Solidarity demonstration in Brussels with the comrades of “Revolutionary Struggle”‏

The trial of the eight alleged members of anarchist “Revolutionary Struggle”, finally began yesterday before the Special Criminal Court of Appeal set up within the walls of Korydallos prison near Athens. Originally due to begin October 5, the trial was postponed to allow one of the accused, Katsenos Costas, who handed himself in to the authorities at the beginning of the month, to prepare his appearance.

Costas Katsenos is the only one of the eight accused currently in custody, the three main defendants (those who claim membership of “Revolutionary Struggle”) – Nikos Maziotis, his wife Panayota Roupa, and Konstantinos Gournas, having been recently released in conditional liberty upon the expiry of 18 months of their period of detention. All the accused have refused to testify before the special court of three judges. Nikos Maziotis read a text before the court, which noted that the trial was political and should be judging the politicians, bankers and capital, which are the origin of social robbery. “Revolutionary Struggle” is a political organization more relevant than ever, hurled Nikos Maziotis.

The defendants face heavy penalties of up to life imprisonment. The trial will resume on November 1 and should last at least until the end of December.

Fifteen people gathered on Tuesday afternoon at the Greek Embassy in Brussels to show their solidarity with the defendants of “Revolutionary Struggle”.
ΠΗΓΗ:

http://www.secoursrouge.org/Grece-Debut-du-proces-contre-Lutte

  Αυτή η δίκη είναι μια πολιτική δίκη στην οποία δικάζονται επαναστάτες οι οποίοι επέλεξαν τον ένοπλο αγώνα για να αγωνιστούν για την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους, για την ανατροπή του εγκληματικού καθεστώτος που εσείς ως δικαστές υπερασπίζετε.
Το δικαστήριο σας είναι ένα ειδικό δικαστήριο που συστάθηκε με τις εντολές των αμερικανών και των Βρετανών ιμπεριαλιστών και κηδεμόνων του ελληνικού κράτους οι οποίοι επέβαλλαν την νομοθέτηση ειδικών «αντιτρομοκρατικών» διατάξεων που προσθέτουν κατηγορίες και μεγιστοποιούν τις ποινές, επέβαλλαν την σύσταση ειδικών δικαστηρίων που συνεδριάζουν μέσα στις φυλακές μέσα σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον ασφαλείας που υποβαθμίζουν την δημοσιότητα της δίκης για να μην μαθαίνει ο λαός τις πολιτικές απόψεις των επαναστατών, επέβαλλαν την εφαρμογή ενίοτε ειδικών συνθηκών κράτησης και όλα αυτά με σκοπό την αυστηροποίηση της καταστολής της ένοπλης αντίστασης και της δράσης των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων στην Ελλάδα.
  Κι αυτό γιατί το προηγούμενο κατασταλτικό καθεστώς, όπου δεν υπήρχε ειδική διάταξη για «σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης» και όπου υπήρχαν τα μικτά ορκωτά δικαστήρια με τους πολίτες ενόρκους, κρίθηκε ανεπαρκές και αναποτελεσματικό. Αποδείχνετε ότι με αυτό τον τρόπο, αν και δεν αναγνωρίζετε πολιτικούς αντιπάλους και πολιτικούς κρατούμενους, στην πράξη εφαρμόζοντας εναντίον μας ειδικούς νόμους και ειδικές διατάξεις, δικάζοντας μας σε ειδικό δικαστήριο, μας αναγνωρίζετε έμμεσα ως πολιτικούς εχθρούς και επικίνδυνους για το οικονομικό και πολιτικό καθεστώς που υπηρετείτε, σε αντίθεση με την αντιμετώπιση όλων όσων η εξουσία σας θεωρεί «κοινούς ποινικούς εγκληματίες».
  Αποδείχνετε μ΄ αυτό τον τρόπο το διαχρονικό μένος της εξουσίας απέναντι στους πολιτικούς εχθρούς της.
Άλλωστε ποια εξουσία αναγνώρισε ποτέ επίσημα πολιτικούς αντιπάλους  και πολιτικούς κρατούμενους;
Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ στην κατοχή και του Δημοκρατικού Στρατού στον εμφύλιο λοιδορήθηκαν και καταδιώχτηκαν ως «συμμορίτες» από το δοσιλογικό και το μεταπολεμικό μοναρχοφασιστικό καθεστώς και δικάζονταν από έκτακτα στρατοδικεία.
Τα μέλη των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων καταδιώκονται ως «τρομοκράτες» και δικάζονται από ειδικά δικαστήρια όπως το δικό σας. Τον χαρακτηρισμό του «τρομοκράτη» τον αποδίδουν στους επαναστάτες αγωνιστές όλες οι εξουσίες όποια μορφή κι αν έχουν αυτές, είτε στρατιωτικά καθεστώτα και δικτατορίες όπως αυτή του 1967-74, είτε η μεταπολιτευτική κοινοβουλευτική ολιγαρχία που κατ΄ ευφημισμό ονομάστηκε «δημοκρατία», είτε η σημερινή χούντα των δοσιλόγων και κουίσλιγκ της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που παρέδωσε τον λαό με την συνθήκη του Μνημονίου στην εξουσία της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας.
  Με την κατηγορία του «τρομοκράτη» καταδιώχτηκαν όλοι οι αγωνιστές της ελευθερίας και οι ένοπλοι μαχητές σ΄ όλο τον κόσμο, οι Ερυθροταξιαρχίτες στην Ιταλία, τα μέλη της RAF, του Κινήματος 2 Ιούνη και των Επαναστατικών Πυρήνων στην Δ.Γερμανία, τα μέλη των Μαχόμενων Κομμουνιστικών Πυρήνων στο Βέλγιο, της Action Direct και των GARI στην Γαλλία, η 1η Μάη, οι αναρχικοί, οι αυτόνομοι αγωνιστές και τα μέλη του ΜΙL στην φρανκική Ισπανία και τα μέλη των GRAPO στο μεταφρανκικό καθεστώς, οι αγωνιστές των Τουπαμάρος στην Ουρουγουάη, ο Τσε Γκεβάρα, τα μέλη των FARC στην Κολομβία, του μετώπου Φαραμπούντο Μαρτί στο Σαλβαδόρ, του Sendero Luminoso  και του Τουπάκ Αμάρου στο Περού, οι αγωνιστές των επαναστατικών οργανώσεων στην Τουρκία, τα μέλη του PKK, του ΙRA και της ΕΤΑ και φυσικά και εδώ στην Ελλάδα οι αγωνιστές της 17Ν και του ΕΛΑ.
  Όσον αφορά τις κατηγορίες:  Αυτοί που θα έπρεπε να κάτσουν σήμερα στο εδώλιο για να απολογηθούν, είναι αυτοί που διαπράττουν εγκλήματα κατά του λαού, αυτοί που διαπράττουν την μεγαλύτερη κοινωνική ληστεία στην ιστορία, είναι τα μέλη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Ε.Βενιζέλος και ο πρώην υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ.Παπακωνσταντίνου, οι υπουργοί Λοβέρδος, Κουτρουμάνης, Πάγκαλος, Χρυσοχοϊδης, Παπουτσής, Διαμαντοπούλου, είναι όλοι οι υπουργοί, οι υφυπουργοί και τα μέλη των κομμάτων που νομοθετούν για την καταλήστευση του λαού, αυτοί που του στερούν τα στοιχειώδη βασικά αγαθά, την τροφή, την στέγη, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, την αξιοπρέπεια, αυτοί που του στερούν την ίδια ζωή, αυτοί που υπέγραψαν το Μνημόνιο υποτέλειας με την τρόικα του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ, αυτοί που υπέγραψαν το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και συμφώνησαν για την τελευταία δανειακή σύμβαση, ξευτιλίζοντας τον λαό και μετατρέποντας τον σε δουλοπάροικο της υπερεθνικής και ντόπιας οικονομικής αριστοκρατίας.
  Όλοι αυτοί αποτελούν τους σύγχρονους Τσολάκογλου και Ράλληδες, όλοι αυτοί είναι προδότες του λαού. Αυτοί που θα έπρεπε επίσης να κάτσουν σήμερα στο εδώλιο και να απολογηθούν είναι τα μέλη της προηγούμενης κυβέρνησης της Ν.Δ., ο πρώην πρωθυπουργός Κ.Καραμανλής, οι πρώην υπουργοί Οικονομίας και Οικονομικών Γ.Αλογοσκούφης, Π.Δούκας, Ι.Παπαθανασίου, οι υπουργοί Π.Παναγιωτόπουλος, Γ.Βουλγαράκης, Β.Πολύδωρας, Σ.Τσιτουρίδης, Φ.Π.Πετραλιά.
Όλοι αυτοί θα πρέπει να απολογηθούν για ληστεία εις βάρος του λαού, για ληστεία εις βάρος των δημοσίων ασφαλιστικών ταμείων όπως έγινε με την υπόθεση των λεγόμενων δομημένων ομολόγων που αγόρασαν και ζημιώθηκαν κάποια ασφαλιστικά ταμεία, για ληστεία εις βάρος της δημόσιας περιουσίας όπως είναι η υπόθεση της ανταλλαγής εκτάσεων του δημοσίου με την μονή Βατοπεδίου, για εγκλήματα κατά του ελευθεριών του λαού όπως είναι η υπόθεση των υποκλοπών εναντίον εκατοντάδων πολιτών το 2004-5, οι οποίες έγιναν με τις εντολές της αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων και συνεχίστηκαν για 1 χρόνο μετά, υπόθεση η οποία είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο-τώρα μιλούν για δολοφονία-ενός υπαλλήλου της Vodaphone, για τις απαγωγές και τους ξυλοδαρμούς των πακιστανών το 2005 που έγιναν με εντολή των βρετανών, για βασανισμούς μεταναστών όπως αυτοί που έγιναν στο αστυνομικό τμήμα του Αγ. Παντελεήμονα το 2005, για στέρηση κοινωνικής ασφάλισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε χιλιάδες εργαζόμενους με τον ασφαλιστικό νόμο Πετραλιά το 2008, για βιαιοπραγίες εναντίον διαδηλωτών όπως στις φοιτητικές διαδηλώσεις το 2007, για ξυλοδαρμούς και δολοφονίες μεταναστών έξω από το Μεταγωγών της Π. Ράλλη, για την δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου.
  Αυτοί που θα έπρεπε να κάτσουν στο εδώλιο και να απολογηθούν είναι τα μέλη της άρχουσας τάξης, οι αρχιεγκληματίες της διεθνούς και ντόπιας οικονομικής ελίτ, μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλομέτοχοι, στελέχη επιχειρήσεων πολυεθνικών και πολυκλαδικών ομίλων, hedge funds και τζογαδόροι των χρηματιστηρίων, τραπεζίτες και διευθυντές κεντρικών τραπεζών, εφοπλιστές και βιομήχανοι, Βαρδινογιάννηδες και Λάτσηδες, Κωστόπουλος, Λαυρεντιάδης, Μυτιληναίος, Μπόμπολας, Βγενόπουλος, έλληνες και ξένοι κάτοχοι ομολόγων του ελληνικού χρέους, διευθυντές διεθνών χρηματοοικονομικών οργανισμών, όπως ο πρώην διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, η νυν διευθύντρια Κριστίν Λαγκάρντ, ο διευθυντής της ΕΚΤ Ζαν Κλωντ Τρισέ, ο πρόεδρος της Ε. Επιτροπής Μ. Μπαρόζο και ο Όλι Ρεν-όλοι αυτοί είναι τα πραγματικά αφεντικά αυτής της χώρας-όλοι αυτοί που καταδικάζουν τους λαούς στην εξαθλίωση, την φτώχεια, την πείνα και τον θάνατο, που όταν δεν σκοτώνουν με τις ιμπεριαλιστικές επιδρομές και τους πολέμους, σκοτώνουν με την βίαιη επιβολή των προγραμμάτων των διεθνών χρηματοοικονομικών οργανισμών όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα.
Αυτοί που θα έπρεπε να κάτσουν στο εδώλιο και να απολογηθούν είστε εσείς οι επαγγελματίες δικαστές, γιατί είστε συνεργοί και υπηρέτες όλων αυτών των καθαρμάτων και εγκληματιών, είναι οι προστάτες του καθεστώτος, τα ένοπλα σκυλιά της εξουσίας, οι σύγχρονοι χίτες και ταγματασφαλίτες, η αστυνομία και οι διάφορες μονάδες ασφαλείας, ΥΑΤ, ΥΜΕΤ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ, ειδικοί φρουροί, αυτοί που φρουρούν και που προστατεύουν τους πλούσιους και τα αφεντικά, τους πολιτικούς, αυτοί που βιαιοπραγούν εις βάρος του λαού στις διαδηλώσεις και στις απεργίες, αυτοί που σκοτώνουν νεολαίους, μετανάστες και αγωνιστές, αυτοί που βασανίζουν στα αστυνομικά τμήματα.
  Όλοι εσείς είστε μέλη μιας δομημένης και εξαιρετικά οργανωμένης εγκληματικής και τρομοκρατικής οργάνωσης που λέγεται κράτος, του οποίου αποστολή είναι να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των πλουσίων.
Αποστολή σας είναι να υπερασπίζετε το εγκληματικό καθεστώς που λέγεται καπιταλισμός. Όλοι αυτοί που υπηρετείτε θα πρέπει να λογοδοτήσουν για ληστεία και αρπαγή εις βάρος του λαού, εις βάρος του εισοδήματος του λαού, εις βάρος των μισθών, των συντάξεων, της δημόσιας περιουσίας και των δημοσίων ασφαλιστικών ταμείων.
Όλοι αυτοί που υπηρετείτε θα πρέπει να λογοδοτήσουν για όλους όσους δεν έχουν να φάνε και ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή, για όλους όσους πεθαίνουν ή εκτίθεται η ζωή και η υγεία τους σε κίνδυνο από τις ελλείψεις στα νοσοκομεία και την υποβάθμιση του συστήματος υγείας, για όλους όσους χάνουν την ζωή τους στα επονομαζόμενα «εργατικά» ατυχήματα, για όλους όσους χάνουν την εργασία τους και καταδικάζονται στην φτώχεια και την ανέχεια, για όλους όσους χάνουν τα σπίτια τους και είναι άστεγοι, για όλους όσους αυτοκτονούν λόγω χρεών ενώ την ίδια στιγμή αυτοί οι εγκληματίες ζουν πλουσιοπάροχα.
Θα μας δικάσετε για λογαριασμό όλων αυτών των καθαρμάτων και εγκληματιών τους οποίους ο λαός θα ήθελε να τους δει κρεμασμένους στην πλατεία Συντάγματος. Η δίκη αυτή είναι ένα έγκλημα. Γιατί η δίωξη και η φυλάκιση μας είναι μία εγκληματική και αντικοινωνική πράξη.
  Γιατί εσείς ως δικαστές και εισαγγελείς είστε συνεργοί σε ένα εγκληματικό καθεστώς που καθημερινά τρομοκρατεί τον λαό και την κοινωνική πλειοψηφία.
Γιατί εμείς είμαστε απαραίτητοι με την δράση μας για ν΄ απελευθερωθεί ο λαός από τον ολοκληρωτισμό του καπιταλισμού και του κράτους.
Γιατί ο λαός όχι μόνο δεν τρομοκρατήθηκε από την δράση του Επαναστατικού Αγώνα, αλλά πολλοί είναι αυτοί που επιδοκίμασαν τις ενέργειες της οργάνωσης αφού στρέφονταν εναντίον της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, εναντίον του καθεστώτος που καθημερινά τους καταπιέζει και τους εκμεταλλεύεται.
Γιατί τρομοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο από την ληστεία και το πλιάτσικο που διαπράττει το κράτος, η κυβέρνηση και η οικονομική ελίτ εις βάρος του λαού. Τρομοκρατία είναι η καταδίκη του λαού στην φτώχεια και την εξαθλίωση. Τρομοκρατία είναι η βία των πραιτωριανών της αστυνομίας απέναντι στις διαμαρτυρίες του λαού.
Εμείς ως επαναστάτες, ως μέλη του Επαναστατικού Αγώνα δεν έχουμε λόγους ν΄ απολογηθούμε για τίποτα. Λόγους για ν΄ απολογηθούν έχετε εσείς και τα μέλη του καθεστώτος που έχετε αποστολή να υπερασπίζετε.
Αντίθετα έχουμε λόγους να είμαστε υπερήφανοι για την συμμετοχή μας στον Επαναστατικό Αγώνα. Είμαστε υπερήφανοι γιατί απέναντι στην αδικία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση είναι πάντα δίκαιο το να παίρνει κανείς το όπλα.
Ο ένοπλος αγώνας για την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους είναι πιο επίκαιρος και πιο αναγκαίος από ποτέ.
Είμαστε εδώ για να διακηρύξουμε ότι μόνο η Κοινωνική Επανάσταση που θα ανατρέψει το εγκληματικό καθεστώς σας είναι δίκαιη. 

Κατ΄ αρχήν σε σχέση με την κεντρική κατηγορία που μας έχετε προσάψει ότι έχουμε συστήσει «τρομοκρατική οργάνωση», με την οποία «στοχεύαμε κατά της συντεταγμένης τάξης της χώρας και επιδιώκαμε την ανατροπή ή έστω την αλλοίωσή της». Θέλω να μείνω σε αυτό το σημείο. Αυτή η κατηγορία από μόνη της είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι πρόκειται για μια πολιτική δίκη. Δεν υπάρχει καλύτερη ομολογία ότι πρόκειται για μια ομάδα ένοπλη η οποία στρέφεται ενάντια στο καθεστώς, ενάντια στην καθεστωτική τάξη.
Αυτή η κατηγορία είναι από μόνη της ομολογία ότι είμαστε πολιτικά υποκείμενα, ότι είχαμε πολιτικούς στόχους και ότι η δράση της ομάδας μας ήταν καθαρά πολιτική.

Δεν παραδέχεστε όμως, ότι είμαστε πολιτική οργάνωση, γιατί αυτό στην πραγματικότητα θα ήταν μια έμμεση ομολογία ότι υπάρχει ένα πολιτικό αντίπαλο δέος σε αυτό το σύστημα. Δηλαδή ότι ο Επαναστατικός Αγώνας είναι μια πολιτική οργάνωση η οποία πρεσβεύει μια άλλου τύπου κοινωνία. Μια άλλου τύπου κοινωνική, πολιτική και οικονομική οργάνωση. Η αναγνώριση ότι έχετε απέναντί σας πολιτικούς αντιπάλους θα σήμαινε στην πραγματικότητα ότι αναγνωρίζετε πως στους κόλπους αυτής της κοινωνίας, αυτού του συστήματος που εσείς υπηρετείτε, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αγωνίζονται, βλέπουν, πρεσβεύουν, επιδιώκουν μια άλλου τύπου κοινωνική οργάνωση.

Αυτό από μόνο του θα ήταν ένα πλήγμα στο ίδιο το καθεστώς σας. Το καθεστώς που εσείς υπηρετείτε. Εσείς όμως από την άλλη, θέλετε να προβάλλετε ως μονόδρομο αυτό το καθεστώς. Δηλαδή ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από αυτό το σύστημα. Ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από αυτή την κοινωνία. Θέλετε να πείσετε ότι είναι καταστροφική οποιαδήποτε προσπάθεια, οποιοσδήποτε αγώνας ν΄ απεγκλωβιστούμε από αυτή την κοινωνική κατάσταση. Θέλετε να πείσετε ότι είναι αδύνατη η ύπαρξη κοινωνίας χωρίς κράτος, χωρίς διευθυντές και διευθυνόμενους. Θέλετε να πείσετε ότι είναι αδύνατο να υπάρξει κοινωνία χωρίς αφέντες και δούλους. Θέλετε να πείσετε ότι είναι αδύνατο να υπάρξει κοινωνία χωρίς πλούσιους και φτωχούς. Όλα αυτά έχουν βέβαια ένα πολιτικό και θεωρητικό υπόβαθρο. Το γνωρίζουμε. Υπάρχουν θεωρητικοί όπως ο Μάλθους, ο Άνταμ Σμίθ, υπήρξαν πολλοί σε όλη την ιστορία του καπιταλιστικού συστήματος που εσείς υπηρετείτε, οι οποίοι θεωρητικοποιήσανε την ύπαρξη της φτώχειας, θεωρητικοποιήσανε το αδύνατο να υπάρξει κοινωνία έξω από τους κοινωνικούς διαχωρισμούς.

Αυτό το υπηρετείτε κι εσείς μέσα από αυτό το δικαστήριο. Όλη αυτή η θεωρία η οποία στην πραγματικότητα θέλει να πείσει ότι είναι η μοίρα του φτωχού να είναι φτωχός, είναι η μοίρα του καταπιεσμένου να είναι καταπιεσμένος και ότι όπως έλεγε ο Σμίθ για όσους τον γνωρίζουν, ότι το κυνήγι του κέρδους πάνω στο οποίο στην πραγματικότητα βασίζεται μια κοινωνία ανισοτήτων και αδικιών όπως η δική μας , είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθένα να βελτιώνει την οικονομική κατάστασή του, πατώντας πάνω στα κεφάλια των άλλων ανθρώπων. Αυτό το θεωρείτε εσείς αναφαίρετο δικαίωμα του καθένα. Είναι για εσάς αυτό που λέμε «οικονομική ελευθερία». Είναι αυτό που υπερασπίζεστε. Πρόκειται για μια προσπάθεια νομιμοποίησης της εγκληματικής φύσης του καθεστώτος. Αυτό το καθεστώς εμείς προσπαθούμε να το ανατρέψουμε ως οργάνωση. Αυτή την κοινωνία της ανισότητας θέλουμε να την ανατρέψουμε.

Θα αναφέρω τώρα ένα παράδειγμα σε σχέση με μια απόφαση του Αρείου Πάγου που αφορούσε την απάντησή του στην προσβολή της δικαστικής απόφασης για την 17Ν. Απαντώντας στο ζήτημα της «τρομοκρατικής» οργάνωσης και του πολιτικού «εγκλήματος» που αναφέρετε εσείς -σε εισαγωγικά για μένα όλα αυτά είχε πει ο Άρειος Πάγος επικαλούμενος την αντικειμενική θεωρία, ότι κάποιος που στρέφεται με την δράση του κατά της συντεταγμένης τάξης της χώρας και επιδιώκει την ανατροπή ή έστω την αλλοίωσή της, για να αναγνωριστεί ως πολιτική η δράση του, δεν αρκεί μόνο η πρόθεση -γιατί ως προς την πρόθεση υποτίθεται ότι αναγνωρίζετε πως είναι πολιτικά τα κίνητρα-, αλλά καθορίζεται από το αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής. Δηλαδή, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος ο Άρειος Πάγος λέει: εφόσον εσείς δεν καταφέρετε να ανατρέψετε το καθεστώς, δεν είσαστε πολιτικοί κρατούμενοι, δεν είναι πολιτική η φύση της υπόθεσής σας. Αυτό είναι μια άλλου τύπου ομολογία. Ποια; Ότι «εμείς πάμε με τον νικητή». Δηλαδή, «αν εσείς καταφέρνατε και νικούσατε, τότε θα σας αναγνωρίζαμε ως πολιτικά όντα. Δεν το καταφέρατε, άρα δεν είναι πολιτική η δράση σας. Έχετε μια μειοψηφική δράση».

Είναι λογικό μια οργάνωση όπως ο Επαναστατικός Αγώνας από μόνος του να μην μπορεί να φέρει την ανατροπή. Χρειάζονται ολόκληρες πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες για να το καταφέρει. Αλλά αν υποθέταμε ότι ο Επαναστατικός Αγώνας κατάφερνε και ανέτρεπε το καθεστώς, αυτό τι θα σήμαινε; Ότι αυτομάτως θα μας αναγνωρίζατε ως πολιτικά υποκείμενα. Θα παύαμε να είμαστε τρομοκράτες γιατί θα είμαστε οι νικητές. Που σημαίνει τι; Ότι και αυτό το δικαστήριο όπως και όλη η κουλτούρα που υπάρχει μέσα σε αυτό το σύστημα λέει πως «πάμε με αυτόν που νικάει». Αυτό σημαίνει πως «δεν μας ενδιαφέρει η ποιότητα αυτού του συστήματος. Δεν μας ενδιαφέρει η ποιότητα αυτής της οργάνωσης. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ποιος είναι από πάνω». Ο νικητής είναι που ορίζει ποιος είναι ο πολιτικός κρατούμενος, ποια είναι η πολιτική δίκη, ποιο είναι το πολιτικό υποκείμενο και ποιος είναι ο εγκληματίας, ποιος είναι ο τρομοκράτης και ποιος είναι αυτός που μπορεί να διασύρεται ως ποινικός εγκληματίας.

Για μένα θεωρείται δεδομένο πως μέσα σε μια κοινωνία όπως η δική μας, όπως αυτή που υπάρχει σήμερα, μέσα σε μια κοινωνία που κυριαρχεί το κράτος σαν μηχανισμός εξουσίας είναι αναπόφευκτο ότι οι αξίες αυτής της κοινωνίας θα ορίζονται από το ποιος νικάει. Ποιος έχει την εξουσία στα χέρια του. Αυτός δίνει νόημα στα πράγματα. Αυτός που είναι από κάτω και αγωνίζεται, θα ορίζεται από αυτούς που τον εξουσιάζουν με τους όρους που αυτοί θέτουν.

Αυτό συμβαίνει και εδώ πέρα. Δηλαδή στην πραγματικότητα και σεις οι ίδιοι, αν τυχόν μια ομάδα κατάφερνε να καταλύσει την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, αμέσως θα έπρεπε να αλλάξετε την στάση σας και να πείτε «ναι, είναι πολιτικά υποκείμενα».

Κατά ανάλογο τρόπο αν υποθέσουμε ότι γινόταν μια κοινωνική επανάσταση και καταφέρναμε να ανατρέψουμε αυτό το καθεστώς, αυτό το σύστημα. Σ΄ αυτή την περίπτωση μπορούμε να φανταστούμε για παράδειγμα τον Παπανδρέου να επιχειρεί να πολεμήσει αυτή την επανάσταση. Να οργανωθεί, να φέρει στρατό και να επιτεθεί ενάντια στην προσπάθειά μας την κοινωνική να ανατρέψουμε την καθεστωτική τάξη. Σ΄ αυτή την περίπτωση με βάση τη δικιά σας λογική αυτός που θα είναι ο ηττημένος, αυτός θα είναι ο τρομοκράτης, αυτός θα είναι ο εγκληματίας. Δεν υπάρχει περίπτωση αυτός να είναι πολιτικό υποκείμενο πλέον, εφόσον είναι ηττημένος. Αυτά τα συζητάμε βέβαια θεωρητικά γιατί στην περίπτωση που εμείς είμαστε οι νικητές δεν θα υπήρχε καν θέμα κατηγοριών.

Τώρα θα ήθελα να τοποθετηθώ σε σχέση με ζητήματα που έθεσε και ο σύντροφος Μαζιώτης και αφορά στο ποιος είναι αυτός που μπορεί να μιλάει για τρομοκράτες από ποια θέση μιλάει, ποιους κατηγορεί ως τρομοκράτες.

Ο Επαναστατικός Αγώνας -όπως είχαμε αναφέρει και στη δήλωσή μας την πρώτη μέρα της δίκης- είναι στην πραγματικότητα μια καθαρά πολιτική οργάνωση, έχει βαθιά κοινωνικά και ταξικά χαρακτηριστικά, αγωνίζεται για την οικονομική ισότητα και την πολιτική ελευθερία όλων των ανθρώπων.

Είναι πραγματικά εξοργιστικό -ειδικά μέσα στις συνθήκες που ζούμε σήμερα- εμείς να κατηγορούμαστε ως τρομοκράτες, τη στιγμή που όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας συνιστούν ένα τεράστιο έγκλημα.

Αυτό που υπηρετεί αυτό το δικαστήριο είναι ένα οικονομικό και πολιτικό σύστημα που βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Μια κρίση που είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας διαδικασίας βαθιάς καταπίεσης και εκμετάλλευσης όλης της υφηλίου και της οποίας τα αποτελέσματα βιώνουν σήμερα όλοι οι άνθρωποι. Αυτοί οι άνθρωποι, οι «αξιότιμοι κύριοι» του συστήματος, οι επενδυτές, οι βιομήχανοι, οι κεφαλαιοκράτες, στην πραγματικότητα αδιαφορούν για τη ζωή του καθένα, στην πραγματικότητα το κέρδος είναι η μόνη αξία για αυτούς. Πηγαίνουν και επενδύουν στα χρηματιστήρια που στην πραγματικότητα είναι ο ναός του χρήματος και ο μηχανισμός που νομιμοποιεί την ευθανασία ολόκληρων τμημάτων του πληθυσμού παγκόσμια. Εμείς πήγαμε σαν οργάνωση και το χτυπήσαμε το χρηματιστήριο, δεν το κρύψαμε, το παραδεχτήκαμε και καλά κάναμε -φέρνω το παράδειγμα μιας ενέργειας για την οποία εσείς μας κατηγορείτε με βάση το ποινικό σας δίκαιο. Στα χρηματιστήρια πάει ο κάθε «ευυπόληπτος» καπιταλιστής με τις σαμσονάιτ και τις γραβάτες του και για να αυξήσει το δικό του κέρδος και την δικιά του περιουσία, επενδύει σε ανθρώπινες ζωές λες και είναι τα στραγάλια. Δεν έχει καμιά σημασία γι΄ αυτόν αν επενδύει σε φιστίκια, αν επενδύει στο χρέος χωρών, αν επενδύει στο θάνατο ανθρώπων. Γιατί όποιος έχει ασχοληθεί στοιχειωδώς με αυτά τα ζητήματα -δεν χρειάζεται να έχει κανείς πτυχίο της ΑΣΟΕΕ ή τέλος πάντων, κάποιου οικονομικού πανεπιστημίου- όποιος έχει στοιχειωδώς ασχοληθεί με το τι σημαίνει στην εποχή μας επένδυση στα χρηματιστήριο, στα χρηματιστήρια τροφίμων, στα χρηματιστήρια των παραγώγων που οι ίδιοι οι μεγαλο-επενδυτές χαρακτηρίζουν ως όπλα μαζικής καταστροφής, καταλαβαίνει ότι τέτοιου είδους επενδύσεις στην πραγματικότητα έχουν σαν αποτέλεσμα το θάνατο στην κυριολεξία εκατοντάδων, χιλιάδων ανθρώπων.

Η πρόσφατη κρίση των τροφίμων το 2008, όποιος τη θυμάται, είχε κατεβάσει εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους Πολλοί άνθρωποι πέθαναν. Περιθωριοποιήθηκαν παρά πολλοί. Τάξεις ολόκληρες εξαφανίστηκαν, πετάχτηκαν στο περιθώριο.

Με την κρίση που βιώνουμε σήμερα, θεωρούν οι ελίτ ότι αυτή η κοινωνική ευθανασία όπως εγώ την ονομάζω, είναι η μόνη λύση στην πραγματικότητα για να βγάλουν το σύστημα από την σαπίλα, για να του δώσουν μια ανάσα ζωής. Δηλαδή έχουν ως σκοπό να θανατώσουν, όχι μόνο να περιθωριοποιήσουν, να θανατώσουν ψυχρά ανθρώπους προκειμένου να επιβιώσουν. Το γιατί αυτό, θα το πω και στην απολογία μου. Είναι μια μεγάλη ιστορία και την ανάλυση πιστεύω πως ο Επαναστατικός Αγώνας την έχει, την έχει καταθέσει και θα την ζωντανέψουμε και εδώ μέσα.

Πιστεύω πως είναι γελοίο αυτό το σύστημα, εμάς που είμαστε αγωνιστές, που από την εφηβεία μας αγωνιζόμαστε, που οι περισσότεροι από μας έχουμε συλληφθεί, έχουν ξυλοκοπηθεί, έχουμε συρθεί στα δικαστήρια πόσες φορές για αγώνες, για καταλήψεις, για πορείες, για ένα σωρό δραστηριότητες που αφορούν τον κοινό αγώνα στους δρόμους, εμάς που αγωνιστήκαμε μέσα στα πλαίσια του Επαναστατικού Αγώνα που επαναλαμβάνω, είναι μια πολιτική και με βαθιά κοινωνικά και ταξικά χαρακτηριστικά οργάνωση, εμάς που στην πραγματικότητα σταθήκαμε με ουσιαστικό τρόπο κοντά στους προλετάριους, που σταθήκαμε με ουσιαστικό τρόπο πλάι στους φτωχούς, που σταθήκαμε απέναντι στο κεφάλαιο, απέναντι στην εξουσία, που σταθήκαμε απέναντι στους πραγματικούς εγκληματίες, να μας κατηγορεί ως «τρομοκράτες». Είναι γελοίο να είμαστε εμείς αυτοί που μπήκαμε φυλακή, να διακυβεύεται η ίδια μας η ζωή, να διακυβεύεται να ξαναμπούμε φυλακή για πάρα πολλά χρόνια.

Στην πραγματικότητα αυτό εδώ το δικαστήριο δεν πιστεύω πως είναι αμερόληπτο. Γίνεται μια ειδική δίκη, σε ένα ειδικό χώρο, κάτω από ειδικές συνθήκες, χωρίς ΜΜΕ τα οποία αποβάλλονται από τις διαδικασίες, χωρίς δυνατότητα να υπάρξουν πρακτικά τα οποία αφορούν την καταγραφή μιας ιστορικής διαδικασίας. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι υπάρχει μια προμελέτη σε σχέση με αυτή την δίκη. Πιστεύω ότι παρόλο που δεν έχετε τη δυνατότητα να μας καταδικάσετε για επιμέρους ενέργειες, γιατί όλοι γνωρίζουν τι στοιχεία υπάρχουν και για εμάς τους τρεις που μας κατηγορείτε ως «αρχηγούς» της οργάνωσης, εμένα το Μαζιώτη και τον Γουρνά, τελικά θα μας καταδικάσετε. Εμείς έχουμε αναλάβει την πολιτική ευθύνη, έχουμε πει ότι είμαστε περήφανοι για την συμμετοχή μας, θα το επαναλάβουμε ξανά και ξανά. Αλλά όσον αφορά τις ενέργειες στοιχεία δεν υπάρχουν.

Όσον αφορά το θέμα της αρχηγίας έχω να επισημάνω το εξής: Εμείς είμαστε αναρχικοί και ως αναρχικοί όχι μόνο δεν δεχόμαστε την ιεραρχία, αλλά την απεχθανόμαστε κιόλας. Βέβαια πιστεύω, πως κάθε επαναστατική οργάνωση που δρα στο πλαίσιο του επαναστατικού αντάρτικου πόλης, δεν έχει ιεραρχία.

Εμείς παλεύουμε για να μην υπάρχει ιεραρχία στην κοινωνία. Δεν θα υπήρχε περίπτωση να φτιάξουμε μια οργάνωση η οποία θα είχε στο εσωτερικό της τις κοινωνικές δομές που υποτίθεται, παλεύουμε να ανατρέψουμε. Πιστεύω ότι ο Επαναστατικός Αγώνας στην πραγματικότητα είναι μια μικρογραφία αυτού που θέλουμε να περάσουμε ως μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης, δηλαδή μιας οργάνωσης οριζόντιας, χωρίς αρχηγούς, χωρίς εξουσιαστές, χωρίς εξουσιαζόμενους.

Παρόλο που ούτε για την κατηγορία της «αρχηγίας» υπάρχει στην πραγματικότητα δυνατότητα να μας καταδικάσετε, θα το κάνετε. Η απόφαση να μας προσάψετε αυτή την κατηγορία είναι πολιτική. Και όσον αφορά τον Γουρνά, αυτός προέκυψε στην πορεία ως αρχηγός, δεν ήταν από την αρχή. Που σημαίνει τι; Ότι ανέλαβε την πολιτική ευθύνη ο Γουρνάς, άρα συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς που είναι αρχηγοί γιατί σηκώνει έτσι το πολιτικό βάρος μιας οργάνωσης. Εγώ σας λέω ότι αν υπήρχαν άλλοι πέντε που αναλάμβαναν, και αυτούς αρχηγούς θα τους βάζατε. Και θα μιλούσαμε πλέον για τι; Για μια οριζόντια αρχηγική οργάνωση. Έτσι;

Ένα άλλο πράγμα που θέλω να επισημάνω είναι το εξής: Όπως γνωρίζει το πανελλήνιο, τον Μαζιώτη και μένα κατ΄ επέκταση, μας παρακολουθούσαν από το 2002 που είχε αποφυλακιστεί ο σύντροφός μου μέχρι προσφάτως. Έχουν γίνει πολλές εκπομπές στην τηλεόραση για το λόγο αυτό. Δηλαδή ότι υπήρξε μια μακροχρόνια παρακολούθηση αυτών των δύο, κυρίως του Μαζιώτη -αλλά ζούσαμε μαζί oπότε κατ΄ επέκταση και μένα-, και δεν είχε παρουσιαστεί κανένα στοιχείο ούτε για την οργάνωση μας ούτε για τίποτα. Θέλω να πω το εξής: Πιστεύω ότι τελικά θα καταδικαστούμε και για την αρχηγία και για τις ενέργειες. Πιστεύω ότι είναι πολιτική απόφαση αυτή γιατί δεν μπορείτε να πείτε ότι «βγαίνουν αυτοί οι κύριοι, αναλαμβάνουν, μιλάνε δημόσια για τις θέσεις τους, υπερασπίζονται ενέργειες τέτοιου είδους και θα αφήσουμε να φύγουν με μια απλή συμμετοχή»,

Έχετε εντολή πιστεύω για την καταδίκη. Και θέλω να επισημάνω το εξής: ότι αυτή η απόφαση που θα βγει, θα είναι καταδικαστική και θα μας ρίξετε εκατοντάδες χρόνια φυλακή, θα δημιουργήσει ένα πολιτικό προηγούμενο. Το πολιτικό αυτό προηγούμενο ποιο είναι; Ότι όλοι αυτοί οι «κύριοι», πρώην υπουργοί Δημοσίας Τάξης , πρώην και νυν διευθυντές και διοικητές μυστικών υπηρεσιών και της αντιτρομοκρατικής, διάφοροι πράκτορες της CIA που μας παρακολουθούσαν κατά διαστήματα -για πόσο χρονικό διάστημα δεν μπορώ να γνωρίζω κιόλας-, όλες τέλος πάντων μυστικές υπηρεσίες της Ελλάδας, κάποιες του εξωτερικού, πολιτικοί παράγοντες της Ελλάδας, πρώην υπουργοί, κατ΄ επέκταση και οι ίδιες οι κυβερνήσεις στην πραγματικότητα είναι ανίκανες τελείως όσον αφορά στο θέμα της ασφάλειας. Δηλαδή τι; Σου λέει «είχατε τους αρχηγούς από το 2003 που ξεκίνησε η οργάνωση, τους παρακολουθούσατε συνεχώς και τι κάνατε; Τίποτα! Αυτοί δρούσαν ανενόχλητοι όλα αυτά τα χρόνια». Δηλαδή, ως «αρχηγοί» πηγαίναμε, οργανώναμε, πραγματοποιούσαμε, γράφαμε, σηκώναμε όλο το βάρος μιας οργάνωσης και από πίσω μας υπήρχαν ορδές μυστικών πρακτόρων και αστυνομικών.

Αυτά όλα δεν είναι πράγματα τα οποία τα λέω από την εμπειρία μου. Είναι καταγεγραμμένα σε κανάλια, σε τηλεοπτικούς εκπομπές, σε ραδιοφωνικές εκπομπές. Και ο Μαρκογιαννάκης που ήταν πρώην υπουργός Δημοσίας Τάξης είχε αναλάβει να σηκώσει όλο το βάρος, να υπερασπίσει τις μυστικές υπηρεσίες της Ελλάδας και την αντιτρομοκρατική σε όλο το χρονικό διάστημα που προηγείται των συλλήψεών μας όσον αφορά τις παρακολουθήσεις και να πει ότι δεν διεκόπη ούτε στιγμή η παρακολούθησή μας.

Εγώ θα κάνω την εξής πρόκληση και θα πω: Φέρτε τους εδώ. Να τους καλέσουμε. Να καλέσουμε εδώ τον Μαρκογιαννάκη, να καλέσουμε τον Κοραντή, να καλέσουμε τον Χωριανόπουλο-αναφέρεται ο Χωριανόπουλος μέσα στις συνεντεύξεις του Μαρκογιαννάκη-να καλεστούν όλοι αυτοί οι «κύριοι». Καλέστε τον πρώην πρέσβη που ήταν όταν χτυπήθηκε η αμερικάνικη πρεσβεία. Να καλεστούν πράκτορες της CIA που μας παρακολουθούσαν. Να καλεστούν όλοι αυτοί οι «κύριοι» εδώ πέρα και να πουν δημοσίως -εμένα θα ήταν μεγάλη μου χαρά, πραγματικά σας διαβεβαιώνω- ότι «εμείς κύριοι, τους παρακολουθούσαμε όλα αυτά τα χρόνια, μας φεύγανε για μεγάλα διαστήματα» -γιατί για να οργανωθεί μια ενέργεια της οργάνωσης χρειάζεται χρόνος, δεν γίνεται μέσα σε μια στιγμή-, «μας έφευγαν, εξαφανίζονταν, γίνονταν χτυπήματα και μετά ξαναγυρνάγανε και εμείς απλώς δεν κάναμε τίποτα». Δηλαδή, τους κουρελιάσαμε τα μέτρα ασφαλείας τελείως, τους ξεφτιλίσαμε. Να έρθουν να το πουν δημοσίως και εγώ σας διαβεβαιώνω ότι για τις ενέργειες αυτές που θα το πούνε θα τις αποδεχτώ. Θα αποδεχτώ και το μέρος που αφορά τις ενέργειες αυτές καθ΄ αυτές. Φέρτε τους εδώ. Χαρά μου είναι ως επαναστάτρια να ξεφτιλιστεί δημόσια το καθεστώς και να πει ότι είχαμε τους συγκεκριμένους (πρόκειται για πρωτοφανές φαινόμενο στα χρονικά του επαναστατικού κινήματος παγκοσμίως), μας ξεφτιλίσανε όλους και πήγανε και τα κάνανε. Εγώ σας διαβεβαιώνω ότι θα αναλάβω και τις ενέργειες.

Πόλα Ρούπα

Τον Απρίλη του 2010 σε κοινή επιστολή με τους συντρόφους μου Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη, αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μας στον Επαναστατικό Αγώνα. Δηλώσαμε περήφανοι για την οργάνωση και για τον συναγωνιστή μας Λάμπρο Φούντα που σκοτώθηκε από μπάτσους στην ένοπλη συμπλοκή της Δάφνης.
Σήμερα βρίσκομαι απέναντί σας σ’ αυτό το ειδικό δικαστήριο αντιμέτωπος με βαρύτατες κατηγορίες που επισύρουν πολλά χρόνια φυλάκισης. Όλο αυτό το διάστημα έγινε εις βάρος μου συστηματική προσπάθεια, απ’ την πλευρά του κράτους, για να καμφθεί η βούλησή μου για αγώνα. Από τα βασανιστήρια και τους ξυλοδαρμούς στη ΓΑΔΑ, τη φυλάκισή μου μακριά από τον τόπο κατοικίας των παιδιών μου, μέχρι και την παραπομπή σε δίκη της συζύγου μου Μαρίας Μπεραχά που βρίσκεται εδώ ως συγκατηγορούμενή μου. Παρ’ όλα αυτά όμως, στέκομαι εδώ απέναντί σας και δηλώνω περήφανος για τον αγώνα μου, για τους συντρόφους μου, για την ιστορία του Επαναστατικού Αγώνα.

Η παρουσία μου εδώ δεν αποσκοπεί σε καμία περίπτωση στο να ελαφρύνω τη θέση μου, καθώς δεν αποδέχομαι οποιαδήποτε κατηγορία μου προσάπτει το αστικό καθεστώς. Δεν είμαι εγώ ο εγκληματίας ή ο τρομοκράτης, ούτε θεωρώ ότι οι ενέργειες της οργάνωσης ήταν καθ’ οποιονδήποτε τρόπο επιβλαβείς για την κοινωνία. Οι ενέργειες και οι παρεμβάσεις της οργάνωσης ήταν βαθύτατα πολιτικές και ωφέλιμες για την κοινωνία, καθώς στρέφονταν αποκλειστικά ενάντια στο καθεστώς, τους αξιωματούχους και τους λακέδες τους. Στρέφονταν ενάντια σε δομές και πρόσωπα του καπιταλιστικού συστήματος που καταπιέζει και καταδυναστεύει τους κοινωνικά αδύνατους.

Δεν είμαστε εμείς, λοιπόν, αυτοί που θα πρέπει να δικαστούν εδώ ως επικίνδυνοι για την κοινωνία. Επικίνδυνοι για την κοινωνία είναι αυτοί που εδώ και τόσα χρόνια κυβερνούν και ληστεύουν το λαό. Είναι αυτοί που υπηρετούν πιστά τα σχέδια της Τρόικας και του υπερεθνικού κεφαλαίου με στόχο να αφαιμάξουν και να εξαθλιώσουν τον ελληνικό λαό. Είναι αυτοί που επιβάλλουν δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα για να σώσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τα υπερκέρδη του. Είναι αυτοί που καλύπτουν όλους όσοι έχουν καταχραστεί τον πλούτο και την εργασία του λαού και δεν έχουν ποτέ δικάσει κανέναν. Είναι αυτοί που εξαπολύουν τους φονιάδες τους για να καταστείλουν κάθε κοινωνική αντίδραση.

Εμείς ως αγωνιστές του Επαναστατικού Αγώνα, δράσαμε και δρούμε για την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους, για έναν ελεύθερο κόσμο όπου θα επιτευχθεί η πλήρης ισότητα των ανθρώπων σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Η οργάνωση γεννήθηκε μέσα στα προλεταριακά στρώματα της κοινωνίας και πάντα πάλευε για τα συμφέροντά της. Κάθε ενέργειά της, κάθε προκήρυξή της ήταν μια αχτίδα φωτός για την κοινωνία, μια κραυγή ανακούφισης για τους καταπιεσμένους, μια ελπίδα ότι μπορεί να ανατραπεί αυτό το άδικο καθεστώς. Οι καταπιεσμένοι, οι αδύνατοι, οι προλετάριοι, οι άνεργοι, οι ταξικοί σύμμαχοί μας είναι αυτοί που πρέπει να μας κρίνουν και όχι εσείς. Στο δρόμο, τις πλατείες, τις συνελεύσεις… Εκεί που έχουν καταδικάσει όλους εσάς.

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω, λοιπόν, ότι τόσο αυτό το ειδικό δικαστήριο, όσο και οποιοδήποτε άλλο δικαστήριο του αστικού καθεστώτος, δε μπορεί να δικάσει ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις. Αυτό για τον πολύ απλό λόγο ότι τα συμφέροντα τα οποία εξυπηρετείτε και η τάξη στην οποία ανήκετε βρίσκονται a priori απέναντί μας. Το δικαστήριο αυτό είναι ταξικό και δικάζει με το «δίκαιο» του ισχυρού απέναντι στο επαναστατικό δίκαιο, το δίκαιο μιας χούφτας αγωνιστών που παλεύουν για την κοινωνική απελευθέρωση. Η δράση του Επαναστατικού Αγώνα δε μπορεί να κριθεί από εσάς, γιατί πολύ απλά η δράση αυτή στρέφεται εναντίον σας, του καπιταλιστικού συστήματος και της ταξικής δικαιοσύνης που πιστά υπηρετείτε. Είμαστε δυο εμπόλεμες δυνάμεις. Εσείς θωρακίζεστε πίσω από ειδικά διαμορφωμένους χώρους εντός των φυλακών, πίσω από ειδικές νομοθεσίες και σκοπεύετε πριν μας καταδικάσετε, να μας λοιδορήσετε και να αποπολιτικοποιήσετε τη δράση μας. Η δικιά μας παρουσία εδώ αποσκοπεί στο να αντιστρέψουμε τις εις βάρος μας κατηγορίες εναντίον σας, στο σύστημα που υπηρετείτε και να καταδείξουμε ότι οι δικές σας πράξεις είναι εγκληματικές και επικίνδυνες για την κοινωνία. Η πολιτική μάχη που θα δοθεί σ’ αυτό το δικαστήριο αποτελεί για εμάς το βήμα για να αναδειχθεί το δίκιο του αγώνα μας. Σε αυτήν τη μάχη δεν είμαστε μόνοι μας. Έχουμε πλάι μας ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που έχει απαξιώσει το πολιτικο-οικονομικό σύστημα και απαιτεί δυναμικά να φύγουν όλοι οι παράγοντές του απ’ τον τόπο. Το γεγονός αυτό αποτελεί δικαίωση των επιλογών μας. Ο ένοπλος αγώνας ενάντια στο καθεστώς είναι σήμερα πιο επίκαιρος και πιο επιτακτικός από ποτέ. Γιατί δεν υπάρχει, για εμάς τους προλετάριους, άλλος τρόπος για να ξεπεράσουμε επιτυχώς την κρίση παρά να κάνουμε επανάσταση. Στην ταξική σύγκρουση που θα ακολουθήσει το επόμενο διάστημα τόσο εντός όσο και εκτός αυτής της αίθουσας, στο δρόμο, εμείς θα νικήσουμε.

Κώστας Γουρνάς

Θέλω να πω ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικό εγκληματία ή αδικηματία, ούτε μ’ αυτή την έννοια. Δεν θεωρώ ότι έχω κάνει κανένα έγκλημα αποδεχόμενος ότι ήμουνα μέλος μιας οργάνωσης η οποία έβαλε βόμβες, έχει πυροβολήσει τους μπάτσους και τα λοιπά ή έχει αποπειραθεί να εκτελέσει τον πρώην υπουργό Δημοσίας Τάξης τον Βουλγαράκη. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικό εγκληματία ούτε αδικηματία.

Καταρχήν θέλω να αναφέρω γιατί θα απορρίψετε την ένσταση αυτή. Για τους εξής λόγους. Κι αυτή είναι μια πολιτική απόφαση όπως και οι υπόλοιπες που θα τις απορρίψετε, είτε για τη δημοσιότητα είτε για την αλλαγή της αίθουσας. Γιατί έγιναν οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι; Πρώτος του Σταθόπουλου το 2001, όταν ήταν υπουργός ο Σταθόπουλος, κι ο δεύτερος «αντιτρομοκρατικός» του Παπαληγούρα, επί Νέας Δημοκρατίας το 2004. Είπε και κάποια πράγματα ο κύριος Φυτράκης για το Μικτό Ορκωτό. Τι σημαίνει αυτό; Οτι εσείς που είστε επαγγελματίες δικαστές, που πληρώνεστε για να βάζετε τον κόσμο φυλακή, αυτή είναι η δουλειά σας, δεν εμπιστεύεστε τους πολίτες. Δεν θεωρείτε ότι ένας πολίτης, ο οποίος δεν θα είναι δικαστής, κάτι άλλο θα κάνει, όπως υδραυλικός, ότι θα μπορούσε να κρίνει επαρκώς πολιτικά ζητήματα. Τότε όμως, η κρατική προπαγάνδα (δεν ακούγονται κάποιες λέξεις) ότι δε μπορούμε ν’ αφήσουμε για τέτοια ζητήματα τους πολίτες ενόρκους. Γιατί μπορεί να εκφοβίζονται, γιατί μπορεί να τρομοκρατούνται, μπορεί να δέχονται απειλές, για παράδειγμα. Αυτό ήτανε ψέμα. Κανείς ποτέ στην Ελλάδα δεν έχει εκφοβιστεί ή δεν έχει απειληθεί, ένορκος σε δίκη παλιού Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου που δίκαζε υποθέσεις μελών ένοπλης επαναστατικής δράσης.

Ο μόνος λόγος για τον οποίο οι υποθέσεις αυτές φύγανε από τα Μικτά Ορκωτά και πήγανε σε δικαστήρια όπως τα δικά σας, που είσαστε επαγγελματίες δικαστές, ήταν γιατί δεν εμπιστεύεστε τους ενόρκους πολίτες, οι οποίοι μπορεί να κρίνουν πολύ διαφορετικά από σας γιατί εσείς είσαστε υπάλληλοι του κρατικού μηχανισμού και ο ρόλος σας είναι εμφανής, ενώ ένας πολίτης ένορκος μπορεί να πει ναι, θεωρώ ότι η δράση αυτού του συγκεκριμένου ανθρώπου είναι πολιτική κι ακόμη και στο ποινικό σκέλος μπορεί να ρίξει πιο χαμηλές ποινές.

Στην προηγούμενη τοποθέτησή μου στις 24 του Οκτώβρη είχα πει κάποια πράγματα για το ρόλο σας, για το ρόλο σας ως δικαστηρίου, ότι είστε ένα ειδικό δικαστήριο. Ο «αντιτρομοκρατικός» νόμος κατασκεύασε την κατηγορία της «σύστασης τρομοκρατικής οργάνωσης» ή «εγκληματικής οργάνωσης» ή όπως αλλιώς, για τον απλούστατο λόγο ότι θέλει να μεγιστοποιήσει τις ποινές οι οποίες επιβάλλονται σε αυτές τις υποθέσεις. Παντού έχει γίνει αυτό το πράγμα. Τώρα έχετε βγάλει νόμο με τον οποίο κάποιος καταδικάζεται μέχρι δέκα χρόνια μόνο και μόνο ως μέλος οργάνωσης, χωρίς να καταδικάζεται για τίποτα άλλο, για πράξη ή ενέργεια. Και με την κατηγορία της «διεύθυνσης», είναι ακόμα περισσότερο, είναι μεγαλύτερη η ποινή που ρίχνεται σ’ αυτή την περίπτωση. Εμείς δηλαδή ως «διευθυντές», υποτιθέμενοι, η κατηγορία είναι από δέκα έως είκοσι χρόνια. Δηλαδή ο μόνος λόγος που φτιάξατε αυτούς τους νόμους, είναι απλά για να μας ρίξετε παραπάνω χρόνια και ποινές.

Εχω ξαναδικαστεί το 1999 για παρόμοια πράξη, απόπειρα βομβιστικής επίθεσης στο Υπουργείο Ανάπτυξης το 1997. Η πράξη εκείνη είχε γίνει ως πράξη αλληλεγγύης στον αγώνα κάποιων χωριών του Στρυμωνικού Κόλπου για να μην εγκατασταθεί πολυεθνική εταιρία χρυσού τότε. Τότε είχα δικαστεί από Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, το οποίο δικαστήριο με είχε καταδικάσει σε 15 χρόνια την ποινή. Υπήρχε όμως και μια καινοτόμος περίπτωση τότε. Μου είχανε βάλει το ελαφρυντικό των μη ταπεινών ελατηρίων. Εγώ δεν ξέρω αν ήταν αυτό ομόφωνο, δε θυμάμαι τουλάχιστον. Πάντως αυτό έγινε για μία και τελευταία φορά, δεν πρόκειται να ξαναγίνει ποτέ. (Παρέμβαση Π. Ρούπα: η απόφαση ήταν ομόφωνη). Η συντρόφισσα μου λέει ότι όλοι το είχαν δεχτεί αυτό το πράγμα.

Τι σήμαινε αυτό το πράγμα τότε δηλαδή; Οτι ναι μεν θα σε καταδικάσω 15 χρόνια, έκανες ας πούμε ένα έγκλημα, αλλά τα κίνητρά σου δεν ήταν ταπεινά. Δηλαδή, δεν ήταν και τόσο έγκλημα, ας πούμε, στην πραγματικότητα. Σε τέτοια πράγματα δε θα μπορούσε (δεν ακούγονται μερικές λέξεις) ποτέ. Και ούτε το έκανε κανένα δικαστήριο μετέπειτα. Αυτό που δίκασε τη 17 Νοέμβρη και τον ΕΛΑ, δε θα μπορούσε ποτέ να πεί εσύ ισόβια, εσύ κι εσύ 25 χρόνια φυλάκιση, αλλά υπάρχουν αυτά τα αίτια. Γιατί αυτό στην πραγματικότητα είναι έμμεσος τρόπος, ότι τότε θα αναγνωρίζοταν ότι ναι, έχω πολιτικά κίνητρα!
Τι λέει τώρα το κατηγορητήριο σε μας και τι λέει γενικά; Οτι κατηγορούμαστε για πράξεις και ενέργειες οι οποίες σε τέτοιο βαθμό είχαν σκοπό να βλάψουν, λέει, θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός οργανισμού. Παρ’ όλο που επίσημα ποτέ δεν πρόκειται να μας αναγνωρίσετε ως πολιτικά υποκείμενα, τα οποία έχουν πολιτική δράση, αυτή και μόνο η φράση μες στο κατηγορητήριο –δικά σας είναι αυτά που λέω του εισαγγελέα του κυρίου Μακρόπουλου– λέει ότι ναι, μάγκες, εσείς θέλετε να ανατρέψετε το Σύνταγμα, θέλετε να ανατρέψετε τις πολιτικές και οικονομικές δομές ενός κράτους, στην πραγματικότητα της Ελλάδας. Αυτό, είναι απόδειξη ότι η δράση μας είναι πολιτική.

Οταν συλληφθήκαμε τον Απρίλιο του 2010, υπήρξε μια άλλη δήλωση, τότε διέρευσε, που στην πραγματικότητα αποδείκνυε ότι ο Επαναστατικός Αγώνας είναι μια πολιτική οργάνωση. Είχανε πει τότε, στο «Βήμα» το αναφέρανε, 18/4/2010. Η δήλωση έλεγε τα εξής, κυβερνητικοί παράγοντες που δεν κατονομάζονται: «Είναι πιθανόν να μην αντέξουμε ένα μεγάλο τρομοκρατικό χτύπημα που θα πλήξει την εικόνα της Ελλάδας ανεπανόρθωτα. Θα τελείωνε την οικονομία μέσα σε ώρες». Μπορώ να πω, και το έχουμε πει δηλαδή σε κάποια κείμενα μας, πως αυτό κρύβει μια αλήθεια. Εμείς αυτό θέλαμε να κάνουμε. Αυτός είν’ ο σκοπός μας. Και αν δε συλλαμβανόμασταν, αυτό θα κάναμε. Αυτή όμως η φράση αποδεικνύει ότι εμάς μας θεωρούσαν πολιτική απειλή για την οικονομία της χώρας.

Ολες οι ενέργειες που έχει κάνει ο Επαναστατικός Αγώνας, η επίθεση στα δικαστήρια, τα υπουργεία Απασχόλησης και Οικονομίας, που έχει αποπειραθεί να εκτελέσει τον Βουλγαράκη, η επίθεση στην αμερικάνικη πρεσβεία, που χτύπησε τράπεζες όπως τη Citibank, τη Eurobank, το χρηματιστήριο και τους αστυνομικούς, ήταν όλες πολιτικές πράξεις. Τι θεωρείτε, έγιναν πράξεις για ιδιοτελείς σκοπούς; Θεωρείτε δηλαδή, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ότι αυτές οι πράξεις έγιναν για ιδιοτελείς σκοπούς; Θα κερδίζαμε κάτι εμείς δηλαδή; Δεν λέει κάτι το βούλευμα όσον αφορά αυτό. Τι θεωρείτε έγκλημα, ποινικό, ποιον βλάψαμε, βλάψαμε το λαό; Σαφώς και βλάψαμε κάποιους, αλλά όχι το λαό, όχι τους πολίτες. Βλάψαμε το σύστημά σας, βλάψαμε το καθεστώς που εσείς ως επαγγελματίες δικαστές υπηρετείτε. Αυτό από μόνο του είναι πολιτική δράση.

Μας μέμφονται ότι η πολιτική δράση δεν είναι η βία. Πολιτική δράση δεν είναι η βία, ότι υπάρχουν άλλα μέσα, μη βίαια, ειρηνικά, με τα οποία μπορείς να διεξάγεις πολιτική δραστηριότητα. Δηλαδή, μόνο το κράτος θα μπορούσε να εξασκήσει βία πολιτική και όχι μια οργάνωση όπως εμείς. Εγώ θα παραφράσω, μάλλον θα χρησιμοποιήσω μια φράση, που είχε πει ο Κλαούζεβιτς, ότι ο πόλεμος που διεξάγουν τα κράτη είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Καταρχήν, εγώ πιστεύω ότι είναι κατεξοχήν πολιτική δράση η βία που διεξάγουν τα κράτη, που διεξάγει ας πούμε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός.

Θεωρώ ότι και η ένοπλη επαναστατική δράση, με τον τρόπο που την διεξάγαμε εμείς, είναι και αυτή μια πολιτική κατεξοχήν δράση. Ολοι οι στόχοι που εμείς επιλέξαμε να χτυπήσουμε αναλογούν στο κατηγορητήριο που λέει ότι θέλαμε να χτυπήσουμε πολιτικές δομές και οικονομικές δομές του κράτους.

Για παράδειγμα, μπορώ να αναφέρω το εξής: ότι η επίθεση στο υπουργείο Απασχόλησης έγινε ως αντίποινα για το σχεδιαζόμενο νομοσχέδιο του τότε υπουργού Απασχόλησης, Πάνου Παναγιωτόπουλου, το οποίο προέβλεπε την ουσιαστική κατάργηση του οκταώρου με την ελαστικοποίηση του ωραρίου, την κατάργηση της υπερωριακής αμοιβής, τη θεσμοθέτηση του διευθυντικού δικαιώματος για αύξηση του ορίων απολύσεων. Αντίστοιχα, η επίθεση που έγινε έξι μήνες μετά στο υπουργείο Οικονομίας έγινε ως απάντηση στην πολιτική του συγκεκριμένου υπουργείου να εφαρμόσει έναν προϋπολογισμό λιτότητας, που έκοβε τις δημόσιες δαπάνες ακολουθώντας ένα οικονομικό πρόγραμμα που ήταν αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρωτικών αλλαγών που εφάρμοζε η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Αν αυτά δεν είναι πολιτικά, τότε τι είναι;

Οι επιθέσεις του 2009, όταν στην πραγματικότητα η οικονομική κρίση χτυπούσε την Ελλάδα, τότε είχαν γίνει. Απόπειρα ανατίναξης των κεντρικών γραφείων της Citibank στη Κηφισιά (ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία της οργάνωσης). Το χτύπημα στο υποκατάστημα της Citibank στη Νέα Ιωνία, η ανατίναξη του υποκαταστήματος της Eurobank στην Αργυρούπολη, η επίθεση στο Χρηματιστήριο –ήταν η τελευταία– αποτελούσαν μέρος μιας στρατηγικής της οργάνωσης την περίοδο εκείνη να επιτεθεί σε δομές του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου που θεωρούνταν υπεύθυνες για την οικονομική κρίση και τροφοδοτούνταν από αυτήν. Για παράδειγμα, η Citibank και η Eurobank είναι και οι δυο κάτοχοι ελληνικών ομολόγων, είναι δηλαδή δανειστές του ελληνικού κράτους και έχουν σωθεί και οι δυο με τα λεφτά των πολιτών που διέθεσαν, που λήστεψαν στην πραγματικότητα τα κράτη, το αμερικάνικο και το ελληνικό, για να τις διασώσουν αντιστοίχως.

Αλήθεια, ο λαός και οι εργαζόμενοι πιστεύετε ότι τρομοκρατήθηκαν από τις επιθέσεις μας αυτές; Εγώ πιστεύω, ότι ο λαός και οι εργαζόμενοι πιστεύουν στην πραγματικότητα, ότι αυτούς που χτυπήσαμε αυτοί αποτελούν εγκέφαλους της τρομοκρατίας. Δηλαδή οι τράπεζες, οι επενδυτές του χρηματιστηρίου, οι υπουργοί, τα υπουργεία τα οποία εφαρμόζουν τις πολιτικές αυτές, καταλήστευσης του λαού. Ούτε φυσικά πιστεύω ότι ο λαός θεωρεί ότι τρομοκρατήθηκε επειδή η οργάνωση έχε χτυπήσει επίλεκτα τμήματα από τους περιβόητους αστυνομικούς. Αν τώρα κατέβει κάποιος σε κάποια απεργία θα διαπιστώσει με τι λύσσα μιλάει ο λαός για τους αστυνομικούς. Γιατί αυτοί βιαιοπραγούν εναντίον του. Στην πραγματικότητα τι είναι οι αστυνομικοί; Ούτε εσείς έχετε σχέση με τη δικαιοσύνη ούτε η αστυνομία έχει σχέση με τη δικαιοσύνη. Στην πραγματικότητα υπάλληλοι είστε ενός μηχανισμού. Και αυτός ο μηχανισμός δεν έχει άλλη αποστολή απ’ το να προστατεύει τα συμφέροντα των πλουσίων, όχι των φτωχών, ούτε του λαού, Αυτό είστε στη πραγματικότητα. Είστε μισθοφόροι, γρανάζια αυτού του μηχανισμού.

Δεν πιστεύω λοιπόν ότι ο λαός, τουλάχιστον σημαντική μερίδα του λαού πιστεύει ότι αυτό που κάναμε εμείς είναι τρομοκρατία. Ουτε καν μπορεί να το λέει.

Η επίθεση στην αμερικάνικη πρεσβεία είναι μια ενέργεια που μιλάει από μόνη της. Λένε οι ίδιοι οι Αμερικάνοι, υπάρχει ένα τηλεγράφημα του WikiLeaks της γνωστής ιστοσελίδας. Λένε οι Αμερικάνοι μετά την επίθεση που έγινε το 2007: Στην Ελλάδα η δίδυμη απειλή του εξτρεμισμού και της βίας πηγάζει περισσότερο από αντιαμερικανικά, αντινατοϊκά και κατά της παγκοσμιοποίησης αισθήματα, τα οποία έχουν βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Αυτό από μόνοι τους μας λένε οι Αμερικάνοι, οι οποίοι μας είχαν επικηρύξει –όχι σαν πρόσωπα, γιατί δεν μας ξέρανε τότε, ως μέλη της οργάνωσης– με ένα εκατομμύριο δολάρια γι’ αυτή την επίθεση. Ουσιαστικά τι λένε εδώ; Οτι έχουμε τη συμπαράσταση μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας, η οποία έχει και ιστορική μνήμη για το τι ρόλο έχουν παίξει οι Ηνωμένες Πολιτείες ως το μεγαλύτερο κράτος τρομοκράτης στην ιστορία και αυτού του τόπου. Επέμβαση στον εμφύλιο, ρόλο στο πραξικόπημα του 1967, και τι ρόλο έχουν παίξει σε ένα σωρό επεμβάσεις στρατιωτικές, πραξικοπήματα σε όλο τον κόσμο. Στη Λατινική Αμερική, στην Τουρκία, στο Ιράκ, τη Γουατεμάλα, στην Ουρουγουάη, στην Αργεντινή, στη Χιλή, στις Φιλιππίνες και αλλού.

Σοβαρά, πιστεύει κανένας από τον ελληνικό λαό ότι τρομοκρατήθηκε από την επίθεση στην αμερικάνικη πρεσβεία; Πείτε τουλάχιστον, ότι ναι κάποιοι τρομοκρατήθηκαν, αλλά όχι ο λαός, ούτε οι πολίτες. Τρομοκρατήθηκε το καθεστώς σας. Ναι, τρομοκρατήσαμε, τρομοκρατήσαμε τους τρομοκράτες. Δεν είμαστε εμείς τρομοκράτες, ούτε εγκληματίες. Να έχετε ειλικρινά την πρόθεση να μας αναγνωρίσετε τουλάχιστον, ναι θα σας καταδικάσουμε κύριοι γι’ αυτό που είστε, για αυτό που είμαστε ως πολιτικοί αντίπαλοι. Οχι να μιλάτε, να λέτε υποκρισίες για κίνδυνο κατά πολιτών, για τυφλή τρομοκρατία ή τυφλά χτυπήματα. Αυτά ήθελα να πω.

Νίκος Μαζιώτης

ΠΗΓΗ:

Η δεύτερη συνεδρίαση της δίκης του Ε.Α. ξεκίνησε στις 24.10.2011 με τον εισαγγελέα Α. Λιόγα να αποδίδει επιγραμματικά τις κατηγορίες.

Στην συνέχεια ο πρόεδρος της έδρας Ν. Δαύρος έδωσε το βήμα στους 8 κατηγορούμενους για την υπόθεση, για να τοποθετηθούν εάν θέλουν συνοπτικά για τις κατηγορίες που τους απαγγέλλονται.

Αρχικά τοποθετήθηκαν ο Νίκος Μαζιώτης, η Πόλα Ρούπα και ο Κώστας Γουρνάς, όπου υποστήριξαν ότι οι ενέργειες και οι δράσεις της οργάνωσης είναι καθαρά πολιτικές, αφού στρέφονται ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, ενάντια σε δομές που καταπιέζουν και εξαθλιώνουν τον λαό. Δήλωσαν επίσης ότι αντιστρέφουν τις κατηγορίες περί ΄΄τρομοκρατικής΄΄ οργάνωσης και ότι στο ειδώλιο θα έπρεπε να βρίσκονται αυτοί που διαπράττουν εγκλήματα κατά των λαών, ενώ παράλληλα επιτέθηκαν και κατά της αστικής δικαιοσύνης, κατηγορώντας την για νομιμοποίηση της εγκληματικής φύσης του καθεστώτος. Στην κατηγορία που τους αποδίδεται για διεύθυνση ’’ τρομοκρατικής’’ οργάνωσης, απάντησαν ότι ως αναρχικοί αποστρέφονται την ιεραρχία, καθώς οραματίζονται μια κοινωνία χωρίς αυτήν.

Οι Χ. Κορτέσης, Β. Σταθόπουλος και Σ. Νικητόπουλος δήλωσαν εν συντομία ότι αρνούνται τις κατηγορίες για συμμετοχή στην οργάνωση και θεωρούν τις διώξεις τους πολιτικές. Ο Κ.Κάτσενος όμοια δήλωσε ότι αρνείται το σύνολο των κατηγοριών, ενώ η Μ.Μπεραχά αρνήθηκε ότι είναι μέλος του Ε.Α. και θεωρεί ότι η δίωξη της είναι καθαρά εκδικητικής φύσεως επειδή είναι σύζυγος του Κ.Γουρνά.

Μετά το τέλος των τοποθετήσεων ο πρόεδρος ανάγνωσε την λίστα των μαρτύρων του κατηγορητηρίου.

Στην συνέχεια ο συνήγορος Σ.Φυτράκης ζήτησε από την έδρα να αναγνωστεί το παραπεμπτικό βούλευμα για να πάρουν θέση οι κατηγορούμενοι και οι συνήγοροι επί του βουλεύματος. Μετά την πολύωρη ανάγνωση του κατηγορητηρίου (περίπου 2,5 ώρες), οι συνήγοροι Σ. Φυτράκης, Δ. Βαγιανού, Γ. Ραχιώτης, Α. Παπαρούσου, Β. Γιαννακοπούλου και Κ. Νταϊλιάνας άσκησαν ένσταση επί του βουλεύματος, μιλώντας για ένα κατηγορητήριο αόριστο και άκρως γενικευμένο.

Συγκεκριμένα ανέφεραν:’’ Πώς γίνεται όλοι να είναι υπεύθυνοι για όλα;’’ Οι πράξεις για να αποδοθούν κατ’ ιδίαν, πρέπει να αναφερθεί τι συγκεκριμένες ενέργειες έχει κάνει ο καθένας. Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης δεν αποτελεί τυποποίηση αδικήματος. Η πράξη είναι αυτή που πρέπει να τυποποιείται σε αδίκημα.

Η συνεδρίαση διακόπηκε για την Τρίτη 01.11.11 στις 09:00 πμ., όπου και θα ανακοινωθεί η απόφαση του δικαστηρίου επί της ένστασης.

«Είναι καταγεγραμμένο ιστορικά (έχει διατυπωθεί και σε ΜΜΕ) ότι η επίθεση του κράτους εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα και οι συλλήψεις μας έχουν συνδεθεί με την επιβολή στην ελληνική κοινωνία της χούντας της τρόικας και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, έχουν συνδεθεί με την πρώτη μνημονιακή σύμβαση υποτέλειας της χώρας στην υπερεθνική οικονομική και πολιτική ελίτ, που υπέγραψαν πραξικοπηματικά οι σοσιαλφασίστες της κυβέρνησης.

Εκτοτε, αυτός ο τόπος έχει μπει σε μια σκοτεινή περίοδο πρωτοφανούς σε σκληρότητα επίθεσης από το κεφάλαιο και την πολιτική εξουσία που επιχειρεί την ανελέητη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου, την πιο άγρια εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας και του μόχθου των μη προνομιούχων. Εν μέσω της μεγαλύτερης συστημικής κρίσης που έχει πλήξει μέχρι σήμερα τον καπιταλισμό και την οικονομία της αγοράς, που έχει αποσαθρώσει τις πολιτικές και κοινωνικές βάσεις της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και έχει υπονομεύσει ανεπανόρθωτα τα κοινωνικά της ερείσματα, η επιβίωση του οικονομικού και πολιτικού συστήματος προϋποθέτει την ευθανασία μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού.

Αυτό το βιώνουν σήμερα όλοι οι άνθρωποι και όπως γράφαμε στην Πολιτική Επιστολή προς την Κοινωνία, με την οποία αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα, πρόκειται για μια κατοχή που συναγωνίζεται σε βιαιότητα την κατοχή των ναζί στον β’ παγκόσμιο πόλεμο, γεγονός που έχει γίνει πλέον κοινή συνείδηση σ’ αυτήν την χώρα.
Σήμερα ενάμισυ χρόνο μετά, η δίκη αυτή, η δίκη εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα θα συνδεθεί ιστορικά με την επίσημη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους. Η εσωτερική στάση πληρωμών είναι ήδη γεγονός, η πορεία της πτώχευσης που βρίσκεται σε εξέλιξη θα ολοκληρωθεί στο αμέσως επόμενο διάστημα και κατά την άποψή μας –άποψη που έχουμε καταθέσει σε προηγούμενο κείμενό μας– δεν θα είναι μέχρι τέλος ελεγχόμενη.

Η δράση του Επαναστατικού Αγώνα, δράση επαναστατική με αυστηρά πολιτικά χαρακτηριστικά και με βαθιά κοινωνικά και ταξικά κριτήρια, σήμερα πλέον αντανακλά σε μεγάλο βαθμό μια πολιτική τάση που εξαπλώνεται κάθε μέρα και περισσότερο στην κοινωνία: της άμεσης και επιτακτικής ανάγκης για την οργάνωση της επίθεσης, ακόμα και ένοπλης, εναντίον της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας.

Σήμερα η ανάγκη για ένοπλη προλεταριακή αντεπίθεση εναντίον του σάπιου συστήματος δεν βρίσκεται μόνο στα κείμενα του Επαναστατικού Αγώνα αλλά βρίσκεται στην σκέψη και τα χείλη όλο και περισσότερων ανθρώπων αφού αναγνωρίζεται πλέον ως ο μόνος τρόπος για να αποτινάξουμε από πάνω μας την σύγχρονη δικτατορία του κράτους και του κεφαλαίου, για να βγούμε οριστικά από την συστημική κρίση, για να μην αφανιστεί η ανθρωπότητα και ο πλανήτης από την στυγνή εκμετάλλευση της υπερεθνικής ελίτ.

Η δίκη αυτή για μας είναι μια ακόμη στιγμή του αγώνα μας, όπως εξάλλου ήταν και όλη η περίοδος της μέχρι τώρα αιχμαλωσίας μας στις φυλακές του καθεστώτος. Δεν σταματήσαμε ούτε στιγμή να μαχόμαστε ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, ενάντια στο σύστημα του καπιταλισμού και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, δεν σταματήσαμε στιγμή να φωνάζουμε και μέσα από τα κελιά για την αναγκαιότητα της Κοινωνικής Επανάστασης.
Σ’ αυτή την δίκη δεν θα δικαστεί ο Επαναστατικός Αγώνας. Θα δικαστεί το σύστημα και τα ανδρείκελά του.

Θα αναδειχτεί η δράση της οργάνωσής μας και οι ενέργειές της ως μια αναγκαιότητα για να ανακοπεί η επίθεση που έχει εξαπολύσει το καθεστώς εναντίον των μη προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων, ως μια αναγκαιότητα για να προωθήσουμε την Κοινωνική Επανάσταση.

Σ’ αυτή την δίκη δεν θα δικαστεί ο Επαναστατικός Αγώνας ως τρομοκρατική οργάνωση.

Θα δικαστεί η σοσιαλφασιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η πολιτική εξουσία για την οργάνωση και πραγματοποίηση της πιο ωμής τρομοκρατικής επίθεσης εναντίον της κοινωνίας.

Θα δικαστεί η οικονομική ελίτ, η πιο στυγνή τρομοκρατική σπείρα που ζει από το αίμα των λαών και που πλουτίζει πραγματοποιώντας μαζικές δολοφονίες των πιο αδύναμων κοινωνικά στρωμάτων.
Θα δικαστεί το κράτος και οι εντολοδόχοι του.

Θα δικαστούν όσοι συνιστούν το υπηρετικό προσωπικό του υπερεθνικού κεφαλαίου.

Θα δικαστεί το οικονομικό και πολιτικό σύστημα για τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έχουν διαπραχτεί ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία.

Εμείς ενάμισυ χρόνο μετά τις συλλήψεις μας είμαστε εδώ όρθιοι, αμετανόητοι, υπερήφανοι για την οργάνωση και τις πολιτικές επιλογές αγώνα που έχουμε κάνει.

Ο Επαναστατικός Αγώνας είναι ζωντανός και αποτελεί οργανικό κομμάτι όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του διεθνούς επαναστατικού κινήματος.

Δεν κατάφεραν να μας λυγίσουν, δεν θα καταφέρουν να μας λυγίσουν ποτέ.

Στο τέλος οι νικητές θα είμαστε εμείς.

Τιμή για πάντα στον σύντροφο μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Λάμπρο Φούντα.
ΖΗΤΩ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Πόλα Ρούπα, Νίκος Μαζιώτης, Κώστας Γουρνάς