(Πρόταση εισαγγελέα επί των κατηγοριών)
«Ου δύνασθε δυσίν κυρίοις δουλεύειν». «Κρατιούνται δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη;». «Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ». «Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο». Αυτά και άλλα παρόμοια –δικής μας έμπνευσης– γνωμικά στροφογύριζαν στο μυαλό μας καθώς παρακολουθούσαμε την εκτεταμένη και καλά συγκροτημένη αγόρευση του Αντώνη Λιόγα, τακτικού εισαγγελέα του τρομοδικείου που δικάζει την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα. Ο κ. Λιόγας προσπάθησε να προσδώσει δικαιοφάνεια στις προτάσεις του προς το δικαστήριο και σ’ αυτή του την προσπάθεια δεν παρέλειψε εισαγωγικά ν’ αναφερθεί και στην «Κόντρα», εκφράζοντας την ενόχλησή του από την αρθρογραφία μας. Γι’ αυτό το θέμα θα μιλήσουμε στο τέλος, γιατί εκείνο που έχει σημασία δεν είναι ο οιονεί διάλογος μεταξύ «Κ» και εισαγγελέα, αλλά η ουσία της πρότασής του, που θα μπορούσε ν’ αποδοθεί με την ιστορική φράση του Βίσμαρκ: «Σιδερένια γροθιά σε βελούδινο γάντι».