Θέλω να ξεκαθαρίσω από μεριάς μου το τι έγινε στη συνεδρίαση της 23ης Οκτώβρη στη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα όσον αφορά την κατάθεση πολιτικού μάρτυρα υπεράσπισης του κατηγορουμένου Χ.Κορτέση και τη θέση που πήρα εγώ μετά το πέρας της με δήλωσή μου. Σκόπευα να κάνω μια καταγραφή του γεγονότος αργότερα μετά το τέλος της δίκης σε έναν συνολικό απολογισμό αυτής, αλλά θεωρώ πλέον καταλληλότερη στιγμή να γίνει τώρα μιας κι έχει ανοίξει μια “συζήτηση” γύρω απ’ αυτή την κατάθεση. Μία “συζήτηση” που όντως αφορά αυτόν το “χώρο” και περιέχει σημαντικά ζητήματα που θα πρέπει να απασχολούν τους συντρόφους. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να επαναφέρω στη σωστή κατ’ εμέ βάση αυτή τη συζήτηση θέτοντας την ουσία του πολιτικού προβλήματος που ενέκυψε, καθώς μια σειρά από “σάλτσες” που έχουν διανθίσει αυτή τη “συζήτηση” απλά παραπλανούν και μας βγάζουν απ’ το ζητούμενο.

Η κατάθεση της μάρτυρος υπεράσπισης του Χ.Κορτέση ήρθε να διαφωτίσει την έδρα του δικαστηρίου ότι ο Επαναστατικός Αγώνας ήταν μια οργάνωση που διατηρούσε στεγανά με το κίνημα, είχε αυστηρούς κανόνες συνομωτικότητας που δεν επέτρεπαν στα μέλη του να αναπτύσσουν δημόσια δράση γιατί θα έμπαιναν στο στόχαστρο της καταστολής. Σύμφωνα μ’ αυτό το σχήμα, λοιπόν, για τη δομή του Επαναστατικού Αγώνα δε θα μπορούσε κάποιος σύντροφος που είχε δημόσια δράση να είναι μέλος της οργάνωσης, σύμφωνα με τα λεγόμενά της. Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει και δεν απαντιέται είναι τι δουλειά έχει ένας μάρτυρας, πολιτικός μάλιστα, υπεράσπισης ενός ανθρώπου που δεν έχει καμία σχέση με την οργάνωση, να εισφέρει στην έδρα του δικαστηρίου σχήματα για τη δομή της οργάνωσης και μάλιστα τη στιγμή που ούτε στο κατηγορητήριο υπάρχουν, ούτε μάρτυρες κατηγορίας ούτε καν οι δικαστές κι ο εισαγγελέας έχουν κάνει την παραμικρή αναφορά σ’ αυτό το θέμα. Πόσο μάλλον όταν κανένα από τα τρία μέλη του ΕΑ έχει κάνει την παραμικρή αναφορά για τη δομή αυτής της οργάνωσης. Πόσο μάλλον όταν στις αμέσως προηγούμενες συνεδριάσεις έχουν καταθέσει πολιτικοί μάρτυρες υπεράσπισης των τριών μελών του ΕΑ που λένε ότι τόσο αυτοί όσο και ο Λάμπρος Φούντας προέρχονται από τα σπλάχνα του κινήματος και συμμετείχαν στις δημόσιες διεργασίες του χώρου. Δηλαδή, αυτή η κατάθεση έρχεται να διαψεύσει τις άλλες και γιατί γίνεται αυτό; Γίνεται ως θεωρητική συνεισφορά σε μια κουβέντα μέσα στο δικαστήριο ή χρησιμοποιείται ως κύριο υπερασπιστικό επιχείρημα, όπως “ορθά” ρωτάει ο συνήγορος υπεράσπισης για να τεκμηριώσει την αντικειμενική αδυναμία του πελάτη του να είναι στο “χώρο του ένοπλου”. Την έκφραση αυτή, δυστυχώς, τη δανείζομαι από τον πρόεδρο του δικαστηρίου όπου στο τέλος της συγκεκριμένης κατάθεσης σχολίασε ότι “η μάρτυρας έχει γίνει σαφής ότι ο Χ.Κορτέσης δεν ανήκει στο χώρο του ένοπλου”, αποδεχόμενος ουσιαστικά την ύπαρξη του διαχωρισμού κινήματος και ένοπλου που εισήχθη από τη μάρτυρα και κεφαλαιοποιήθηκε από το συνήγορο του κατηγορουμένου.

Δύσκολα θα έβρισκε κανείς κάποιο σύντροφο να με γνωρίζει που θα σχολίαζε ότι η δήλωση μου στο δικαστήριο ήταν προκατειλημμένη. Η παρέμβασή μου εκείνη ήταν αυτονόητη όταν διαπίστωσα ότι στην υπερασπιστική γραμμή του εν λόγω κατηγορουμένου έχει εμπλακεί η δομή της οργάνωσης ως επιχείρημα. Ξεκαθαρίζω, λοιπόν, μια και καλή προς όλους ότι ήταν μια πράξη πολιτικής αυτοάμυνας. Ακόμα όμως και προκατειλημμένο να με πει κανείς, σίγουρα δε μπορεί να πει το ίδιο για τον πρόεδρο που μόλις κατάλαβε ότι η μάρτυρας μπαίνει σε “ξένα χωράφια” την παραίνεσε να μην το κάνει υπενθυμίζοντάς της ότι υπάρχουν τρεις που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την οργάνωση. Και καλά εγώ πες ότι εφηύρα θέματα βάσει σκοπιμοτήτων ή αντιπαλοτήτων για να ξαναζεστάνω την υπόθεση, όπως φάνηκε,(λες κι έχω λίγες δουλειές να κάνω), ο πρόεδρος τι δουλειά είχε να σχολιάσει έτσι την κατάθεση αυτή; Πώς μπορούν να ισχυρίζονται είτε ο κατηγορούμενος είτε η μάρτυρας ότι τίποτα στραβό δεν υπάρχει μ’ αυτή την κατάθεση, απ’ τη στιγμή που η ίδια η έδρα του δικαστηρίου διαπιστώνει το θέμα; Δυστυχώς, είναι άσχημο ν’ ακούς τον πρόεδρο του δικαστηρίου να σε επιβεβαιώνει δημοσίως και να αντιλαμβάνεται πράγματα που κάποιοι αρνούνται ν’ αντιληφθούν.

Για να συνοψήσω τα ζητήματα, καθώς έχω σημαντικότερες δουλειές να κάνω αυτό τον καιρό, θα έλεγα ότι το κυρίαρχο πρόβλημα που τέθηκε με την κατάθεση αυτή και δεν έχει απαντηθεί ακόμα είναι η συνεισφορά στο δικαστήριο οποιασδήποτε κουβέντας και ειδικότερα αυτής που περιέγραψα (και που όλοι έχουν την ευκαιρία να ακούσουν ευτυχώς) ως όχημα για να ανακύψει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον “αναρχικό χώρο” και στον “ένοπλο χώρο”. Επιχείρημα που κεφαλαιοποιείται όπως είπα με την πρώτη ερώτηση του συνηγόρου υπεράσπισης όπου λέει ότι “το κεντρικό επιχείρημα για το γεγονός ότι ο Κορτέσης δεν ήταν στον ΕΑ είναι ότι έκανε ακριβώς το αντίθετο από ότι τα μέλη της οργάνωσης που ήταν στην παρανομία” και απαντιέται καταφατικά απ’ τη μάρτυρα. Ας μου απαντήσει, λοιπόν, κάποιος που με τόση ευκολία λέει τέτοια πράγματα στο δικαστήριο αν εγώ, που είμαι μέλος του ΕΑ, κρυβόμουν τόσα χρόνια ή ήμουν στην παρανομία και δεν το ξέρω. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τους δύο συντρόφους που απουσιάζουν από τη δίκη. Πρέπει το δικαστήριο να ξέρει αυτά τα πράγματα και γιατί; Γιατί εμείς ήμαστε ήδη καμένοι και δε μας νοιάζει; Εμείς δεν είμαστε κατηγορούμενοι σ’ αυτή την υπόθεση, είμαστε ιστορικές μορφές; Και καλά οι δυο σύντροφοι που απουσιάζουν, καλά ο Λάμπρος που δε μπορεί να πει τίποτα, εγώ τι έπρεπε να κάνω, να σηκωθώ και να πω ότι δεν ισχύουν αυτά που λέτε κι ότι δεν ήμουν σε καμιά παρανομία; Έτσι νοείται η “ διακριτή διαφορά στον τρόπο υπεράσπισης απέναντι σε ένα δικαστήριο , από τη μια μελών οργάνωσης που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη και από την άλλη συντρόφων που διώκονται βάσει της πολιτικής τους ταυτότητας”. Δεν καταλαβαίνω γιατί αναγκαστικά θα πρέπει να εμπεριέχομαι εγώ μέσω της οργάνωσης ως επιχείρημα στην υπερασπιστική γραμμή άλλου κατηγορουμένου, δεν καταλαβαίνω γιατί εμπλέκομαι εγώ μέσω αναφοράς στην δομή της οργάνωσης στην κατάθεση μάρτυρα υπεράσπισης; Αλήθεια, έκαναν κάτι τέτοιο οι μάρτυρες υπεράσπισης των μελών της οργάνωσης και δεν το κατάλαβα;

Αποκλειστική ευθύνη για το τι λένε είτε οι μάρτυρες είτε οι συνήγοροι σε μια πολιτική δίκη έχουν οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι και είναι δικιά τους δουλειά να τους διορθώνουν αν κάτι δεν τους αρέσει. Αφού, λοιπόν, ο Κορτέσης έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους μέσα και έξω από τη φυλακή πως προσυπογράφει την πάγια θέση του κινήματος ότι ο ένοπλος αγώνας είναι κομμάτι αυτού, τότε πώς δέχεται να υπάρχει αυτός ο σαφής διαχωρισμός μέσα στο δικαστήριο και δεν διορθώνει αυτούς που στην πραγματικότητα του κάνουν πολιτική ζημιά; Είναι τόσο δύσκολο να σηκωθεί κάποιος για να υπερασπιστεί τα πολιτικά του πιστεύω όταν πιστεύει ότι μπορεί να διαβάλονται; Είναι τόσο δύσκολο να διορθώσει κάποιος έναν γελοίο, πραγματικά, μάρτυρα που μέσα στην απίστευτη βλακεία του εκστομίζει στην επόμενη συνεδρίαση του δικαστηρίου (31/10) ότι όλοι οι κατηγορούμενοι, πλην του συγκεκριμένου, είναι μέλη της οργάνωσης; Ούτε κι εκεί υπάρχει ευθύνη του κατηγορουμένου;

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα εύκολα λόγια των κειμένων και των “απαντήσεων” περί ιερατείων, επιβολής-υπακοής και συνδιαμόρφωσης. Σε αυτά μπορεί ο καθένας να ισχυρίζεται ό,τι θέλει και να γίνεται και πιστευτός. Η ιστορία, όμως, διδάσκει ότι όπου καταργείται κάθε περιθώριο συνενόησης μετά, δυστυχώς, έρχονται οι “κοινοποιήσεις”. Ας γίνει επιτέλους κατανοητό ότι τέτοιες συμπεριφορές είτε εμπίπτουν στη σφαίρα της σκοπιμότητας είτε σ’ αυτή της ασυνενοησίας δε μπορούν να περάσουν στο δικαστήριο που δικάζεται η οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας. Τέλος, θα επισημάνω σε όλους ότι σημασία δεν έχει τόσο τι ερμηνεία θα δώσει ο καθένας για τα γεγονότα, αλλά το τι ερμηνεία έχει δώσει η έδρα του δικαστηρίου γι΄αυτά που ακούει καθώς η δίκη συνεχίζεται.

Υ.Γ. 1 Δεν ήθελα να απαντήσω σε κανένα από τα άσχετα με το πολιτικό ζητούμενο που διάβασα τελευταία, αλλά νιώθω την υποχρέωση να χαιρετίσω όλους τους πολιτικούς μάρτυρες που κατέθεσαν για τα μέλη του ΕΑ και να τους ευχαριστήσω δημοσίως για τη συνεισφορά τους. Θεωρώ ότι η αναφορά συλλήβδην σε αυτούς σε κείμενο που διάβασα, χωρίς να γνωστοποιείται ποιό ακριβώς είναι το πρόβλημα δεν είναι τίποτε άλλο παρά λάσπη στον ανεμιστήρα και εξυπηρετεί τη σκοπιμότητα μιας αντιπαράθεσης που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα γεγονότα της συγκεκριμένης συνεδρίασης.

Υ.Γ. 2 Συστήνω σε κάθε σύντροφο που τον ενδιαφέρει πραγματικά η υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα να μην παρασύρεται σε μία πόλωση που δεν έχει πραγματικά κανένα νόημα. Αντιπαραθέσεις όπως αυτή δεν ενδείκνυνται για τίποτα παραπάνω παρά μόνο για αυστηρά πολιτική συζήτηση. Όσοι στο χώρο διψούν για “αίμα” θα τους θυμίσω ότι αυτή η υπόθεση έχει ήδη αρκετό και δε χρειάζεται άλλο.

Υ.Γ.3 Μ’ αυτά και μ’ αυτά ξεχνάμε και τα πιο σημαντικά! Ενόψει του τριημέρου αλληλεγγύης για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα θέλω να χαιρετίσω όλες τις προγραμματισμένες δράσεις που θα πραγματοποιηθούν στις 22,23,24 Νοέμβρη. Μία σφιχτή γροθιά για την Επανάσταση.

Κώστας Γουρνάς

Νοέμβρης 2012

επίσης εδώ