Εκδήλωση για τον Αγώνα και την Επανάσταση, 7-8 Ιουνίου 2012, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Panteios

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να διαβάσετε την μπροσούρα της εκδήλωσης

Μπορείτε να ακούσετε την εκδήλωση όπως αυτή ηχογραφήθηκε από τις Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης:

Πρώτη μέρα (07/06):

Δεύτερη μέρα (08/06):

 

 

Κείμενο της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη για την απόφαση της δίκης της υπόθεσης του Επαναστατικού Αγώνα

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Η δίκη για την οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας έληξε στις 3 Απρίλη του 2013 με την καταδίκη σε μεγάλες ποινές των μελών της οργάνωσης. Η ποινή που επέβαλε το δικαστήριο ήταν 50 χρόνια κατά συγχώνευση σε καθένα από τα τρία μέλη του Επαναστατικού Αγώνα.
Η απόφαση του δικαστηρίου αντανακλά μια αντίφαση που κατά την άποψή μας παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε δίκη ένοπλης οργάνωσης. Από τη μια το δικαστήριο όφειλε να εξασφαλίσει μια μεγάλη καταδίκη για τα μέλη της οργάνωσης η οποία έχει πολιτικό νόημα και στόχευση. Από την άλλη η πολύμηνη μάχη στην δικαστική αίθουσα των μελών με το δικαστήριο και το σκεπτικό των διωκτών τους είχε ως αποτέλεσμα μεγάλο μέρος των κατηγοριών όπως ήταν διατυπωμένες στο βούλευμα να καταρρεύσουν, γεγονός που σε κάποιες περιπτώσεις ήταν αποτέλεσμα της άμεσης και σε κάποιες άλλες της έμμεσης αποδοχής από τους δικαστές των πολιτικών μας θέσεων όπως τις εκφράσαμε κατά τη διάρκεια της δίκης. Αποτέλεσμα αυτής της μάχης ήταν η τελική μετατόπιση του δικαστηρίου σε μια σειρά από ζητήματα είτε πολιτικά είτε ποινικά, μετατόπιση που καταγράφηκε πρακτικά στην απόφαση για το σύνολο των κατηγορουμένων. Είμαστε εξάλλου βέβαιοι, πως οι περισσότεροι που παρακολούθησαν αυτή τη δίκη και γνωρίζουν την ιστορία ανάλογων δικών για ένοπλες οργανώσεις, περίμεναν μια πολύ πιο αυστηρότερη απόφαση.
Η μάχη που δώσαμε ήταν πολιτική. Κυρίαρχο στοιχείο αυτής της μάχης ήταν η ανάδειξη του αδιαίρετου της δίωξης και της πολιτικής φύσης της υπόθεσης σε όλα τα επίπεδα. Αυτό το αδιαίρετο αν και δεν ομολογήθηκε ποτέ από τους δικαστές (πώς θα μπορούσε άλλωστε να ομολογηθεί;), έγινε αποδεκτό. Και αυτό καθόρισε την έκβαση σε μεγάλο βαθμό της δίκης και την απόφαση των δικαστών για τα μέλη, αλλά και για τους υπόλοιπους που δικάζονταν.Με άλλα λόγια, η πολιτική πίεση που ασκήσαμε στους δικαστές, τους οδήγησε σε σειρά οπισθοχωρήσεων που εκφράστηκε με την αποδοχή της πολιτικής φύσης της υπόθεσης, αφού αναγνώρισαν ότι μπροστά τους είχαν πολιτικά πρόσωπα. Η οπισθοχώρηση αυτή δεν αποτυπώθηκε βέβαια με την ρητή αποδοχή ότι διεξάγουν μια πολιτική δίκη, γεγονός που θα ακύρωνε τον ίδιο τους τον ρόλο και θα είχε ως λογικό επακόλουθο την παραίτησή τους και την ακύρωση της διαδικασίας. Ο τεχνητός διαχωρισμός που χρησιμοποίησαν ήταν ως γνωστό η θέση ότι «τα πρόσωπα που δικάζονται είναι πολιτικά, το ιστορικό φαινόμενο που εξετάζεται είναι πολιτικό, αλλά οι πράξεις είναι ποινικές», και αυτό ισχυρίστηκε και ο εισαγγελέας στην πρότασή του. Αυτός ο διαχωρισμός που συνιστά μεν μια αντίφαση -και παρά την απίστευτη ρηχότητά της-, διασφάλισε το καθεστωτικό πλαίσιο όπου κινήθηκε το δικαστήριο τον ενάμισι χρόνο διεξαγωγής της δίκης. Η τελική απόφαση εμπεριείχε έντονο το στοιχείο της πολιτικής οπισθοχώρησης των δικαστών η οποία ήταν αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής πίεσης που ασκήσαμε.Αυτό εκφράστηκε στην ακύρωση ή την μετατροπή πολλών κατηγοριών, αρκετές από τις οποίες έγιναν με καθαρά πολιτικά κριτήρια.
Καθαρά πολιτική είναι βέβαια, η απόφαση της απαλλαγής από την κατηγορία της αρχηγίας των μελών του Επαναστατικού Αγώνα και είναι πρώτη φορά που δικαστήριο αποδέχεται την οριζόντια μορφή πολιτικής οργάνωσης των αναρχικών, που αποδέχεται στην ουσία την ύπαρξη μη ιεραρχικών μορφών πολιτικής οργάνωσης, έξω, πέρα και ενάντια στην κυρίαρχη οργανωτική μορφή. Αυτό εξάλλου επιβεβαιώνει και η θέση του εισαγγελέα που στήριξε τη μη ορθότητα της κατηγορίας λέγοντας πως «προέκυψε ότι ο Επαναστατικός Αγώνας ήταν μια αναρχική οργάνωση, της οποίας τα μέλη εύλογο είναι εκ πεποιθήσεως να απεχθάνονται κάθε μορφής ιεραρχική εξάρτηση κι έτσι όπως οι τρεις πρώτοι κατηγορούμενοι ισχυρίστηκαν». Την θέση αυτή ήρθαν και στήριξαν και οι πολιτικοί μάρτυρες υπεράσπισής μας στις τοποθετήσεις τους. Πρόκειται για την ευθεία αναγνώριση όχι μόνο των τρόπων οργάνωσης και δράσης των αναρχικών, αλλά και της επαναστατικής μας στόχευσης για την ανατροπή των κυρίαρχων σχέσεων και την προώθηση ενός επαναστατικού κοινωνικού μετασχηματισμού με οριζόντιες οργανωτικές δομές σε όλα τα επίπεδα, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά.
Όλο το διάστημα της δικαστικής διαδικασίας που αφορούσε τους μάρτυρες κατηγορίας, αξιοποιήσαμε την ευκαιρία για να μιλήσουμε για όλες τις ενέργειες της οργάνωσης, να αναδείξουμε την πολιτική τους σημασία, αλλά και τη διαχρονικότητά τους, να τις τοποθετήσουμε μέσα στο ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πραγματοποιήθηκαν και να τις συνδέσουμε με το σημερινό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, έτσι όπως αυτό διαμορφώνεται με την παγκόσμια συστημική κρίση. Ζωντανέψαμε την ιστορία της οργάνωσης μέσα στη δικαστική αίθουσα και μετατρέψαμε την ίδια της τη δράση για την οποία το κράτος μας δίκαζε ως πολιτικό όπλο εναντίον των διωκτών μας και του συστήματος που υπηρετούν.
Πέρα όμως από την ανάδειξη και την υπεράσπιση κάθε πολιτικής διάστασης της δράσης της οργάνωσής μας με συνεχείς τοποθετήσεις και παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, δεν αφήσαμε στη διάθεση των δικαστών χωρίς να παρέμβουμε ούτε το νομικό μέρος της δίωξης. Continue reading

Αφίσα αλληλεγγύης στους συντρόφους που καταδικάστηκαν για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα

DikhEA

«Ω, ευγενικοί μου άνθρωποι, η ζωή είναι σύντομη… Αν ζούμε, ζούμε για να πατήσουμε πάνω στα κεφάλια των βασιλιάδων…» Σαίξπηρ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Κατά τη διάρκεια της 18μηνης δίκης, τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα υπερασπίστηκαν τη δράση και τις ενέργειες της οργάνωσης, και οι σύντροφοι που αρνήθηκαν τις κατηγορίες υπερασπίστηκαν την διαδρομή τους στον αναρχικό χώρο.

Το Ειδικό δικαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού καταδίκασε τους συντρόφους:

Νίκο Μαζιώτη σε 50 χρόνια φυλάκιση

Πόλα Ρούπα σε 50 χρόνια και 6 μήνες φυλάκιση

Κώστα Γουρνά σε 50 χρόνια και 6 μήνες φυλάκιση

Βαγγέλη Σταθόπουλο σε 7 χρόνια και 6 μήνες φυλάκιση

Χριστόφορο Κορτέση σε 7 χρόνια φυλάκιση

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

 

Συνέλευση για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα

Γράμμα – Χαιρετισμός του Κώστα Γουρνά από τη φυλακή επ’αφορμή των εκδηλώσεων για την υπόθεση του ΕΑ στην Ιταλία

 

KeimenoKWeb

Κατεβάστε το συνημμένο pdf

 

Γράμμα από τη φυλακή

Μάιος 2013, Κώστας Γουρνάς

ΣΤ πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού

 

Χαιρετίζω την εκδήλωση που θα γίνει στην Ιταλία από τους συντρόφους της Κόκκινης Βοήθειας, του κέντρου Ίκγμπαλ της Μπολόνια, της Τεργέστης και του Τρέντο για την υπόθεση και τη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα. Όπως ήδη μπορεί να γνωρίζετε η απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε στις 3 Απρίλη και η ποινή μου είναι 50 χρόνια και 6 μήνες (εκτιτέα είναι τα 25). Οι κατηγορίες που μου αποδόθηκαν είναι αυτές της συμμετοχής σε «τρομοκρατική» οργάνωση, κατοχή και προμήθεια εκρηκτικών υλών και απλή συνέργεια σε 3 απόπειρες ανθρωποκτονίας και σε έκρηξη κατά συρροή, καθώς και μερικά πλημμελήματα. Θα ήθελα να σημειώσω πως ίσως το πιο σημαντικό επίτευγμα αυτής της δίκης σε πολιτικό, ιδεολογικό επίπεδο, που είχε αντίκτυπο και σε δικονομικό επίπεδο είναι η κατάρριψη της κατηγορίας της διεύθυνσης «τρομοκρατικής» οργάνωσης που είχε αποδοθεί στους 3 συντρόφους που αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη για συμμετοχή στον Ε.Α. Μια κατηγορία που πρακτικά εφαρμοζόταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το δικαστήριο δέχτηκε τη λογική ότι δε νοείται διεύθυνση σε αναρχικές ομάδες. Η απόφαση του δικαστηρίου θα μπορούσα να πω ότι δεν κινήθηκε σε υπερβολικές και εξοντωτικές ποινές γενικότερα στο σύνολο, χάρη στην πολιτική μάχη που διεξήχθη στον 1,5 χρόνο διεξαγωγής της από όλους τους συντρόφους κατηγορούμενους. Παρ’ όλα αυτά ήταν μια πολιτική απόφαση ενάντια σε πολιτικούς αντιπάλους όσον αφορά κυρίως τα 3 μέλη του Ε.Α. και ειδικότερα για την απόδοση της κατηγορίας της απλής συνέργειας στις ενέργειες που δεν τεκμηριώθηκε. Ο μόνος λόγος που μου αποδόθηκε, καθώς και στους άλλους 2 συντρόφους, είναι γιατί υπερασπίστηκα μπροστά τους τη δράση της οργάνωσης.

Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στην ειδική πτέρυγα στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, όπου κρατούνται κατηγορούμενοι για την 17Ν. Λόγω της κράτησής μας για 6 έξι μέρες στο Μεταγωγών και την πρόσφατη άφιξή μου στις φυλακές δεν έχω τη δυνατότητα να γράψω περισσότερα. Σας χαιρετίζω όλους και ελπίζω να γίνει μια καλή συζήτηση.

Κώστας Γουρνάς 

 

Κοζάνη: Πανό αλληλεγγύης για τον Επαναστατικό Αγώνα

2013-04-05_16.10.46

p050413_15.33

ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ Ν. ΜΑΖΙΩΤΗ, Π. ΡΟΥΠΑ, Κ. ΓΟΥΡΝΑ

 

Πηγή: athens.indymedia

Λιέγη, Βέλγιο – Διεθνής Κόκκινη Βοήθεια: Προβολή “Συνέντευξη με μέλη του Επαναστατικού Αγώνα”

Aφίσα της κινηματογραφικής ομάδας του Κατειλημμένου Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Κέντρου (Centre Social Occupé Autogéré – CSOA) “Le Passe-Partout” στη Λιέγη, Βέλγιο.

Στις 25 Μαρτίου προβλήθηκε η “Συνέντευξη με τον ΕΑ” και ακολούθησε συζήτηση.

cineclub-liege

Τι απέγιναν τα στρατεύματά μας;

 3 ταινίες για να προτάξουμε τις δικές μας εναλλακτικές

  • Δευτέρα, 18/3:  “Το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο” (1977) του Κρις Μαρκέρ (το 2ο μέρος: “Με κομμένα χέρια”)
  • Δευτέρα, 25/3: “Συνέντευξη με τον ΕΑ” (2012) της Κόκκινης Βοήθειας
  • Δευτέρα, 1/4: “Το δίκαιο του πιο αδύνατου” (2006) του Λουκάς Μπελβό.

Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα αποτυχίας

Οι προβολές ξεκινούν στις 20.00 – είσοδος ελεύθερη

http://csoa.blablaxpress.org/

Kαρδίτσα: μικροφωνική αλληλεγγύης για τον “Επαναστατικό Αγώνα”

Στην κεντρική πλατεία της Καρδίτσας έγινε σήμερα (03.04.12) μικροφωνική αλληλεγγύης στα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα με αφορμή την σημερινή απόφαση.

dsc03900Πηγή: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1464790

 

52η συνεδρίαση Τετάρτη, 3.4.12 – Απόφαση του τρομοδικείου

Ανταπόκριση από το δικαστήριο

Με μια απόφαση ξέχειλη από πολιτική σκοπιμότητα, παρά την αγωνιώδη προσπάθεια συγκάλυψής της, έπεσε η αυλαία στο τρομοδικείο του Κορυδαλλού που δίκασε την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα. Οι υψωμένες γροθιές του Κώστα Γουρνά, του Βαγγέλη Σταθόπουλου και του Χριστόφορου Κορτέση, που πήραν το δρόμο για τη φυλακή, συνοδευόμενοι από τα αγωνιστικά συνθήματα μιας κατάμεστης αίθουσας, ήταν η τελευταία εικόνα μιας ακόμη πολιτικής δίκης, που κράτησε 18 ολόκληρους μήνες (ξεκίνησε στις 5 Οκτώβρη του 2010), στη διάρκεια των οποίων έγιναν 52 συνεδριάσεις. Ας δούμε αναλυτικά το ρεπορτάζ της τελευταίας συνεδρίασης.

Με την έναρξη της συνεδρίασης, ένας οργισμένος Σπύρος Φυτράκης κατήγγειλε την αστυνομοκρατία: Πολλή τελετουργία! Τι είναι αυτά τα πράγματα έξω; Εκοψαν ακόμα και την κυκλοφορία. Πράγματι, οι μπάτσοι είχαν κόψει την κυκλοφορία στο δρόμο έξω από τις φυλακές και είχαν στήσει σκοπιές από ΜΑΤ. Στη σμικρυμμένη δικαστική αίθουσα μπήκαν μόνον οι μισοί, ενώ δεκάδες παρέμειναν έξω από το χώρο της φυλακής, περιμένοντας υπομονετικά επί ώρες.

Από τα πρώτα κιόλας λόγια του προέδρου, φάνηκε η πολιτική σκοπιμότητα. Ανακοίνωσε την απόρριψη του αυτοτελούς ισχυρισμού κατηγορούμενων ότι δεν πρέπει να ληφθεί υπόψη η κατάθεση του τμηματάρχη της Αντιτρομοκρατικής Κ. Παπαθανασάκη, με το επιχείρημα ότι είναι μεν υποχρεωτική η αναφορά από τον μάρτυρα της πηγής της πληροφόρησής του, όμως ο Παπαθανασάκης κατέθεσε όσα υπέπεσαν στην αντίληψή του και όσα του μετέφεραν άνδρες της ΔΑΕΕΒ! Μ’ άλλα λόγια, έχουμε πλέον νομολογία ότι η Αντιτρομοκρατική καταθέτει ως υπηρεσία. Στέλνει έναν, αυτός καταθέτει το σενάριο της υπηρεσίας και οι μαρτυρίες αυτών που υποτίθεται ότι έκαναν τις παρακολουθήσεις δεν κατατίθενται ποτέ. Οι στοιχειώδεις απαιτήσεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ) γίνονται ξέφτια. Οπως θα δούμε παρακάτω, χωρίς τη νομιμοποίηση του σεναριογράφου της Αντιτρομοκρατικής δε θα μπορούσαν να υπάρξουν οι δύο από τις πέντε καταδίκες.

Στη συνέχεια, ο πρόεδρος ανακοίνωσε την αθώωση της Μαρί Μπεραχά. Το ακροατήριο άρχισε να χειροκροτά, αλλά το χειροκρότημα πάγωσε από την οργισμένη φωνή του Κ. Γουρνά: Τι χειροκροτάτε; Η ίδια έδρα θα μας ρίξει τόσα χρόνια!

Ο πρόεδρος αντιπαρήλθε με ψυχραιμία την προσωρινή ένταση και συνέχισε ανακοινώνοντας την αθώωση του Σαράντου Νικητόπουλου λόγω ικανών αμφιβολιών, όπως είπε, και του Κώστα Κάτσενου, λόγω ελάχιστων αμφιβολιών. Δίνοντας ποσοτική διάσταση στις αμφιβολίες, ιδιαίτερα για τον Κ. Κάτσενο, ήθελε να στείλει το μήνυμα ότι το δικαστήριο βασάνισε πολύ όλα τα αποδεικτικά μέσα και ότι ακόμα και την ελάχιστη αμφιβολία την ερμήνευσε υπέρ του κατηγορούμενου, όπως απαιτεί η βασική αρχή του ποινικού δικαίου (in dubio pro reo). Και βέβαια, δεν έκανε καμιά χάρη στους δυο αγωνιστές. Με τι θα καταδίκαζαν τον Νικητόπουλο, με την αποκριάτικη περούκα που μάζεψαν οι ασφαλίτες από το σπίτι του ή με το ότι ήπιε καφέ με τον Μαζιώτη και μερικούς άλλους συγκατηγορούμενούς του, χωρίς να εμφανίζεται πουθενά αλλού στο σενάριο της Αντιτρομοκρατικής, η οποία παρά ταύτα τον συνέλαβε; Με τι θα καταδίκαζαν τον Κάτσενο, με τον καφέ που ήπιε κι αυτός στην καφετέρια του Αλσους Καισαριανής; Η διαφοροποίηση στην ποσότητα των αμφιβολιών ανάμεσα στους δυο αθωωθέντες ήταν το προανάκρουσμα για την καταδίκη των άλλων δύο. Γιατί ο Κάτσενος είχε περάσει για κάνα τεταρτάκι από το σπίτι του Σταθόπουλου, όπου σύμφωνα με το ασφαλίτικο σενάριο μαζεύτηκαν κάποια βραδιά οι «συνωμότες».

Αμέσως μετά, λοιπόν, ανακοινώθηκαν οι καταδίκες του Χριστόφορου Κορτέση και του Βαγγέλη Σταθόπουλου μόνο για «συγκρότηση τρομοκρατικής οργάνωσης». Αιτιολογία δε δόθηκε, ούτε καν σε συνοπτική μορφή, όπως απαιτείται. Θα τη διαβάσουμε όταν δημοσιευτεί η απόφαση, αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα αναφέρεται σε εκείνη τη «συνωμοτική» συνάντηση στο σπίτι του Σταθόπουλου, όπου σύμφωνα με την Αντιτρομοκρατική ο Κορτέσης φέρεται να βγαίνει δυο φορές, αλλά να μπαίνει μία! Δε θα επαναλάβουμε όσα αναλυτικά έχουμε γράψει. Θυμίζουμε μόνον αυτή τη χοντροκοπιά του ασφαλίτικου σενάριου, για να αποδείξουμε ότι οι Κορτέσης και Σταθόπουλος δεν καταδικάστηκαν επειδή προέκυψε κάτι σε βάρος τους, αλλά επειδή δεν μπορούσαν να στείλουν μόνο τον Κ. Γουρνά στη φυλακή (μετά το πέρασμα των Ν. Μαζιώτη και Π. Ρούπα στην παρανομία). Αυτό φάνηκε πιο καθαρά στο κλείσιμο της διαδικασίας.

Η αθώωση των Νικητόπουλου-Κάτσενου ήταν η μοναδική διαφοροποίηση του δικαστήριου από την περί ενοχής πρόταση του εισαγγελέα. Ολα τα υπόλοιπα ήταν ίδια: Μαζιώτης, Ρούπα, Γουρνάς, Κορτέσης, Σταθόπουλος ένοχοι για «συγκρότηση τρομοκρατικής οργάνωσης» (οι δύο τελευταίοι μόνο γι’ αυτό και αθώοι για όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες). Οι τρεις πρώτοι, που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή τους στον ΕΑ: Αθώοι για την κατηγορία της «διεύθυνσης τρομοκρατικής οργάνωσης», για τις δεκάδες απόπειρες ανθρωποκτονίας που πήγαν να τους φορτώσουν (σχεδόν σε όλες τις ενέργειες του ΕΑ), καθώς και για προμήθεια και κατοχή εκρηκτικών μηχανισμών στις ενέργειες της οργάνωσης (έμεινε μόνο η κατηγορία της έκρηξης). Επίσης, αθώος ο Κ. Γουρνάς για την κατηγορία της συλλογής και διαχείρισης οικονομικών μέσων «τρομοκρατικής» οργάνωσης. Ενοχοι και οι τρεις για απλή συνέργεια σε όλες τις ενέργειες της οργάνωσης (επικύρωση της ναζιστικής αρχής της συλλογικής ευθύνης, δεδομένου ότι δεν υπήρξε κανένα στοιχείο για συμμετοχή τους σε οποιαδήποτε ενέργεια), όπως επίσης για παράνομη κατοχή όπλων, εκρηκτικών υλών και εκρηκτικών μηχανισμών (που βρέθηκαν στις γιάφκες). Ολες οι εκρήξεις θεωρήθηκαν μια πράξη κατ’ εξακολούθηση, όπως και οι διακεκριμμένες φθορές που αυτές προκάλεσαν. Χωριστές πράξεις θεωρήθηκαν μόνο οι τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας κατά των ΜΑΤάδων στα Εξάρχεια (υπουργείο Πολιτισμού), για τις οποίες επίσης κηρύχτηκαν ένοχοι απλής συνέργειας. Τέλος, η Π. Ρούπα και ο Κ. Γουρνάς κρίθηκαν ένοχοι χρήσης πλαστού εγγράφου (για πλαστές ταυτότητες) και όχι πλαστογραφίας μετά χρήσεως, που ήταν η αρχική κατηγορία.

Αμέσως μετά υπήρξαν αιτήματα αναγνώρισης ελαφρυντικών. Οι Ι. Ραχιώτης και Π. Γιαννακοπούλου ζήτησαν για τον Χ. Κορτέση το ελαφρυντικό των μη ταπεινών κινήτρων, αναφερόμενοι στον πολιτικό χαρακτήρα της δράσης του ΕΑ και στην ανιδιοτέλεια που χαρακτήριζε όσους συμμετείχαν στην οργάνωση, οι οποίοι όχι μόνο δεν αποκόμισαν οποιοδήποτε πολιτικό όφελος απ’ αυτή τη δράση, αλλά αντίθετα έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή και την ελευθερία τους. Επιπλέον, ζήτησαν να αναγνωριστεί στον Κορτέση το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου, γιατί σε όλη του τη ζωή υπήρξε ένας εργάτης, πολιτικά στρατευμένος, που με τη δράση του προσπάθησε πάντοτε να βοηθήσει τον τόπο.

Με παρόμοια επιχειρήματα η Μ. Δαλιάνη ζήτησε το ελαφρυντικό των μη ταπεινών κινήτρων για τον Β. Σταθόπουλο, όπως και το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη. Για λογαριασμό του Κ. Γουρνά ζήτησε μόνο το ελαφρυντικό των μη ταπεινών κινήτρων, αναφερόμενη στο δίκαιο της ανυπακοής και της αντίστασης. Ο Γουρνάς σας εξήγησε την πολιτική του διαδρομή, είπε η συνήγορος, ο Γουρνάς όπως και οι Μαζιώτης και Ρούπα σας εξέθεσαν τις πολιτικές τους απόψεις, τις απόψεις της οργάνωσής τους, ενώ οι μάρτυρες υπεράσπισης ήρθαν και σας είπαν ότι «αυτοί είναι δικοί μας άνθρωποι, δικό μας κομμάτι». Η δράση τους υπήρξε εξ ορισμού ανιδιοτελής και αυτό υποστήριξε ο Κ. Γουρνάς, όταν σας είπε «θέλω να με κοιτάξετε στα μάτια και να μου πείτε ότι είμαι εγκληματίας».

Ο Σ. Φυτράκης είπε πως οι Ν. Μαζιώτης και Π. Ρούπα από την αρχή τον είχαν εξουσιοδοτήσει να μη ζητήσει κανένα ελαφρυντικό απ’ αυτά που αναγνωρίζει το τυποποιημένο δίκαιο της αστικής τάξης. Οι ίδιοι οι απόντες επαναστάτες, άλλωστε, σας εξέθεσαν τα πάντα και εγώ απλώς τα υπενθυμίζω σήμερα, τόνισε ο συνήγορος. Εσείς βέβαια, κατέληξε, έχετε τις αυτοτελείς δυνατότητές σας στο ζήτημα των ελαφρυντικών.

Ο εισαγγελέας, στην προσπάθειά του να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, διέπραξε μια νομική χοντράδα. Εχω δεχτεί, είπε, ότι τα κίνητρα ήταν πολιτικά, ήταν ιδεολογικά, ότι με την εμπλοκή τους οι κατηγορούμενοι δεν αποσκοπούσαν σε προσωπικό όφελος, αλλά θεωρούσαν ότι θα συνέβαλαν στο να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Αυτό όμως, συνέχισε, από μόνο του δεν μπορεί να χαρακτηρίσει τα κίνητρά τους μη ταπεινά, γιατί αυτό δεν κρίνεται από τις υποκειμενικές απόψεις, αλλά από τις κρατούσες ηθικές πεποιθήσεις. Και προχώρησε σ’ ένα φτηνιάρικο κήρυγμα υπεράσπισης της αστικής δημοκρατίας και των «αυξημένων δυνατοτήτων πολιτικής δράσης» που αυτή προσφέρει. Σε ό,τι αφορά το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου το χόντρυνε ακόμη πιο πολύ, υποστηρίζοντας ότι οι καταδικασθέντες, ως αναρχικοί, συμμετείχαν και θα εξακολουθήσουν να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις που κατά κανόνα και από τη φύση τους είναι έκνομες! Γι’ αυτό και πρότεινε να μην αναγνωριστεί κανένα από τα ελαφρυντικά.

Οι συνήγοροι (Δαλιάνη, Ραχιώτης, Γιαννακοπούλου) απάντησαν στον εισαγγελέα πως το σκεπτικό του ακυρώνει την ίδια την έννοια του ελαφρυντικού. Διότι τα μη ταπεινά κίνητρα είναι για τον ένοχο, είναι γι’ αυτόν που παραβιάζει το νόμο και όχι γι’ αυτόν που δεν τον παραβιάζει. Ο εισαγγελέας αντιμετωπίζει τους κατηγορούμενους ως πολιτικούς αντιπάλους και κάνει πολιτικά εχθρική πρόταση. «Πρέπει να ‘σαι λαμόγιο για να ‘σαι έντιμος!», ακούστηκε μια δυνατή φωνή από το ακροατήριο, προκαλώντας εμφανή αμηχανία στην έδρα.

Το δικαστήριο, μετά από διάσκεψη, απέρριψε τα αιτήματα για αναγνώριση ελαφρυντικών, ανακοινώνοντας μόνο ότι δεν συντρέχουν ελαφρυντικές περιστάσεις, χωρίς καμιά επί της ουσίας αιτιολογία.

Οταν δόθηκε ο λόγος στον εισαγγελέα να προτείνει ποινές, αυτός εγκατέλειψε κάθε έννοια ηπιότητας και ισορροπίας και έκανε μια ανατριχιαστική πρόταση, με ποινές που αθροιστικά έφτασαν τα 86 χρόνια για τον Ν. Μαζιώτη και τα 87 για τους Π. Ρούπα και Κ. Γουρνά. Εφτασε σε τέτοιο σημείο πρόκλησης, ώστε πρότεινε την ίδια ποινή για το αδίκημα της «συγκρότησης τρομοκρατικής οργάνωσης» για όλους τους κατηγορούμενους. Δηλαδή, και για τους Κορτέση-Σταθόπουλο, που καταδικάστηκαν μόνο γι’ αυτό, και για τους Μαζιώτη-Ρούπα-Γουρνά, που καταδικάστηκαν και για τις γιάφκες και για όλες τις ενέργειες της οργάνωσης.

Αυτό το γεγονός κατέδειξαν οι συνήγοροι, αναφερόμενοι στην έννοια της αναλογικότητας των ποινών. Η Μ. Δαλιάνη θύμισε ότι στη δίκη της 17Ν σε 8 χρόνια καταδικάστηκε ο Δ. Κουφοντίνας, ενώ στους κατηγορούμενους που καταδικάστηκαν μόνο για συμμετοχή η ποινή ήταν 5 χρόνια. Οτιδήποτε άλλο από τη μιικρότερη δυνατή ποινή θα είναι άδικο, τόνισε η Π. Γιαννακοπούλου. Δεν μπορώ ν’ ακούω ποινές 80 χρόνια, σχολίασε ο Σ. Φυτράκης. Δεν φτάνει, δηλαδή, αν πάμε λίγο παρακάτω; Αν κάνουμε μια ισορροπία; Να ‘χουν και ένα νόημα οι ποινές. Να μη λειτουργήσει το «Δίκαιο του εχθρού», τόνισε η Δάφνη Βαγιανού, με τον πρόεδρο ν’ απαντά «ζεματισμένος»: Ας τον ξεπεράσουμε αυτόν τον όρο!

Το πόσο τον ξεπέρασε το δικαστήριο φάνηκε μετά τη νέα διάσκεψή του, όταν ανακοίνωσε ακριβώς τις ποινές που είχε προτείνει ο εισαγγελέας! 86 χρόνια στον Μαζιώτη, από 87 σε Ρούπα-Γουρνά, 7 στον Κορτέση μόνο για συμμετοχή και 8 στον Σταθόπουλο (συμμετοχή συν ένα χρόνο για κατοχή ασυρμάτου χωρίς άδεια). Δηλαδή, το δικαστήριο διαφοροποιήθηκε από τον εισαγγελέα ελάχιστα στην ποινή στους Κορτέση-Σταθόπουλο. Τους έριξαν σκόπιμα μια δυσανάλογα μεγάλη ποινή, για να μπορέσουν να τους στείλουν στη φυλακή.

Η πρόταση του εισαγγελέα για τις συγχωνεύσεις ήταν εξίσου κατασταλτική (οι συνήγοροι ζήτησαν τα ελάχιστα προβλεπόμενα) και το δικαστήριο την έκανε επίσης δεκτή, επιβάλλοντας τελικά: στον Ν. Μαζιώτη 50 χρόνια, στους Π. Ρούπα και Κ. Γουρνά από 50 χρόνια και 6 μήνες (και για τους τρεις μέγιστη εκτιόμενη ποινή είναι τα 25 χρόνια), στον Β. Σταθόπουλο 7 χρόνια και 6 μήνες και στον Χρ. Κορτέση 7 χρόνια. Επίσης, στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων στους τρεις πρώτους για 5 χρόνια και στους δύο τελευταίους για 3 χρόνια. Φυσικά, αφαίρεσε το χρόνο κράτησης (18 μήνες για τους Μαζιώτη-Ρούπα-Γουρνά και 12 μήνες παρά 4 μέρες για τους Κορτέση-Σταθόπουλο).

Και φτάσαμε στο τελευταίο στάδιο, στο αν η έφεση θα έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα. Ο εισαγγελέας καθάρισε χωρίς πολλά-πολλά, προτείνοντας να μην έχει η έφεση ανασταλτικό χαρακτήρα, αφού από τη φύση των εγκλημάτων που διέπραξαν είναι πιθανόν να διαπράξουν νέα! Εκπληκτικό! Τόσο εκπληκτικό που αρκεί να ρωτήσει κανείς: και γιατί δεν το έκαναν στα δυο χρόνια που είναι ελεύθεροι;

Απ’ αυτό ξεκίνησαν και οι συνήγοροι των Κορτέση και Σταθόπουλου (Δαλιάνη, Γιαννακοπούλου, Ραχιώτης), τονίζοντας πως είναι αυτονόητο να δοθεί αναστέλουσα δύναμη στην έφεσή τους. Δυο χρόνια είναι ελεύθεροι, επί ενάμιση χρόνο παρουσιάζονται ανελλιπώς στο δικαστήριο, εμφανίστηκαν ακόμη και σήμερα και έχουν κάθε λόγο να εμφανιστούν στο εφετείο για να διεκδικήσουν στο δεύτερο βαθμό την αθώωσή τους. Επιπρόσθετα, με τον ένα χρόνο που έχουν καθήσει στη φυλακή, συν τα μεροκάματα που έχουν κάνει, θα φτάσουν στο εφετείο έχοντας εκτίσει την ποινή, με αποτέλεσμα να μην έχει γι’ αυτούς καμιά πρακτική σημασία ο δεύτερος βαθμός. Το τεκμήριο αθωότητας, που ισχύει μέχρι την τελεσίδικη κρίση γίνεται κουρέλι. Το Συμβούλιο τους αποφυλάκισε όταν απειλούνταν με ποινές ακόμη και ισοβίων, πώς θα τους στείλει στη φυλακή το δικαστήριο, όταν έχουν καταδικαστεί μόνο για μία κατηγορία;

Η διακοπή για να διασκεφθούν οι δικαστές γι’ αυτό το θέμα ήταν εξαιρετικά μεγάλη. Επειδή σίγουρα το είχαν συζητήσει στο εικοσαήμερο που προηγήθηκε, είμαστε σίγουροι ότι άλλο τους απασχόλησε. Και κάποια «τέλια» λειτούργησαν. Ακόμα και με την τελευταία απόφασή τους οι δικαστές του τρομοδικείου κλήθηκαν ν’ απαντήσουν σ’ ένα πολιτικό και όχι ποινικό ερώτημα. Ποινικά τα πράγματα ήταν εξαιρετικά απλά: Κορτέσης και Σταθόπουλος ήταν ο ορισμός των κατηγορούμενων που έπρεπε να τους δοθεί ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση. Πολιτικά, όμως, πώς θα απαντιόταν η χολερική προπαγάνδα των διάφορων Πρετεντεράκηδων που θα φρύαζαν το βράδυ; «Ολόκληρος Επαναστατικός Αγώνας και πήγε μόνον ένας στη φυλακή! Είχε δίκιο ο κ. Δένδιας!». Ετσι, η απόφαση να μην έχει ανασταλτικό χαρακτήρα η έφεση, την οποία ανακοίνωσε ο πρόεδρος, πριν λύσει βιαστικά τη συνεδρίαση, ήταν μονόδρομος για ένα δικαστήριο πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Αυτές οι τελευταίες λέξεις έγιναν δεκτές με φωνές αποδοκιμασίας από το ακροατήριο, οι οποίες μετατράπηκαν σε μαχητικά συνθήματα, καθώς δικαστές και εισαγγελείς έφευγαν βιαστικά από την έδρα: «Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά», «Ες-Ες μπάτσοι-δικαστές» και άλλα. Δεκάδες συγγενείς, φίλοι και σύντροφοι αποχαιρέτισαν με αγκαλιές και ασπασμούς τους τρεις αγωνιστές (οι μπάτσοι φέρθηκαν έξυπνα και το επέτρεψαν). Ο Κώστας Γουρνάς πήρε το σάκο του και αποχώρησε πρώτος με υψωμένη τη γροθιά, ενώ ακολούθησαν στην ίδια στάση και οι Χ. Κορτέσης και Β. Σταθόπουλος. Ο αγώνας συνεχίζεται, η αλληλεγγύη πρέπει να γίνει πιο δυνατή και πιο αποτελεσματική.

 

Πηγή: http://www.eksegersi.gr/Επικαιρότητα/18968.Δίκη-Επαναστατικού-Αγώνα—52η-συνεδρίαση-Τετάρτη

Πορεία μνήμης για τον αναρχικό Λάμπρο Φούντα και αλληλεγγύης στα μέλη του ΕΑ και όσους διώκονται για την ίδια υπόθεση – 09/03/1

Poreia9_3_13

Πριν 3 χρόνια στις 10/3/2010 ο αναρχικός σύντροφος Λάμπρος Φούντας μέλος του Επαναστατικού Αγώνα έπεσε μαχόμενος σε ένοπλη συμπλοκή με αστυνομικούς στην Δάφνη.

Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας έδωσε τη ζωή του πολεμώντας για την ελευθερία. Η δράση του συντρόφου ήταν συνδεδεμένη με τον αγώνα εναντίον της οικονομικής και πολιτικής ελίτ που με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση θέλει να επιβάλλει στον πλανήτη ένα νέο ολοκληρωτισμό.

Ο Λάμπρος Φούντας έδωσε τη ζωή του για να γίνει η κρίση ευκαιρία για την Κοινωνική Επανάσταση σήμερα. Ως επαναστάτης ήταν συνεπής στην πορεία που διένυσε πολύ πριν την ένταξη του στον Επαναστατικό Αγώνα. Συμμετείχε ενταγμένος στον αναρχικό αντιεξουσιαστικό χώρο σε κοινωνικούς αγώνες, αναπτύσσοντας μια πολύμορφη δράση. Η δράση του συνολικά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια διαρκής προσπάθεια όξυνσης του κοινωνικού και ταξικού πολέμου, ριζοσπαστικοποίησης του ανατρεπτικού αγώνα.

Η καλύτερη τιμή για έναν σύντροφο που έχασε τη ζωή του στον αγώνα είναι η συνέχιση του αγώνα του, εναντίον της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, εναντίον της σύγχρονης χούντας της ελληνικής κυβέρνησης και της τρόικας -του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ, είναι η συνέχιση του αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους. Είναι η συνέχιση του αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση,για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας. .

Αναμφισβήτητα, η περίοδος που διανύουμε σήμερα σημαδεύεται ανεξίτηλα από την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και της οικονομίας της αγοράς. Οι μαζικές απολύσεις, οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, τα σκληρά φορολογικά μέτρα είναι μονόδρομος για το σύστημα προκειμένου να επιβιώσει από μια κρίση που εξαπλώνεται ταχύτατα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή η ιστορική περίοδος χαρακτηρίζεται από έντονες αλλαγές και μεταβολές σε όλα τα επίπεδα: στο πολιτικό, το οικονομικό, το κοινωνικό. Τα συνεχιζόμενα νέα μέτρα σε συνδυασμό με την ολοένα αυξανόμενη καταστολή και κρατική βία είναι τα όπλα του καθεστώτος για να επιβάλλει τα εγκληματικά του σχέδια. Η δίωξη, η φυλάκιση και η δίκη στόχο έχουν να εξαρθρώσουν και να απονοηματοδοτήσουν μια πολιτική οργάνωση που έδρασε ενάντια στην υπερεθνική οικονομική και πολιτική ελίτ, η οποία έχει ως στρατηγική να εξουθενώσει οικονομικά την πλειοψηφία της κοινωνίας προκειμένου να απεγκλωβιστεί από την κρίση που το ίδιο το σύστημα βιώνει.

Τον Απρίλιο του 2010 συλλαμβάνονται οι αναρχικοί Πόλα Ρούπα, Κώστας Γουρνάς και Νίκος Μαζιώτης οι οποίοι αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη γα την συμμετοχή τους στην ίδια οργάνωση. Με στόχο την οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας, το κράτος συλλαμβάνει επίσης και τους αναρχικούς Βαγγέλη Σταθόπουλο, Χριστόφορο Κορτέση και Σαράντο Νικητόπουλο κατηγορώντας τους και αυτούς σαν μέλη του ΕΑ. Οι ίδιοι αρνούνται κατηγορηματικά την συμμετοχή τους στην οργάνωση, ενώ διέφυγε της σύλληψης ο Κώστας Κάτσενος, ο οποίος για ενάμιση χρόνο καταζητούνταν. Στη συνέχεια ασκείται δίωξη και στην συντρόφισσα του Κώστα Γουρνά, Μαρί Μπεραχά, σε μια εμφανή προσπάθεια να χτυπηθεί προσωπικά ο σύντροφος Κώστας Γουρνάς. Οι σύντροφοι που κατηγορούνται για την υπόθεση του Ε.Α. συνεχίζουν να νοηματοδοτούν τον αγώνα και να εκφέρουν λόγο και κριτική για την ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού μέσα και έξω από τις αίθουσες των δικαστηρίων.

Από τον Οκτώμβρη του 2011 η υπόθεση της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας δικάζεται από ένα ειδικό δικαστήριο, με ειδικούς νόμους και ειδικές συνθήκες διεξαγωγής της δίκης στις φυλακές Κορυδαλλού , αυτό αποδεικνύει ότι η αστική δικαιοσύνη μόνο τυφλή δεν είναι απέναντι στο σύστημα που αυτή εξυπηρετεί και έχει συμφέρον να δικάσει τους συντρόφους ως “ποινικούς εγκληματίες” και “τρομοκράτες”. Και αυτό γιατί δεν θέλει να αναγνωρίσει ως πολιτικούς αντιπάλους, αγωνιστές που αντικρούουν και αμφισβητούν την ίδια την φύση του συστήματος και τις δομές του, θέλει να χτυπηθούν πολιτικά οι αντίπαλοι του καθεστώτος που συνιστούν απειλή για την εμπέδωση του «νόμου και της τάξης», που είναι τόσο αναγκαία σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Οι αγωνιστές που επιλέγουν να χτυπούν έμπρακτα την καπιταλιστική μηχανή, τις δομές και τα εργαλεία της, χαρακτηρίζονται τρομοκράτες. Όμως τρομοκράτες είναι όσοι μας εξωθούν στη φτώχεια, στην ανέχεια και στην υποβάθμιση των ζωών μας.

Ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Σάββατο 9/3,  Μοναστηράκι, στις 12.00

Αναρχικοί – Αναρχικές

 

46η συνεδρίαση Παρασκευή, 22.2.13

(Πρόταση εισαγγελέα επί των κατηγοριών)

«Ου δύνασθε δυσίν κυρίοις δουλεύειν». «Κρατιούνται δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη;». «Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ». «Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο». Αυτά και άλλα παρόμοια –δικής μας έμπνευσης– γνωμικά στροφογύριζαν στο μυαλό μας καθώς παρακολουθούσαμε την εκτεταμένη και καλά συγκροτημένη αγόρευση του Αντώνη Λιόγα, τακτικού εισαγγελέα του τρομοδικείου που δικάζει την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα. Ο κ. Λιόγας προσπάθησε να προσδώσει δικαιοφάνεια στις προτάσεις του προς το δικαστήριο και σ’ αυτή του την προσπάθεια δεν παρέλειψε εισαγωγικά ν’ αναφερθεί και στην «Κόντρα», εκφράζοντας την ενόχλησή του από την αρθρογραφία μας. Γι’ αυτό το θέμα θα μιλήσουμε στο τέλος, γιατί εκείνο που έχει σημασία δεν είναι ο οιονεί διάλογος μεταξύ «Κ» και εισαγγελέα, αλλά η ουσία της πρότασής του, που θα μπορούσε ν’ αποδοθεί με την ιστορική φράση του Βίσμαρκ: «Σιδερένια γροθιά σε βελούδινο γάντι».

Εχουμε πολλές φορές σημειώσει (επιχειρηματολογώντας αναλυτικά επ’ αυτού), ότι από ποινική άποψη τα βασικά επίδικα αυτής της πολιτικής δίκης είναι τρία. Πρώτο, θα θεωρηθούν ως μέλη του ΕΑ οι Κορτέσης, Σταθόπουλος, Νικητόπουλος και Κάτσενος, χωρίς να υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο γι’ αυτό; Θα έχουμε, δηλαδή, μια απόφαση που απλώς θα δέχεται το σενάριο που κατασκεύασε η Αντιτρομοκρατική και το οποίο τόσο κακότεχνα παρουσίασε ο αρμόδιος τμηματάρχης (νυν υποδιοικητής) της Κ. Παπαθανασάκης; Δεύτερο, θα αποδοθεί «διευθυντικός» ρόλος στους Μαζιώτη, Ρούπα, Γουρνά, που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής τους στον ΕΑ, όπως θέλει το κατηγορητήριο; Τρίτο, θα εφαρμοστεί και πάλι η ναζιστική λογική της συλλογικής ευθύνης, καταδικάζοντας τα μέλη του ΕΑ και για συμμετοχή στις ενέργειες της οργάνωσης, χωρίς να υπάρχει κανένα στοιχείο (ούτε καν υπόδειξη της Αντιτρομοκρατικής); Continue reading