Για εμάς ο καταπιεσμένος βρίσκεται πάντοτε σε κατάσταση νόμιμης άμυνας και έχει πάντοτε το απόλυτο δικαίωμα να εξεγερθεί, χωρίς να περιμένει την εκτέλεσή του. Ξέρουμε πολύ καλά ότι συχνά η επίθεση είναι το πιο έγκυρο αμυντικό μέσο […]
Ερρίκο Μαλατέστα, 28 Οκτωβρίου 1923
Ξεκινώντας με αυτό τον συλλογισμό του Μαλατέστα και γνωρίζοντας τη σημασία που έχει για εμάς τους αναρχικούς η έννοια της αντικαθεστωτικής βίας (αυτή η απελευθερωτική δύναμη που αντιτάσσουμε στη βία των καταπιεστών, αυτή η επικείμενη και απαραίτητη απάντηση στην καταστολή του κράτους και ενάντια σε κάθε εξουσία – όχι πάντα με τη μορφή της άμυνας αλλά και της επίθεσης ως μέρος αυτής της ανάγκης για αυτονομία και ελευθερία, αυτής της λαχτάρας να χτίσουμε, καταστρέφοντας κάθετι κατεστημένο-) εντάσσεται, τις περισσότερες φορές, η πρακτική των αναρχικών ατομικοτήτων και των πυρήνων της αναρχικής δράσης, μέσω της τακτικής της άμεσης αλληλεγγύης με τους φυλακισμένους αναρχικούς συντρόφους (δράση που αποτελεί ουσιαστικό κομμάτι του αναρχικού αγώνα).
Με αυτές τις λέξεις δε σκοπεύω να εγκωμιάσω τη συγκεκριμένη οργάνωση, ούτε να εκθειάσω ένα οργανωτικό μοντέλο, αυτό που προσπαθώ να τονίσω είναι η σημασία των ενεργειών τους και η συμβολή τους στη διάδοση της καθημερινής σύγκρουσής όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Μια αδιαμφισβήτητη συμβολή στη διάδοση των πυρήνων αντιεξουσιαστικής δράσης και στην εντατικοποίηση της αντιπαράθεσης στους δρόμους, που θα αποτελέσουν τη βάση για τη συνειδητή και γενικευμένη εξέγερση.
Για εμένα ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας ποτέ δεν υπήρξε μάρτυρας, όπως κάποιοι προσπαθούν να τον παρουσιάσουν. Αντίθετα ο θάνατος του επάνω στη μάχη – σε μία από τις πιο άμεσες αντιπαραθέσεις με τις δυνάμεις της Τάξης – αποτέλεσε αστείρευτη πηγή δύναμης και πίστης. Ο θάνατος ενός συντρόφου της πράξης, που έπεσε νεκρός από τις σφαίρες της καταπίεσης δεν θα μπορέσει ποτέ να αποσιωπηθεί, να αποκρυφθεί ή να περιθωριοποιηθεί ούτε από το σύστημα της Κυριαρχίας ούτε από τους απεχθείς υπερασπιστές του Υπάρχοντος και τους ψεύτικους επικριτές του.
Για αυτό, στα πλαίσια του καλέσματος αλληλεγγύης για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα στέλνω την αλληλεγγύη και την υποστήριξη μου στους συντρόφους που δικάζονται από το ελληνικό Κράτος. Στέλνω επίσης όλη μου την αλληλεγγύη και την υποστήριξη μου στον αδελφό Νίκο Μαζιώτη και μια δυνατή αναρχική αγκαλιά. Όπως και το 1999, αυτό επαναλαμβάνεται. Δεν θα καταφέρουν να μας σταματήσουν! Δεν θα καταφέρουν να τους σταματήσουν! Εκφράζω επίσης την αλληλεγγύη μου στην αδελφή Πόλα Ρούπα, και οι δύο -απ ότι καταλαβαίνω – συνεχίζουν να διαφεύγουν της σύλληψης.
ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ!
ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΚΡΟΥΣΗΣ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ!
Μάριο Αντόνιο Λόπες Ερνάντες, αναρχικός κρατούμενος – Φυλακές Ρεκλουσόριο Σουρ, Χοτσιμίλκο, Ομοσπονδιακή περιφέρεια του Μεξικού
Mario Antonio López Hernández, Reclusorio Preventivo sur, Xochimilco, México D.F.
14 Νοεμβρίου, 2012
μετάφραση από τα ισπανικά
σημ.: Ο Μάριο Λόπες [Mario López], γνωστός και ως «Τρίπα» βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές του Μεξικό ύστερα από απόπειρα τοποθέτησης εκρηκτικού μηχανισμού την 27η Ιουνίου 2012 στην πόλη του Μεξικό, με αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό του και τη νοσηλεία του για διαστημα περίπου ενός μήνα σε αναρρωτήριο των φυλακών. Στις 21 Αυγούστου ξεκίνησαν οι ακροαματικές διαδικασίες της δίκης εναντίον του. Καθόλο το διάστημα του εγκλεισμού του οι επιθέσεις σε σύμβολα και εγκαταστάσεις του καπιταλισμού, της τεχνολογίας και της επιστήμης έχουν πολλαπλασιατεί ως ένδειξη αλληλεγγύης και συνέχισης του αγώνα για την αναρχία και την απελευθέρωση.