Εκδήλωση για τον Αγώνα και την Επανάσταση, 7-8 Ιουνίου 2012, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Panteios

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να διαβάσετε την μπροσούρα της εκδήλωσης

Μπορείτε να ακούσετε την εκδήλωση όπως αυτή ηχογραφήθηκε από τις Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης:

Πρώτη μέρα (07/06):

Δεύτερη μέρα (08/06):

 

 

Πολιτική κατάθεση του Νίκου Μαζιώτη στο ειδικό δικαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού, 29/01/13

Εξουσιοδοτώ τη συνήγορό μου Δάφνη Βαγιανού, που με εκπροσωπεί, να διαβάσει τα παρακάτω στο στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας όπου ζητείται η απολογία των κατηγορουμένων στο ειδικό δικαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού που έχει συστηθεί για να δικάσει την υπόθεση της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, της οποίας είμαι μέλος.

Οι επαναστάτες και οι ένοπλοι αγωνιστές δεν απολογούνται. Αντίθετα, όταν έρθουν αντιμέτωποι με το δικαστήριο του ταξικού εχθρού, όπως είναι το δικό σας, υπερασπίζονται τη δράση τους αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη και είναι υπερήφανοι γι’ αυτήν αψηφώντας τις συνέπειες.

Στην πολύχρονη ιστορία μου ως αναρχικός αντιμετώπισα σειρά διώξεων για τη δράση μου. Έχω ήδη περάσει 5 χρόνια στις φυλακές του ελληνικού κράτους. Έχω συλληφθεί και έχω καταδικαστεί για την άρνησή μου να υπηρετήσω τις ένοπλες δυνάμεις του ελληνικού κράτους, για τη συμμετοχή μου σε καταλήψεις, όπως στην κατάληψη της ΑΣΟΕΕ τον Αύγουστο του 1994 και του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1995, καθώς και για την τοποθέτηση βόμβας στο υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης τον Δεκέμβριο του 1997 και για κατοχή όπλων και εκρηκτικών. Μάλιστα, στην τελευταία υπόθεση, στη βομβιστική απόπειρα του 1997 στο υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης, είχα αναλάβει την πολιτική και την ποινική ευθύνη της απόπειρας, και για την κατοχή των όπλων και εκρηκτικών, και ήμουν ο πρώτος αγωνιστής που στη μεταπολίτευση έχει αναλάβει την ευθύνη για ενέργεια αντάρτικου πόλης στην Ελλάδα. Continue reading

42η συνεδρίαση, Τρίτη 29.01.2013

Αν και απόντες ως φυσικά πρόσωπα, ο Νίκος Μαζιώτης και η Πόλα Ρούπα εμφανίστηκαν διά του λόγου τους στη φάση των «απολογιών» στη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα. Οπως ανακοίνωσε η συνήγορός τους Δάφνη Βαγιανού, έλαβε με το ταχυδρομείο κείμενα υπογεγραμμένα από τους δύο αγωνιστές που έχουν περάσει στην παρανομία, με έγγραφη εξουσιοδότηση να τα διαβάσει στο δικαστήριο ως πολιτικές καταθέσεις εκ μέρους τους. Το κείμενο του Ν. Μαζιώτη έχει ημερομηνία Οκτώβρης 2012 και της Π. Ρούπα Δεκέμβρης 2012.

Ο πρόεδρος, αφού έλαβε από τη συνήγορο τη διαβεβαίωση ότι θεωρεί τα κείμενα γνήσια, με τη σύμφωνη γνώμη και του εισαγγελέα, της έδωσε το λόγο να τα αναγνώσει. Ετσι, όλη η συνεδρίαση κύλησε με την ανάγνωση από την Δ. Βαγιανού των πολιτικών καταθέσεων του Ν. Μαζιώτη και της Π. Ρούπα. Πρόκειται για δύο μεγάλα σε έκταση κείμενα (ιδιαίτερα αυτό της Π. Ρούπα), το περιεχόμενο των οποίων δεν μπορεί φυσικά να μεταφερθεί με πληρότητα στο πλαίσιο αυτού του ρεπορτάζ. Είμαστε βέβαιοι ότι σύντομα θα τα δούμε δημοσιευμένα στην ολότητά τους (το περιεχόμενό τους προσφέρεται και για μια ευρύτερη συζήτηση πάνω σε σημαντικά ζητήματα στρατηγικής, τακτικής, προγράμματος) και περιοριζόμαστε σε συνοπτική παρουσίασή τους.
Και ο Ν. Μαζιώτης και η Π. Ρούπα ξεκαθάρισαν ότι δεν απολογούνται, γιατί δεν έχουν τίποτα ν’ απολογηθούν σ’ ένα δικαστήριο του αντιπάλου. Υπερασπίστηκαν την πολιτική τους δράση και στάθηκαν ιδιαίτερα στην ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για τη συμμετοχή τους στον Επαναστατικό Αγώνα, θεωρώντας τιμή τη συμμετοχή τους στην οργάνωση. Υψιστο τίτλο τιμής θεωρεί ο Ν. Μαζιώτης την κατηγορία της συμμετοχής του στον ΕΑ. Περήφανη για τη συμμετοχή της στον ΕΑ δήλωσε η Π. Ρούπα. Ηταν τιμή μου και χαρά μου η συμμετοχή στον ΕΑ, σημείωσε. Αναφέρθηκαν και οι δύο στην αγωνιστική τους διαδρομή στο αναρχικό κίνημα, που ήταν ταυτόχρονα και μια διαδρομή πολιτικής ωρίμανσης, που οδήγησε στη συμμετοχή τους στον ΕΑ. Ποτέ δεν αρνήθηκα τη συμμετοχή μου στα γεγονότα που οδήγησαν στις συλλήψεις μου, πάντα αναλάμβανα την ευθύνη, τόνισε ο Ν. Μαζιώτης. Continue reading

Δεύτερο γράμμα του Νίκου Μαζιώτη σε σχέση με τις απαντήσεις για την τοποθέτηση του για την κατάθεση μάρτυρα υπεράσπισης στην δίκη του Επαναστατικού Αγώνα

ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΑΡΤΥΡΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Έχουμε συνηθίσει αντί να μας απαντάνε με πολιτικά επιχειρήματα να ρίχνουν λάσπη εναντίον μας, αφορισμούς και να λένε ψέματα. Το γεγονός ότι ο Λάμπρος Φούντας ήταν παράλληλα και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και συμμετείχε στις διεργασίες του α/α χώρου, πράγμα που διέψευδε τον βασικό ισχυρισμό της συγκεκριμένης μάρτυρα υπεράσπισης ότι κάποιος δεν μπορεί να είναι στο «κίνημα» και στο αντάρτικο παράλληλα, είναι κάτι που δεν απαντήθηκε από την ίδια ούτε φυσικά περιμένουμε να απαντηθεί. Και φυσικά αυτό δεν είναι μια προσωπική άποψη αλλά μια αντικειμενική αλήθεια. Δεύτερον, πουθενά στο γράμμα μου δεν υπάρχει η άποψη ότι τα «RPG τοποθετούνται (και ο ένοπλος αγώνας γενικά) αυτοδικαίως σε μια ανώτερη κλίμακα επαναστατικότητας από μια ταπεινή μολότωφ». Αυτό δεν είναι απλώς μία σκόπιμη διαστρέβλωση, είναι ψέμα. Όσον αφορά τον υποτιθέμενο διαχωρισμό που προωθήσαμε «εγκαλώντας συντρόφους για τα συνθήματα “ο Λάμπρος ζει μέσα στις φωτιές” και “ο Λάμπρος ήταν ένας από εμάς”», αναφερόμενη προφανώς στην διοργάνωση της πορείας στην Δάφνη τον Μάρτιο του 2011 και εδώ αποδεικνύεται πόσο διαστρεβλωμένη παρουσιάζεται η πραγματικότητα. Η διαφωνία μας με το προτεινόμενο πολιτικό πλαίσιο τότε της πορείας, τώρα παρουσιάζεται ως «διαχωρισμός». Τότε ενώ αρχικά δεν μας ενημέρωσαν καν για το πολιτικό πλαίσιο της πορείας, πράγμα που όφειλαν να κάνουν, διαπιστώσαμε στην συνέχεια ότι από το πολιτικό περιεχόμενο σκόπιμα –αποσιωπήθηκε -έλειπε ο λόγος και το πολιτικό πλαίσιο της ένοπλης συμπλοκής της Δάφνης όπου σκοτώθηκε ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας, δηλαδή ότι ο Λάμπρος σκοτώθηκε ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα σε προπαρασκευαστική ενέργεια της οργάνωσης, ενώ στο τέλος κατέληξε να υιοθετηθεί ένα πολιτικό πλαίσιο-σούπα, ο Λάμπρος ήταν αναρχικός, συμμετείχε στις συνελεύσεις, στις πορείες κλπ, αλλά ήταν παρεπιμπτόντως και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, πράγμα που ουσιαστικά συνέχιζε να βγάζει την υπόθεση από τις πραγματικές της διαστάσεις, δηλαδή υποβάθμιζε το γιατί σκοτώθηκε στην Δάφνη, κάτω από ποιο πολιτικό πλαίσιο και συνθήκες έγινε η ένοπλη συμπλοκή στην Δάφνη. Η υπόθεση της ένοπλης συμπλοκής στην Δάφνη μπήκε στα πραγματικά πολιτικά πλαίσια της όταν είχαμε αποφυλακιστεί και μαζί με άλλους συντρόφους-ισσες μέσα από κινηματικές διαδικασίες διοργανώσαμε την πορεία Μνήμης και Αγώνα για τα δύο χρόνια από τον θάνατο του Λάμπρου Φούντα, πορεία η οποία έγινε στο κέντρο της Αθήνας στις 10 Μάρτη 2012 όπως θα άρμοζε από την αρχή -και όχι στην Δάφνη- στην οποία συμμετείχαν γύρω στους 2000 συντρόφους-ισσες. Και ήταν αρκετοί αυτοί οι σύντροφοι-ισσες που συμμετείχαν στην πορεία οι οποίοι ήταν και στην Δάφνη το 2011 και δεν φάνηκαν να έχουν πέσει «θύμα» διαχωρισμού από μας. Continue reading

Τοποθέτηση του Ν. Μαζιώτη σε σχέση με την κατάθεση μάρτυρα υπεράσπισης στις 23 Οκτώβρη

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΑΡΤΥΡΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Από την αρχή της σύλληψης μας το 2010 και καθ’ όλη την διάρκεια της προφυλάκισης μας όπως και κατά την διάρκεια της διαδικασίας της δίκης, πάγια θέση μας ήταν και είναι ότι δεν θα πρέπει να υπάρχουν διαχωρισμοί στην αλληλεγγύη μεταξύ των κατηγορουμένων είτε έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής σε ένοπλη οργάνωση όπως εμείς είτε δεν έχουν σχέση με τις κατηγορίες όπως οι υπόλοιποι συγκατηγορούμενοι μας.

Από την αρχή όμως διαπιστώσαμε ότι διαχωρισμοί υπήρξαν με την ανοχή και την συναίνεση κάποιων από τους αθώους συγκατηγορούμενους μας γιατί αυτό προφανώς τους συνέφερε αφού αυτό που προωθούσαν αυτοί οι διαχωρισμοί ήταν η πολιτική διαστρέβλωση της υπόθεσης και η πολιτική μας απομόνωση για να προωθηθεί η απαλλαγή τους από τις κατηγορίες. Με λίγα λόγια, ο διαχωρισμός ενόχων και αθώων. Αυτοί οι διαχωρισμοί βασιστήκανε σε ψευδή διπολικά σχήματα του τύπου, «οι αναρχικοί που κατηγορούνται με κατασκευασμένα στοιχεία λόγω της πολιτικής τους ταυτότητας» από την μία και από την άλλη τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα σαν να μην είμαστε εμείς τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα αναρχικοί. Ένα άλλο διπολικό σχήμα ήταν το, «μαζικός αγώνας ή μαζικό κίνημα ή πολύμορφο κίνημα ή πολύμορφος αγώνας» από την μία και ένοπλος αγώνας από την άλλη. Ένα σαφές όσο και τρανταχτό δείγμα αυτού του διαχωρισμού αντιμετωπίσαμε όταν διοργανώθηκε πορεία στην Δάφνη ένα χρόνο μετά την ένοπλη συμπλοκή όπου σκοτώθηκε ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας σε προπαρασκευαστική επιχείρηση της οργάνωσης, όπου αρκετοί, είτε θέλανε να αποσιωπήσουνε το γεγονός ότι ο Λάμπρος Φούντας σκοτώθηκε σε ένοπλη προπαρασκευαστική ενέργεια του Επαναστατικού Αγώνα, είτε να υποβαθμίσουνε το γεγονός και την σημασία του ότι ο Λάμπρος Φούντας σκοτώθηκε σε μια ενέργεια μέσα σε συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο, στα πλαίσια της στρατηγικής μιας ένοπλης οργάνωσης της οποίας ήταν μέλος. Και όλη αυτή η εσκεμμένη πολιτική υποβάθμιση στηριζόταν στο ρητορικό- νεφελώδες όπως εκφραζόταν σχήμα- που πολλοί από τον «χώρο» ονομάζουν «πολύμορφος αγώνας» και κατά το οποίο όλα τα μέσα είναι ίδια-ενίοτε χρησιμοποιούνται από πολλούς- και έχουν την ίδια βαρύτητα, είτε αυτά είναι πέτρες και μολότωφ στις συγκρούσεις με τους μπάτσους, είτε εμπρηστικές επιθέσεις με γκαζάκια, είτε βόμβες, είτε καλάσνικωφ, είτε RPG!!!

Ο ορισμός του «πολύμορφου» αγώνα που συμπεριλαμβάνει τα πάντα, από τις διαδηλώσεις μέχρι και τον ένοπλο αγώνα ήταν βασικό επιχείρημα τουλάχιστον κάποιων από τους αθώους συγκατηγορούμενους μας που αρνούνται τις κατηγορίες. Continue reading

Τοποθέτηση του Ν. Μαζιώτη στο δικαστήριο στις 25/01/12 για την ένοπλη επίθεση στα Εξάρχεια στις 05/01/09

Τοποθέτηση του Ν. Μαζιώτη στο δικαστήριο στις 25/01/12 για την ένοπλη επίθεση στα Εξάρχεια στις 05/01/09 μετά την κατάθεση του αστυνομικού της ΥΑΤ Ματζούνη που τραυματίστηκε στην επίθεση
Χαίρομαι πάρα πολύ που έρχεται εδώ ένας αστυνομικός θύμα να καταθέσει. Χαίρομαι επίσης πάρα πολύ που δεν υπηρετεί πια στην αστυνομία και έχουμε συμβάλει για αυτό ως οργάνωση. Λυπούμαι πάρα πολύ κύριοι δικαστές και κυρίες που δεν κατηγορούμε για ανθρωποκτονία και όχι μόνο για απόπειρα. Η επίθεση στις 5 Ιανουαρίου του 2009, όπως και η επίθεση στο Γουδί, στην Κοκκινοπούλου, ήτανε νόμιμη πολιτική απάντηση στη δολοφονία Γρηγορόπουλου από τους δολοφόνους της αστυνομίας Κορκονέα και Σαραλιώτη. Για εμάς ήτανε νόμιμη πολιτική απάντηση. Είχε πει κάποια πράγματα και ο πρώην υπουργός Βύρωνας Πολύδωρας για το τι είναι αστυνομικοί. Πέρα από το τι έχουμε πει εμείς για το τι είναι αστυνομικοί στην πραγματικότητα και πιο ρόλο έχουνε, είχε χρησιμοποιήσει την έκφραση «πραιτοριανοί». Αυτό είναι η πραγματικότητα. Continue reading

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ-ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΚΟΥ ΜΑΡΤΥΡΑ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΑΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΙΣ 12/12/2011

Εγώ θα κάνω έναν απολογισμό της κατάθεσης του μάρτυρα, ο οποίος είναι και ο μοναδικός μάρτυρας. Η κατάθεση του συγκεκριμένου και το γεγονός ότι εσείς αποδεχτήκατε να είναι μάρτυρας, απλά απέδειξε ότι έχετε έρθει εδώ να κάνετε μία διεκπεραιωτική διαδικασία με προειλημμένη απόφαση. Για μένα στην πραγματικότητα δείχνει πόσο ξεφτιλισμένος είναι ο μηχανισμός, αυτό που ονομάζεται «δικαιοσύνη».

 Τι έγινε; Ήρθε ο μάρτυρας εδώ και αντί να του πείτε «πέστε μάρτυς, τι έχετε να πείτε», αρχίζετε εσείς κ. πρόεδρε να του κάνετε ερωτήσεις. Προφανώς για να τον διευκολύνετε στο έργο του.
Παρέμβαση προέδρου: Εγώ λίγες, τις λιγότερες ερωτήσεις που έχει κάνει ποτέ άλλος…….
  Μαζιώτης: Λοιπόν θα έλεγε κανείς ότι δεν είχατε εμπιστοσύνη στην ευγλωττία του κ. Παπαθανασάκη, στην ρητορική του δεινότητα και γι΄ αυτό του κάνατε ακριβώς από την αρχή ερωτήσεις χωρίς να του πείτε «πέστε μας τι έγινε», να μας πει την κατάθεσή του, όλα όσα έχει πει στην προανακριτική του κατάθεση και μετά να του κάνετε εσείς ερωτήσεις και οι συνήγοροι.
  Για παράδειγμα ξεκινήσατε να του λέτε «τι έδωσε αφορμή για να ξεκινήσει η έρευνα στα συγκεκριμένα πρόσωπα και σε άλλα ενδεχομένως που δεν είναι κατηγορούμενοι», «αν βρέθηκαν κάποια στοιχεία και καταλήξατε σε αυτά τα άτομα για άλλες περαιτέρω ενέργειες».
 Εκτός από δύο-τρεις ερωτήσεις που έκανε ο εισαγγελέας έτσι για τους τύπους -εγώ θεωρώ ότι ούτε τον μισθό του δεν δικαιολογεί καλά καλά-δεν έγινε από την έδρα σας ούτε από τον εισαγγελέα………
Παρέμβαση εισαγγελέα: έχουν γίνει και μειώσεις μισθών κύριε…….
Παρέμβαση Ρούπα: όποτε μειώνεται αντιστοίχως και η κατάθεση, έτσι;
  Μαζιώτης: Δεν έγινε ως οφείλατε από σας, από όλη την έδρα μία εξέταση εξονυχιστική θα ήθελα να πω, έτσι ώστε να δείτε την βασιμότητα των όσων καταθέτει. Λοιπόν, δείχνετε ότι καθ΄ όλη την διάρκεια της διαδικασίας ευθυγραμμιζόσασταν με τις εκτιμήσεις και τις αξιολογήσεις του μάρτυρα.
  Παρακάτω, όταν έγιναν ερωτήσεις από τους συνηγόρους, έτσι επειδή έχω σημειώσει ενδεικτικά από την απομαγνητοφώνηση που δεν την κάνει το κράτος, την κάνουμε εμείς, έχω σημειώσει κάποιες παρεμβάσεις του κ. προέδρου.
Για να διαπιστώσουμε στην πραγματικότητα ότι εσείς και ο Παπαθανασάκης αλληλοσυμπληρωνόσασταν. Σε ερώτηση της κ. Δαλιάνη για την παρακολούθηση στον Υμηττό, ρωτάει η κ. Δαλιάνη «τι σημαίνει στην κατάθεση η έννοια ”οριοθέτηση”»;
Λέει ο κ. Παπαθανασάκης «όταν βλέπουμε από απόσταση». «Δεν καταλαβαίνω», λέει η κ. Δαλιάνη.
Επαναλαμβάνει ο Παπαθανασάκης «όταν βλέπουμε από απόσταση κάποιο…» Και συμπληρώνετε εσείς (ο πρόεδρος)  «κάποιο αυτοκίνητο». Συνεχίζει ο κ. Παπαθανασάκης «κάποιο αυτοκίνητο να παρκάρει, βλέπουμε τα σημάδια ακριβώς που έχει παρκάρει για να οριοθετήσουμε τη θέση αυτή». Σαν να είσαστε εσείς και μάρτυρας και πρόεδρος.
Σε άλλη ερώτηση της κ. Δαλιάνη πάλι, ρωτείται ο μάρτυς «πόσα άτομα έχει η υπηρεσία»; Ο κ. Παπαθανασάκης πότε μας έλεγε ότι υπάρχει υπηρεσιακό απόρρητο και δεν είναι υποχρεωμένος να απαντήσει, πότε μας έλεγε ότι μπορεί να είναι και 50, μπορεί να είναι και 200, σε άλλη φάση έλεγε ότι σε μια συγκεκριμένη παρακολούθηση υπήρχαν 200 άτομα.
  Ήταν φανερό ότι έλεγε ψέματα. Ήταν φανερό ότι δεν ήθελε να απαντήσει και εσείς απλά καθόσασταν και τον ακούγατε. Δεν του κάνατε καμία ερώτηση, καμία ερώτηση……….
 Παρέμβαση προέδρου (δεν ακούγεται καθαρά)
Μαζιώτης: Σας παρακαλώ μην με διακόπτετε, σας παρακαλώ μην με διακόπτετε. Να κρατάτε τους τύπους, μην με διακόπτετε.
Πρόεδρος: Μάλιστα.
Μαζιώτης: Λοιπόν, έχετε συνταχθεί πλήρως με ό,τι λέει ο μάρτυρας, δεν του κάνατε καμία ουσιαστική ερώτηση.
  Πάλι σε τρίτη περίπτωση η κ. Δαλιάνη λέει προς εσάς κ. πρόεδρε «σε παρακολούθηση της 1ης και 2ας Απριλίου όπου ο κ. Παπαθανασάκης ήταν παρών», και τον ρωτάει «πού ήσασταν ακριβώς, πού καθόσασταν και πού ήταν η ομάδα παρακολούθησης»;
Και σας λέει «κ. πρόεδρε, πρέπει να τα ερευνήσετε, να τα ρωτήσετε αυτά τα πράγματα». Και λέτε εσείς «ναι, ναι, θα τα δούμε, είναι αξιόλογα αυτά που λέτε». Στην πραγματικότητα τίποτα απ΄ αυτά δεν είδατε, τίποτα απ΄ αυτά δεν αξιολογήσατε.
Ό,τι είπε ο μάρτυρας το θεωρήσατε ως απόλυτη αλήθεια. Ό,τι αοριστολογίες είπε, ό,τι «δεν θυμάμαι», ό,τι ψέματα είπε τα θεωρήσατε ως απόλυτη αλήθεια. Αυτό εμάς δεν μας προκαλεί έκπληξη.
  Άλλη χαρακτηριστική περίπτωση. Εκεί όπου ο κ. πρόεδρος αποδεικνύεται, αυτό που λέει ο λαός, ότι είναι «βασιλικότερος του βασιλέως» σε σχέση με τον κ. μάρτυρα, έτσι; Σε ερώτηση «τι το επιλήψιμο έχει να βρεθεί ένα αποτύπωμα άλλου προσώπου στο σπίτι του Λάμπρου Φούντα»; Και ο  Παπαθανασάκης απαντάει «δεν υπάρχει κάτι το επιλήψιμο».Ο κ. πρόεδρος επεμβαίνει και αντιτείνει: «δίνει όμως ένα ερέθισμα για να το ερευνήσουμε».Δηλαδή πράγμα που θα περίμενε κανείς να το αναφέρει ο Παπαθανασάκης ο οποίος έχει συμφέρον να καταδικαστούμε γιατί αυτός μας έφερε σ΄ αυτή την θέση, το λέτε εσείς, δεν το λέει ο μάρτυρας, το λέτε εσείς. Αυτό αποδεικνύει ότι είστε βασιλικότερος του βασιλέως από τον κ. Παπαθανασάκη. Αν θέλατε λοιπόν να φανείτε ότι είστε τάχα αμερόληπτος, θα έπρεπε να φανείτε πιο έξυπνος στην διαδικασία.
 Όταν έγινε το αίτημα εξαίρεσης του κ. Παπαθανασάκη, λέει ο κ. εισαγγελέας στην πρόταση που έκανε για την απόρριψη του αιτήματος: Και ποιόν να καλέσουμε; Δεν υπάρχει κανένας άλλος. αυτόν μας είπανε, αυτός είναι και ο πιο κατάλληλος.
 Τι αποδείχθηκε από την εξέταση την διήμερη του Παπαθανασάκη; Ότι θα έπρεπε να καλεστούν αυτοί που τους είχε υφισταμένους, τους οποίους διέταζε να μας παρακολουθούν, αυτοί οι οποίοι ήταν στις παρακολουθήσεις, στις συναντήσεις και δεν ξέρω που αλλού, σ΄ αυτά που έλεγε.
  Εσείς αρνηθήκατε να τους φέρετε αυτούς. Και λέτε ότι ο πιο κατάλληλος είναι αυτός. Και τι ακούσαμε εδώ; «Δεν θυμάμαι», «δεν ξέρω», ή στην πραγματικότητα «δεν θέλω να σας πω γιατί υπάρχει υπηρεσιακό απόρρητο», που είναι ψέματα. Δεν υπάρχει υπηρεσιακό απόρρητο. Λοιπόν δηλαδή τώρα είναι γελοίο, μπάτσος και επικεφαλής μπάτσος, όχι ένα μπατσάκι, ο επικεφαλής του τμήματος «εσωτερικής τρομοκρατίας» να λέει, «δεν θυμάμαι», ποιους, αυτούς που διέταζε να είναι η ομάδα παρακολούθησης, δεν θυμάται με ποιους ήταν στην Καισαριανή.
  Αυτά όλα τα γελοία τα έχετε δεχθεί. Εδώ ο Παπαθανασάκης ήρθε με πολλή άνεση να μας πει όλα αυτά που είπε. Δηλαδή αοριστολογίες, εκτιμήσεις και αξιολογήσεις, είχε θράσος να πει ότι «εγώ δεν κάνω αξιολόγηση και το δικαστήριο -εγώ δεν καταδικάζω- το δικαστήριο θα αποφανθεί αν καταδικαστεί κανένας».
 Στην πραγματικότητα ήρθε εδώ ξέροντας εκ των προτέρων ότι  αυτά που θα πει, εσείς θα τα δεχτείτε. Γιατί στην πραγματικότητα είστε δίδυμη εξουσία. Μπάτσοι και δικαστές. Οι μεν κάνουν την βρώμικη δουλειά, εσείς καταδικάζετε. Και τις βρωμοδουλειές τους τις καλύπτετε.
  Σε αυτή την δίκη θα υπάρξει μία καινοτομία. Ενώ σε άλλες δίκες υπάρχουν περισσότεροι μάρτυρες κατηγορίας, δηλαδή για παράδειγμα σε μια προηγούμενη πολιτική δίκη δεν ήταν μόνο ο προϊστάμενος επικεφαλής του τμήματος «εσωτερικής τρομοκρατίας», ένας αντίστοιχος ρόλος, υπήρχαν και μπάτσοι οι οποίοι κάνανε τις παρακολουθήσεις.
  Εδώ εσείς δεχτήκατε να είναι ένας μάρτυρας. Με βάση έναν μάρτυρα και με βάση τις μαλακίες που έχει πει και το κωλόχαρτο που έχει υπογράψει……
 Παρέμβαση πρόεδρου: «Να μιλάτε πιο όμορφα όμως, έτσι»
Μαζιώτης: Καλά, λέμε κάτι άλλο, τις ηλιθιότητες. Με βάση αυτά που έχει πει, εσείς θα μας καταδικάσετε σε εκατοντάδες χρόνια φυλακή. Με βάση έναν μάρτυρα που δεν λέει τίποτα στην πραγματικότητα. Λέει: «δεν θυμάμαι», «δεν ξέρω», ή «δεν σας λέω». Κάνει εκτιμήσεις και αξιολογήσεις και σεις αρνείστε να φέρετε αυτούς οι οποίοι θα πούνε «είδαμε εκείνο, είδαμε το άλλο».
  Δεν θα μας καταδικάσετε μόνο για συμμετοχή, θα μας καταδικάσετε για όλα. Θα επικαλεστείτε την «διεύθυνση» η οποία βασίζεται σ΄ αυτό ακριβώς που είπε προηγουμένως ο Παπαθανασάκης, στα διαβιβαστικά της αντιτρομοκρατικής, ότι βρήκαμε χειρόγραφα τα οποία προσομοιάζουν οι προκηρύξεις.
Αυτά που έλεγε για τον κεντρικό ρόλο στην ουσία θα τα υιοθετήσετε για να μας καταδικάσετε ως αρχηγούς, ως «διεύθυνση» και επειδή δεν θα έχετε φυσική αυτουργία, θα επικαλεστείτε ηθική αυτουργία ότι εμείς διατάξαμε να γίνουν και οι 16 ενέργειες. Πώς; Σε έναν μάρτυρα θα βασιστείτε, στα διαβιβαστικά της αντιτρομοκρατικής, στην μαρτυρία του Παπαθανασάκη και στο γεγονός ότι εμείς αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη. Το οποίο είναι ένα επιπλέον επιβαρυντικό για μας και θα το χρησιμοποιήσετε εναντίον μας.
 Είπαμε και σε προηγούμενες τοποθετήσεις ότι τώρα πια η αστική «δικαιοσύνη», το σύστημα, ο ξεφτιλισμένος μηχανισμός που υπηρετείτε και το καθεστώς σας εντέλει, δεν υποχρεώνει τα δικαστήριά σας, τα ειδικά δικαστήρια σαν αυτό που είναι τώρα, να βασίζουν τις αποφάσεις τους σε τεκμηριωμένα στοιχεία και αποδείξεις.  Δεν τα χρειάζεται πια αυτά τα πράγματα, έχουν περάσει σε άλλες εποχές. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Ανήκουν στα σκουπίδια της ιστορίας. Γιατί; Γιατί είχαμε πει ότι τώρα πια λόγω των «αντιτρομοκρατικών» διατάξεων -αντεπαναστατικών θα έλεγα εγώ να το πούμε καλύτερα- και λόγω του πολέμου κατά της «τρομοκρατίας» τον οποίο έχουν κηρύξει οι ΗΠΑ από το 2001 και οι οποίες επέβαλλαν τις «αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες εδώ πέρα, εσείς πια δεν χρειάζεστε στοιχεία. Στην πραγματικότητα για μας δεν έχετε τίποτα. Δεν έχετε ούτε αυτόπτες μάρτυρες, ούτε αποτυπώματα, ούτε υλικό από κάμερες, ούτε το νέο υπερόπλο, το DNA.
  Δεν έχετε τίποτα. Έχετε έναν Παπαθανασάκη να μας πει ότι είδαμε 5 ανθρώπους, 6 σε ένα αλσάκι. Με βάση αυτό θα μας καταδικάσετε και αυτή είναι η καινοτομία σας, η καινοτομία αυτού του δικαστηρίου. Ό,τι είχαμε προβλέψει ότι θα κάνετε, ότι όλες μας τις ενστάσεις θα τις απορρίψετε γιατί ακριβώς δεν ομολογείτε ότι είμαστε πολιτικοί αντίπαλοι του καθεστώτος σας, το κάνατε.
 Για μας το γεγονός ότι απορρίψατε το αίτημα εξαίρεσης για τον Παπαθανασάκη ως αναξιόπιστο μάρτυρα, για μας δεν ήταν έκπληξη. Ήταν το φυσιολογικό. Το θεωρούμε φυσιολογικό για σας να το κάνετε αυτό. Ήταν καθαρά πολιτική απόφαση να το κάνετε αυτό. Όπως και όλες οι αποφάσεις τις οποίες λάβατε με τις οποίες απορρίψατε τις ενστάσεις μας ήταν πολιτικές αποφάσεις. Και για την αοριστία του βουλεύματος τα ίδια ισχύουν. Είπε ο κ. εισαγγελέας «πόσο πιο συγκεκριμένο να γίνει αυτό το βούλευμα»; Τι έλεγε το βούλευμα; Τρίχες, δεν έλεγε τίποτα.
 Για την δημοσιότητα της δίκης ο κ. εισαγγελέας έλεγε ότι «εγώ δεν αισθάνομαι καλά με τις κάμερες». Στην πραγματικότητα αυτό για το οποίο απορρίψατε ήταν ότι δεν θέλετε να γίνει το δικαστήριο δημόσιο βήμα πολιτικής προπαγάνδας του Επαναστατικού Αγώνα.
  Για το αίτημα να πάει η δίκη στην Λουκάρεως, για τους ίδιους λόγους, για πολιτικούς λόγους το απορρίψατε. Γιατί; Είστε τυφλά αφοσιωμένοι και υποταγμένοι στους «αντιτρομοκρατικούς» νόμους, οι οποίοι θέλουν τους αντιπάλους του καθεστώτος να τους δικάζουν μέσα στην φυλακή. Για τον ίδιο λόγο απορρίψατε και το να μην έρθει εδώ ο Παπαθανασάκης.
 Πιστεύω ότι στην διαδικασία των πολιτικών δικών θα υπάρξουν κι άλλες εξελίξεις. Στο μέλλον τυχόν αποβράσματα τύπου Παπαθανασάκη να μην χρειάζονται καν να έρθουν εδώ πέρα να σας τα πούνε. Θα χρειάζεται μόνο το χαρτί τους. Ένα χαρτί και μια υπογραφή που θα λέει αυτά, αυτά και αυτά και θα τα δέχεστε εσείς ως απόλυτη αλήθεια.
  Ίσως και αργότερα ούτε καν να έρχεται επώνυμη κατάθεση εδώ πέρα. Να δέχεστε ανώνυμους ρουφιάνους, ανώνυμες καταθέσεις ρουφιάνων και μπάτσων, να μην τους ξέρουμε καν. Ούτως ή άλλως ο νόμος έχει ένα παραθυράκι για ανώνυμες μαρτυρίες και καταθέσεις. Έχετε πάρει μεγάλη κατηφόρα.
 Ίσως και αργότερα μπορεί να χρειάζεστε να φοράτε και κουκούλες γιατί θα είναι ακόμα περισσότερο επαίσχυντο το έργο σας απ΄ ό,τι είναι σήμερα. Γιατί δεν θα γίνει τότε, είναι και τώρα και για το οποίο θα χρειάζεστε να κρύβεται το πρόσωπο σας. Θα χρειάζεστε περαιτέρω προστασία.
  Τέλος, αυτό που ήθελα να πω σε σχέση με την καταγγελία για τον κ. Παπαθανασάκη, για τα βασανιστήρια και τη δολοφονία Πακιστανού μετανάστη όταν ήταν διοικητής στο αστυνομικό τμήμα Νίκαιας. Δεν περίμενα ότι θα ιδρώσει το αυτί σας από αυτή την καταγγελία ούτως ή άλλως. Δηλαδή, ποιος δικαστής έχει ποτέ καταδικάσει μπάτσο για ξυλοδαρμό, βασανιστήρια και δολοφονία. Κανένας. Αλλά ήταν ένα επιπλέον γεγονός ότι ο συγκεκριμένος είναι αναξιόπιστος.  Γιατί ποιος βασανιστής έχει ποτέ ομολογήσει ότι έχει κάνει αυτά για τα οποία κατηγορείται ο κ. Παπαθανασάκης όταν ήταν στο αστυνομικό τμήμα Νίκαιας;  Κανένας. Άρα δεν υπάρχει κανένας δικαστής για να τον καταδικάσει.
 Αυτά τα συνοπτικά.

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ

Η τοποθέτηση του Νίκου Μαζιώτη στην ένσταση για το πολιτικό αδίκημα   

Θέλω να πω ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικό εγκληματία ή αδικηματία, ούτε μ’ αυτή την έννοια. Δεν θεωρώ ότι έχω κάνει κανένα έγκλημα αποδεχόμενος ότι ήμουνα μέλος μιας οργάνωσης η οποία έβαλε βόμβες, έχει πυροβολήσει τους μπάτσους και τα λοιπά ή έχει αποπειραθεί να εκτελέσει τον πρώην υπουργό Δημοσίας Τάξης τον Βουλγαράκη. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικό εγκληματία ούτε αδικηματία.
Καταρχήν θέλω να αναφέρω γιατί θα απορρίψετε την ένσταση αυτή. Για τους εξής λόγους. Κι αυτή είναι μια πολιτική απόφαση όπως και οι υπόλοιπες που θα τις απορρίψετε, είτε για τη δημοσιότητα είτε για την αλλαγή της αίθουσας. Γιατί έγιναν οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι; Πρώτος του Σταθόπουλου το 2001, όταν ήταν υπουργός ο Σταθόπουλος, κι ο δεύτερος «αντιτρομοκρατικός» του Παπαληγούρα, επί Νέας Δημοκρατίας το 2004. Είπε και κάποια πράγματα ο κύριος Φυτράκης για το Μικτό Ορκωτό. Τι σημαίνει αυτό; Οτι εσείς που είστε επαγγελματίες δικαστές, που πληρώνεστε για να βάζετε τον κόσμο φυλακή, αυτή είναι η δουλειά σας, δεν εμπιστεύεστε τους πολίτες. Δεν θεωρείτε ότι ένας πολίτης, ο οποίος δεν θα είναι δικαστής, κάτι άλλο θα κάνει, όπως υδραυλικός, ότι θα μπορούσε να κρίνει επαρκώς πολιτικά ζητήματα. Τότε όμως, η κρατική προπαγάνδα (δεν ακούγονται κάποιες λέξεις) ότι δε μπορούμε ν’ αφήσουμε για τέτοια ζητήματα τους πολίτες ενόρκους. Γιατί μπορεί να εκφοβίζονται, γιατί μπορεί να τρομοκρατούνται, μπορεί να δέχονται απειλές, για παράδειγμα. Αυτό ήτανε ψέμα. Κανείς ποτέ στην Ελλάδα δεν έχει εκφοβιστεί ή δεν έχει απειληθεί, ένορκος σε δίκη παλιού Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου που δίκαζε υποθέσεις μελών ένοπλης επαναστατικής δράσης.
Ο μόνος λόγος για τον οποίο οι υποθέσεις αυτές φύγανε από τα Μικτά Ορκωτά και πήγανε σε δικαστήρια όπως τα δικά σας, που είσαστε επαγγελματίες δικαστές, ήταν γιατί δεν εμπιστεύεστε τους ενόρκους πολίτες, οι οποίοι μπορεί να κρίνουν πολύ διαφορετικά από σας γιατί εσείς είσαστε υπάλληλοι του κρατικού μηχανισμού και ο ρόλος σας είναι εμφανής, ενώ ένας πολίτης ένορκος μπορεί να πει ναι, θεωρώ ότι η δράση αυτού του συγκεκριμένου ανθρώπου είναι πολιτική κι ακόμη και στο ποινικό σκέλος μπορεί να ρίξει πιο χαμηλές ποινές.
Στην προηγούμενη τοποθέτησή μου στις 24 του Οκτώβρη είχα πει κάποια πράγματα για το ρόλο σας, για το ρόλο σας ως δικαστηρίου, ότι είστε ένα ειδικό δικαστήριο. Ο «αντιτρομοκρατικός» νόμος κατασκεύασε την κατηγορία της «σύστασης τρομοκρατικής οργάνωσης» ή «εγκληματικής οργάνωσης» ή όπως αλλιώς, για τον απλούστατο λόγο ότι θέλει να μεγιστοποιήσει τις ποινές οι οποίες επιβάλλονται σε αυτές τις υποθέσεις. Παντού έχει γίνει αυτό το πράγμα. Τώρα έχετε βγάλει νόμο με τον οποίο κάποιος καταδικάζεται μέχρι δέκα χρόνια μόνο και μόνο ως μέλος οργάνωσης, χωρίς να καταδικάζεται για τίποτα άλλο, για πράξη ή ενέργεια. Και με την κατηγορία της «διεύθυνσης», είναι ακόμα περισσότερο, είναι μεγαλύτερη η ποινή που ρίχνεται σ’ αυτή την περίπτωση. Εμείς δηλαδή ως «διευθυντές», υποτιθέμενοι, η κατηγορία είναι από δέκα έως είκοσι χρόνια. Δηλαδή ο μόνος λόγος που φτιάξατε αυτούς τους νόμους, είναι απλά για να μας ρίξετε παραπάνω χρόνια και ποινές.
Εχω ξαναδικαστεί το 1999 για παρόμοια πράξη, απόπειρα βομβιστικής επίθεσης στο Υπουργείο Ανάπτυξης το 1997. Η πράξη εκείνη είχε γίνει ως πράξη αλληλεγγύης στον αγώνα κάποιων χωριών του Στρυμωνικού Κόλπου για να μην εγκατασταθεί πολυεθνική εταιρία χρυσού τότε. Τότε είχα δικαστεί από Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, το οποίο δικαστήριο με είχε καταδικάσει σε 15 χρόνια την ποινή. Υπήρχε όμως και μια καινοτόμος περίπτωση τότε. Μου είχανε βάλει το ελαφρυντικό των μη ταπεινών ελατηρίων. Εγώ δεν ξέρω αν ήταν αυτό ομόφωνο, δε θυμάμαι τουλάχιστον. Πάντως αυτό έγινε για μία και τελευταία φορά, δεν πρόκειται να ξαναγίνει ποτέ. (Παρέμβαση Π. Ρούπα: η απόφαση ήταν ομόφωνη). Η συντρόφισσα μου λέει ότι όλοι το είχαν δεχτεί αυτό το πράγμα.
Τι σήμαινε αυτό το πράγμα τότε δηλαδή; Οτι ναι μεν θα σε καταδικάσω 15 χρόνια, έκανες ας πούμε ένα έγκλημα, αλλά τα κίνητρά σου δεν ήταν ταπεινά. Δηλαδή, δεν ήταν και τόσο έγκλημα, ας πούμε, στην πραγματικότητα. Σε τέτοια πράγματα δε θα μπορούσε (δεν ακούγονται μερικές λέξεις) ποτέ. Και ούτε το έκανε κανένα δικαστήριο μετέπειτα. Αυτό που δίκασε τη 17 Νοέμβρη και τον ΕΛΑ, δε θα μπορούσε ποτέ να πεί εσύ ισόβια, εσύ κι εσύ 25 χρόνια φυλάκιση, αλλά υπάρχουν αυτά τα αίτια. Γιατί αυτό στην πραγματικότητα είναι έμμεσος τρόπος, ότι τότε θα αναγνωρίζοταν ότι ναι, έχω πολιτικά κίνητρα!
Τι λέει τώρα το κατηγορητήριο σε μας και τι λέει γενικά; Οτι κατηγορούμαστε για πράξεις και ενέργειες οι οποίες σε τέτοιο βαθμό είχαν σκοπό να βλάψουν, λέει, θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός οργανισμού. Παρ’ όλο που επίσημα ποτέ δεν πρόκειται να μας αναγνωρίσετε ως πολιτικά υποκείμενα, τα οποία έχουν πολιτική δράση, αυτή και μόνο η φράση μες στο κατηγορητήριο –δικά σας είναι αυτά που λέω του εισαγγελέα του κυρίου Μακρόπουλου– λέει ότι ναι, μάγκες, εσείς θέλετε να ανατρέψετε το Σύνταγμα, θέλετε να ανατρέψετε τις πολιτικές και οικονομικές δομές ενός κράτους, στην πραγματικότητα της Ελλάδας. Αυτό, είναι απόδειξη ότι η δράση μας είναι πολιτική.
Οταν συλληφθήκαμε τον Απρίλιο του 2010, υπήρξε μια άλλη δήλωση, τότε διέρευσε, που στην πραγματικότητα αποδείκνυε ότι ο Επαναστατικός Αγώνας είναι μια πολιτική οργάνωση. Είχανε πει τότε, στο «Βήμα» το αναφέρανε, 18/4/2010. Η δήλωση έλεγε τα εξής, κυβερνητικοί παράγοντες που δεν κατονομάζονται: «Είναι πιθανόν να μην αντέξουμε ένα μεγάλο τρομοκρατικό χτύπημα που θα πλήξει την εικόνα της Ελλάδας ανεπανόρθωτα. Θα τελείωνε την οικονομία μέσα σε ώρες». Μπορώ να πω, και το έχουμε πει δηλαδή σε κάποια κείμενα μας, πως αυτό κρύβει μια αλήθεια. Εμείς αυτό θέλαμε να κάνουμε. Αυτός είν’ ο σκοπός μας. Και αν δε συλλαμβανόμασταν, αυτό θα κάναμε. Αυτή όμως η φράση αποδεικνύει ότι εμάς μας θεωρούσαν πολιτική απειλή για την οικονομία της χώρας.
Ολες οι ενέργειες που έχει κάνει ο Επαναστατικός Αγώνας, η επίθεση στα δικαστήρια, τα υπουργεία Απασχόλησης και Οικονομίας, που έχει αποπειραθεί να εκτελέσει τον Βουλγαράκη, η επίθεση στην αμερικάνικη πρεσβεία, που χτύπησε τράπεζες όπως τη Citibank, τη Eurobank, το χρηματιστήριο και τους αστυνομικούς, ήταν όλες πολιτικές πράξεις. Τι θεωρείτε, έγιναν πράξεις για ιδιοτελείς σκοπούς; Θεωρείτε δηλαδή, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ότι αυτές οι πράξεις έγιναν για ιδιοτελείς σκοπούς; Θα κερδίζαμε κάτι εμείς δηλαδή; Δεν λέει κάτι το βούλευμα όσον αφορά αυτό. Τι θεωρείτε έγκλημα, ποινικό, ποιον βλάψαμε, βλάψαμε το λαό; Σαφώς και βλάψαμε κάποιους, αλλά όχι το λαό, όχι τους πολίτες. Βλάψαμε το σύστημά σας, βλάψαμε το καθεστώς που εσείς ως επαγγελματίες δικαστές υπηρετείτε. Αυτό από μόνο του είναι πολιτική δράση.
Μας μέμφονται ότι η πολιτική δράση δεν είναι η βία. Πολιτική δράση δεν είναι η βία, ότι υπάρχουν άλλα μέσα, μη βίαια, ειρηνικά, με τα οποία μπορείς να διεξάγεις πολιτική δραστηριότητα. Δηλαδή, μόνο το κράτος θα μπορούσε να εξασκήσει βία πολιτική και όχι μια οργάνωση όπως εμείς. Εγώ θα παραφράσω, μάλλον θα χρησιμοποιήσω μια φράση, που είχε πει ο Κλαούζεβιτς, ότι ο πόλεμος που διεξάγουν τα κράτη είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Καταρχήν, εγώ πιστεύω ότι είναι κατεξοχήν πολιτική δράση η βία που διεξάγουν τα κράτη, που διεξάγει ας πούμε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός.

Θεωρώ ότι και η ένοπλη επαναστατική δράση, με τον τρόπο που την διεξάγαμε εμείς, είναι και αυτή μια πολιτική κατεξοχήν δράση. Ολοι οι στόχοι που εμείς επιλέξαμε να χτυπήσουμε αναλογούν στο κατηγορητήριο που λέει ότι θέλαμε να χτυπήσουμε πολιτικές δομές και οικονομικές δομές του κράτους.

Για παράδειγμα, μπορώ να αναφέρω το εξής: ότι η επίθεση στο υπουργείο Απασχόλησης έγινε ως αντίποινα για το σχεδιαζόμενο νομοσχέδιο του τότε υπουργού Απασχόλησης, Πάνου Παναγιωτόπουλου, το οποίο προέβλεπε την ουσιαστική κατάργηση του οκταώρου με την ελαστικοποίηση του ωραρίου, την κατάργηση της υπερωριακής αμοιβής, τη θεσμοθέτηση του διευθυντικού δικαιώματος για αύξηση του ορίων απολύσεων. Αντίστοιχα, η επίθεση που έγινε έξι μήνες μετά στο υπουργείο Οικονομίας έγινε ως απάντηση στην πολιτική του συγκεκριμένου υπουργείου να εφαρμόσει έναν προϋπολογισμό λιτότητας, που έκοβε τις δημόσιες δαπάνες ακολουθώντας ένα οικονομικό πρόγραμμα που ήταν αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρωτικών αλλαγών που εφάρμοζε η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Αν αυτά δεν είναι πολιτικά, τότε τι είναι;
Οι επιθέσεις του 2009, όταν στην πραγματικότητα η οικονομική κρίση χτυπούσε την Ελλάδα, τότε είχαν γίνει. Απόπειρα ανατίναξης των κεντρικών γραφείων της Citibank στη Κηφισιά (ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία της οργάνωσης). Το χτύπημα στο υποκατάστημα της Citibank στη Νέα Ιωνία, η ανατίναξη του υποκαταστήματος της Eurobank στην Αργυρούπολη, η επίθεση στο Χρηματιστήριο –ήταν η τελευταία– αποτελούσαν μέρος μιας στρατηγικής της οργάνωσης την περίοδο εκείνη να επιτεθεί σε δομές του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου που θεωρούνταν υπεύθυνες για την οικονομική κρίση και τροφοδοτούνταν από αυτήν. Για παράδειγμα, η Citibank και η Eurobank είναι και οι δυο κάτοχοι ελληνικών ομολόγων, είναι δηλαδή δανειστές του ελληνικού κράτους και έχουν σωθεί και οι δυο με τα λεφτά των πολιτών που διέθεσαν, που λήστεψαν στην πραγματικότητα τα κράτη, το αμερικάνικο και το ελληνικό, για να τις διασώσουν αντιστοίχως.
Αλήθεια, ο λαός και οι εργαζόμενοι πιστεύετε ότι τρομοκρατήθηκαν από τις επιθέσεις μας αυτές; Εγώ πιστεύω, ότι ο λαός και οι εργαζόμενοι πιστεύουν στην πραγματικότητα, ότι αυτούς που χτυπήσαμε αυτοί αποτελούν εγκέφαλους της τρομοκρατίας. Δηλαδή οι τράπεζες, οι επενδυτές του χρηματιστηρίου, οι υπουργοί, τα υπουργεία τα οποία εφαρμόζουν τις πολιτικές αυτές, καταλήστευσης του λαού. Ούτε φυσικά πιστεύω ότι ο λαός θεωρεί ότι τρομοκρατήθηκε επειδή η οργάνωση έχε χτυπήσει επίλεκτα τμήματα από τους περιβόητους αστυνομικούς. Αν τώρα κατέβει κάποιος σε κάποια απεργία θα διαπιστώσει με τι λύσσα μιλάει ο λαός για τους αστυνομικούς. Γιατί αυτοί βιαιοπραγούν εναντίον του. Στην πραγματικότητα τι είναι οι αστυνομικοί; Ούτε εσείς έχετε σχέση με τη δικαιοσύνη ούτε η αστυνομία έχει σχέση με τη δικαιοσύνη. Στην πραγματικότητα υπάλληλοι είστε ενός μηχανισμού. Και αυτός ο μηχανισμός δεν έχει άλλη αποστολή απ’ το να προστατεύει τα συμφέροντα των πλουσίων, όχι των φτωχών, ούτε του λαού, Αυτό είστε στη πραγματικότητα. Είστε μισθοφόροι, γρανάζια αυτού του μηχανισμού.
Δεν πιστεύω λοιπόν ότι ο λαός, τουλάχιστον σημαντική μερίδα του λαού πιστεύει ότι αυτό που κάναμε εμείς είναι τρομοκρατία. Ουτε καν μπορεί να το λέει.
Η επίθεση στην αμερικάνικη πρεσβεία είναι μια ενέργεια που μιλάει από μόνη της. Λένε οι ίδιοι οι Αμερικάνοι, υπάρχει ένα τηλεγράφημα του WikiLeaks της γνωστής ιστοσελίδας. Λένε οι Αμερικάνοι μετά την επίθεση που έγινε το 2007: Στην Ελλάδα η δίδυμη απειλή του εξτρεμισμού και της βίας πηγάζει περισσότερο από αντιαμερικανικά, αντινατοϊκά και κατά της παγκοσμιοποίησης αισθήματα, τα οποία έχουν βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Αυτό από μόνοι τους μας λένε οι Αμερικάνοι, οι οποίοι μας είχαν επικηρύξει –όχι σαν πρόσωπα, γιατί δεν μας ξέρανε τότε, ως μέλη της οργάνωσης– με ένα εκατομμύριο δολάρια γι’ αυτή την επίθεση. Ουσιαστικά τι λένε εδώ; Οτι έχουμε τη συμπαράσταση μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας, η οποία έχει και ιστορική μνήμη για το τι ρόλο έχουν παίξει οι Ηνωμένες Πολιτείες ως το μεγαλύτερο κράτος τρομοκράτης στην ιστορία και αυτού του τόπου. Επέμβαση στον εμφύλιο, ρόλο στο πραξικόπημα του 1967, και τι ρόλο έχουν παίξει σε ένα σωρό επεμβάσεις στρατιωτικές, πραξικοπήματα σε όλο τον κόσμο. Στη Λατινική Αμερική, στην Τουρκία, στο Ιράκ, τη Γουατεμάλα, στην Ουρουγουάη, στην Αργεντινή, στη Χιλή, στις Φιλιππίνες και αλλού.
Σοβαρά, πιστεύει κανένας από τον ελληνικό λαό ότι τρομοκρατήθηκε από την επίθεση στην αμερικάνικη πρεσβεία; Πείτε τουλάχιστον, ότι ναι κάποιοι τρομοκρατήθηκαν, αλλά όχι ο λαός, ούτε οι πολίτες. Τρομοκρατήθηκε το καθεστώς σας. Ναι, τρομοκρατήσαμε, τρομοκρατήσαμε τους τρομοκράτες. Δεν είμαστε εμείς τρομοκράτες, ούτε εγκληματίες. Να έχετε ειλικρινά την πρόθεση να μας αναγνωρίσετε τουλάχιστον, ναι θα σας καταδικάσουμε κύριοι γι’ αυτό που είστε, για αυτό που είμαστε ως πολιτικοί αντίπαλοι. Οχι να μιλάτε, να λέτε υποκρισίες για κίνδυνο κατά πολιτών, για τυφλή τρομοκρατία ή τυφλά χτυπήματα. Αυτά ήθελα να πω.

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

  Αυτή η δίκη είναι μια πολιτική δίκη στην οποία δικάζονται επαναστάτες οι οποίοι επέλεξαν τον ένοπλο αγώνα για να αγωνιστούν για την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους, για την ανατροπή του εγκληματικού καθεστώτος που εσείς ως δικαστές υπερασπίζετε.
Το δικαστήριο σας είναι ένα ειδικό δικαστήριο που συστάθηκε με τις εντολές των αμερικανών και των Βρετανών ιμπεριαλιστών και κηδεμόνων του ελληνικού κράτους οι οποίοι επέβαλλαν την νομοθέτηση ειδικών «αντιτρομοκρατικών» διατάξεων που προσθέτουν κατηγορίες και μεγιστοποιούν τις ποινές, επέβαλλαν την σύσταση ειδικών δικαστηρίων που συνεδριάζουν μέσα στις φυλακές μέσα σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον ασφαλείας που υποβαθμίζουν την δημοσιότητα της δίκης για να μην μαθαίνει ο λαός τις πολιτικές απόψεις των επαναστατών, επέβαλλαν την εφαρμογή ενίοτε ειδικών συνθηκών κράτησης και όλα αυτά με σκοπό την αυστηροποίηση της καταστολής της ένοπλης αντίστασης και της δράσης των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων στην Ελλάδα.
  Κι αυτό γιατί το προηγούμενο κατασταλτικό καθεστώς, όπου δεν υπήρχε ειδική διάταξη για «σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης» και όπου υπήρχαν τα μικτά ορκωτά δικαστήρια με τους πολίτες ενόρκους, κρίθηκε ανεπαρκές και αναποτελεσματικό. Αποδείχνετε ότι με αυτό τον τρόπο, αν και δεν αναγνωρίζετε πολιτικούς αντιπάλους και πολιτικούς κρατούμενους, στην πράξη εφαρμόζοντας εναντίον μας ειδικούς νόμους και ειδικές διατάξεις, δικάζοντας μας σε ειδικό δικαστήριο, μας αναγνωρίζετε έμμεσα ως πολιτικούς εχθρούς και επικίνδυνους για το οικονομικό και πολιτικό καθεστώς που υπηρετείτε, σε αντίθεση με την αντιμετώπιση όλων όσων η εξουσία σας θεωρεί «κοινούς ποινικούς εγκληματίες».
  Αποδείχνετε μ΄ αυτό τον τρόπο το διαχρονικό μένος της εξουσίας απέναντι στους πολιτικούς εχθρούς της.
Άλλωστε ποια εξουσία αναγνώρισε ποτέ επίσημα πολιτικούς αντιπάλους  και πολιτικούς κρατούμενους;
Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ στην κατοχή και του Δημοκρατικού Στρατού στον εμφύλιο λοιδορήθηκαν και καταδιώχτηκαν ως «συμμορίτες» από το δοσιλογικό και το μεταπολεμικό μοναρχοφασιστικό καθεστώς και δικάζονταν από έκτακτα στρατοδικεία.
Τα μέλη των ένοπλων επαναστατικών οργανώσεων καταδιώκονται ως «τρομοκράτες» και δικάζονται από ειδικά δικαστήρια όπως το δικό σας. Τον χαρακτηρισμό του «τρομοκράτη» τον αποδίδουν στους επαναστάτες αγωνιστές όλες οι εξουσίες όποια μορφή κι αν έχουν αυτές, είτε στρατιωτικά καθεστώτα και δικτατορίες όπως αυτή του 1967-74, είτε η μεταπολιτευτική κοινοβουλευτική ολιγαρχία που κατ΄ ευφημισμό ονομάστηκε «δημοκρατία», είτε η σημερινή χούντα των δοσιλόγων και κουίσλιγκ της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που παρέδωσε τον λαό με την συνθήκη του Μνημονίου στην εξουσία της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας.
  Με την κατηγορία του «τρομοκράτη» καταδιώχτηκαν όλοι οι αγωνιστές της ελευθερίας και οι ένοπλοι μαχητές σ΄ όλο τον κόσμο, οι Ερυθροταξιαρχίτες στην Ιταλία, τα μέλη της RAF, του Κινήματος 2 Ιούνη και των Επαναστατικών Πυρήνων στην Δ.Γερμανία, τα μέλη των Μαχόμενων Κομμουνιστικών Πυρήνων στο Βέλγιο, της Action Direct και των GARI στην Γαλλία, η 1η Μάη, οι αναρχικοί, οι αυτόνομοι αγωνιστές και τα μέλη του ΜΙL στην φρανκική Ισπανία και τα μέλη των GRAPO στο μεταφρανκικό καθεστώς, οι αγωνιστές των Τουπαμάρος στην Ουρουγουάη, ο Τσε Γκεβάρα, τα μέλη των FARC στην Κολομβία, του μετώπου Φαραμπούντο Μαρτί στο Σαλβαδόρ, του Sendero Luminoso  και του Τουπάκ Αμάρου στο Περού, οι αγωνιστές των επαναστατικών οργανώσεων στην Τουρκία, τα μέλη του PKK, του ΙRA και της ΕΤΑ και φυσικά και εδώ στην Ελλάδα οι αγωνιστές της 17Ν και του ΕΛΑ.
  Όσον αφορά τις κατηγορίες:  Αυτοί που θα έπρεπε να κάτσουν σήμερα στο εδώλιο για να απολογηθούν, είναι αυτοί που διαπράττουν εγκλήματα κατά του λαού, αυτοί που διαπράττουν την μεγαλύτερη κοινωνική ληστεία στην ιστορία, είναι τα μέλη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Ε.Βενιζέλος και ο πρώην υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ.Παπακωνσταντίνου, οι υπουργοί Λοβέρδος, Κουτρουμάνης, Πάγκαλος, Χρυσοχοϊδης, Παπουτσής, Διαμαντοπούλου, είναι όλοι οι υπουργοί, οι υφυπουργοί και τα μέλη των κομμάτων που νομοθετούν για την καταλήστευση του λαού, αυτοί που του στερούν τα στοιχειώδη βασικά αγαθά, την τροφή, την στέγη, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, την αξιοπρέπεια, αυτοί που του στερούν την ίδια ζωή, αυτοί που υπέγραψαν το Μνημόνιο υποτέλειας με την τρόικα του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ, αυτοί που υπέγραψαν το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και συμφώνησαν για την τελευταία δανειακή σύμβαση, ξευτιλίζοντας τον λαό και μετατρέποντας τον σε δουλοπάροικο της υπερεθνικής και ντόπιας οικονομικής αριστοκρατίας.
  Όλοι αυτοί αποτελούν τους σύγχρονους Τσολάκογλου και Ράλληδες, όλοι αυτοί είναι προδότες του λαού. Αυτοί που θα έπρεπε επίσης να κάτσουν σήμερα στο εδώλιο και να απολογηθούν είναι τα μέλη της προηγούμενης κυβέρνησης της Ν.Δ., ο πρώην πρωθυπουργός Κ.Καραμανλής, οι πρώην υπουργοί Οικονομίας και Οικονομικών Γ.Αλογοσκούφης, Π.Δούκας, Ι.Παπαθανασίου, οι υπουργοί Π.Παναγιωτόπουλος, Γ.Βουλγαράκης, Β.Πολύδωρας, Σ.Τσιτουρίδης, Φ.Π.Πετραλιά.
Όλοι αυτοί θα πρέπει να απολογηθούν για ληστεία εις βάρος του λαού, για ληστεία εις βάρος των δημοσίων ασφαλιστικών ταμείων όπως έγινε με την υπόθεση των λεγόμενων δομημένων ομολόγων που αγόρασαν και ζημιώθηκαν κάποια ασφαλιστικά ταμεία, για ληστεία εις βάρος της δημόσιας περιουσίας όπως είναι η υπόθεση της ανταλλαγής εκτάσεων του δημοσίου με την μονή Βατοπεδίου, για εγκλήματα κατά του ελευθεριών του λαού όπως είναι η υπόθεση των υποκλοπών εναντίον εκατοντάδων πολιτών το 2004-5, οι οποίες έγιναν με τις εντολές της αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων και συνεχίστηκαν για 1 χρόνο μετά, υπόθεση η οποία είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο-τώρα μιλούν για δολοφονία-ενός υπαλλήλου της Vodaphone, για τις απαγωγές και τους ξυλοδαρμούς των πακιστανών το 2005 που έγιναν με εντολή των βρετανών, για βασανισμούς μεταναστών όπως αυτοί που έγιναν στο αστυνομικό τμήμα του Αγ. Παντελεήμονα το 2005, για στέρηση κοινωνικής ασφάλισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε χιλιάδες εργαζόμενους με τον ασφαλιστικό νόμο Πετραλιά το 2008, για βιαιοπραγίες εναντίον διαδηλωτών όπως στις φοιτητικές διαδηλώσεις το 2007, για ξυλοδαρμούς και δολοφονίες μεταναστών έξω από το Μεταγωγών της Π. Ράλλη, για την δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου.
  Αυτοί που θα έπρεπε να κάτσουν στο εδώλιο και να απολογηθούν είναι τα μέλη της άρχουσας τάξης, οι αρχιεγκληματίες της διεθνούς και ντόπιας οικονομικής ελίτ, μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλομέτοχοι, στελέχη επιχειρήσεων πολυεθνικών και πολυκλαδικών ομίλων, hedge funds και τζογαδόροι των χρηματιστηρίων, τραπεζίτες και διευθυντές κεντρικών τραπεζών, εφοπλιστές και βιομήχανοι, Βαρδινογιάννηδες και Λάτσηδες, Κωστόπουλος, Λαυρεντιάδης, Μυτιληναίος, Μπόμπολας, Βγενόπουλος, έλληνες και ξένοι κάτοχοι ομολόγων του ελληνικού χρέους, διευθυντές διεθνών χρηματοοικονομικών οργανισμών, όπως ο πρώην διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, η νυν διευθύντρια Κριστίν Λαγκάρντ, ο διευθυντής της ΕΚΤ Ζαν Κλωντ Τρισέ, ο πρόεδρος της Ε. Επιτροπής Μ. Μπαρόζο και ο Όλι Ρεν-όλοι αυτοί είναι τα πραγματικά αφεντικά αυτής της χώρας-όλοι αυτοί που καταδικάζουν τους λαούς στην εξαθλίωση, την φτώχεια, την πείνα και τον θάνατο, που όταν δεν σκοτώνουν με τις ιμπεριαλιστικές επιδρομές και τους πολέμους, σκοτώνουν με την βίαιη επιβολή των προγραμμάτων των διεθνών χρηματοοικονομικών οργανισμών όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα.
Αυτοί που θα έπρεπε να κάτσουν στο εδώλιο και να απολογηθούν είστε εσείς οι επαγγελματίες δικαστές, γιατί είστε συνεργοί και υπηρέτες όλων αυτών των καθαρμάτων και εγκληματιών, είναι οι προστάτες του καθεστώτος, τα ένοπλα σκυλιά της εξουσίας, οι σύγχρονοι χίτες και ταγματασφαλίτες, η αστυνομία και οι διάφορες μονάδες ασφαλείας, ΥΑΤ, ΥΜΕΤ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ, ειδικοί φρουροί, αυτοί που φρουρούν και που προστατεύουν τους πλούσιους και τα αφεντικά, τους πολιτικούς, αυτοί που βιαιοπραγούν εις βάρος του λαού στις διαδηλώσεις και στις απεργίες, αυτοί που σκοτώνουν νεολαίους, μετανάστες και αγωνιστές, αυτοί που βασανίζουν στα αστυνομικά τμήματα.
  Όλοι εσείς είστε μέλη μιας δομημένης και εξαιρετικά οργανωμένης εγκληματικής και τρομοκρατικής οργάνωσης που λέγεται κράτος, του οποίου αποστολή είναι να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των πλουσίων.
Αποστολή σας είναι να υπερασπίζετε το εγκληματικό καθεστώς που λέγεται καπιταλισμός. Όλοι αυτοί που υπηρετείτε θα πρέπει να λογοδοτήσουν για ληστεία και αρπαγή εις βάρος του λαού, εις βάρος του εισοδήματος του λαού, εις βάρος των μισθών, των συντάξεων, της δημόσιας περιουσίας και των δημοσίων ασφαλιστικών ταμείων.
Όλοι αυτοί που υπηρετείτε θα πρέπει να λογοδοτήσουν για όλους όσους δεν έχουν να φάνε και ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή, για όλους όσους πεθαίνουν ή εκτίθεται η ζωή και η υγεία τους σε κίνδυνο από τις ελλείψεις στα νοσοκομεία και την υποβάθμιση του συστήματος υγείας, για όλους όσους χάνουν την ζωή τους στα επονομαζόμενα «εργατικά» ατυχήματα, για όλους όσους χάνουν την εργασία τους και καταδικάζονται στην φτώχεια και την ανέχεια, για όλους όσους χάνουν τα σπίτια τους και είναι άστεγοι, για όλους όσους αυτοκτονούν λόγω χρεών ενώ την ίδια στιγμή αυτοί οι εγκληματίες ζουν πλουσιοπάροχα.
Θα μας δικάσετε για λογαριασμό όλων αυτών των καθαρμάτων και εγκληματιών τους οποίους ο λαός θα ήθελε να τους δει κρεμασμένους στην πλατεία Συντάγματος. Η δίκη αυτή είναι ένα έγκλημα. Γιατί η δίωξη και η φυλάκιση μας είναι μία εγκληματική και αντικοινωνική πράξη.
  Γιατί εσείς ως δικαστές και εισαγγελείς είστε συνεργοί σε ένα εγκληματικό καθεστώς που καθημερινά τρομοκρατεί τον λαό και την κοινωνική πλειοψηφία.
Γιατί εμείς είμαστε απαραίτητοι με την δράση μας για ν΄ απελευθερωθεί ο λαός από τον ολοκληρωτισμό του καπιταλισμού και του κράτους.
Γιατί ο λαός όχι μόνο δεν τρομοκρατήθηκε από την δράση του Επαναστατικού Αγώνα, αλλά πολλοί είναι αυτοί που επιδοκίμασαν τις ενέργειες της οργάνωσης αφού στρέφονταν εναντίον της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, εναντίον του καθεστώτος που καθημερινά τους καταπιέζει και τους εκμεταλλεύεται.
Γιατί τρομοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο από την ληστεία και το πλιάτσικο που διαπράττει το κράτος, η κυβέρνηση και η οικονομική ελίτ εις βάρος του λαού. Τρομοκρατία είναι η καταδίκη του λαού στην φτώχεια και την εξαθλίωση. Τρομοκρατία είναι η βία των πραιτωριανών της αστυνομίας απέναντι στις διαμαρτυρίες του λαού.
Εμείς ως επαναστάτες, ως μέλη του Επαναστατικού Αγώνα δεν έχουμε λόγους ν΄ απολογηθούμε για τίποτα. Λόγους για ν΄ απολογηθούν έχετε εσείς και τα μέλη του καθεστώτος που έχετε αποστολή να υπερασπίζετε.
Αντίθετα έχουμε λόγους να είμαστε υπερήφανοι για την συμμετοχή μας στον Επαναστατικό Αγώνα. Είμαστε υπερήφανοι γιατί απέναντι στην αδικία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση είναι πάντα δίκαιο το να παίρνει κανείς το όπλα.
Ο ένοπλος αγώνας για την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους είναι πιο επίκαιρος και πιο αναγκαίος από ποτέ.
Είμαστε εδώ για να διακηρύξουμε ότι μόνο η Κοινωνική Επανάσταση που θα ανατρέψει το εγκληματικό καθεστώς σας είναι δίκαιη. 

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΣΤΑΣΗ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ (24.10.2011)

Θέλω να πω ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικό εγκληματία ή αδικηματία, ούτε μ’ αυτή την έννοια. Δεν θεωρώ ότι έχω κάνει κανένα έγκλημα αποδεχόμενος ότι ήμουνα μέλος μιας οργάνωσης η οποία έβαλε βόμβες, έχει πυροβολήσει τους μπάτσους και τα λοιπά ή έχει αποπειραθεί να εκτελέσει τον πρώην υπουργό Δημοσίας Τάξης τον Βουλγαράκη. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικό εγκληματία ούτε αδικηματία.

Καταρχήν θέλω να αναφέρω γιατί θα απορρίψετε την ένσταση αυτή. Για τους εξής λόγους. Κι αυτή είναι μια πολιτική απόφαση όπως και οι υπόλοιπες που θα τις απορρίψετε, είτε για τη δημοσιότητα είτε για την αλλαγή της αίθουσας. Γιατί έγιναν οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι; Πρώτος του Σταθόπουλου το 2001, όταν ήταν υπουργός ο Σταθόπουλος, κι ο δεύτερος «αντιτρομοκρατικός» του Παπαληγούρα, επί Νέας Δημοκρατίας το 2004. Είπε και κάποια πράγματα ο κύριος Φυτράκης για το Μικτό Ορκωτό. Τι σημαίνει αυτό; Οτι εσείς που είστε επαγγελματίες δικαστές, που πληρώνεστε για να βάζετε τον κόσμο φυλακή, αυτή είναι η δουλειά σας, δεν εμπιστεύεστε τους πολίτες. Δεν θεωρείτε ότι ένας πολίτης, ο οποίος δεν θα είναι δικαστής, κάτι άλλο θα κάνει, όπως υδραυλικός, ότι θα μπορούσε να κρίνει επαρκώς πολιτικά ζητήματα. Τότε όμως, η κρατική προπαγάνδα (δεν ακούγονται κάποιες λέξεις) ότι δε μπορούμε ν’ αφήσουμε για τέτοια ζητήματα τους πολίτες ενόρκους. Γιατί μπορεί να εκφοβίζονται, γιατί μπορεί να τρομοκρατούνται, μπορεί να δέχονται απειλές, για παράδειγμα. Αυτό ήτανε ψέμα. Κανείς ποτέ στην Ελλάδα δεν έχει εκφοβιστεί ή δεν έχει απειληθεί, ένορκος σε δίκη παλιού Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου που δίκαζε υποθέσεις μελών ένοπλης επαναστατικής δράσης.

Ο μόνος λόγος για τον οποίο οι υποθέσεις αυτές φύγανε από τα Μικτά Ορκωτά και πήγανε σε δικαστήρια όπως τα δικά σας, που είσαστε επαγγελματίες δικαστές, ήταν γιατί δεν εμπιστεύεστε τους ενόρκους πολίτες, οι οποίοι μπορεί να κρίνουν πολύ διαφορετικά από σας γιατί εσείς είσαστε υπάλληλοι του κρατικού μηχανισμού και ο ρόλος σας είναι εμφανής, ενώ ένας πολίτης ένορκος μπορεί να πει ναι, θεωρώ ότι η δράση αυτού του συγκεκριμένου ανθρώπου είναι πολιτική κι ακόμη και στο ποινικό σκέλος μπορεί να ρίξει πιο χαμηλές ποινές.

Στην προηγούμενη τοποθέτησή μου στις 24 του Οκτώβρη είχα πει κάποια πράγματα για το ρόλο σας, για το ρόλο σας ως δικαστηρίου, ότι είστε ένα ειδικό δικαστήριο. Ο «αντιτρομοκρατικός» νόμος κατασκεύασε την κατηγορία της «σύστασης τρομοκρατικής οργάνωσης» ή «εγκληματικής οργάνωσης» ή όπως αλλιώς, για τον απλούστατο λόγο ότι θέλει να μεγιστοποιήσει τις ποινές οι οποίες επιβάλλονται σε αυτές τις υποθέσεις. Παντού έχει γίνει αυτό το πράγμα. Τώρα έχετε βγάλει νόμο με τον οποίο κάποιος καταδικάζεται μέχρι δέκα χρόνια μόνο και μόνο ως μέλος οργάνωσης, χωρίς να καταδικάζεται για τίποτα άλλο, για πράξη ή ενέργεια. Και με την κατηγορία της «διεύθυνσης», είναι ακόμα περισσότερο, είναι μεγαλύτερη η ποινή που ρίχνεται σ’ αυτή την περίπτωση. Εμείς δηλαδή ως «διευθυντές», υποτιθέμενοι, η κατηγορία είναι από δέκα έως είκοσι χρόνια. Δηλαδή ο μόνος λόγος που φτιάξατε αυτούς τους νόμους, είναι απλά για να μας ρίξετε παραπάνω χρόνια και ποινές.

Εχω ξαναδικαστεί το 1999 για παρόμοια πράξη, απόπειρα βομβιστικής επίθεσης στο Υπουργείο Ανάπτυξης το 1997. Η πράξη εκείνη είχε γίνει ως πράξη αλληλεγγύης στον αγώνα κάποιων χωριών του Στρυμωνικού Κόλπου για να μην εγκατασταθεί πολυεθνική εταιρία χρυσού τότε. Τότε είχα δικαστεί από Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, το οποίο δικαστήριο με είχε καταδικάσει σε 15 χρόνια την ποινή. Υπήρχε όμως και μια καινοτόμος περίπτωση τότε. Μου είχανε βάλει το ελαφρυντικό των μη ταπεινών ελατηρίων. Εγώ δεν ξέρω αν ήταν αυτό ομόφωνο, δε θυμάμαι τουλάχιστον. Πάντως αυτό έγινε για μία και τελευταία φορά, δεν πρόκειται να ξαναγίνει ποτέ. (Παρέμβαση Π. Ρούπα: η απόφαση ήταν ομόφωνη). Η συντρόφισσα μου λέει ότι όλοι το είχαν δεχτεί αυτό το πράγμα.

Τι σήμαινε αυτό το πράγμα τότε δηλαδή; Οτι ναι μεν θα σε καταδικάσω 15 χρόνια, έκανες ας πούμε ένα έγκλημα, αλλά τα κίνητρά σου δεν ήταν ταπεινά. Δηλαδή, δεν ήταν και τόσο έγκλημα, ας πούμε, στην πραγματικότητα. Σε τέτοια πράγματα δε θα μπορούσε (δεν ακούγονται μερικές λέξεις) ποτέ. Και ούτε το έκανε κανένα δικαστήριο μετέπειτα. Αυτό που δίκασε τη 17 Νοέμβρη και τον ΕΛΑ, δε θα μπορούσε ποτέ να πεί εσύ ισόβια, εσύ κι εσύ 25 χρόνια φυλάκιση, αλλά υπάρχουν αυτά τα αίτια. Γιατί αυτό στην πραγματικότητα είναι έμμεσος τρόπος, ότι τότε θα αναγνωρίζοταν ότι ναι, έχω πολιτικά κίνητρα!
Τι λέει τώρα το κατηγορητήριο σε μας και τι λέει γενικά; Οτι κατηγορούμαστε για πράξεις και ενέργειες οι οποίες σε τέτοιο βαθμό είχαν σκοπό να βλάψουν, λέει, θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός οργανισμού. Παρ’ όλο που επίσημα ποτέ δεν πρόκειται να μας αναγνωρίσετε ως πολιτικά υποκείμενα, τα οποία έχουν πολιτική δράση, αυτή και μόνο η φράση μες στο κατηγορητήριο –δικά σας είναι αυτά που λέω του εισαγγελέα του κυρίου Μακρόπουλου– λέει ότι ναι, μάγκες, εσείς θέλετε να ανατρέψετε το Σύνταγμα, θέλετε να ανατρέψετε τις πολιτικές και οικονομικές δομές ενός κράτους, στην πραγματικότητα της Ελλάδας. Αυτό, είναι απόδειξη ότι η δράση μας είναι πολιτική.

Οταν συλληφθήκαμε τον Απρίλιο του 2010, υπήρξε μια άλλη δήλωση, τότε διέρευσε, που στην πραγματικότητα αποδείκνυε ότι ο Επαναστατικός Αγώνας είναι μια πολιτική οργάνωση. Είχανε πει τότε, στο «Βήμα» το αναφέρανε, 18/4/2010. Η δήλωση έλεγε τα εξής, κυβερνητικοί παράγοντες που δεν κατονομάζονται: «Είναι πιθανόν να μην αντέξουμε ένα μεγάλο τρομοκρατικό χτύπημα που θα πλήξει την εικόνα της Ελλάδας ανεπανόρθωτα. Θα τελείωνε την οικονομία μέσα σε ώρες». Μπορώ να πω, και το έχουμε πει δηλαδή σε κάποια κείμενα μας, πως αυτό κρύβει μια αλήθεια. Εμείς αυτό θέλαμε να κάνουμε. Αυτός είν’ ο σκοπός μας. Και αν δε συλλαμβανόμασταν, αυτό θα κάναμε. Αυτή όμως η φράση αποδεικνύει ότι εμάς μας θεωρούσαν πολιτική απειλή για την οικονομία της χώρας.

Ολες οι ενέργειες που έχει κάνει ο Επαναστατικός Αγώνας, η επίθεση στα δικαστήρια, τα υπουργεία Απασχόλησης και Οικονομίας, που έχει αποπειραθεί να εκτελέσει τον Βουλγαράκη, η επίθεση στην αμερικάνικη πρεσβεία, που χτύπησε τράπεζες όπως τη Citibank, τη Eurobank, το χρηματιστήριο και τους αστυνομικούς, ήταν όλες πολιτικές πράξεις. Τι θεωρείτε, έγιναν πράξεις για ιδιοτελείς σκοπούς; Θεωρείτε δηλαδή, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ότι αυτές οι πράξεις έγιναν για ιδιοτελείς σκοπούς; Θα κερδίζαμε κάτι εμείς δηλαδή; Δεν λέει κάτι το βούλευμα όσον αφορά αυτό. Τι θεωρείτε έγκλημα, ποινικό, ποιον βλάψαμε, βλάψαμε το λαό; Σαφώς και βλάψαμε κάποιους, αλλά όχι το λαό, όχι τους πολίτες. Βλάψαμε το σύστημά σας, βλάψαμε το καθεστώς που εσείς ως επαγγελματίες δικαστές υπηρετείτε. Αυτό από μόνο του είναι πολιτική δράση.

Μας μέμφονται ότι η πολιτική δράση δεν είναι η βία. Πολιτική δράση δεν είναι η βία, ότι υπάρχουν άλλα μέσα, μη βίαια, ειρηνικά, με τα οποία μπορείς να διεξάγεις πολιτική δραστηριότητα. Δηλαδή, μόνο το κράτος θα μπορούσε να εξασκήσει βία πολιτική και όχι μια οργάνωση όπως εμείς. Εγώ θα παραφράσω, μάλλον θα χρησιμοποιήσω μια φράση, που είχε πει ο Κλαούζεβιτς, ότι ο πόλεμος που διεξάγουν τα κράτη είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Καταρχήν, εγώ πιστεύω ότι είναι κατεξοχήν πολιτική δράση η βία που διεξάγουν τα κράτη, που διεξάγει ας πούμε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός.

Θεωρώ ότι και η ένοπλη επαναστατική δράση, με τον τρόπο που την διεξάγαμε εμείς, είναι και αυτή μια πολιτική κατεξοχήν δράση. Ολοι οι στόχοι που εμείς επιλέξαμε να χτυπήσουμε αναλογούν στο κατηγορητήριο που λέει ότι θέλαμε να χτυπήσουμε πολιτικές δομές και οικονομικές δομές του κράτους.

Για παράδειγμα, μπορώ να αναφέρω το εξής: ότι η επίθεση στο υπουργείο Απασχόλησης έγινε ως αντίποινα για το σχεδιαζόμενο νομοσχέδιο του τότε υπουργού Απασχόλησης, Πάνου Παναγιωτόπουλου, το οποίο προέβλεπε την ουσιαστική κατάργηση του οκταώρου με την ελαστικοποίηση του ωραρίου, την κατάργηση της υπερωριακής αμοιβής, τη θεσμοθέτηση του διευθυντικού δικαιώματος για αύξηση του ορίων απολύσεων. Αντίστοιχα, η επίθεση που έγινε έξι μήνες μετά στο υπουργείο Οικονομίας έγινε ως απάντηση στην πολιτική του συγκεκριμένου υπουργείου να εφαρμόσει έναν προϋπολογισμό λιτότητας, που έκοβε τις δημόσιες δαπάνες ακολουθώντας ένα οικονομικό πρόγραμμα που ήταν αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρωτικών αλλαγών που εφάρμοζε η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Αν αυτά δεν είναι πολιτικά, τότε τι είναι;

Οι επιθέσεις του 2009, όταν στην πραγματικότητα η οικονομική κρίση χτυπούσε την Ελλάδα, τότε είχαν γίνει. Απόπειρα ανατίναξης των κεντρικών γραφείων της Citibank στη Κηφισιά (ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία της οργάνωσης). Το χτύπημα στο υποκατάστημα της Citibank στη Νέα Ιωνία, η ανατίναξη του υποκαταστήματος της Eurobank στην Αργυρούπολη, η επίθεση στο Χρηματιστήριο –ήταν η τελευταία– αποτελούσαν μέρος μιας στρατηγικής της οργάνωσης την περίοδο εκείνη να επιτεθεί σε δομές του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου που θεωρούνταν υπεύθυνες για την οικονομική κρίση και τροφοδοτούνταν από αυτήν. Για παράδειγμα, η Citibank και η Eurobank είναι και οι δυο κάτοχοι ελληνικών ομολόγων, είναι δηλαδή δανειστές του ελληνικού κράτους και έχουν σωθεί και οι δυο με τα λεφτά των πολιτών που διέθεσαν, που λήστεψαν στην πραγματικότητα τα κράτη, το αμερικάνικο και το ελληνικό, για να τις διασώσουν αντιστοίχως.

Αλήθεια, ο λαός και οι εργαζόμενοι πιστεύετε ότι τρομοκρατήθηκαν από τις επιθέσεις μας αυτές; Εγώ πιστεύω, ότι ο λαός και οι εργαζόμενοι πιστεύουν στην πραγματικότητα, ότι αυτούς που χτυπήσαμε αυτοί αποτελούν εγκέφαλους της τρομοκρατίας. Δηλαδή οι τράπεζες, οι επενδυτές του χρηματιστηρίου, οι υπουργοί, τα υπουργεία τα οποία εφαρμόζουν τις πολιτικές αυτές, καταλήστευσης του λαού. Ούτε φυσικά πιστεύω ότι ο λαός θεωρεί ότι τρομοκρατήθηκε επειδή η οργάνωση έχε χτυπήσει επίλεκτα τμήματα από τους περιβόητους αστυνομικούς. Αν τώρα κατέβει κάποιος σε κάποια απεργία θα διαπιστώσει με τι λύσσα μιλάει ο λαός για τους αστυνομικούς. Γιατί αυτοί βιαιοπραγούν εναντίον του. Στην πραγματικότητα τι είναι οι αστυνομικοί; Ούτε εσείς έχετε σχέση με τη δικαιοσύνη ούτε η αστυνομία έχει σχέση με τη δικαιοσύνη. Στην πραγματικότητα υπάλληλοι είστε ενός μηχανισμού. Και αυτός ο μηχανισμός δεν έχει άλλη αποστολή απ’ το να προστατεύει τα συμφέροντα των πλουσίων, όχι των φτωχών, ούτε του λαού, Αυτό είστε στη πραγματικότητα. Είστε μισθοφόροι, γρανάζια αυτού του μηχανισμού.

Δεν πιστεύω λοιπόν ότι ο λαός, τουλάχιστον σημαντική μερίδα του λαού πιστεύει ότι αυτό που κάναμε εμείς είναι τρομοκρατία. Ουτε καν μπορεί να το λέει.

Η επίθεση στην αμερικάνικη πρεσβεία είναι μια ενέργεια που μιλάει από μόνη της. Λένε οι ίδιοι οι Αμερικάνοι, υπάρχει ένα τηλεγράφημα του WikiLeaks της γνωστής ιστοσελίδας. Λένε οι Αμερικάνοι μετά την επίθεση που έγινε το 2007: Στην Ελλάδα η δίδυμη απειλή του εξτρεμισμού και της βίας πηγάζει περισσότερο από αντιαμερικανικά, αντινατοϊκά και κατά της παγκοσμιοποίησης αισθήματα, τα οποία έχουν βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Αυτό από μόνοι τους μας λένε οι Αμερικάνοι, οι οποίοι μας είχαν επικηρύξει –όχι σαν πρόσωπα, γιατί δεν μας ξέρανε τότε, ως μέλη της οργάνωσης– με ένα εκατομμύριο δολάρια γι’ αυτή την επίθεση. Ουσιαστικά τι λένε εδώ; Οτι έχουμε τη συμπαράσταση μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας, η οποία έχει και ιστορική μνήμη για το τι ρόλο έχουν παίξει οι Ηνωμένες Πολιτείες ως το μεγαλύτερο κράτος τρομοκράτης στην ιστορία και αυτού του τόπου. Επέμβαση στον εμφύλιο, ρόλο στο πραξικόπημα του 1967, και τι ρόλο έχουν παίξει σε ένα σωρό επεμβάσεις στρατιωτικές, πραξικοπήματα σε όλο τον κόσμο. Στη Λατινική Αμερική, στην Τουρκία, στο Ιράκ, τη Γουατεμάλα, στην Ουρουγουάη, στην Αργεντινή, στη Χιλή, στις Φιλιππίνες και αλλού.

Σοβαρά, πιστεύει κανένας από τον ελληνικό λαό ότι τρομοκρατήθηκε από την επίθεση στην αμερικάνικη πρεσβεία; Πείτε τουλάχιστον, ότι ναι κάποιοι τρομοκρατήθηκαν, αλλά όχι ο λαός, ούτε οι πολίτες. Τρομοκρατήθηκε το καθεστώς σας. Ναι, τρομοκρατήσαμε, τρομοκρατήσαμε τους τρομοκράτες. Δεν είμαστε εμείς τρομοκράτες, ούτε εγκληματίες. Να έχετε ειλικρινά την πρόθεση να μας αναγνωρίσετε τουλάχιστον, ναι θα σας καταδικάσουμε κύριοι γι’ αυτό που είστε, για αυτό που είμαστε ως πολιτικοί αντίπαλοι. Οχι να μιλάτε, να λέτε υποκρισίες για κίνδυνο κατά πολιτών, για τυφλή τρομοκρατία ή τυφλά χτυπήματα. Αυτά ήθελα να πω.

Νίκος Μαζιώτης

ΠΗΓΗ: