουσίας, την οικονομική εξουσία, την πολιτική εξουσία, το κοινοβούλιο, τα υπουργεία, τους ίδιους τους παράγοντες, ως σωματοφύλακες αυτών των παραγόντων-, αυτή η ενέργεια απέδειξε πόσο εύκολα αφοσιωμένοι άνθρωποι μπορούν να τους εξουδετερώσουν.

Δεν υπήρξε ποτέ κοινωνική επανάσταση που να έγινε χωρίς όπλα. Έτσι γίνονται τα πράγματα ιστορικά, και ιστορικά έχουμε δικαιωθεί. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Δεν υπάρχει εξουσία που να έχει εγκαταλείψει τα προνόμια έτσι και να έχει παραδοθεί για να προκύψει μια κοινωνία ισότητας με την πειθώ και τη συναίνεση. Πρέπει να τους αναγκάσεις να το κάνουν αυτό, και θα τους αναγκάσεις με τα όπλα. Όποιος λοιπόν δεν μπορεί να σκοτώσει και να πατήσει τη σκανδάλη και να σκοτωθεί παράλληλα, γιατί όταν συμμετέχεις σε ένα πόλεμο έχει το ρίσκο και να σκοτωθείς παράλληλα όχι μόνο να σκοτώσεις, όποιος δεν μπορεί να σκοτώσει και να σκοτωθεί ή να ρισκάρει να πάει φυλακή για πολλά χρόνια δεν αξίζει να είναι ελεύθερος. Έτσι έχει γίνει στην ιστορία. Αυτή είναι η ταξική πάλη. Οι αγώνες γίνονται με αυτόν τον τρόπο. Με αίμα. Και θα το πληρώσουμε με αίμα και θα χύσουμε και αίμα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος δηλαδή.

Στην προκήρυξη που ακολούθησε την ενέργεια αυτή αναλάβαμε την ευθύνη για τα Εξάρχεια και για το Γουδί, την Κοκκινοπούλου δηλαδή, λέγαμε τα εξής: « Ότι σε μια περίοδο όπου η δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και η επίθεση της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ στο λαό οδηγεί αναπόφευκτα σε συνθήκες όπου το σύστημα χάνει την κοινωνική του συναίνεση, χάνει τα κοινωνικά ερείσματα, το ίδιο και το πολιτικό σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας». Αυτή τη στιγμή ούτε αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχουμε γιατί το κοινοβούλιο έχει καταργηθεί. Ζούμε μια νέα Χούντα, έναν νέο φασισμό. Η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν έχει ούτε τα ψήγματα του 10% που είχε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Αυτή τη στιγμή κυβερνάει η υπερεθνική οικονομική ελίτ μέσω του πρώην νούμερο 2 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Λουκά Παπαδήμου. Άρα ούτε αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχουμε αυτή τη στιγμή. Σε μια λοιπόν τέτοια περίοδο έχουν δημιουργηθεί οι αντικειμενικές συνθήκες για την ανατροπή και απλά χρειάζεται ένα επαναστατικό κίνημα, οι υποκειμενικές συνθήκες, για να το ανατρέψουν και αυτό δε θα γίνει ομαλά και ειρηνικά. Μέσα λοιπόν σε ένα τέτοιο πλαίσιο μπορεί να ειδωθεί η παρακαταθήκη της ένοπλης επίθεσης της 5ης Ιανουαρίου του 2009.

Εμείς τότε μιλάγαμε ακόμα και για την περίπτωση να δημιουργηθεί Αθηναϊκή Κομμούνα. Μην ξεχνάτε ότι η δολοφονία Γρηγορόπουλου από Κορκονέα-Σαραλιώτη είχε πυροδοτήσει μια μεγάλη εξέγερση το Δεκέμβρη του ʼ08. Που για ένα διάστημα είχε παραλύσει ο κρατικός μηχανισμός. Εμείς όμως όταν κάναμε τις ενέργειες αυτές το πηγαίναμε ακόμα παραπέρα. Εξηγώντας λοιπόν ποια ήταν η σημασία της ενέργειας λέγαμε το εξής: «Επανερχόμενοι στην πολιτική επιλογή μας να δράσουμε κατά το συγκεκριμένο τρόπο στις 5 Γενάρη στα Εξάρχεια θέλουμε να αναφέρουμε δύο λόγους. Η επιλογή της περιοχής έγινε, τα Εξάρχεια δηλαδή, γιατί εκεί δολοφονήθηκε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Εκεί όπου η κρατική καταστολή δείχνει συχνά το πιο αποτρόπαιο πρόσωπό της. Εκεί όπου όποιος μπάτσος πάει να φυλάξει σκοπιά ή να κάνει περιπολία γνωρίζει ότι μπαίνει σε μια εύφλεκτη περιοχή. Ο δεύτερος λόγος είναι και ο βασικότερος αυτής της επιλογής όμως, της ένοπλης αυτής επιλογής».

Έλεγε, λέγαμε εφόσον μιλάμε στην προκήρυξη: «Μπορεί να μην έχουμε την εκπαίδευση, ούτε και το οπλοστάσιο των μπάτσων, όμως είμαστε αποφασισμένοι και οπλισμένοι κυρίως με την πίστη μας ότι μια ένοπλη αναμέτρηση με το καθεστώς και τα τσιράκια του όχι μόνο είναι επιθυμητή αλλά και εφικτή. Γιατί αυτό που αναδείξαμε είναι ότι αν λίγοι αγωνιστές κατάφεραν στην πιο αστυνομοκρατούμενη περιοχή της Αθήνας να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με τους φρουρούς του καθεστώτος και να τους απαξιώσουν έτσι επιχειρησιακά τότε μπορούμε να φανταστούμε τι θα μπορούσε να καταφέρει ένα μαζικό ένοπλο επαναστατικό κίνημα. Πιστεύουμε με βεβαιότητα ότι θα μπορούσαμε να διαλύσουμε με μεγάλη ευκολία στην κυριολεξία τα σώματα ασφαλείας αφήνοντας αφρούρητη την πολιτική και οικονομική εξουσία. Σε όσους βλέπουν πως την εύφλεκτη περίοδο που διανύουμε ανοίγονται ευκαιρίες σοβαρών συγκρούσεων με το κατεστημένο το οποίο λόγω της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής κρίσης που το ταλανίζει εδώ και χρόνια και που το τελευταίο διάστημα έχει πάρει κρίσιμες διαστάσεις και βρίσκεται σε ιδιαίτερα ευάλωτη θέση, σε όσους δεν βλέπουν στις αναπόφευκτες κοινωνικές εκρήξεις απλά και μόνο τον λόγο της πολιτικής τους επιβίωσης, σε όσους δεν κινδυνολογούν όταν μια ένοπλη ενέργεια πραγματοποιείται, φοβούμενοι στην ουσία την όξυνση της αντιπαράθεσης με τον εχθρό και που δεν κάνουν γελοία σενάρια συνομωσιολογίας και προβοκατορολογίας, κινούμενοι από την ανάγκη να επιστρέψουνε στην «τετριμμένη ομαλότητα του αγώνα της καθημερινότητας», σε αυτούς που η επανάσταση δεν είναι μια νεκρή φρασεολογία παρά το γεγονός ότι την επικαλούνται, αναφερόμενοι σε όλους αυτούς που διαβλέπουν πως η επαναστατική ιστορία βρίσκεται σε τροχιά επιτάχυνσης, αρκεί εμείς να το θελήσουμε, για όλους αυτούς λοιπόν τους λόγους θεωρούμε πως ο ένοπλος αγώνας είναι βασική συνιστώσα ανάμεσα στις άλλες του επαναστατικού κινήματος».

Και λέγαμε: «Ας φανταστούμε πως ζούμε μια κοινωνική αναταραχή πιο μεγάλη και από το Δεκέμβρη του ʽ08, με έναν κρατικό μηχανισμό να έχει παραλύσει και μια κυβέρνηση να φεύγει νύχτα από τη χώρα». Αυτά δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Και στην Αργεντινή όταν χρεοκόπησε τον Δεκέμβρη του 2001 νύχτα φεύγανε οι υπουργοί με τα ελικόπτερα. Να έχετε επίγνωση τι θα γίνει σε κάποιο χρονικό διάστημα. Γιατί τότε δε θα είστε εσείς οι κυνηγοί, μπορεί να είστε και κυνηγημένοι. Και όλοι του κρατικού μηχανισμού. «Ας φανταστούμε λοιπόν πως βρισκόμαστε σʼ ένα κενό εξουσίας, πως έχουμε καταλάβει το κέντρο της Αθήνας και επιχειρούμε την δημιουργία μιας Επαναστατικής Κομμούνας για πρώτη φορά στα χρονικά της ελληνικής επαναστατικής ιστορίας. Ας φανταστούμε το κέντρο της πόλης χωρίς αστυνομικά τμήματα, τα υπουργεία άδεια και κατειλημμένα από τους επαναστάτες και το λαό, τις τράπεζες κλειστές». Θυμάστε την 5η Μαϊου του 2010 που ο λαός πήγε να μπει στη Βουλή; Δεν είναι δική μου φαντασία αυτά. Από τότε εδώ και δύο χρόνια που ψηφίστηκε το μνημόνιο του κουίσλινγκ πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, ένας πρωθυπουργός ισάξιος των Τσολάκογλου και Ράλλη της κατοχής, που ξεπούλησε το λαό στους ξένους και στην ντόπια οικονομική ελίτ, στο κεφάλαιο, σε κάθε διαδήλωση αυτό θέλουν να κάνουν οι διαδηλωτές. Να μπουν μες στη Βουλή, και ποιοι τους προστατεύουνε; Οι λακέδες της εξουσίας, οι μπάτσοι και εσείς φυσικά.

«Πώς μπορεί λοιπόν να σταθεί μια Επαναστατική Κομμούνα αν δεν υποστηρίζεται από τα όπλα; Η μήπως θα βολευτούμε στην εύκολη λύση της καταστροφής, θεωρώντας ως άκαιρη ή μάταιη την όποια προσπάθεια για το επόμενο βήμα και θα σταθούμε στα συντρίμμια της Αθήνας πανηγυρίζοντας μέχρι να επιστρέψει ο ένοπλος βραχίονας του κράτους και να επιβάλει με τα όπλα, με το αίμα την ασφάλεια και την τάξη»; Για εμάς ο ένοπλος αγώνας είναι όχι μόνο μία συνιστώσα του αγώνα για την ανατροπή του καθεστώτος σας, είναι ίσως και από τις πιο ουσιώδης. Μέσα λοιπόν σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να εξηγηθεί γιατί πήγαμε εκεί, όπως και γιατί πυροβολήσαμε στην Κοκκινοπούλου.

Θέλω τώρα να πάω στο σημείο όπου θα μας πούνε για την αξία της ανθρώπινης ζωής. Θεωρώ μεγάλη υποκρισία αυτή την επίκληση, από εσάς, από το κατηγορητήριο. Το δικό σας καθεστώς δηλαδή σέβεται την ανθρώπινη ζωή; Αυτό θα μας πείτε; Το δικό σας καθεστώς είναι ένα ταξικό καθεστώς. Προστατεύει τους πλούσιους και δυναστεύει τους από κάτω. Αν λοιπόν εσείς, το σύστημά σας που αντιπροσωπεύεται μιλάει για αξία ανθρώπινης ζωής, δεν είναι γενικά για όλους. Είναι για αυτούς που υπερασπίζεστε και υπηρετείτε. Για τους κεφαλαιοκράτες, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τις πολυεθνικές, για τους ανθρώπους της πολιτικής εξουσίας, για τους υπουργούς, για αυτούς που έχουνε μεγάλες περιουσίες. Όλους τους άλλους δε σας αφορά. Δεν έχουνε αξία. Είναι Β κατηγορίας ή Γ κατηγορίας. Μη μας λέτε λοιπόν για αξία της ανθρώπινης ζωής. Έτσι είναι το σύστημα το δικό σας. Και εφόσον το σύστημα το δικό σας πυροδοτεί αυτό το πράγμα, την πάλη των τάξεων, και τον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο, εμείς δε θα σεβαστούμε τη δικιά σας ζωή. Δε θα σεβαστούμε ούτε τη ζωή των υπηρετών σας, αφού ακόμα και τους αστυνομικούς σαν μαντρόσκυλα, εσείς ως αναλώσιμους τους έχετε σε τελευταία ανάλυση. Ακόμα και τους μπάτσους ως υπηρέτες ως αναλώσιμους τους έχετε. Μη μας μιλάτε λοιπόν για αξία ανθρώπινης ζωής εδώ μέσα, γιατί απλά είστε υποκριτές και θα πω συγκεκριμένα παραδείγματα. Για ποια αξία ανθρώπινης ζωής μιλάμε. Και αυτά τα έχουμε πει και στην προκήρυξή μας. Τα είχα πει κι όταν είχα κατηγορηθεί το ʼ98, όταν είχα βάλει μια βόμβα και είχα αναλάβει την ευθύνη. Στο δικαστήριο που είχε γίνει το ʼ99 είχα πει κάποια πράγματα για το πόσο το δικό σας σύστημα σέβεται την ανθρώπινη ζωή και κατά πόσο οι μπάτσοι είναι δολοφόνοι οι οποίοι μένουν ατιμώρητοι. Υπάρχουν ένα σωρό περιπτώσεις ανθρώπων, πολιτών που……….

Εισαγγελέας: Συγγνώμη αλλά… για σχολιασμό της καταθέσεως του Μαντζούνη, ενός παιδιού 20 χρονών……

Μαζιώτης: Δε μας ενδιαφέρει και ο Γρηγορόπουλος 16 χρονών ήταν.

Εισαγγελέας: Εγώ λυπάμαι για…..

Πρόεδρος: Να το συντομεύσουμε όσο το δυνατόν.

Μαζιώτης: Δε θα συντομεύσω, δεν κατάλαβα, αυτά θα πω και στην απολογία μου, δεν κατάλαβα.

Εισαγγελέας: Του δίνει το δικαίωμα ένα χρόνο τώρα και παραπάνω, όσο θέλει να λέει την άποψή του……..

Μαζιώτης: Θα λέω την άποψή μου, φυσικά.

Εισαγγελέας: Και αυτός απειλεί, να μη σέβεται ένα παιδί είκοσι χρονών.

Μαζιώτης: Την πολιτική μου άποψη λέω, είναι η υπερασπιστική μου γραμμή, η πολιτική υπεράσπιση.

Εισαγγελέας: Είναι το σύστημα, είναι το σύστημα ο Μαντζούνης;

Μαζιώτης: Είναι ένα γρανάζι του συστήματος.

Εισαγγελέας: Που δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί;

Μαζιώτης: Είναι ένα γρανάζι του συστήματος, αυτό λέμε.

Εισαγγελέας: Γιατί δε στρέφεται ο κύριος Μαζιώτης κατά του συστήματος και στρέφεται σε ένα παιδάκι είκοσι ετών;

Μαζιώτης: Στραφήκαμε και κατά του Βουλγαράκη.

Εισαγγελέας: Για όνομα του Θεού.

Μαζιώτης: Μη μας διακόπτεται.

Εισαγγελέας: Σέβομαι, σέβομαι το γεγονός ότι είστε κατηγορούμενος.

Μαζιώτης: Δε με ενδιαφέρει τι σέβεστε, να με αφήσετε να μιλήσω.

Εισαγγελέας: Αλλά μέχρι σε ένα σημείο…….

Μαζιώτης: Θα πω ότι θέλω για την υπόθεση.

Εισαγγελέας: Δεν είναι ανδρισμός αυτό, δεν είναι ανδρισμός.

Μαζιώτης: Ανδρισμός δεν είναι; Εσείς δεν είστε άνδρες. Εσείς είστε υποκριτές.

Ρούπα: Το σύστημα της δικαιοσύνης για πόσες αυτοκτονίες δανειοληπτών ευθύνεται;

Εισαγγελέας: Δεν είναι ανδρισμός.

Ρούπα: Που ξέρουμε εμείς αν εσείς δεν έχετε σκοτώσει.

Μαζιώτης: Δε δέχομαι μαθήματα ανδρισμού από δικαστές. Θα ολοκληρώσω.

Πρόεδρος: Να ολοκληρώσετε αλλά μέσα στα πλαίσια τα δικονομικά τα οποία τα έχετε ξεπεράσει.

Ρούπα: Μέσα στα πλαίσια τα πολιτικά.

Μαζιώτης: Στα πλαίσια της δικής μας υπερασπιστικής γραμμής. Αν ενοχλούν τον κύριο εισαγγελέα αυτά που λέω είναι δικαίωμά του.

Ρούπα: Άμα θέλετε να μας φιμώσετε εδώ πέρα δε θα περάσει.

Εισαγγελέας: Το έχετε δει το πόσο έχετε φιμωθεί το έχετε δει.

Ρούπα: Η απόπειρα αυτή τι είναι; Γιατί να μπαίνει όριο δηλαδή σε αυτά που θα πούμε;

Μαζιώτης: Άμα σας αρέσει, κι εμάς δε μας αρέσει που είμαστε εδώ πέρα. Εμείς θεωρούμε εσάς εγκληματίες, δεν κατάλαβα. Δεν έχουμε έρθει εδώ με τη θέλησή μας. Για εμάς εσείς είστε εγκληματίες και ο μηχανισμός σας. Λοιπόν, θα μάθετε να ακούτε, όπως εμείς κάτσαμε κι ακούσαμε πέντε ώρες εδώ κατηγορητήριο θα κάτσετε να ακούσετε κι εμάς. Για ώρες, για όσο γουστάρουμε.

Εισαγγελέας: Πριν πυροβολήσετε το Μαντζούνη τον ρωτήσατε κύριε;

Μαζιώτης: Τις ερωτήσεις άμα θέλετε να μου τις κάνετε μετά, κύριε εισαγγελέα.

Εισαγγελέας: Δεν τον ρωτήσατε.

Μαζιώτης: Πρώτα θα τοποθετηθώ.

Ρούπα: Οπλισμένος ήτανε, άμα ήθελε απαντούσε.

Εισαγγελέας: Δεν ήταν κυρία μου. Καθότανε. Ούτε καν τον…

Μαζιώτης: Έτσι είναι, έτσι είναι ο πόλεμος. Ενέδρα κάνεις. Δεν είναι γουέστερν και μονομαχία στον κόκκινο ήλιο. Έτσι είναι ο πόλεμος. Ενέδρα κάνεις.

Πρόεδρος: Για συνεχίστε παρακαλώ.

Μαζιώτης: Θα συνεχίσω και θα πω αυτά που θέλω. Υπάρχουν ένα σωρό περιπτώσεις πολιτών οι οποίοι έχουνε δολοφονηθεί από μπάτσους και οι συνάδελφοί σας δικαστές τους έχουνε αφήσει ατιμώρητους και το λέω αυτό για να φανεί η δικιά σας υποκρισία που κόπτεστε για τον εικοσάχρονο Μαντζούνη. Δεν κόπτεστε, κι αυτόν αναλώσιμο τον έχετε. Κι αυτόν αναλώσιμο τον έχετε για να φυλάει εσάς. Γιατί εσείς δεν είστε άνδρες να φυλάτε τον εαυτό σας. Άμα λέτε για θέμα ανδρισμού. Ποιος σας φέρνει εδώ πέρα στο δικαστήριο; Ερχόσαστε μόνοι σας; Κι αυτούς ακόμα τους μπάτσους εσείς τους έχετε για αναλώσιμους και το σύστημά σας. Μην παραπονιέστε λοιπόν. Θα αναφέρω λοιπόν τις περιπτώσεις τώρα όλων όσων η αστυνομία τους έχει σκοτώσει, άοπλους πολίτες, και εσείς ως δικαστές και εισαγγελείς τους έχετε αφήσει ελεύθερους. Από τη μεταπολίτευση και μετά, μην πάμε στη Χούντα. Μην πάμε στη Χούντα, στη δημοκρατία τη δικιά σας, της «λαϊκής κυριαρχίας». Λοιπόν, 30 Απριλίου 1976, Σιδερής Ισιδωρόπουλος, 16 χρονών μαθητής σκοτώθηκε από μπάτσο σε καταδίωξη. Αναστασία Τσιβίκα, 66 χρονών, την πολτοποίησε αύρα της αστυνομίας στη διαδήλωση της 25ης Μαίου του 1976, όταν γίνανε σφοδρές συγκρούσεις για τον τότε νόμο 330 του υπουργού Λάσκαρη, έναν αντισυνδικαλιστικό νόμος.

Κανένας από αυτούς δεν πήγε στη δικαιοσύνη. Αυτές ήταν ανθρωποκτονίες. Κανείς δικαστής από εσάς δε δίωξε αυτούς τους ανθρώπους. Βασίλης Τσιρώνης, δολοφονήθηκε από τα ΜΕΑ το 1978 μέσα στο σπίτι του. Τα τότε ΜΕΑ, τώρα δεν υπάρχουν ΜΕΑ. 16 Νοεμβρίου 1980, δύο διαδηλωτές ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου από τους συνάδελφους του κυρίου Μαντζούνη, τους τότε ΜΑΤατζήδες. Τότε λεγόταν ΜΑΤ, όχι ΥΑΤ όπως σήμερα αλλά ο ρόλος τους είναι ίδιος, είτε το ʼ80, είτε το 2010, είτε το 2012. Ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου γιατί η κυβέρνηση τότε του Ράλλη, απαγόρευσε στη διαδήλωση να πάει στην αμερικάνικη πρεσβεία. Δεν τους σκότωσαν με σφαίρες, τους διαλύσαν τα κεφάλια με τα γκλοπ. Αυτοί που πήγανε κατηγορούμενοι τελικά αθωώθηκαν από συναδέλφους σας το 1988, μετά από οχτώ χρόνια. Για ποια ανθρώπινη ζωή μας μιλάτε λοιπόν κύριε εισαγγελέα; Υποκρισίες είναι αυτά. Ο δεκαπεντάχρονος Μιχάλης Καλτεζάς σκοτώνεται από τον Αθανάσιο Μελίστα με σφαίρα πίσω στο κεφάλι, 17 Νοεμβρίου του 1985. Πάλι εξαίρετοι κύριοι δικαστές τον απαλλάσσουν οριστικά, τον αθωώνουνε το 1990. Για ποια ανθρώπινη ζωή μας μιλάτε κυρίες και κύριοι δικαστές εδώ πέρα;

Είναι θράσος να μας μιλάτε εσείς για αυτό το πράγμα. Ένα χρόνο μετά, το 1991, τέσσερις πολίτες σε καταδίωξη από ΜΑΤ διαδηλωτών, στις 10 Ιανουαρίου του 1991, σε καταδίωξη στην οδό Πανεπιστημίου, βομβίδα δακρυγόνου των ΜΑΤ –τότε που είχανε τις κοντόκανες που εκτοξεύανε δακρυγόνα, όχι τώρα τα χειρός δακρυγόνα που χρησιμοποιούν-πυρπολεί το Κάπα Μαρούση και καίγονται 4 άτομα. Αυτή η δολοφονία από ΜΑΤ χρεώθηκε ότι ήταν από μολότοφ. Και αυτό καταδεικνύει πόσο ψεύτες είστε δηλαδή. Εμείς τουλάχιστον ως οργάνωση όταν πυροβολήσαμε τον Μαντζούνη λέμε τον πυροβολήσαμε για αυτό και για αυτό το λόγο. Εσείς όμως και οι μπάτσοι όταν δολοφονούνε, έρχονται και κλαψουρίζουνε. Δεν το παραδέχονται. Για ποιον ανδρισμό μας μιλάτε δω πέρα;

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν σταματήσει απλά σε εξακρίβωση στοιχείων και σκοτωθήκανε. Γιατί δεν σταματήσανε σε εξακρίβωση στοιχείων. Θα αναφέρω παραδείγματα, έτσι; Για ανθρώπινη ζωή μιλάμε. Ένας είναι ο Τάσος Μουράτης στη Λειβαδιά. Τσιγγάνος, αθίγγανος. Είχε και αυτό το έγκλημα έτσι, ότι ανήκε σε μειονοτική πολιτισμική ομάδα, το 1996. Το ίδιο και ο Μαρίνος Χριστόπουλος επίσης αθίγγανος το 2001, στο Ζεφύρι. Δεν σταμάτησε σε μπλόκο. Τον σκότωσε ένας ζητάς ο Τηλιανάκης. Το ίδιο και ο Ηρακλής Μαραγκάκης στις 9 Δεκεμβρίου του 2003. Αρνήθηκε και εκείνος να υποβληθεί σε εξακρίβωση στοιχείων. Ο 17χρονος Μάρκο Μπουλάτοβιτς στις 23 Οκτωβρίου 1998 και ο Νίκος Λεωνίδης το 2000. Επίσης γιατί κριθήκανε ύποπτοι και δεν σταματήσανε σε έλεγχο στοιχείων. Όταν γίνονται αυτά τα πράγματα, τι λένε οι μπάτσοι στα δικαστήρια; Όταν πάνε στα δικαστήρια. Τυχαία εκπυρσοκρότησε το όπλο μου. Δεν ήθελα. Στο αέρα πυροβολούσα. Αυτά τα είπε και ο Κορκονέας, όταν σκότωσε τον Γρηγορόπουλο.

Εσείς λοιπόν θα μας μιλήσετε για ανθρώπινη ζωή; Εσείς; Ε όχι δα! Να δούμε τι έγινε δηλαδή. Τι έκανε η εξαίρετη δικαιοσύνη σας και οι εξαίρετοι συνάδελφοί σας σε αυτά τα πράγματα; Να τα δούμε λίγο ένα προς ένα. Το 1994 πάλι δολοφονείται για τον ίδιο λόγο, εξακρίβωση στοιχείων, άοπλος, άοπλος, έτσι, ο Θοδωρής Γιάκας στο Μοσχάτο. Ο δολοφόνος του λέγεται Λαγογιάννης. Αυτός έκατσε ελάχιστα στη φυλακή. Έφαγε 10 χρόνια από την εξαίρετη δικαιοσύνη σας για αυτό το λόγο και έμεινε γύρω στα 2μιση με τρία χρόνια. Βγήκε να κάνει κοινωνική εργασία από ότι μάθαμε. Οι δολοφόνοι του Κουμή και της Κανελοπούλου απαλλαχτήκανε. Ο Μελίστας που δολοφόνησε τον Καλτεζά επίσης απαλλάχτηκε το 1990. Ο Τηλιανάκης που σκότωσε το Χριστόπουλο στο Ζεφύρι έφαγε μια ποινή μικρή με αναστολή. Δεν πήγε καν φυλακή. Το ίδιο έγινε και με το δολοφόνο του Μπουλάτοβιτς και με το μπάτσο Ατματζίδη που σκότωσε τον Νίκο Λεωνίδη το 2000. Αθωώθηκε. Αθωώθηκε. Υπάρχουν άλλα περιστατικά όχι μόνο δολοφονιών, βασανισμών. Που επίσης η εξαίρετη δικαιοσύνη σας δεν έκανε τίποτα. Για παράδειγμα τους λιμενικούς οι οποίοι σοδομίζαν με κλομπ αφγανούς λαθρομετανάστες στα Χανιά το 2003, τους ρίξανε στα μαλακά οι εξαίρετοι συνάδελφοί σας. Το ίδιο έγινε και με τη λεγόμενη υπόθεση της ζαρντινιέρας. Τη θυμάστε αυτή; Το 2006, με τον Κύπριο φοιτητή που ξυλοκοπήθηκε από ασφαλίτες στη Θεσσαλονίκη; Υπάρχει πρόσφατα μάλιστα, πολύ πρόσφατα, μια άλλη εξαίρετη απόφαση, εξαίρετων δικαστών και εισαγγελέων. Για την υπόθεση του βασανισμού με φάλαγγα στο Α.Τ. του Αγίου Παντελεήμονα το 2005.

Έγιναν βασανιστήρια πάλι σε αφγανούς λαθρομετανάστες με φάλαγγα. Μάλιστα ο εξαίρετος κύριος εισαγγελέας, συνάδελφός σας, είχε προτείνει και έγινε δεκτό, το κακούργημα να μετατραπεί σε πλημμέλημα. Φάγανε 5 χρόνια με αναστολή. Αυτή είναι η δικαιοσύνη σας; Ε όχι, δεν θα μας μιλήσετε εσείς για αξία ανθρώπινης ζωής. Θα επικαλεστείτε την ηλικία του Μαντζούνη, ας πούμε. Το άλλο, μου διέφυγε να το πούμε, για την υπόθεση Γρηγορόπουλου. Ο έτερος δολοφόνος, που καταδικάστηκε για ψυχική συνέργεια, ο Βασίλης Σαραλιώτης είναι ήδη ελεύθερος. Με ποια αιτιολογία; Δηλαδή πόσο έκατσε αυτός; Έφαγε 10 χρόνια και έκατσε 3 σαν το Λαγογιάννη δηλαδή. Γιατί δέχτηκε το εξαίρετο δικαστήριο ότι είχε οικονομικά προβλήματα ο άνθρωπος. Έχετε δύο μέτρα και δύο σταθμά και να έχετε την ειλικρίνεια να το λέτε αυτό. Γιατί αλλιώς είναι υποκρισία. Οι ζωές οι οποίες δίνετε αξία είναι των ταξικά όμοιών σας. Είστε υπηρέτες και λακέδες της εξουσίας. Τους υπόλοιπούς δεν τους λογαριάζετε. Είναι φτηνοί. Μη μας λέτε λοιπόν για ανθρώπινη ζωή και αξία.

Τι έγινε στην περίπτωση ενός άλλου δολοφονημένου; Λίγο πριν εμείς συλληφθούμε, το 2010 δολοφονήθηκε ένας αλβανός, ο Νίκολα Τόντι στο Βύρωνα, σε μια συμπλοκή. Αυτός τυχαία δολοφονήθηκε, δεν συμμετείχε στη συμπλοκή της αστυνομίας με δύο αλβανούς. Τι είπε τότε ο προϊστάμενος των αστυνομικών, έτσι; Ο κύριος Χρυσοχοϊδης; Μπορεί λέει να αφαιρέσαμε μια ανθρώπινη ζωή αλλά πιαστήκανε δύο κακοποιοί. Ε αυτό τα λέει όλα τελικά για το τι θεωρείτε εσείς ως αξία την ανθρώπινη ζωή. Έτσι; Σημασία έχει ότι πιαστήκανε οι άλλοι δύο παράνομοι. Ότι σκοτώθηκε αυτός δεν έχει καμία αξία. Παράπλευρη απώλεια θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν αυτό το πράγμα. Μη μας λέτε λοιπόν για ανθρώπινη αξία. Ποιος εξαίρετος συνάδελφος δικός σας επενέβει σε αυτό το πράγμα; Όταν σκοτώνουν οι μπάτσοι δεν υπάρχει θέμα. Είναι δίκαιες αυτές οι εκτελέσεις. Εξωδικαστικές θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι. Όταν όμως εμείς ως Επαναστατικός Αγώνας πυροβολούμε το Ματζούνη, ε, εδώ μπαίνει ζήτημα. Όχι. Εμείς την υπερασπιζόμαστε αυτή την ενέργεια. Ήτανε δίκαιη και νόμιμα πολιτική απάντηση. Να φοβάστε από δω και πέρα. Εμείς μπορεί να φάμε 25 χρόνια αλλά το σύστημά σας τρίζει από τα θεμέλια ήδη. Αυτά.