Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά. Με την έναρξη της συνεδρίασης, ο Ν. Μαζιώτης, εκ μέρους και της Π. Ρούπα και του Κ. Γουρνά, διάβασε στο δικαστήριο και στη συνέχεια κατέθεσε για τα πρακτικά την παρακάτω γραπτή δήλωση:
«Εμείς αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη για συμμετοχή στην οργάνωση ΕΑ. Συνειδητά δεν επιλέξαμε να τοποθετηθούμε σχετικά με την “ιστορία” που μας παρουσίασε εδώ ο μάρτυρας Παπαθανασάκης, την οποία φυσικά του μετέφεραν, τα γεγονότα που αφηγήθηκε και που η ΔΑΕΕΒ έκρινε ως στοιχεία ικανά για να προχωρήσει στις συλλήψεις. Επιλέξαμε συνειδητά να μην μπούμε στη διαδικασία να μιλήσουμε για τις συνομιλίες, τα τηλέφωνα, τα ραντεβού που παρουσιάζει η ΔΑΕΕΒ, να αποστασιοποιηθούμε από αυτή την έρευνα που γίνεται από τους συνηγόρους –και μόνο απ’ αυτούς, αφού μέχρι στιγμής τουλάχιστο η έδρα δεν έχει πραγματοποιήσει καμιά ουσιαστική εξέταση του συγκεκριμένου μάρτυρα– για το αν ήταν σοβαρά, πραγματικά αξιόλογα, ικανά για να προχωρήσουν σε συλλήψεις και φυλακίσεις.
Επιλέξαμε συνειδητά να μην μπούμε στη διαδικασία να προσβάλουμε το ούτως ή άλλως γενικόλογο, σαθρό και ασαφές “κατηγορώ” του συγκεκριμένου μάρτυρα. Εξάλλου, όπως ο ίδιος επανειλημμένως έχει πει, καθένα από αυτά τα γεγονότα που παρουσιάζει από μόνο του δεν σημαίνει τίποτα. Και ούτε, φυσικά, έχει να μας πει κάτι σχετικά με το κυρίως ζητούμενο, που είναι η ουσιαστική απόδειξη “ενοχής” του καθένα από τους δικαζόμενους, και το κυριότερο έχει ομολογήσει πως δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ούτε για την κατηγορία της διεύθυνσης ούτε και για την ίδια την οργάνωση και τη λειτουργία της.
Πιστεύουμε πως η κατάθεση αυτή δεν άλλαξε τίποτα από ό,τι υπήρχε μέχρι σήμερα. Ολες οι κατηγορίες εξακολουθούν να βρίσκονται στον αέρα και καμιά δεν έχει συνδεθεί με πραγματικά γεγονότα που να την τεκμηριώνουν όπως θα έπρεπε. Ομως, το γεγονός ότι εμείς αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη για συμμετοχή στον ΕΑ δεν σημαίνει πως θα πρέπει να λαμβάνεται ως δεδομένη η όποια τοποθέτηση του Παπαθανασάκη αναφορικά με κάποιον από εμάς τους τρεις.
Το ίδιο ισχύει και για τους συνηγόρους. Δηλαδή, δεν μπορεί, ενώ γίνεται σαφώς προσπάθεια αμφισβήτησης της μαρτυρίας του όσον αφορά κάποιον από τους κατηγορούμενους, παράλληλα να λαμβάνεται ως δεδομένη η ίδια μαρτυρία για κάποιον από εμάς που έχουμε αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Δεν δεχόμαστε τη νομιμοποίηση με οποιονδήποτε τρόπο της όποιας πληροφορίας της αντιτρομοκρατικής, π.χ. για την παρουσία κάποιου από εμάς σε ένα ραντεβού, άσχετα αν εμείς δεν έχουμε αναφερθεί σε αυτό. Η σιωπή μας δεν σημαίνει και δεν πρέπει να ερμηνεύεται ως αποδοχή των όποιων γεγονότων και αφηγήσεων.
Το γεγονός ότι έχουμε αναλάβει την πολιτική ευθύνη, δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε το έργο της αντιτρομοκρατικής, τα στοιχεία και τα γεγονότα που παρουσιάζει και το κατηγορητήριο που μας προσάπτει. Ανάληψη πολιτικής ευθύνης δεν συνεπάγεται επουδενί αποδοχή των κατηγοριών ή γεγονότων, στοιχείων και πληροφοριών των διωκτικών μηχανισμών.
Παρά το γεγονός ότι θεωρούσαμε αυτό αυτονόητο για τον καθένα, υποχρεωνόμαστε από την εξέλιξη της διαδικασίας να παρέμβουμε για να κάνουμε αυτές τις επισημάνσεις και ζητάμε να γίνει σεβαστή η θέση μας».
Η Π. Ρούπα συμπλήρωσε προφορικά, ότι δικάζεται μια ένοπλη επαναστατική οργάνωση και γι’ αυτό εκείνοι που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής τους σ’ αυτή δεν αποδέχονται όρους όπως «τρομοκρατία», «εγκληματική οργάνωση», «έγκλημα» και παρακαλούν τον καθένα να προσέχει όταν χρησιμοποιεί τέτοιους όρους.
Ο πρόεδρος απάντησε αμήχανα, ότι το δικαστήριο δεν θεωρεί δεδομένο ό,τι καταθέτει ο μάρτυρας και αμέσως κάλεσε τον Παπαθανασάκη για να συνεχιστεί η εξέτασή του από τους συνηγόρους. Από τις πρώτες κιόλας ερωτήσεις του Κ. Νταϊλιάνα (υπεράσπιση Κορτέση) φάνηκε ότι, παρά το τουπέ της αυθεντίας, ο Παπαθανασάκης δεν μπορεί να σταθεί. Ούτε αυτός ούτε το σενάριό του. Προκειμένου να αμυνθεί στο ερώτημα «γιατί συλλάβατε τον Κορτέση, αφού λέτε ότι το αποτύπωμά του στο σπίτι του Φούντα δεν είναι επιλήψιμο;» και «γιατί στο διαβιβαστικό που στείλατε δεν αναφέρετε όλα τα δεδομένα;», άρχισε να απολογείται: «Το διαβιβαστικό έγινε πάρα πολύ γρήγορα και είναι αρκετά συνοπτικό» και «εμείς παραθέσαμε τα γεγονότα, η κρίση ήταν των εισαγγελικών αρχών».
Αυτό το έκανε και άλλες φορές. Οταν στριμωχνόταν, πετούσε το μπαλάκι στις δικαστικές αρχές: «Εμείς δεν κάναμε αξιολόγηση, ο εισαγγελέας έκανε». Ελα, όμως, που στο διαβιβαστικό περιέγραφαν τα πράγματα σαν να συνέλαβαν τα μέλη του ΕΑ, ώστε η απαγγελία κατηγοριών και η προφυλάκιση να είναι μονόδρομος. Οχι πως δεν είναι εξίσου συνυπεύθυνες οι δικαστικές αρχές, αλλά ήταν χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο ο ασφαλίτης προσπαθούσε να αποσείσει τις δικές του ευθύνες και να τις φορτώσει όλες στους συνεργάτες του στην εισαγγελία.
Οταν, όμως, δεν μπορούσε να φορτώσει την ευθύνη στους εισαγγελείς, όπως στην περίπτωση της περιβόητης συνάντησης στο σπίτι του Σταθόπουλου, όπου ο Κορτέσης φέρεται να φεύγει με τον Σταθόπουλο και κάποιες ώρες μετά να ξαναφεύγει με τον Μαζιώτη, χωρίς όμως να έχει μπει ξανά στο σπίτι (!!!), το γυρνούσε στην ασφαλίτικη αυθεντία: «Εσείς θέλετε να πείτε ότι δεν μπήκαν στο σπίτι;»! Τετράγωνη λογική μπάτσου. Αφού το λέω εγώ, δεν δικαιούστε να το αμφισβητήσετε. Κι ας μην το αναφέρουν στο περιβόητο διαβιβαστικό τους, όπου αναφέρουν ώρες για την άφιξη και την αναχώρηση του καθένα. Να του απαντήσουμε, λοιπόν, εμείς ως προσεκτικοί ακροατές της κατάθεσής του, σε συνδυασμό και με τα στοιχεία της δικογραφίας. Τίποτα δεν είχαν για τους Νικητόπουλο, Σταθόπουλο, Κορτέση, Κάτσενο. Γι’ αυτό και έφτιαχναν φανταστικές συναντήσεις. Ο Σταθόπουλος έχει δηλώσει κατηγορηματικά ότι ο Μαζιώτης δεν πήγε σπίτι του εκείνο το βράδυ. Οπως όλα δείχνουν, Κορτέσης και Σταθόπουλος έφυγαν μαζί και ο πρώτος άφησε τον δεύτερο στο σπίτι της φίλης του. Μετά τσοντάρισαν την ιστορία με άφιξη του Μαζιώτη και έξοδό του παρέα με τον Κορτέση, με το Renault που υποτίθεται ότι έφερε κλεμμένες πινακίδες και που υποτίθεται ότι βρέθηκε καμένο στο Γαλάτσι (μετά τις συλλήψεις) και τότε αποδείχτηκε ότι ήταν κλεμμένο. Φτιάχνοντας το σενάριο αυτό, όμως, ξέχασαν να βάλλουν τον Κορτέση να ξαναγυρίζει κάποια ώρα στο σπίτι και έτσι η κατασκευή αποδείχτηκε εντελώς κακότεχνη. Μάλιστα, μέχρι την πρώτη μέρα της κατάθεσης του Παπαθανασάκη, δεν είχαν προσέξει αυτή την τρύπα στο σενάριο, γι’ αυτό και δεν προσπάθησε να τη διορθώσει. Οταν την αποκάλυψαν οι συνήγοροι, ο Παπαθανασάκης εξεπλάγη και άρχισε να ψελλίζει ότι… ξέχασαν να το σημειώσουν, αλλά πάντως είν’ αλήθεια… επειδή το λέει αυτός!
«Γιατί τον συλλάβατε;», επιμένει ο Κ. Νταϊλιάνας. «Πείτε μας την πράξη». «Αυτό που σας απαντώ», λέει ο Παπαθανασάκης. «Τι απαντάτε;», ξαναρωτάει ο συνήγορος. Μούγκα ο Παπαθανασάκης. Οπότε αναλαμβάνει να «καθαρίσει» ο εισαγγελέας: «Αυτό είναι στην κρίση του δικαστηρίου»! «Αυτό το ποίημα δεν μπορώ να το ακούω», εξανίσταται ο συνήγορος. «Ας το κλείσουμε», παρεμβαίνει συμβιβαστικά ο πρόεδρος. Αυτό το σκηνικό επαναλήφθηκε και άλλες φορές, κάθε που στριμωχνόταν ο Παπαθανασάκης.
Το ίδιο ισχύει και για την περιβόητη σκοποβολή του Σταθόπουλου στον Υμηττό. Ηταν η «γκαγκάν» είδηση που έδωσαν στα παπαγαλάκια των ΜΜΕ αμέσως μετά τις συλλήψεις (δεν έχετε παρά να κοιτάξετε τις εφημερίδες εκείνων των ημερών): «Ο ένας από τους συλληφθέντες έκανε την παραμονή σκοποβολή στον Υμηττό. Ετοιμαζόταν για χτύπημα στην Πανόρμου, γι’ αυτό τους συλλάβαμε αμέσως». Και τι αποδείχτηκε; Οτι η έκθεση ερεύνης, που η ίδια η Αντιτρομοκρατική συνέταξε, για την υποτιθέμενη σκοποβολή στον Υμηττό, έγινε στις 11 Απρίλη και όχι στις 5 που ανέφερε ο Παπασταθάκης. Και στις 11 ο Σταθόπουλος ήταν ήδη κρατούμενος! Οταν αυτό αποκαλύφθηκε από τη Μ. Δαλιάνη, ο Παπασταθάκης κυριολεκτικά έπαθε «κολούμπρα» και όταν συνήλθε άρχιζε να ψιθυρίζει διάφορα περί λάθος ημερομηνίας (βλέπε το ρεπορτάζ μας για την προηγούμενη συνεδρίαση)!
Στη συνέχεια, είχαμε την πλήρη κατάρρευση του σενάριου για τον Νικητόπουλο, με την εξέταση του Παπασταθάκη αρχικά από την Αννυ Παπαρρούσου και στη συνέχεια από τον Δ. Κατσαρή και τον Σπ. Φυτράκη. Για τις περιβόητες συναντήσεις στη… γιάφκα της Καισαριανής, δηλαδή στην καφετέρια του άλσους, μέρα μεσημέρι, παραδέχτηκε ότι τον Νικητόπουλο τον είδαν μόνο να φεύγει, οπότε μπορεί να έμεινε και μόνο 5 λεπτά, ενώ οι κινήσεις του ήταν φυσιολογικές. Και γιατί, αφού τα στοιχεία τα συνέλεξαν διάφοροι αστυνομικοί, δεν υπάρχουν εκθέσεις; ρωτάει η Αν. Παπαρρούσου. Ετσι δουλεύουμε στην υπηρεσία, απαντά ο Παπαθανασάκης και αντιλαμβανόμενος πως το σενάριο μπάζει, ξαναπετάει το μπαλάκι: «Αυτές οι συναντήσεις από μόνες τους δεν λένε τίποτα. Αυτό είναι στην κρίση των εισαγγελικών αρχών»! Αυτό σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «ο εισαγγελέας διέταξε την κράτησή τους, εμείς προληπτικά τους πιάσαμε»!
Ο Δ. Κατσαρής αποκαλύπτει ότι μόνο για τον Νικητόπουλο κάνουν αναλυτική πριγραφή ενδυμασίας. «Ισως τον παρατήρησαν καλά, αυτό δεν λέει τίποτα», απαντά αμυνόμενος ο Παπαθανασάκης, συμπληρώνοντας ότι μετά είδαν φωτογραφίες του από το 1995 και βρήκαν ότι πρόκειται για τον Νικητόπουλο (ένας 17χρονος το 1995 ήταν ίδιος μ’ έναν 35χρονο το 2010)! Οπως αποκαλύφτηκε, η φωτογραφία του Νικητόπουλου, που η Αντιτρομοκρατική έδωσε στα ΜΜΕ, είναι η μόνη που έχει τραβηχτεί από μακριά και σε ανοιχτό χώρο (με κόντρα ήλιο, γι’ αυτό έχει σκιές κι είναι καμένη). Ολων των υπόλοιπων έχουν τραβηχτεί σε εσωτερικό χώρο (προφανώς κρυφά μέσα στο άντρο της Αντιτρομοκρατικής). Ο Νικητόπουλος φοράει τα ρούχα που περιγράφουν και στο διαβιβαστικό, άρα τον φωτογράφισαν εκεί. Ο Παπαθανασάκης το ξέρει, αλλά δεν θέλει να παραδεχτί ότι τραβούσαν κρυφά και φωτογραφίες.
Με το σενάριο να έχει καταρρεύσει και για τον Νικητόπουλο, ο Παπαθανασάκης προσπαθεί να πετάξει το τελευταίο καρφί: «Τον θέσαμε υπό επιτήρηση μετά από δυο μέρες, δεν έκανε καμιά κίνηση να διαφύγει ή να κρυφτεί. Μόνο τη στιγμή της σύλληψης προσπάθησε να διαφύγει, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό»!
Ο Σπ. Φυτράκης συνοψίζει: «Με τι στοιχεία τυποποιείται ότι κάποιος είναι μέλος μιας οργάνωσης;». «Δεν έχει προκύψει κάποιο στοιχείο, ούτε βρέθηκε κάτι εργαστηριακά, δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο», απαντά ο Παπαθανασάκης! «Είναι επαρκές στοιχείο οι συναντήσεις μέρα μεσημέρι;», επιμένει ο Σπ. Φυτράκης. «Εμείς απλά το αναφέρουμε, το δικαστήριο θα κρίνει», καταρρέει ο Παπαθανασάκης.
Ακόμη χειρότερα για τον Παπαθανασάκη ήταν τα πράγματα με την υπεράσπιση Κάτσενου. Ο Π. Ρουμελιώτης μένει στα «τυπικά». Ζητάει στοιχεία και ο Παπαθανασάκης απαντά ότι δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο εκτός από τις συναντήσεις. «Γιατί τον φέρατε τότε;», απορεί ο συνήγορος. «Επειδή έκανε παρέα με κάποιους που λέτε…;». Στριμωγμένος ο Παπαθανασάκης βάζει μπροστά τον… παλιό ασφαλίτη: «Δεν τον συλλάβαμε. Μόλις αντελήφθη ότι γίνονται συλλήψεις διέφυγε. Αν κάποιος ήταν αθώος θα καθόταν»! Τετράγωνη λογική μπάτσου και πάλι. Μήπως να του θυμίσουμε τους «μεγάλους φυγάδες» Γιώργο Μπαλάφα και Αβραάμ Λεσπέρογλου, που όταν πιάστηκαν αθωώθηκαν από το σύνολο των κατηξγοριών που τους είχαν φορτώσει; Κι αφού κρυβόταν λόγω… ενοχής ο Κάτσενος, γιατί εμφανίστηκε και παραδόθηκε λίγο πριν ξεκινήσει η δίκη; Γιατί ήθελε να υπερασπιστεί την αθωότητά του, αμαγκάστηκε να παραδεχτεί ο Παπαθανασάκης, όταν του τέθηκε το ερώτημα. Ο Π. Ρουμελιώτης τον «ανάγκασε» να παραδεχτεί ότι παρακολουθούσαν τον Κάτσενο, ότι δεν διαπίστωσαν να κάνει κάτι παράνομο ή να έρχεται σε επαφή με την οργάνωση. «Αλλά άτομα συνάντησε;», ρωτάει ο Ρουμελιώτης. «Δεν θυμάμαι», απαντά ο Παπαθανασάκης! Δηλαδή, αυτός ο άνθρωπος δεν είχε κοινωνική ζωή! Τον παρακολουθούσαν επί μέρες και διαπίστωασαν ότι συναντήθηκε… μόνο με κάποιους από τους συγκατηγορούμενούς του! «Από τα στοιχεία σας βγαίνει ότι δεν έχει σχέση με τις κατηγορίες», συμπεραίνει ο συνήγορος. «Αυτό δεν μπορώ να το πω εγώ», απαντά σε μια προσπάθεια ύστατης άμυνας ο Παπαθανασάκης.
Η εξέτασή του από τον Χ. Λαδή ήταν μαρτύριο για το «βαρύ πεπόνι» της Αντιτρομοκρατικής. Με απανωτές «κλειστές» ερωτήσεις, που αφορούσαν κάθε λεπτομέρεια, και με παράγωγες ερωτήσεις που έβγαιναν από τις προηγηθείσες απαντήσεις, ο Παπαθανασάκης αποκαλύφτηκε ως ένας κάκιστος σεναριογράφος, που δεν μπορεί να υποστηρίξει το σενάριό του. Στη διάρκεια της εξέτασής του από τον Λαδή ζήτησε και το διάλειμμα, επικαλούμενος λόγους υγείας.
Οι αντιφάσεις του είναι συνεχείς. Οταν ο συνήγορος του ζητάει να εξηγήσει τους κανόνες συνωμοτισμού που υποτίθεται ότι έπαιρναν οι συνδαιτημόνες του άλσους της Καισαριανής και του θυμίζει αυτά που έλεγε για τα γυαλιά ηλίου (ενώ ήταν Απρίλης, ιδιαίτερα ζεστή μέρα και με ήλιο), αυτοδιαψεύδεται: «Εγώ έκανα μια περιγραφή, δεν είπα κάτι για τα γυαλιά». Στην προηγούμενη συνεδρίαση, όμως, είχε πει χαρακτηριστικά, ότι ο Μαζιώτης έπαιρνε ιδιαίτερες προφυλάξεις, αφήνοντας μακριά το αυτοκίνητό του και φορώντας γυαλιά ηλίου για να μην αναγνωρίζεται! Οταν ο συνήγορος του υπενθυμίζει ότι στο διαβιβαστικό έχει γράψει ότι οι κατηγορούμενοι συναντιόνταν «τηρώντας πάντοτε τους κανόνες συνωμοτισμού», αντί ν’ απαντήσει συγκεκριμένα ποιοι ήταν αυτοί οι κανόνες, απαντά ότι… «οι τρομοκρατικές οργανώσεις προσπαθούν πάντοτε και μέσα από φυσιολογική ζωή να κάνουν συναντήσεις, να περνούν απαρατήρητες»! Αρα, όλοι είμαστε εξ ορισμού ύποπτοι και πρέπει ο καθένας μας να έχει δίπλα του έναν ασφαλίτη! Επειδή, όμως, κατάλαβε ότι αυτό δεν ακουγόταν και τόσο πειστικό, έσπευσε ασθμαίνοντας να συμπληρώσει: «Ο Κάτσενος συμμετείχε σ’ αυτές τις συναντήσεις. Αν πιστεύει ότι είναι αθώος, δεν είχε κανένα λόγο να διαφύγει»!!! Ο Χ. Λαδής δεν τσιμπάει, αλλά επιμένει: «Γιατί δεν είπατε ότι κάνανε μια συνάντηση, αλλά την κάνανε εντελώς φυσιολογικά;». Κάγκελο ο ασφαλίτης, προσπαθεί να μην εκτεθεί, αλλά καταφέρνει να τα κάνει χειρότερα: «Είναι ένας κανόνας συνωμοτισμού και αυτός»!
Οταν ο συνήγορος του δείχνει σειρά φωτογραφιών από τη… γιάφκα της Καισαριανής, παραδέχεται ότι αυτός είναι ο χώρος. Οταν ο συνήγορος τις καταθέτει στην έδρα για να τις δουν οι δικαστές, ο πρόεδρος αυθόρμητα αναφωνεί: «Παιδική χαρά έχει εδώ». Και παιδική χαρά έχει και καφετέρια, εξηγεί ο συνήγορος. Ομως ο Παπαθανασάκης μιλούσε συνέχεια για αλσύλιο, λες και είχαμε παράνομες συναντήσεις σε δάσος.
Στη συνέχεια και μέχρι ο Παπαθανασάκης να ζητήσει διάλειμμα, επειδή δεν αισθανόταν καλά, είχαμε μια συνεχή επανάληψη του έργου «δεν θυμάμαι – δεν γνωρίζω». «Δεν θυμόταν» πόσοι ασφαλίτες ήταν μαζί του στην Καισαριανή, «δεν θυμόταν» το όνομα ούτε ενός, «δεν γνώριζε» ποιος ανακάλυψε ότι τον Κάτσενο τον λένε Κάτσενο, «δεν θυμόταν» ποιος έψαξε την πολυκατοικία που κατοικούσε ο Κάτσενος, τα μπλοκάκια με τις προφορικές αναφορές των υφισταμένων του τα κατέστρεψε, γιατί «δεν ήταν απαραίτητο να κρατηθούν, αφότου έδωσε κατάθεση ο ίδιος», «δεν θυμόταν» ποιος από την ομάδα του ακολούθησε τον Κάτσενο μετά την Καισαριανή κ.λπ. κ.λπ. Οταν ο Χ. Λαδής θέτει το λογικότατο ερώτημα «πώς είναι δυνατόν να τον παρακολουθείτε τη μέρα που πίνει καφέ και όχι τη νύχτα», ο ασφαλίτης απαντά με απόγνωση: «Δεν είναι δυνατόν να τους παρακολουθούμε 24 ώρες το 24ωρο»! Υποτίθεται ότι είχαν εκτίμηση για το «μεγάλο χτύπημα» του ΕΑ, ότι είχαν βρει το μυστικό ραντεβού στην Καισαριανή, αλλά… δεν παρακολουθούσαν συνεχώς τους υπόπτους!
Οταν ο συνήγορος τον ρωτάει για την τρίτη συνάντηση, στην οποία ο ίδιος δεν ήταν παρών, όπως λέει, ο Παπαθανασάκης απαντά… άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε: «Το δικαστήριο θα κρίνει. Στη δικογραφία υπάρχουν γιάφκες, οπλισμός, πλήθος στοιχείων»! «Σας ρώτησα για την τρίτη συνάντηση», επιμένει ψύχραιμα ο συνήγορος. Κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, ο Παπαθανασάκης απαντά ότι δεν ανέφερε τίποτα. «Υπάρχει μια παράλειψη, η κατάθεση δόθηκε βιαστικά, δεν επαρκούσε ο χρόνος»! Αυτό που λέτε, το «τηρώντας πάντοτε τους συνωμοτικούς κανόνες», ισχύει για τον Κάτσενο ή είναι εσφαλμένη κρίση; καταλήγει ο συνήγορος, για να εισπράξει την… εκπληκτική απάντηση, ότι δεν είναι εσφαλμένη κρίση, γιατί ο Κάτσενος όταν συνελήφθη αρνήθηκε να δώσει DNA και αποτυπώματα, με αποτέλεσμα τα αποτυπώματα να μην είναι καθαρά. Και τι αποδείχτηκε στη συνέχεια, μετά από συμπληρωματική παρέμβαση του Π. Ρουμελιώτη; ότι ο Κάτσενος έδωσε αποτυπώματα (DNA αρνήθηκε να δώσει για λόγους αρχής), αλλά δεν του πήραν σε δυο δάχτυλα. «Κάτι είχε στα δύο δάχτυλα», ανμαγκάστηκε να παραδεχτεί ο Παπαθανασάκης. «Φταίει ο Κάτσενος γι’ αυτό;», ρώτησε ο Ρουμελιώτης. «Οχι, δεν είπα αυτό» (!) απάντησε ο ασφαλίτης. Και όμως, αυτό ακριβώς είχε πει πριν από δέκα λεπτά!
Οταν ο Π. Ρουμελιώτης ρώτησε τον Παπαθανασάκη αν μετά την εμφάνιση του Κάτσενου άλλαξε τη θέση του, αυτός απάντησε ότι «εγώ δεν θα ερμηνεύσω τη στάση του». «Ερμηνεύσατε όμως την προηγούμενη στάση του», σχολίασε ο συνήγορος. Μούγκα ο Παπαθανασάκης, καθώς μόλις είχε αποκαλυφθεί ότι, αν μη τι άλλο, είναι ένας μάρτυρας απολύτως προκατειλημμένος και με επιλεκτικές θέσεις, τις οποίες προσπαθεί να παρουσιάσει με ακόμη πιο επιλεκτικό τρόπο.
Ο τρίτος συνήγορος του Κ. Κάτσενου, Φρειδ. Βέργαδος, συμπλήρωσε την εξέταση Παπαθανασάκη με μερικά ακόμη ερωτήματα και πήρε απαντήσεις που έκαναν ακόμη πιο εμφανή την προκατάληψη του αποτυχημένου σεναριογράφου της Ασφάλειας. Οι προσαγωγές, είπε, ήταν τελείως προληπτικές. Μετά βρήκαμε στοιχεία και καταλάβαμε ότι πρόκειται για τον ΕΑ. Οσο για τον εαυτό του, επέμεινε ότι δεν έκανε εκτίμηση, αλλά μόνο παράθεση γεγονότων! Το δικαστήριο θ’ αποφασίσει…
Η Δ. Βαγιανού επανήλθε στα θέματα που έχουν να κάνουν με τη συστηματική παρακολούθηση των Ν. Μαζιώτη και Π. Ρούπα από το 2001, που αποφυλακίστηκε ο Ν. Μαζιώτης κ.λπ. Αναφέρθηκε σε δηλώσεις υπουργών, όπως ο Μαρκογιαννάκης, διοικητών της ΚΥΠ, όπως ο Κοραντής και στα δημοσιεύματα των εφημερίδων, που οι υπηρεσίες διέρρεαν. Αναφέρθηκε ακόμη στον προϊστάμενο της Αντιτρομοικρατικής Τζωΐδη, που πηγαινοέρχεται από τη ΔΑΕΕΒ στην ΚΥΠ. Ο Παπαθανασάκης επέμεινε μονότονα ότι ο ίδιος δεν παρέλαβε κανένα φάκελο όταν ανέλαβε, αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ! Στο σημείο αυτό και καθώς ο ασφαλίτης επέμενε προκλητικά ότι κανείς δεν παρακολουθούσε τον Μαζιώτη και πως όλα είναι… δημοσιεύματα, παρενέβη η Π. Ρούπα για να πει πως όλη αυτή η ιστορία, από το 2001 που αποφυλακίστηκε ο σύντροφός της, δεν είναι δημοσιεύματα αλλά η ίδια τους η ζωή. Για μεγάλα χρονικά διαστήματα τους παρακολουθούσαν προκλητικά σε 24ωρη βάση. Το 2003 έριξαν τον Μαζιώτη από τη μηχανή και έγινε αμέσως καταγγελία. Το 2007 τους παρακολουθούσαν τρία οχήματα με δύο άνδρες το καθένα, συν δύο μηχανές, τους έκλειναν το δρόμο, έκαναν φανερή την παρουσία τους. Το καλοκαίρι του 2009 τους προσήγαγαν και τους ερεύνησαν στη Θήβα. Δημοσίως και επανειλημμένα ο Μαρκογιαννάκης και ο Κοραντής δηλώνουν ότι ο Μαζιώτης παρακολουθούνταν ανελλιπώς και ότι οι παρακολουθήσεις απέδωσαν μηδέν. Οταν με συνέλαβαν, συνέχισε, μου είπαν για τα Κύθηρα, μου είπανε τα πάντα. Λέει ψέματα ο μάρτυρας. Ψέματα ότι ο προϊστάμενός του Τζωίτης δεν του είπε τίποτα. Αν αυτά δεν συμφέρουν τον μάρτυρα, το καταλαβαίνω. Να έρθει, όμως, ο Μαρκογιαννάκης να καταθέσει.
Η τελευταία ενότητα ερωτήσεων της Δ. Βαγιανού αφορούσε τον περιβόητο διευθυντικό ρόλο και αν ο Παπαθανασάκης έχει να εισφέρει τίποτα. Απάντησε ότι με βάση το εύρημα στο σπίτι των Μαζιώτη-Ρούπα, που ο ίδιος ερμήνευσε ως διορθωμένο κείμενο προκήρυξης του ΕΑ, προκύπτει ότι «κάποιον κεντρικό ρόλο έπαιζαν στην οργάνωση ΕΑ»! Και γιατί ένα πολιτικό κείμενο προσδίδει διευθυντικό ρόλο; ρώτησε η Δ. Βαγιανού, χωρίς να πάρει απάντηση.
Ο Παπαθανασάκης αποχώρησε φανερά ανακουφισμένος και ήρθε η ώρα των σχολιασμών της κατάθεσής του.
Ευστοχότατα ο Σ. Νικητόπουλος σχολίασε ότι ο Παπαθανασάκης έλεγε συνεχώς ψέματα για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Στην προηγούμενη συνεδρίαση είπε ότι ο Νικητόπουλος είχε ένα κινητό και προσπάθησε να το πετάξει, πράγμα που δεν ισχύει. Σήμερα είπε ότι κατά τη σύλληψή του προσπάθησε να διαφύγει, πράγμα που επίσης δεν ισχύει.
Σε μια ιδιαίτερα σκληρή δήλωσή του, κοιτώντας κατάματα τους δικαστές, ο Ν. Μαζιώτης, δήλωσε από την αρχή ότι το γεγονός ότι το δικαστήριο αποδέχτηκε τον συγκεκριμένο μάρτυρα δείχνει ότι ήρθαν απλώς να διεκπεραιώσουν μια δίκη με προειλημμένη απόφαση. Αυτό δείχνει –συνέχισε– πόσο ξεφτιλισμένος είναι ο θεσμός που λέγεται Δικαιοσύνη. Προφανώς δεν είχατε εμπιστοσύνη στην ευγλωττία του Παπαθανασάκη, γι’ αυτό και δεν του ζητήσατε στην αρχή να πει όσα λέει στις καταθέσεις του, αλλά αρχίσατε με ερωτήσεις. Ο δε εισαγγελέας έκανε δυο-τρεις τυπικές ερωτήσεις που δεν δικαιολογούν ούτε το μισθό του («μας έκαναν περικοπές», είπε μισογελώντας αμήχανα ο εισαγγελέας). Αφού έφερε παραδείγματα για το πώς ο πρόεδρος προσπάθησε να βοηθήσει τον Παπαθανασάκη όταν στριμωχνόταν, ο Ν. Μαζιώτης συνέχισε. Ηταν φανερό ότι δεν ήθελε να απαντήσει και εσείς καθόσασταν και τον ακούγατε. Συνταχθήκατε μαζί του και ό,τι είπε, αοριστολογίες, ψέματα, δεν θυμάμαι, τα θεωρήσατε απόλυτη αλήθεια. Δεν μας κάνει εντύπωση, γιατί είστε βασιλικότεροι του Παπαθανασάκη. Αν θέλατε να φανείτε αμερόληπτος, είπε απευθυνόμενος στον πρόεδρο, θα έπρεπε να φανείτε λίγο πιο έξυπνος. Δεν το κάνατε γιατί μάλλον δεν σας ενδιαφέρει.
Ενώ έπρεπε να φέρετε τους υφισταμένους του, αρνηθήκατε. Και τι ακούσαμε; Δεν ξέρω, δεν θυμάμαι. Είναι γελοίο, μπάτσος επικεφαλής κι όχι κάποιο απλό μπατσάκι, να λέει δεν θυμάται ποιοι ήταν στην παρακολούθηση. Ηρθε εδώ σίγουρος ότι θα τον καλύψετε, γιατί είστε δίδυμη εξουσία, μπάτσοι-δικαστές. Με βάση ένα μάρτυρα και τις μαλακίες που είπε (ο πρόεδρος του ζήτησε να μη χρησιμοποιεί τέτοιες λέξεις και διόρθωσε: ηλιιθιότητες) θα μας καταδικάσετε σε εκατοντάδες χρόνια φυλακή. Θα μας καταδικάσετε σαν αρχηγούς και επειδή για τις ενέργειες δεν έχετε φυσικούς αυτουργούς θα μας καταδικάσετε σαν ηθικούς αυτουργούς, με βάση τα διαβιβαστικά της Ασφάλειας. Αυτός ο ξεφτιλισμένος μηχανισμός και το σύστημά σας δεν χρειάζεται πια αποδείξεις. Αυτά ανήκουν στα σκουπίδια της Ιστορίας. Δεν έχετε απολύτως τίποτα. Εχετε έναν Παπαθανασάκη που λέει ότι είδαμε 5-6 ανθρώπους σ’ ένα αλσάκι. Ολες οι αποφάσεις μέχρι τώρα είναι πολιτικές (τις θύμισε μία προς μία). Είστε τυφλά προσηλωμένοι στους «αντιτρομοκρατικούς» –για μας αντεπαναστατικούς– νόμους. Στο μέλλον τυχόν αποβράσματα σαν τον Παπαθανασάκη ενδεχομένως να μη χρειάζεται να ‘ρθουν. Θα φτάνει μόνο το χαρτί του. Εχετε πάρει μεγάλη κατηφόρα. Ισως αργότερα να χρειάζεται να φοράτε και κουκούλες, γιατί είναι τόσο επαίσχυντο το έργο σας.
Σαν να μην κατάλαβε τίποτα από τη δήλωση που είχε γίνει το πρωί, κατά την έναρξη της διαδικασίας, ο εισαγγελέας ρώτησε τον Ν. Μαζιώτη ποια αποδέχεται και ποια όχι απ’ αυτά που άκουσε από τον Παπαθανασάκη, για να εισπράξει την αυτονόητη απάντηση: «Δεν απαντώ σε τέτοια ερώτηση». Και μεις ρωτάμε τον εισαγγελέα. Αν υποθέσουμε ότι ο Μαζιώτης απαντούσε, υπάρχει περίπτωση να πίστευε ό,τι θα έλεγε; Οχι, βέβαια. Ο,τι δεν βόλευε το σενάριο θα το απέδιδε σε προσπάθεια του Μαζιώτη να καλύψει τον εαυτό του και τους συγκατηγορούμενούς του. Απλά ήθελε να τον μπλέξει σε μια συζήτηση με βάση το σενάριο-σουρωτήρι της Αντιτρομοκρατικής.
Ο Παπαθανασάκης κατάφερε να κάνει τη δικογραφία να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, σχολίασε η Μ. Δαλιάνη. Στηλίτευσε τη δήλωσή του ότι δήθεν δεν κάνει αξιολογήσεις, ενώ με δικές του αξιολογήσεις βρίσκονται εδώ οι μισοί από τους κατηγορούμενους. Θυμίζοντας τα διάφορα στοιχεία της κατάθεσής του, παρατήρησε πως αυτός βάζει τον εαυτό του στις παρακολουθήσεις της Καισαριανής, για τις οποίες δεν προκύπτει τίποτα, όπου όμως το σενάριο είναι πιο μυστηριώδες βγάζει τον εαυτό του και επικαλείται τους υφισταμένους του, αρνούμενος να τους κατονομάσει. Ανασκεύασε την κατάθεσή του για το σπίτι του Σταθόπουλου, για το περιστατικό του Υμηττού, όμως, τον διαψεύδει οικτρά η έκθεση αυτοψίας. Τι θα πούμε, ότι στο ένα λέει ψέματα και στο άλλο αλήθεια;
Η Αν. Παπαρρούσου παρατήρησε ότι στην προδικασία ο Παπαθανασάκηες νοηματοδότησε τα περιστατικά, ενώ στο ακροατήριο είχαμε την απονοηματοδότηση. Τα περιστατικά, έτσι όπως τα νοηματοδότησε ο Παπαθανασάκης, ήταν αρκετά για να τον κρατήσουν ένα χρόνο στη φυλακή, ενώ τώρα είναι τίποτα. Οταν φωνάζαμε ότι είναι αθώος, τα βουλεύματα μας απαντούσαν ότι στο σπίτι του βρέθηκε φύλλο της εφημερίδας «Ποντίκι» που περιείχε προκήρυξη του ΕΑ.
Σε σχέση με τον Νικητόπουλο, είπε ο Σπ. Φυτράκης, με τα δεδομένα της δικογραφίας και με όσα είπε οπ μάρτυρας δεν μπορούμε να του αποδώσουμε κατηγορία για συμμετοχή στην οργάνωση. Τελείωσε από άποψη αποδείξεων. Δεν έχετε τίποτα. Γιατί κάτι θα έπρεπε να γράψετε ως ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, που απαιτεί ο νόμος.
Σε σχέση με τους Μαζιώτη-Ρούπα δήλωσε ότι η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης δεν φτάνει για να τυποποιήσει ούτε το αδίκημα του απλού μέλους της οργάνωσης. Κι όμως, τους χαρακτηρίζουν μαζί με τον Γουρνά «διευθυντές», όρος που αποτελεί την πιο αυθαίρετη νομική κατασκευή. Θύμισε την απόφαση της δίκης του ΕΛΑ, που απάλλαξε ακόμα κι αυτόν που ανέλαβε την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής, γιατί δεν προέκυψαν αποδεικτικά στοιχεία. «Για τους κυρίους κατηγορουμένους ήταν κι αυτό αστικό δικαστήριο», σχολίασε ο πρόεδρος, χωρίς να μας πει, όμως, αν δέχεται αυτή τη νομολογία. Ο Σπ. Φυτράκης κάλεσε τους δικαστές να τηρήσουν τους νομικούς κανόνες, υπερβαίνοντας την κρατική κατεύθυνση. Ξέρω ότι ο Μαζιώτης θα θυμώσει, γιατί αυτά που λέω είναι συντηρητικά, κατέληξε, αλλά ελπίζω να με συγχωρήσει.
Η Δ. Βαγιανού αναφέρθηκε στο δόγμα της συλλογικής ευθύνης που αναβιώνει. Η Π. Γιαννακοπούλου παρατήρησε ότι με βάση το άρθρο 224 ΚΠΔ η κατάθεση του Παπαθανασάκη δεν πρέπει να ληφθεί υπόψη, γιατί ήταν παρών μόνο σε δύο περιστατικά, τα υπόλοιπα τα γνωρίζει εξ ακοής και έπρεπε να κατονομάσει την πηγή του. Ο Γ. Ραχιώτης συμπλήρωσε για το ίδιο θέμα ότι το θέμα του 224 ΚΠΔ προβάλλεται και ως αυτοτελής ισχυρισμός της υπεράσπισης Κορτέση (να μη ληφθεί υπόψη η κατάθεση Παπαθανασάκη από τη στιγμή που δεν κατονόμασε τις πηγές του). Ο Παπαθανασάκης, είπε, επέλεξε όχι το ρόλο του μάρτυρα, αλλά το ρόλο του εκπροσώπου της αρχής, εμφανιζόμενος σαν υπηρεσιακή αυθεντία: «Αυτό που σας λέω είναι και αν ρωτάτε, δε θα σας πω ποιος μου το ‘πε». Αυτό θυμίζει δίκες της δεκαετίας του ’50 και του ’60, που πήγαινε ο διοικητής της Ειδικής Ασφάλειας και έλεγε «αυτοί είναι οι κατάσκοποι του παραπετάσματος». Εχουμε ολική επαναφορά στη μετεμφυλιακή περίοδο και λυπούμαστε ιδιαίτερα που ο Παπαθανασάκης δεν ρωτήθηκε από την έδρα από πού τα ξέρεις; Αυτό δεν είναι δουλειά των συνηγόρων, είναι δουλειά των δικαστών. Ο Κ. Νταϊλιάνας κάλεσε τους δικαστές ν’ αποδείξουν ότι κάνουν δίκαιη δίκη. Και μόνο η αναφορά του Παπαθανασάκη στο περιβόητο τηλέφωνο 099…, που αποδίδεται στον Κορτέση, ότι τον γνώρισε από το ΧΡΙ και από τη φωνή, εγείρει σοβαρές αμφιβολίες για ένα δικαστήριο. Πώς γνώρισε τη φωνή του Κορτέση, όταν λέει ότι δεν τον γνώριζε;
Η δίκη θα συνεχιστεί τη Δευτέρα 19 Δεκέμβρη με τις αξιολογήσεις των συνηγόρων του Κ. Κάτσενου και την κατάθεση άλλων μαρτύρων του κατηγορητήριου.
αναδημοσιευση από eksegersi.gr
Η πρώτη ήταν αίτημα των συνηγόρων του Σ. Νικητόπουλου να υπογράψει το δικαστήριο έγγραφη βεβαίωση, σύμφωνα με την οποία ο Νικητόπουλος δεν έχει καταδικαστεί για αδικήματα «τρομοκρατίας». Διότι, η περιβόητη «Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και της Χρηματοδότησης της Τρομοκρατίας και Ελέγχου των Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης» και δη η Β’ Μονάδα της, με προϊστάμενο αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ενέγραψε και τον Νικητόπουλο (και τους υπόλοιπους κατηγορούμενους) στον κατάλογο των «τρομοκρατών», λέγοντας ότι «ετέλεσε πράξεις σχετιζόμενες με τροκρατία». Οπως αναλυτικότερα έχουμε γράψει στο φύλλο μας της 8ης Οκτώβρη («Τρομοκρατικός εφιάλτης»), πρόκειται για μια υπηρεσία που θυμίζει τη Γκεστάπο, που δεν δίνει λογαριασμό πουθενά, που δεν ελέγχεται από πουθενά, έναντι της οποίας δεν υπάρχει κανένα απόρρητο και η οποία είναι αρμόδια «για τον προσδιορισμό των φυσικών και νομικών προσώπων ή οντοτήτων που σχετίζονται με την τρομοκρατία και τη δέσμευση των περιουσιακών τους στοιχείων».
Για προκλητική κατάργηση του τεκμήριου αθωότητας, ενόσω η δίκη βρίσκεται σε εξέλιξη, έκανε λόγο η συνήγορος Α. Παπαρρούσου. Για νοσηρή κατάσταση, στο πλαίσιο της οποίας δεσμεύονται ακόμη και συντάξεις, μίλησε η Δ. Βαγιανού.
Με ποιο δικαίωμα μια Αρχή λέει στο δικαστήριο ποιοι είναι ένοχοι, αναρωτήθηκε ο Κ. Νταϊλιάνας. Η Αρχή αυτή φακελώνει και προκαταλαμβάνει χονδροειδέστατα το δικαστήριο είπε ο Σ. Φυτράκης. Τι παιδευόμαστε εμείς εδώ, αναρωτήθηκε, αφού μια ανώτερη Αρχή, με αρεοπαγίτη επικεφαλής, λέει ότι οι κατηγορούμενοι τέλεσαν τα αδικήματα; Τεκμήριο αθωότητας δεν υπάρχει, τεκμήριο ενοχής έχεις. Σε γράφουν στη λίστα και τελείωσες. ‘Η θα τα τελειώσουμε αυτά ή θα κάνουμε δίκες εικονικές, κατέληξε, επαναλαμβάνοντας ότι η υπεράσπιση ζητά έγγραφο υπογεγραμμένο από τον πρόεδρο, μετά από πρόταση του εισαγγελέα, ότι η δίκη βρίσκεται σε εξέλιξη και καμιά καταδίκη δεν υπάρχει.
Ο Σ. Νικητόπουλος σημείωσε ότι του επιδόθηκε απόφαση με την οποία εντάσσεται σε λίστα ατόμων σχετιζόμενων με την «τρομοκρατία», από την οποία απουσιάζουν οι αστοί πολιτικοί και οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες. Οπως έχω ξαναπεί, τόνισε, το άρθρο 187Α ξεφτιλίζει πλήρως το τεκμήριο αθωότητας, που θεωρείται κατάκτηση του λεγόμενου νομικού πολιτισμού. Ως αναρχικός, κατέληξε, δεν τρέφω αυταπάτες, ούτε επιλέγω τη θυματοποίηση, θεωρώ όμως ότι η υποκρισία πρέπει να καταγγέλλεται.
Το δικαστήριο επιφυλάχτηκε και στο τέλος της διαδικασίας ο πρόεδρος ανακοίνωσε ότι θα δουν το αίτημα από θετική κατεύθυνση και ζήτησε από τους συνηγόρους την Παρασκευή να παραλάβουν από τη γραμματέα το σχετικό έγγραφο.
Η δεύτερη παρέμβαση έγινε από την Π. Ρούπα, η οποία αναφέρθηκε στο αίτημα εξαίρεσης του Παπαθανασάκη, που απορρίφθηκε από το δικαστήριο, απόφαση την οποία χαρακτήρισε αναμενόμενη. Καταδεικνύει, είπε, ότι εδώ έχουμε μια πολιτική δίκη και αποδεικνύει τη σύμφυση του δικαστικού σώματος με τον κατασταλτικό μηχανισμό. Αποστολή αυτών των ειδικών δικαστηρίων είναι να διεξάγουν πολιτικές δίκες και να ρίχνουν πολύχρονες καταδίκες χωρίς στοιχεία. Ακόμα και το τυπικό μέρος που αφορά «ενοχή» ή αθωότητα εγκαταλείπεται. Το δικαστήριο αδιαφορεί για το νόμο και ανακοινώνει ότι χρησιμοποιεί έναν μάρτυρα που ήρθε με πολιτική απόφαση για να στηρίξει ένα κατηγορητήριο εναντίον των αγωνιστών του ΕΑ και εναντίον των ανθρώπων που το κράτος θεωρεί ότι είχαν σχέση. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί και μια ομολογία. Ο Παπαθανασάκης θα έρθει να μεταφέρει –γιατί ο ίδιος δεν ήταν παρών– αυτά που θέλει και έτσι η διαδικασία της έρευνας και της απόδειξης μέσω του νόμου καταργείται. Ομολογείτε ότι εδώ δεν βρίσκεστε ως νομικοί, αλλά ως πολιτικά πρόσωπα που ήρθατε για να ρίξετε μεγάλες ποινές με πολιτική απόφαση.
Ποια είναι η ΔΑΕΕΒ; συνέχισε η Π. Ρούπα, για να αναφερθεί στη συνέχεια στο ρόλο αυτής της υπηρεσίας, που τρέφει μανία ενάντια σ’ ολόκληρο τον ανατρεπτικό χώρο. Χαρακτήρισε τον Παπαθανασάκη δολοφόνο και βασανιστή. Ηταν ο διοικητής του ΑΤ Νίκαιας και κατηγορήθηκε για τη δολοφονία Πακιστανού μετανάστη, ο οποίος χτυπήθηκε ανηλεώς, του έγινε ηλεκτροσόκ, σύρθηκε στις σκάλες σαν τσουβάλι με το κεφάλι του να χτυπά στα σκαλιά και μετά από μερικές μέρες πέθανε. Είναι αυτός που βασάνισε τον Κώστα Γουρνά, όταν τον συνέλαβαν. Κι έρχεται αυτός ο άνθρωπος, μ’ αυτό το ποιόν, να κατηγορήσει εμάς; κατέληξε.
Εφτασε, λοιπόν, η ώρα του Παπαθανασάκη. Δεν είναι δυνατόν στο πλαίσιο αυτού του ρεπορτάζ να ανασυντεθεί ολόκληρη η πρώτη μέρα της κατάθεσής του, γιατί θα απαιτούνταν τεράστιος χώρος. Μένουμε, λοιπόν, στα βασικά της σημεία. Οπως σημειώσαμε στον πρόλογο, ο Παπαθανασάκης θα έπρεπε να έχει το όνομα «ο κύριος δεν θυμάμαι – δεν γνωρίζω». Ετσι απαντούσε στις ερωτήσεις που είχαν συγκεκριμένο περιεχόμενο και αμφισβητούσαν το σενάριο. Ο ίδιος ούτε το σενάριο ήταν σε θέση να παρουσιάσει με ολοκληρωμένο τρόπο (πολύ λίγος ακόμη και γι’ αυτό). Ενώ ήταν ο συντονιστής που μάζευε τις αναφορές από τους υφισταμένους του, υποστήριξε ότι δεν υπήρχαν έγγραφες αναφορές, αλλά μόνο προφορικές, στη διάρκεια των οποίων κρατούσε σημειώσεις, τις οποίες όμως… κατέστρεψε μετά τις συλλήψεις! Οσο για το ποιος υφιστάμενός του ήταν στη μία ή την άλλη παρακολούθηση, ποιος του έδωσε τη μια ή την άλλη πληροφορία… δεν θυμόταν, γιατί στις παρακολουθήσεις έπαιρνε μέρος σχεδόν όλη η δύναμη της Αντιτρομοκρατικής, 100-200 άτομα! Ο ίδιος τοποθετήθηκε ξανά στην Αντιτρομοκρατική από το ΠΑΣΟΚ, μόλις άλλαξε η κυβέρνηση, αλλά από τους προηγούμενους δεν παρέλαβε τίποτα σχετικά με τον ΕΑ ή για παρακολούθηση του Μαζιώτη ή άλλων! Ετσι, δεν υπάρχει καμιά υπηρεσιακή πηγή, έγγραφο ή άτομο, για να καταθέσει συγκεκριμένα. Υπάρχει μόνον αυτός, η απόλυτη αυταρχική αυθεντία, που ό,τι λέει πρέπει να θεωρηθεί θέσφατο!
Η εξέτασή του από την έδρα ήταν εξοργιστικά διεκπεραιωτική. Μερικές τυπικές ερωτήσεις από τον πρόεδρο, χωρίς καμιά αμφισβήτηση της αυθεντίας (ακόμη και εκεί που οφθαλμοφανώς «μπάζει» το σενάριο). Μερικές ερωτήσεις ακόμη από τον εισαγγελέα, κάπως πιο διεισδυτικές σε ένα-δυο σημεία, και αυτό ήταν όλο. Ουδεμία και ουδείς από τους τακτικούς και αναπληρωματικούς δικαστές και τον αναπλωρωτή εισαγγελέα υπέβαλε ερώτηση! Το ακόμα πιο προκλητικό είναι πως, ενώ ο Παπαθανασάκης μιλούσε συνεχώς σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο (κάναμε, βρήκαμε, δείξαμε, εκτιμήσαμε κ.λπ.), ούτε ο πρόεδρος ούτε ο εισαγγελέας τον ρώτησαν από πού γνωρίζει έστω τα πραγματικά περιστατικά που επικαλείται, χωρίς ο ίδιος να είναι παρών. Το σημειώνουμε γιατί δικονομικά, όταν ένας μάρτυρας καταθέτει γεγονότα που υπέπεσαν στην αντίληψή του από πληροφορίες, οφείλει να κατονομάσει την πηγή των πληροφοριών που επικαλείται, αλλιώς αυτές δεν έχουν καμιά αποδεικτική αξία. Από τη στιγμή, όμως, που δέχτηκαν να καταθέσει ο Παπαθανασάκης, ήξεραν πολύ καλά ότι δεν θα τους πει τίποτα πέρα από το σενάριο της Αντιτρομοκρατικής. Οπως σημειώναμε σε προηγούμενο ρεπορτάζ, έκαναν και αυτό το «άλμα», κουρελιάζοντας μια βασική αρχή του ισχύοντος δικονομικού συστήματος, που ισχύει και πριν από το 1950! Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, όταν κάποια στιγμή η Μ. Δαλιάνη στρίμωξε άγρια τον Παπαθανασάκη κι αυτός «παραμιλούσε», πέταξε ένα «καρφί» στον πρόεδρο («αυτά θα έπρεπε να τα ελέγξετε και εσείς, κ. πρόεδρε»), ο πρόεδρος απάντησε αμήχανα και σχεδόν ενοχικά: «Δεν το σκέφτηκα, αλλά είναι αξιόλογα»!).
Αντίθετα με την έδρα, οι συνήγοροι υπεράσπισης τον «ξετίναξαν» με τις ερωτήσεις τους και στο τέλος της διαδικασίας, με τις ερωτήσεις του Γ. Ραχιώτη, ο Παπαθανασάκης είχε αποδειχτεί ένας παντελώς αναξιόπιστος μάρτυρας. Παραθέτουμε στη συνέχεια τα κομβικά κεφάλαια της κατάθεσής του.
Τι αποδείχτηκε; Οτι οι συναντήσεις στην Καισαριανή έγιναν μέρα μεσημέρι (11 το πρωί), ότι ο Σταθόπουλος άφησε το αυτοκίνητό του στο πάρκινγκ κι ότι όταν τελείωσε ο καφές οι Σταθόπουλος, Νικητόπουλος και Κορτέσης στάθηκαν στο πάρκινγκ, συνέχισαν για κάμποση ώρα την κουβέντα όρθιοι και μετά έφυγαν ο πρώτος με το αυτοκίνητό του και οι άλλοι δύο με τις μηχανές τους. Από τις απαντήσεις που αναγκάστηκε να δώσει ο Παπαθανασάκης στις λεπτομερειακές ερωτήσεις των συνηγόρων αποδείχτηκαν όλ’ αυτά, που βέβαια καμιά σχέση δεν έχουν με συνωμοτική συνάντηση, αλλά παραπέμπουν σε συνάντηση φιλικής παρέας.
Βασικό στοιχείο του σενάριου του Παπαθανασάκη ήταν πως δυο καρτοκινητά, οι αριθμοί των οποίων αναφέρονταν σε σημείωμα που βρέθηκε στον Σταθόπουλο, ανήκαν στον Νικητόπουλο και τον Κορτέση και ήταν καρτοκινητά που δέχονταν κλήσεις μόνο από καρτοτηλέφωνα (με τηλεκάρτες), άρα ήταν… ύποπτα, δηλαδή χρησιμοποιούνταν με συνωμοτικό τρόπο για τη δράση του ΕΑ. Μάλιστα, για να κάνει πιστευτό το σενάριό του, ο Παπαθανασάκης κατέθεσε ότι ο Σταθόπουλος είχε πολύ καλά κρυμμένο το σημείωμα (χωρίς να πει πού) και ότι είχε τα ονόματα γραμμένα με κωδικούς.
Και τι αποδείχτηκε; Οτι το ένα καρτοκινητό βρέθηκε όντως στην κατοχή του Νικητόπουλου, το δε… κρυπτογραφικό σημείωμα του Σταθόπουλου έγραφε πριν τον αριθμό «ΣΑΡ». Σαράντος, δηλαδή, που είναι το μικρό όνομα του Νικητόπουλου. Τέτοιος συνωμοτισμός, τέτοια κρυπτογράφηση! Αυτό το καρτοκινητό, δε, δεν έχει δεχτεί καθόλου κλήσεις!
Το άλλο καρτοκινητό δεν βρέθηκε στην κατοχή του Κορτέση. «Είναι σίγουροι» ότι ανήκει σ’ αυτόν, επειδή στο σημείωμα του Σταθόπουλου έγραφε «ΧΡΙ». Χριστόφορος είναι το μικρό του Κορτέση, αλλά το «ΧΡΙ» θα μπορούσε ν’ αναφέρεται σε Χρίστο, Χριστόδουλο, Χριστίνα. Χριστιάνα και πάει λέγοντας, συν πολλαπλάσια επώνυμα που αρχίζουν από «ΧΡΙ». Αλλους πέντε αριθμούς κινητών γράφει το σημείωμα του Σταθόπουλου, αλλά αυτοί «αποκωδικοποίησαν» και «ταυτοποίησαν» μόνο τα δύο, που… όλως τυχαίως το ένα ανήκει στον Νικητόπουλο, ενώ το άλλο –λόγω «ΧΡΙ»– μπορούσαν να το αποδώσουν στον Κορτέση.
Τι άλλο αποδείχτηκε; Από τους αύξοντες αριθμούς των υποκλοπών φαίνεται πως αυτό το καρτοκινητό έχει κάνει 149 συνομιλίες. Στη δικογραφία, όμως, υπάρχουν μόνο 15 απομαγνητοφωνήσεις, που αφορούν συνομιλίες που έγιναν μεταξύ αυτού του καρτοκινητού και καρτοτηλέφωνων. Αν οι υπόλοιπες συνομιλίες είχαν γίνει με άλλα κινητά ή σταθερά, τότε η θεωρία του «ειδικού» καρτοκινητού που μιλούσε μόνο με καρτοτηλέφωνα θα κατέρρεε εν ριπή οφθαλμού. Σ’ αυτό το σημείο ο Παπαθανασάκης πραγματικά «βόγγηξε». Δεν μπορούσε να βρει καμιά δικαιολογία και απαντούσε «δεν θυμάμαι», «δεν τις αξιολογήσαμε», «δεν γνωρίζω πως παίρνει αύξοντα αριθμό από το σύστημα μια επικοινωνία», «μπορεί να είναι SMS» (κι ας αναφέρονταν όλοι οι αύξοντες αριθμοί σε επικοινωνία και όχι μήνυμα) κ.λπ. «Μπορείτε να μας πείτε ότι και οι υπόλοιπες συνομιλίες έγιναν όλες από τηλεκάρτες;», ήταν η καταληκτική ερώτηση του Γ. Ραχιώτη. Μούγκα ο Παπαθανασάκης.
Κοντολογής, απέδωσαν στον Κορτέση ένα καρτοκινητό που ουδέποτε βρέθηκε στην κατοχή του (όταν συνελήφθη είχε το κινητό του), ούτε ποτέ κατασχέθηκε (δεν υπάρχει έκθεση κατάσχεσης στη δικογραφία), ενώ προσέδωσαν σ’ αυτό το καρτοκινητό συνωμοτική λειτουργία, παρουσιάζοντας απομαγνητοφωνημένες μόνο τις 15 από τις 149 συνομιλίες που είχαν γίνει μ’ αυτό. Οσο για το φυσικό πρόσωπο (αστυνομικό) που άκουγε απευθείας, σε ζωντανό χρόνο, τις συνομιλίες (όχι αυτόν που έκανε την απομαγνητοφώνηση), ο Παπαθανασάκης… δεν θυμόταν ποιος ήταν, όπως «δεν θυμόταν» ποιος έκανε την τάδε παρακολούθηση, ποιος ανέφερε το ένα, ποιος είδε το άλλο κ.λπ. Αρνήθηκε να κατονομάσει έστω και έναν υφιστάμενό του, λες και αυτή η υπηρεσία αποτελείται μόνο από ένα άτομο, τον Παπαθανασάκη. Εφεραν να καταθέσει αυτόν που γνωρίζει μόνο από δεύτερο χέρι και όχι εκείνους που τον πληροφόρησαν γι’ αυτά που ισχυρίζεται. Και πώς θα καταλάβουμε αν αυτός λέει αλήθεια, αφού δεν μπορούμε να ελέγξουμε κανέναν από τους ισχυρισμούς του; Αρκεί που το λέει αυτός! Εχει το τεκμήριο της αλήθειας! Κάνουν, δηλαδή, δίκη με μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο τους ισχυρισμούς ενός ασφαλίτη!
Σύμφωνα με την αρχική κατάθεση του Παπαθανασάκη, ο Σταθόπουλος εθεάθη στις 5 Απρίλη στον Υμηττό να αφήνει το αμάξι του και να πηγαίνει σε ερημική τοποθεσία. Μετά, οι ασφαλίτες που έκαναν την παρακολούθηση άκουσαν πυροβολισμούς και όταν έφυγε ο Σταθόπουλος, έκαναν έρευνα και βρήκαν κάλυκες, οπότε συμπέραναν ότι ο Σταθόπουλος πήγε και έκανε… σκοποβολή (το αυτονόητο ερώτημα, «γιατί τότε δεν τον πιάσατε με το όπλο στο χέρι, όταν έφευγε;», δεν τέθηκε από την έδρα).
Τι αποδείχτηκε; Οτι στη δικογραφία υπάρχει έγγραφο της ΔΑΕΕΒ που αναφέρει ότι το συγκεκριμένο περιστατικό έγινε στις 11 Απρίλη, όταν ο Σταθόπουλος ήταν ήδη κρατούμενος από τις 9 Απρίλη! Αναφέρει το έγγραφο της έκθεσης αυτοψίας, ότι πρόσωπο που ήταν υπό παρακολούθηση μετέβη στον Υμηττό, άκουσαν πυροβολισμούς και μετά πήγαν και βρήκαν τους κάλυκες. Οταν η Μ. Δαλιάνη αποκάλυψε αυτό το αδιάσειστό στοιχείο, ο Παπαθανασάκης έπαθε… κλακάζ. Ακριβώς το ίδιο περιστατικό που ο ίδιος πρωσοποποιεί στον Σταθόπουλο για τις 5 Απρίλη, περιγράφεται στην έκθεση αυτοψίας ότι συνέβη στις 11 Απρίλη, με τον Σταθόπουλο ήδη κρατούμενο! Παρά τη βοήθεια που προσπάθησε να του προσφέρει ο πρόεδρος, ο Παπαθανασάκης αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι πρώτη φορά διαπιστώνει ότι έχει γραφτεί έτσι η έκθεση αυτοψίας. Ετσι και ο πρόεδρος αναγκάστηκε να πει ότι επισημαίνει αυτή την αντίφαση.
Στην αρχική του τοποθέτηση, ο Παπαθανασάκης υπαινίχτηκε ότι το σπίτι του Σταθόπουλου στην οδό Λυκούργου 2 ήταν κάτι σαν γιάφκα. Ο ίδιος δεν έμενε εκεί, είπε, αλλά στην οδό Παιονίου. Και τι αποδείχτηκε; Οτι το σπίτι αυτό το είχε νοικιάσει ο Σταθόπουλος στ’ όνομά του, ότι ήταν μια κανονική κατοικία, ενώ στην Παιονίου κατοικούσε η σύντροφός του. «Δεν είπα ότι υπάρχει τίποτα περίεργο», την έκανε γυριστή ο Παπαθανασάκης, όταν αποκαλύφτηκαν τα πραγματικά δεδομένα. Γιατί, όμως, αυτό δεν φρόντισε να το πει ο ίδιος από την αρχή; Γιατί άφηνε υπόνοιες για γιάφκα, στην οποία γίνονταν συναντήσεις των… μελών της οργάνωσης;
Ο Παπαθανασάκης αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ο Σταθόπουλος είναι παλιός «γνώριμός» του. Οτι είναι παιδικός φίλος του Μαζιώτη, ότι όταν παλιότερα είχε συλληφθεί ο Μαζιώτης είχαν προσαγάγει και τον Σταθόπουλο και τον πατέρα του. Μέχρι και το όνομα του αδελφού του γνώριζε!
Επρεπε να βαφτίσουν «ύποπτο» το σπίτι της οδού Λυκούργου, γιατί με επίσκεψη σ’ αυτό το σπίτι «δένουν» τον Κορτέση και τον Κάτσενο. Εγινε, λένε, μια συνάντηση, όπου ο Κάτσενος πήγε μόνο για ένα τέταρτο και έφυγε. Λίγο μετά έφυγε ο Κορτέσης, ο οποίος πήρε με τη μηχανή του τον Σταθόπουλο, τον άφησε στο σπίτι της φίλης του και «αναχώρησε για άγνωστη κατεύθυνση». Μερικές ώρες αργότερα πήγε στο σπίτι ο Μαζιώτης, ο οποίος αργότερα έφυγε με τον Κορτέση και μπήκαν σ’ ένα Renault Megan, το οποίο όμως έφερε πινακίδες από Audi, ενώ αργότερα (αφότου είχαν συλληφθεί οι κατηγορούμενοι) βρέθηκε καμένο στο Γαλάτσι και διαπιστώθηκε ότι είχε κλαπεί από τη Θεσσαλονίκη.
Το σενάριο, όμως, σ’ αυτό το σημείο έχει μια θεόρατη τρύπα. Ο Κορτέσης φέρεται ν’ αναχωρεί με τη μηχανή του, κουβαλώντας και τον Σταθόπουλο, και φέρεται ν’ αναχωρεί ξανά, ώρες μετά, παρέα με τον Μαζιώτη, χωρίς να έχει επιστρέψει στο σπίτι! Δηλαδή, τον εμφανίζουν να βγαίνει δυο φορές από το σπίτι, αλλά να μπαίνει μόνο μία! Νέο «κλακάζ» για τον Παπαθανασάκη. Οταν συνήλθε, προσπάθησε να καλύψει την… τρύπα με δικαιολογίες σαν κι αυτές που λένε τα παιδάκια όταν η μαμά τους τα πιάνει να έχουν φάει το γλυκό από τη γυάλα: «Μπορεί να μην αναφέρθηκε ότι γύρισε ο Κορτέσης», «Αφού βγήκε πρέπει να ξαναμπήκε», «Μπορεί να ήταν παράλειψη», «Είναι παράλειψη», «Δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο εκτός από παράλειψη»! Ενώ καταγράφουν με ακρίβεια λεπτού όλες τις κινήσεις από και προς το σπίτι, «παραλείπουν» να καταγράψουν την επιστροφή του Κορτέση! Ετσι, έχουμε έναν Κορτέση… Φαντομά, που μπαίνει μια φορά σ’ ένα σπίτι και βγαίνει δύο. Κι αν οι ασφαλίτες έκαναν λάθος και ήταν άλλο το άτομο που βγήκε τη δεύτερη φορά; Στριμωγμένος άσχημα ο Παπαθανασάκης, αναγκάστηκε να παραδεχτεί: «Υπάρχει και περιθώριο λάθους μες στη νύχτα και στο σκοτάδι – Πιστεύω ότι δεν έχει γίνει λάθος – Λέμε ότι ήταν ο Κορτέσης – Μου το είπαν δυο αστυνομικοί, αλλά… δεν θυμάμαι τα ονόματά τους – Εγώ λέω ότι ήταν ο Κορτέσης, με περιθώριο ενός πολύ μικρού λάθους»!
Εχουμε, όμως, και άλλο περιστατικό. Ο Μαζιώτης, λένε, έκανε συνάντηση στη Νέα Φιλαδέλφεια με τέσσερις άλλους. Ποιοι ήταν αυτοί οι τέσσερις; Δεν μπόρεσαν να τους δουν μες στο σκοτάδι. Και πώς είδαν τον Μαζιώτη; Τον αναγνώρισαν! Φαίνεται πως ο Μαζιώτης στεκόταν κάτω από το γλόμπο του Δήμου, ενώ οι άλλοι στο σκοτάδι! Επρεπε να ρίξουν και λίγο… μυστήριο ακόμα. Ο Μαζιώτης και τέσσερις άλλοι, δηλαδή οι… Γουρνάς, Σταθόπουλος, Νικητόπουλος και Κορτέσης! Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει…
ΥΓ1: Μαζιώτης και Κορτέσης, όπως σημείωσαν οι συνήγοροι, διαψεύδουν ότι έφυγαν ποτέ από το σπίτι της Λυκούργου με το συγκεκριμένο Renault. Οταν αυτό το αυτοκίνητο κάηκε, όλοι οι σημερινοί κατηγορούμενοι ήταν κρατούμενοι.
ΥΓ2: Ο Παπαθανασάκης ισχυρίστηκε ότι συγκεκριμένο καρτοκινητό εξέπεμπε από κεραία κινητής τηλεφωνίας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οταν αποδείχτηκε ότι στο δικογραφία δεν υπάρχει σχετικό έγγραφο, το μόνο που βρήκε ν’ απαντήσει ήταν «προκύπτει»!
ΥΓ3: Ο Γ. Ραχιώτης απεκάλυψε ότι στην απολογία του Κορτέση αυτός φέρεται να αρνείται να κάνει χρήση των δικαιωμάτων του (παρουσία συνηγόρου το σπουδαιότερο) και την ίδια ώρα να αρνείται να υπογράψει το έγγραφο, ενώ ο συνήγορος ήταν επί ένα διήμερο στο ισόγειο της ΓΑΔΑ και ζητούσε να τον δει. Ο Παπαθανασάκης περιορίστηκε να πει ότι ο ίδιος δεν το γνώριζε! Δηλαδή, ένας συνήγορος ζητά να δει τον πελάτη του και ο φρουρός στην πόρτα δεν ενημερώνει την αρμόδια υπηρεσία! Και πώς συνέβη μετά, αμέσως μόλις επιτράπηκε η επαφή με συνήγορο, ο Κορτέσης να κάνει του κόσμου τις νομικές ενέργειες με τον συνήγορό του (μέχρι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο προσέφυγε), τη βοήθεια του οποίου φέρεται να μην επιθυμεί; «Του αναγνώστηκαν τα δικαιώματά του, όπως γράφει η έκθεση», απάντησε ο Παπαθανασάκης.
Η δίκη θα συνεχιστεί τη Δευτέρα 12 Δεκέμβρη (λόγω κωλύματος συνηγόρων), με εξέταση του Παπαθανασάκη από τους υπόλοιπους συνηγόρους (αν δεν κάνουμε λάθος, μένουν έξι συνήγοροι).
αναδημοσίευση από eksegersi.gr
Αυτή ήταν η απάντηση-σχόλιο του προέδρου του ειδικού Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, το οποίο δικάζει στις φυλακές Κορυδαλλού την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα. Απάντηση-σχόλιο στο δριμύ «κατηγορώ» που είχαν εξαπολύσει αμέσως προηγούμενα οι Ν. Μαζιώτης, Π. Ρούπα και Κ.. Γουρνάς, μέλη του ΕΑ που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή τους στην οργάνωση. «Κατηγορώ» που είχε περιλάβει και την αστική Δικαιοσύνη γενικά και το συγκεκριμένο δικαστήριο ειδικά.
Να περάσει στην αντεπίθεση –κατά κάποιο τρόπο– διακηρύσσοντας την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του δικαστήριου, προσπάθησε ο πρόεδρος, αλλά εκείνο που κατάφερε ήταν να βρεθεί ο ίδιος στη θέση του απολογούμενου. Ενός αμήχανου απολογούμενου, μάλιστα. Γι’ αυτό και διέπραξε ένα lapsus linguae, ασυνήθιστο για έναν έμπειρο δικαστή, με τόσα χρόνια θητείας στα δικαστικά έδρανα.
«Εάν κάποιοι αποδειχθούν αθώοι»! Τα είπε όλα μέσα σε λίγες λέξεις, διαπράττοντας μια γκάφα ολκής. Τι έπρεπε να πει; Αυτό που ο Μαργαρίτης, ο πρόεδρος στην πρώτη δίκη της 17Ν, επαναλάμβανε συνέχεια: «Για μένα είσαστε όλοι αθώοι, μέχρι την τελευταία στιγμή, μέχρι ν’ ακούσω και την τελευταία λέξη συναδέλφου μου στη διάσκεψη των δικαστών». Υποκριτικά, βέβαια, τα έλεγε αυτά. Κάποια στιγμή, εκνευρισμένος από την εξέλιξη της δίκης, είχε χαρακτηρίσει τους κατηγορούμενους «ύαινες που παραφυλούσαν στο σκοτάδι», αλλά και πάλι φρόντισε να το μαζέψει.
Βλέπετε, ο αστικός «νομικός πολιτισμός» για τον οποίο τόσοι και τόσο επαίρονται, αναγνωρίζει το τεκμήριο της αθωότητας σε κάθε κατηγορούμενο. Ο κατηγορούμενος δεν είναι υποχρεωμένος να αποδείξει την αθωότητά του, αλλά η κατηγορούσα αρχή πρέπει ν’ αποδείξει την ενοχή του. Γι’ αυτό και στον κατηγορούμενο αναγνωρίζεται και το δικαίωμα σιωπής, το οποίο μάλιστα (υποτίθεται ότι) δεν πρέπει να κρίνεται ως στοιχείο επιβαρυντικό για τον κατηγορούμενο.
Ολ’ αυτά τα πέταξε στα σκουπίδια ο πρόεδρος του τρέχοντος τρομοδικείου, διακηρύσσοντας το τεκμήριο της ενοχής των συγκεκριμένων κατηγορούμενων. Ολοι αντιμετωπίζονται ως εκ προοιμίου ένοχοι που πρέπει ν’ αποδείξουν την αθωότητά τους. Τις επόμενες μέρες είμαστε σίγουροι ότι θ’ ακούσουμε διάφορες δικαιολογίες από πλευράς προέδρου, δικαστών και εισαγγελέων της δίκης. Πλέον, όμως, γνωρίζουμε όλοι πως ο πρόεδρος του τρομοδικείου αποκάλυψε –παρά την πρόθεσή του– την προκατάληψή του έναντι των συγκεκριμένων κατηγορούμενων, επιβεβαιώνοντας έτσι στο ακέραιο αυτά που μόλις προηγούμενα είχαν καταλογίσει στο δικαστήριο τα μέλη του ΕΑ: «Θα μας καταδικάσετε για όλα, γιατί αυτή είναι η πολιτική εντολή που έχετε».
Το συγκεκριμένο περιστατικό δεν μας προκαλεί έκπληξη ως προς την ουσία (έκπληξη μας προκάλεσε μόνο η εμφανής έλλειψη σωστών ανακλαστικών από τον πρόεδρο). Τα δικαστήρια αυτά έχουν συγκεκριμένη αποστολή (γι’ αυτό και συγκροτούνται με ειδικές διαδικασίες). Αποστολή τους είναι η εξόντωση πολιτικών αντιπάλων του συστήματος. Είναι οι δικαστές, λοιπόν, που οφείλουν να τινάξουν από πάνω τους το (αναμφισβήτητο) τεκμήριο της διατεταγμένης αποστολής, όπως έκαναν ορισμένοι δικαστές σε δυο δίκες του ΕΛΑ.
ΠΗΓΗ: http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=14391&pos=4&cat_id=48
HΧΗΤΙΚΟ: Η δήλωση των μελών του Επαναστατικού Αγώνα