Η πρώτη ήταν αίτημα των συνηγόρων του Σ. Νικητόπουλου να υπογράψει το δικαστήριο έγγραφη βεβαίωση, σύμφωνα με την οποία ο Νικητόπουλος δεν έχει καταδικαστεί για αδικήματα «τρομοκρατίας». Διότι, η περιβόητη «Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και της Χρηματοδότησης της Τρομοκρατίας και Ελέγχου των Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης» και δη η Β’ Μονάδα της, με προϊστάμενο αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ενέγραψε και τον Νικητόπουλο (και τους υπόλοιπους κατηγορούμενους) στον κατάλογο των «τρομοκρατών», λέγοντας ότι «ετέλεσε πράξεις σχετιζόμενες με τροκρατία». Οπως αναλυτικότερα έχουμε γράψει στο φύλλο μας της 8ης Οκτώβρη («Τρομοκρατικός εφιάλτης»), πρόκειται για μια υπηρεσία που θυμίζει τη Γκεστάπο, που δεν δίνει λογαριασμό πουθενά, που δεν ελέγχεται από πουθενά, έναντι της οποίας δεν υπάρχει κανένα απόρρητο και η οποία είναι αρμόδια «για τον προσδιορισμό των φυσικών και νομικών προσώπων ή οντοτήτων που σχετίζονται με την τρομοκρατία και τη δέσμευση των περιουσιακών τους στοιχείων».
Για προκλητική κατάργηση του τεκμήριου αθωότητας, ενόσω η δίκη βρίσκεται σε εξέλιξη, έκανε λόγο η συνήγορος Α. Παπαρρούσου. Για νοσηρή κατάσταση, στο πλαίσιο της οποίας δεσμεύονται ακόμη και συντάξεις, μίλησε η Δ. Βαγιανού.
Με ποιο δικαίωμα μια Αρχή λέει στο δικαστήριο ποιοι είναι ένοχοι, αναρωτήθηκε ο Κ. Νταϊλιάνας. Η Αρχή αυτή φακελώνει και προκαταλαμβάνει χονδροειδέστατα το δικαστήριο είπε ο Σ. Φυτράκης. Τι παιδευόμαστε εμείς εδώ, αναρωτήθηκε, αφού μια ανώτερη Αρχή, με αρεοπαγίτη επικεφαλής, λέει ότι οι κατηγορούμενοι τέλεσαν τα αδικήματα; Τεκμήριο αθωότητας δεν υπάρχει, τεκμήριο ενοχής έχεις. Σε γράφουν στη λίστα και τελείωσες. ‘Η θα τα τελειώσουμε αυτά ή θα κάνουμε δίκες εικονικές, κατέληξε, επαναλαμβάνοντας ότι η υπεράσπιση ζητά έγγραφο υπογεγραμμένο από τον πρόεδρο, μετά από πρόταση του εισαγγελέα, ότι η δίκη βρίσκεται σε εξέλιξη και καμιά καταδίκη δεν υπάρχει.
Ο Σ. Νικητόπουλος σημείωσε ότι του επιδόθηκε απόφαση με την οποία εντάσσεται σε λίστα ατόμων σχετιζόμενων με την «τρομοκρατία», από την οποία απουσιάζουν οι αστοί πολιτικοί και οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες. Οπως έχω ξαναπεί, τόνισε, το άρθρο 187Α ξεφτιλίζει πλήρως το τεκμήριο αθωότητας, που θεωρείται κατάκτηση του λεγόμενου νομικού πολιτισμού. Ως αναρχικός, κατέληξε, δεν τρέφω αυταπάτες, ούτε επιλέγω τη θυματοποίηση, θεωρώ όμως ότι η υποκρισία πρέπει να καταγγέλλεται.
Το δικαστήριο επιφυλάχτηκε και στο τέλος της διαδικασίας ο πρόεδρος ανακοίνωσε ότι θα δουν το αίτημα από θετική κατεύθυνση και ζήτησε από τους συνηγόρους την Παρασκευή να παραλάβουν από τη γραμματέα το σχετικό έγγραφο.
Η δεύτερη παρέμβαση έγινε από την Π. Ρούπα, η οποία αναφέρθηκε στο αίτημα εξαίρεσης του Παπαθανασάκη, που απορρίφθηκε από το δικαστήριο, απόφαση την οποία χαρακτήρισε αναμενόμενη. Καταδεικνύει, είπε, ότι εδώ έχουμε μια πολιτική δίκη και αποδεικνύει τη σύμφυση του δικαστικού σώματος με τον κατασταλτικό μηχανισμό. Αποστολή αυτών των ειδικών δικαστηρίων είναι να διεξάγουν πολιτικές δίκες και να ρίχνουν πολύχρονες καταδίκες χωρίς στοιχεία. Ακόμα και το τυπικό μέρος που αφορά «ενοχή» ή αθωότητα εγκαταλείπεται. Το δικαστήριο αδιαφορεί για το νόμο και ανακοινώνει ότι χρησιμοποιεί έναν μάρτυρα που ήρθε με πολιτική απόφαση για να στηρίξει ένα κατηγορητήριο εναντίον των αγωνιστών του ΕΑ και εναντίον των ανθρώπων που το κράτος θεωρεί ότι είχαν σχέση. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί και μια ομολογία. Ο Παπαθανασάκης θα έρθει να μεταφέρει –γιατί ο ίδιος δεν ήταν παρών– αυτά που θέλει και έτσι η διαδικασία της έρευνας και της απόδειξης μέσω του νόμου καταργείται. Ομολογείτε ότι εδώ δεν βρίσκεστε ως νομικοί, αλλά ως πολιτικά πρόσωπα που ήρθατε για να ρίξετε μεγάλες ποινές με πολιτική απόφαση.
Ποια είναι η ΔΑΕΕΒ; συνέχισε η Π. Ρούπα, για να αναφερθεί στη συνέχεια στο ρόλο αυτής της υπηρεσίας, που τρέφει μανία ενάντια σ’ ολόκληρο τον ανατρεπτικό χώρο. Χαρακτήρισε τον Παπαθανασάκη δολοφόνο και βασανιστή. Ηταν ο διοικητής του ΑΤ Νίκαιας και κατηγορήθηκε για τη δολοφονία Πακιστανού μετανάστη, ο οποίος χτυπήθηκε ανηλεώς, του έγινε ηλεκτροσόκ, σύρθηκε στις σκάλες σαν τσουβάλι με το κεφάλι του να χτυπά στα σκαλιά και μετά από μερικές μέρες πέθανε. Είναι αυτός που βασάνισε τον Κώστα Γουρνά, όταν τον συνέλαβαν. Κι έρχεται αυτός ο άνθρωπος, μ’ αυτό το ποιόν, να κατηγορήσει εμάς; κατέληξε.
Εφτασε, λοιπόν, η ώρα του Παπαθανασάκη. Δεν είναι δυνατόν στο πλαίσιο αυτού του ρεπορτάζ να ανασυντεθεί ολόκληρη η πρώτη μέρα της κατάθεσής του, γιατί θα απαιτούνταν τεράστιος χώρος. Μένουμε, λοιπόν, στα βασικά της σημεία. Οπως σημειώσαμε στον πρόλογο, ο Παπαθανασάκης θα έπρεπε να έχει το όνομα «ο κύριος δεν θυμάμαι – δεν γνωρίζω». Ετσι απαντούσε στις ερωτήσεις που είχαν συγκεκριμένο περιεχόμενο και αμφισβητούσαν το σενάριο. Ο ίδιος ούτε το σενάριο ήταν σε θέση να παρουσιάσει με ολοκληρωμένο τρόπο (πολύ λίγος ακόμη και γι’ αυτό). Ενώ ήταν ο συντονιστής που μάζευε τις αναφορές από τους υφισταμένους του, υποστήριξε ότι δεν υπήρχαν έγγραφες αναφορές, αλλά μόνο προφορικές, στη διάρκεια των οποίων κρατούσε σημειώσεις, τις οποίες όμως… κατέστρεψε μετά τις συλλήψεις! Οσο για το ποιος υφιστάμενός του ήταν στη μία ή την άλλη παρακολούθηση, ποιος του έδωσε τη μια ή την άλλη πληροφορία… δεν θυμόταν, γιατί στις παρακολουθήσεις έπαιρνε μέρος σχεδόν όλη η δύναμη της Αντιτρομοκρατικής, 100-200 άτομα! Ο ίδιος τοποθετήθηκε ξανά στην Αντιτρομοκρατική από το ΠΑΣΟΚ, μόλις άλλαξε η κυβέρνηση, αλλά από τους προηγούμενους δεν παρέλαβε τίποτα σχετικά με τον ΕΑ ή για παρακολούθηση του Μαζιώτη ή άλλων! Ετσι, δεν υπάρχει καμιά υπηρεσιακή πηγή, έγγραφο ή άτομο, για να καταθέσει συγκεκριμένα. Υπάρχει μόνον αυτός, η απόλυτη αυταρχική αυθεντία, που ό,τι λέει πρέπει να θεωρηθεί θέσφατο!
Η εξέτασή του από την έδρα ήταν εξοργιστικά διεκπεραιωτική. Μερικές τυπικές ερωτήσεις από τον πρόεδρο, χωρίς καμιά αμφισβήτηση της αυθεντίας (ακόμη και εκεί που οφθαλμοφανώς «μπάζει» το σενάριο). Μερικές ερωτήσεις ακόμη από τον εισαγγελέα, κάπως πιο διεισδυτικές σε ένα-δυο σημεία, και αυτό ήταν όλο. Ουδεμία και ουδείς από τους τακτικούς και αναπληρωματικούς δικαστές και τον αναπλωρωτή εισαγγελέα υπέβαλε ερώτηση! Το ακόμα πιο προκλητικό είναι πως, ενώ ο Παπαθανασάκης μιλούσε συνεχώς σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο (κάναμε, βρήκαμε, δείξαμε, εκτιμήσαμε κ.λπ.), ούτε ο πρόεδρος ούτε ο εισαγγελέας τον ρώτησαν από πού γνωρίζει έστω τα πραγματικά περιστατικά που επικαλείται, χωρίς ο ίδιος να είναι παρών. Το σημειώνουμε γιατί δικονομικά, όταν ένας μάρτυρας καταθέτει γεγονότα που υπέπεσαν στην αντίληψή του από πληροφορίες, οφείλει να κατονομάσει την πηγή των πληροφοριών που επικαλείται, αλλιώς αυτές δεν έχουν καμιά αποδεικτική αξία. Από τη στιγμή, όμως, που δέχτηκαν να καταθέσει ο Παπαθανασάκης, ήξεραν πολύ καλά ότι δεν θα τους πει τίποτα πέρα από το σενάριο της Αντιτρομοκρατικής. Οπως σημειώναμε σε προηγούμενο ρεπορτάζ, έκαναν και αυτό το «άλμα», κουρελιάζοντας μια βασική αρχή του ισχύοντος δικονομικού συστήματος, που ισχύει και πριν από το 1950! Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, όταν κάποια στιγμή η Μ. Δαλιάνη στρίμωξε άγρια τον Παπαθανασάκη κι αυτός «παραμιλούσε», πέταξε ένα «καρφί» στον πρόεδρο («αυτά θα έπρεπε να τα ελέγξετε και εσείς, κ. πρόεδρε»), ο πρόεδρος απάντησε αμήχανα και σχεδόν ενοχικά: «Δεν το σκέφτηκα, αλλά είναι αξιόλογα»!).
Αντίθετα με την έδρα, οι συνήγοροι υπεράσπισης τον «ξετίναξαν» με τις ερωτήσεις τους και στο τέλος της διαδικασίας, με τις ερωτήσεις του Γ. Ραχιώτη, ο Παπαθανασάκης είχε αποδειχτεί ένας παντελώς αναξιόπιστος μάρτυρας. Παραθέτουμε στη συνέχεια τα κομβικά κεφάλαια της κατάθεσής του.
Κατά τον Παπαθανασάκη, από παρακολούθηση επικοινωνίας μεταξύ Μαζιώτη-Γουρνά κατάλαβαν ότι κάτι ετοίμαζαν και δεν πήγαινε καλά. Γι’ αυτό, όταν έγιναν οι συναντήσεις στην καφετέρια στο άλσος της Καισαριανής, όσοι συμμετείχαν σ’ αυτές θεωρήθηκαν μέλη του ΕΑ! Αλλιώς, δεν θα ήταν παράξενο να συναντιούνται κάποιοι φίλοι. Για να το «δέσει» αυτό, υποστήριξε ότι ο Μαζιώτης άφηνε το αυτοκίνητό του πιο μακριά και παράλλαζε τα χαρακτηριστικά του. Και ποια ήταν η παραλλαγή; Φορούσε… γυαλιά ηλίου!
Τι αποδείχτηκε; Οτι οι συναντήσεις στην Καισαριανή έγιναν μέρα μεσημέρι (11 το πρωί), ότι ο Σταθόπουλος άφησε το αυτοκίνητό του στο πάρκινγκ κι ότι όταν τελείωσε ο καφές οι Σταθόπουλος, Νικητόπουλος και Κορτέσης στάθηκαν στο πάρκινγκ, συνέχισαν για κάμποση ώρα την κουβέντα όρθιοι και μετά έφυγαν ο πρώτος με το αυτοκίνητό του και οι άλλοι δύο με τις μηχανές τους. Από τις απαντήσεις που αναγκάστηκε να δώσει ο Παπαθανασάκης στις λεπτομερειακές ερωτήσεις των συνηγόρων αποδείχτηκαν όλ’ αυτά, που βέβαια καμιά σχέση δεν έχουν με συνωμοτική συνάντηση, αλλά παραπέμπουν σε συνάντηση φιλικής παρέας.
Βασικό στοιχείο του σενάριου του Παπαθανασάκη ήταν πως δυο καρτοκινητά, οι αριθμοί των οποίων αναφέρονταν σε σημείωμα που βρέθηκε στον Σταθόπουλο, ανήκαν στον Νικητόπουλο και τον Κορτέση και ήταν καρτοκινητά που δέχονταν κλήσεις μόνο από καρτοτηλέφωνα (με τηλεκάρτες), άρα ήταν… ύποπτα, δηλαδή χρησιμοποιούνταν με συνωμοτικό τρόπο για τη δράση του ΕΑ. Μάλιστα, για να κάνει πιστευτό το σενάριό του, ο Παπαθανασάκης κατέθεσε ότι ο Σταθόπουλος είχε πολύ καλά κρυμμένο το σημείωμα (χωρίς να πει πού) και ότι είχε τα ονόματα γραμμένα με κωδικούς.
Και τι αποδείχτηκε; Οτι το ένα καρτοκινητό βρέθηκε όντως στην κατοχή του Νικητόπουλου, το δε… κρυπτογραφικό σημείωμα του Σταθόπουλου έγραφε πριν τον αριθμό «ΣΑΡ». Σαράντος, δηλαδή, που είναι το μικρό όνομα του Νικητόπουλου. Τέτοιος συνωμοτισμός, τέτοια κρυπτογράφηση! Αυτό το καρτοκινητό, δε, δεν έχει δεχτεί καθόλου κλήσεις!
Το άλλο καρτοκινητό δεν βρέθηκε στην κατοχή του Κορτέση. «Είναι σίγουροι» ότι ανήκει σ’ αυτόν, επειδή στο σημείωμα του Σταθόπουλου έγραφε «ΧΡΙ». Χριστόφορος είναι το μικρό του Κορτέση, αλλά το «ΧΡΙ» θα μπορούσε ν’ αναφέρεται σε Χρίστο, Χριστόδουλο, Χριστίνα. Χριστιάνα και πάει λέγοντας, συν πολλαπλάσια επώνυμα που αρχίζουν από «ΧΡΙ». Αλλους πέντε αριθμούς κινητών γράφει το σημείωμα του Σταθόπουλου, αλλά αυτοί «αποκωδικοποίησαν» και «ταυτοποίησαν» μόνο τα δύο, που… όλως τυχαίως το ένα ανήκει στον Νικητόπουλο, ενώ το άλλο –λόγω «ΧΡΙ»– μπορούσαν να το αποδώσουν στον Κορτέση.
Τι άλλο αποδείχτηκε; Από τους αύξοντες αριθμούς των υποκλοπών φαίνεται πως αυτό το καρτοκινητό έχει κάνει 149 συνομιλίες. Στη δικογραφία, όμως, υπάρχουν μόνο 15 απομαγνητοφωνήσεις, που αφορούν συνομιλίες που έγιναν μεταξύ αυτού του καρτοκινητού και καρτοτηλέφωνων. Αν οι υπόλοιπες συνομιλίες είχαν γίνει με άλλα κινητά ή σταθερά, τότε η θεωρία του «ειδικού» καρτοκινητού που μιλούσε μόνο με καρτοτηλέφωνα θα κατέρρεε εν ριπή οφθαλμού. Σ’ αυτό το σημείο ο Παπαθανασάκης πραγματικά «βόγγηξε». Δεν μπορούσε να βρει καμιά δικαιολογία και απαντούσε «δεν θυμάμαι», «δεν τις αξιολογήσαμε», «δεν γνωρίζω πως παίρνει αύξοντα αριθμό από το σύστημα μια επικοινωνία», «μπορεί να είναι SMS» (κι ας αναφέρονταν όλοι οι αύξοντες αριθμοί σε επικοινωνία και όχι μήνυμα) κ.λπ. «Μπορείτε να μας πείτε ότι και οι υπόλοιπες συνομιλίες έγιναν όλες από τηλεκάρτες;», ήταν η καταληκτική ερώτηση του Γ. Ραχιώτη. Μούγκα ο Παπαθανασάκης.
Κοντολογής, απέδωσαν στον Κορτέση ένα καρτοκινητό που ουδέποτε βρέθηκε στην κατοχή του (όταν συνελήφθη είχε το κινητό του), ούτε ποτέ κατασχέθηκε (δεν υπάρχει έκθεση κατάσχεσης στη δικογραφία), ενώ προσέδωσαν σ’ αυτό το καρτοκινητό συνωμοτική λειτουργία, παρουσιάζοντας απομαγνητοφωνημένες μόνο τις 15 από τις 149 συνομιλίες που είχαν γίνει μ’ αυτό. Οσο για το φυσικό πρόσωπο (αστυνομικό) που άκουγε απευθείας, σε ζωντανό χρόνο, τις συνομιλίες (όχι αυτόν που έκανε την απομαγνητοφώνηση), ο Παπαθανασάκης… δεν θυμόταν ποιος ήταν, όπως «δεν θυμόταν» ποιος έκανε την τάδε παρακολούθηση, ποιος ανέφερε το ένα, ποιος είδε το άλλο κ.λπ. Αρνήθηκε να κατονομάσει έστω και έναν υφιστάμενό του, λες και αυτή η υπηρεσία αποτελείται μόνο από ένα άτομο, τον Παπαθανασάκη. Εφεραν να καταθέσει αυτόν που γνωρίζει μόνο από δεύτερο χέρι και όχι εκείνους που τον πληροφόρησαν γι’ αυτά που ισχυρίζεται. Και πώς θα καταλάβουμε αν αυτός λέει αλήθεια, αφού δεν μπορούμε να ελέγξουμε κανέναν από τους ισχυρισμούς του; Αρκεί που το λέει αυτός! Εχει το τεκμήριο της αλήθειας! Κάνουν, δηλαδή, δίκη με μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο τους ισχυρισμούς ενός ασφαλίτη!
Το… πεδίο βολής
Σύμφωνα με την αρχική κατάθεση του Παπαθανασάκη, ο Σταθόπουλος εθεάθη στις 5 Απρίλη στον Υμηττό να αφήνει το αμάξι του και να πηγαίνει σε ερημική τοποθεσία. Μετά, οι ασφαλίτες που έκαναν την παρακολούθηση άκουσαν πυροβολισμούς και όταν έφυγε ο Σταθόπουλος, έκαναν έρευνα και βρήκαν κάλυκες, οπότε συμπέραναν ότι ο Σταθόπουλος πήγε και έκανε… σκοποβολή (το αυτονόητο ερώτημα, «γιατί τότε δεν τον πιάσατε με το όπλο στο χέρι, όταν έφευγε;», δεν τέθηκε από την έδρα).
Τι αποδείχτηκε; Οτι στη δικογραφία υπάρχει έγγραφο της ΔΑΕΕΒ που αναφέρει ότι το συγκεκριμένο περιστατικό έγινε στις 11 Απρίλη, όταν ο Σταθόπουλος ήταν ήδη κρατούμενος από τις 9 Απρίλη! Αναφέρει το έγγραφο της έκθεσης αυτοψίας, ότι πρόσωπο που ήταν υπό παρακολούθηση μετέβη στον Υμηττό, άκουσαν πυροβολισμούς και μετά πήγαν και βρήκαν τους κάλυκες. Οταν η Μ. Δαλιάνη αποκάλυψε αυτό το αδιάσειστό στοιχείο, ο Παπαθανασάκης έπαθε… κλακάζ. Ακριβώς το ίδιο περιστατικό που ο ίδιος πρωσοποποιεί στον Σταθόπουλο για τις 5 Απρίλη, περιγράφεται στην έκθεση αυτοψίας ότι συνέβη στις 11 Απρίλη, με τον Σταθόπουλο ήδη κρατούμενο! Παρά τη βοήθεια που προσπάθησε να του προσφέρει ο πρόεδρος, ο Παπαθανασάκης αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι πρώτη φορά διαπιστώνει ότι έχει γραφτεί έτσι η έκθεση αυτοψίας. Ετσι και ο πρόεδρος αναγκάστηκε να πει ότι επισημαίνει αυτή την αντίφαση.
Η κατοικία που βαφτίστηκε γιάφκα
Στην αρχική του τοποθέτηση, ο Παπαθανασάκης υπαινίχτηκε ότι το σπίτι του Σταθόπουλου στην οδό Λυκούργου 2 ήταν κάτι σαν γιάφκα. Ο ίδιος δεν έμενε εκεί, είπε, αλλά στην οδό Παιονίου. Και τι αποδείχτηκε; Οτι το σπίτι αυτό το είχε νοικιάσει ο Σταθόπουλος στ’ όνομά του, ότι ήταν μια κανονική κατοικία, ενώ στην Παιονίου κατοικούσε η σύντροφός του. «Δεν είπα ότι υπάρχει τίποτα περίεργο», την έκανε γυριστή ο Παπαθανασάκης, όταν αποκαλύφτηκαν τα πραγματικά δεδομένα. Γιατί, όμως, αυτό δεν φρόντισε να το πει ο ίδιος από την αρχή; Γιατί άφηνε υπόνοιες για γιάφκα, στην οποία γίνονταν συναντήσεις των… μελών της οργάνωσης;
Ο Παπαθανασάκης αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ο Σταθόπουλος είναι παλιός «γνώριμός» του. Οτι είναι παιδικός φίλος του Μαζιώτη, ότι όταν παλιότερα είχε συλληφθεί ο Μαζιώτης είχαν προσαγάγει και τον Σταθόπουλο και τον πατέρα του. Μέχρι και το όνομα του αδελφού του γνώριζε!
Ο… Φαντομάς και το σκοτάδι
Επρεπε να βαφτίσουν «ύποπτο» το σπίτι της οδού Λυκούργου, γιατί με επίσκεψη σ’ αυτό το σπίτι «δένουν» τον Κορτέση και τον Κάτσενο. Εγινε, λένε, μια συνάντηση, όπου ο Κάτσενος πήγε μόνο για ένα τέταρτο και έφυγε. Λίγο μετά έφυγε ο Κορτέσης, ο οποίος πήρε με τη μηχανή του τον Σταθόπουλο, τον άφησε στο σπίτι της φίλης του και «αναχώρησε για άγνωστη κατεύθυνση». Μερικές ώρες αργότερα πήγε στο σπίτι ο Μαζιώτης, ο οποίος αργότερα έφυγε με τον Κορτέση και μπήκαν σ’ ένα Renault Megan, το οποίο όμως έφερε πινακίδες από Audi, ενώ αργότερα (αφότου είχαν συλληφθεί οι κατηγορούμενοι) βρέθηκε καμένο στο Γαλάτσι και διαπιστώθηκε ότι είχε κλαπεί από τη Θεσσαλονίκη.
Το σενάριο, όμως, σ’ αυτό το σημείο έχει μια θεόρατη τρύπα. Ο Κορτέσης φέρεται ν’ αναχωρεί με τη μηχανή του, κουβαλώντας και τον Σταθόπουλο, και φέρεται ν’ αναχωρεί ξανά, ώρες μετά, παρέα με τον Μαζιώτη, χωρίς να έχει επιστρέψει στο σπίτι! Δηλαδή, τον εμφανίζουν να βγαίνει δυο φορές από το σπίτι, αλλά να μπαίνει μόνο μία! Νέο «κλακάζ» για τον Παπαθανασάκη. Οταν συνήλθε, προσπάθησε να καλύψει την… τρύπα με δικαιολογίες σαν κι αυτές που λένε τα παιδάκια όταν η μαμά τους τα πιάνει να έχουν φάει το γλυκό από τη γυάλα: «Μπορεί να μην αναφέρθηκε ότι γύρισε ο Κορτέσης», «Αφού βγήκε πρέπει να ξαναμπήκε», «Μπορεί να ήταν παράλειψη», «Είναι παράλειψη», «Δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο εκτός από παράλειψη»! Ενώ καταγράφουν με ακρίβεια λεπτού όλες τις κινήσεις από και προς το σπίτι, «παραλείπουν» να καταγράψουν την επιστροφή του Κορτέση! Ετσι, έχουμε έναν Κορτέση… Φαντομά, που μπαίνει μια φορά σ’ ένα σπίτι και βγαίνει δύο. Κι αν οι ασφαλίτες έκαναν λάθος και ήταν άλλο το άτομο που βγήκε τη δεύτερη φορά; Στριμωγμένος άσχημα ο Παπαθανασάκης, αναγκάστηκε να παραδεχτεί: «Υπάρχει και περιθώριο λάθους μες στη νύχτα και στο σκοτάδι – Πιστεύω ότι δεν έχει γίνει λάθος – Λέμε ότι ήταν ο Κορτέσης – Μου το είπαν δυο αστυνομικοί, αλλά… δεν θυμάμαι τα ονόματά τους – Εγώ λέω ότι ήταν ο Κορτέσης, με περιθώριο ενός πολύ μικρού λάθους»!
Εχουμε, όμως, και άλλο περιστατικό. Ο Μαζιώτης, λένε, έκανε συνάντηση στη Νέα Φιλαδέλφεια με τέσσερις άλλους. Ποιοι ήταν αυτοί οι τέσσερις; Δεν μπόρεσαν να τους δουν μες στο σκοτάδι. Και πώς είδαν τον Μαζιώτη; Τον αναγνώρισαν! Φαίνεται πως ο Μαζιώτης στεκόταν κάτω από το γλόμπο του Δήμου, ενώ οι άλλοι στο σκοτάδι! Επρεπε να ρίξουν και λίγο… μυστήριο ακόμα. Ο Μαζιώτης και τέσσερις άλλοι, δηλαδή οι… Γουρνάς, Σταθόπουλος, Νικητόπουλος και Κορτέσης! Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει…
ΥΓ1: Μαζιώτης και Κορτέσης, όπως σημείωσαν οι συνήγοροι, διαψεύδουν ότι έφυγαν ποτέ από το σπίτι της Λυκούργου με το συγκεκριμένο Renault. Οταν αυτό το αυτοκίνητο κάηκε, όλοι οι σημερινοί κατηγορούμενοι ήταν κρατούμενοι.
ΥΓ2: Ο Παπαθανασάκης ισχυρίστηκε ότι συγκεκριμένο καρτοκινητό εξέπεμπε από κεραία κινητής τηλεφωνίας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οταν αποδείχτηκε ότι στο δικογραφία δεν υπάρχει σχετικό έγγραφο, το μόνο που βρήκε ν’ απαντήσει ήταν «προκύπτει»!
ΥΓ3: Ο Γ. Ραχιώτης απεκάλυψε ότι στην απολογία του Κορτέση αυτός φέρεται να αρνείται να κάνει χρήση των δικαιωμάτων του (παρουσία συνηγόρου το σπουδαιότερο) και την ίδια ώρα να αρνείται να υπογράψει το έγγραφο, ενώ ο συνήγορος ήταν επί ένα διήμερο στο ισόγειο της ΓΑΔΑ και ζητούσε να τον δει. Ο Παπαθανασάκης περιορίστηκε να πει ότι ο ίδιος δεν το γνώριζε! Δηλαδή, ένας συνήγορος ζητά να δει τον πελάτη του και ο φρουρός στην πόρτα δεν ενημερώνει την αρμόδια υπηρεσία! Και πώς συνέβη μετά, αμέσως μόλις επιτράπηκε η επαφή με συνήγορο, ο Κορτέσης να κάνει του κόσμου τις νομικές ενέργειες με τον συνήγορό του (μέχρι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο προσέφυγε), τη βοήθεια του οποίου φέρεται να μην επιθυμεί; «Του αναγνώστηκαν τα δικαιώματά του, όπως γράφει η έκθεση», απάντησε ο Παπαθανασάκης.
Η δίκη θα συνεχιστεί τη Δευτέρα 12 Δεκέμβρη (λόγω κωλύματος συνηγόρων), με εξέταση του Παπαθανασάκη από τους υπόλοιπους συνηγόρους (αν δεν κάνουμε λάθος, μένουν έξι συνήγοροι).
αναδημοσίευση από eksegersi.gr